Towarzysze | Drużyna w Wasteland 2

W czasie swoich wędrówek drużyna może również zyskać towarzyszy. Są to zwierzęta, ludzie i maszyny, skaptowani z pomocą umiejętności lub zwykłej rozmowy, których nie można kontrolować, ale będą podążali za drużyną i zazwyczaj pomagali jej w walce. Do tej kategorii należą również osoby związane z zadaniami, przyłączające się do drużyny na czas ich trwania i znikające zaraz później. W przeciwieństwie do nich przejęte maszyny albo oswojone zwierzęta będą podążąły za grupą aż do swojej śmierci albo przegonienia, o ile w ogóle jest to możliwe.

Towarzysze drużyny oferują rozmaite bonusy. W przypadku zwierząt niebojowych, jak kozy czy krowy, będzie to powiększenie atrybutów postaci, która je oswoiła. Każde zwierzę zwiększa inny atrybut, bonus może wynosić najwyżej +1, ale za to można oswoić kilka zwierząt naraz. Zwierzęta nastawione bojowo, jak duże szczury albo aligatory, będą pomagały grupie w walce, podobnie jak maszyny albo ludzie. Maszyny oraz zwierzęta można przejmować zarówno przed, jak i w czasie walki, o ile powiedzie się test stosownej umiejętności. Jest to szczególnie przydatne w czasie bitew z dużą liczbą, bądź szczególnie silnymi przeciwnikami.

W zależności od swojej siły towarzysze mogą więc służyć albo za istotne wsparcie bojowe, albo mięso armatnie, swoista dodatkowa pula KON. Ograniczona w przypadku zwierząt, teoretycznie nieskończona dla robotów, gdyż możesz je naprawiać za darmo. Starczy mieć odpowiednio rozwiniętą umiejętność mechaniki. Ludzie i zwierzęta potrzebują apteczek, a te prędzej czy później mogą się skończyć.

Niestety brak kontroli nad towarzyszami może doprowadzić do tego, że twoi walczący wręcz strażnicy zostaną postrzeleni przez stojących na tyłach towarzyszy. Może się też zdarzyć, że istotny dla jakiegoś zadania towarzysz wybiegnie za bardzo do przodu i zostanie zabity przypadkową serią, trafiony granatem wraz z członkami drużyny, albo postrzelony przez strażników, gdyz stał im na drodze. Towarzysze nie mogą zostać ogłuszeni i przy zero KON umierają, warto więc wcześniej oczyścić teren, a dopiero później zaproponować zleceniodawcy wspólną podróż. Jeśli zaś się nie da, to najlepiej stawać między nimi i przeciwnikami. Strażników możesz wyleczyć, towarzyszy nie. Dotyczy to zwłaszcza towarzyszy, których zadanie wymaga podróży między lokacjami, gdyż będą brać udział w walkach z losowymi grupami przeciwników.

Drużyna może posiadać naraz wielu towarzyszy i oswojonych zwierząt. Warunkiem jest, by towarzysz był związany z jakimś zadaniem. Innymi słowy jeśli spotkasz na swojej drodze Lektora (Provosta, do znalezienia w obozie kolejarzy), a później Vaxa (Opuszczona stacja kolejowa), z którymi nie są związane żadne zadania, i zdecydujesz się skorzystać z pomocy obu, to w każdej lokacji będzie za tobą podążał tylko jeden z nich. Po jego śmierci jego miejsce zajmie ten drugi.

Wśród interesujących towarzyszy warto z pewnością wymienić Vaxa, androida bojowego, którego spotkasz w opuszczonej stacji kolejowej w Arizonie. Nie posiada zbyt wielu punktów KON (tylko 50), ale dysponuje silnym pistoletem energetycznym, dobrym przeciw ludziom, a jeszcze lepszym przeciw maszynom, atakuje zawsze serią, może wyprowadzić nawet dwa ataki w turze, a jest na tyle mocny, że przy odrobinie szczęścia jedną serią powali miodożera. Do tego może być naprawiany nieskończenie wiele razy i za darmo, oraz otrzymać czasowy bonus AP dzięki udanemu użyciu na nim umiejętności hakera. Stacja to trudna lokacja do zaliczenia, głównie z powodu obecnych tam Ciachaczy, zaś AI Vaxa potrafi wykonywać głupie manewry, ale w walkach na terenie Arizony maszyna okazuje się niezastąpiona. Odpowiednie jej użycie oznacza w praktyce obniżenie poziomu trudności gry na całym obszarze. Trzeba jednak uważać, gdyż tak jak wroga, jest w stanie jedną serią powalić również sojuszników. Przydatność Vaxa kończy się na terenie Arizony. W Kaliforni maszyna jest w stanie paść już przy pierwszym spotkaniu losowym, trafiona na przykład bronią energetyczną Dzieci Twierdzy.

Wasteland 2

19 września 2014

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja