xandon

Rzeczywiście wszyscy macie trochę racji - poleciałem może z tym komentarzem zbyt mocno. Akurat tego recenzenta szanuję. Natomiast samą recenzję przeczytałem już dość dawno, zaraz po wypuszczeniu, i wywołała mój delikatnie mówiąc niesmak. Bo oprócz tego pokracznego zlepka w tytule treść potwierdzała podobne niesmaki. Postanowiłem się nie odzywać bo to nie moja sprawa. Wczoraj przez przypadek wyskoczył mi znowu ten wątek i zajrzałem. Jak zobaczyłem tą merytoryczną publiczną "debatę" autora z Kaszlakiem to coś mnie tknęło, z wszystkich powodów, które wymieniłem. Pomijając dość ostrą formę wypowiedzi wciąż tak zdecydowanie uważam. O Kaszlaku co uważam napisałem. O traumatycznych recenzjach 9,5 / 10 dla takich gier jak wymienione również. Innym też się polecam nad tym chwilkę zastanowić. Na szczęście kaca po Silksongu zaleczyłem już szybko miodkiem Tunicka jako połączenia Zeldy z Dark Souls, a o ww recenzowanej grze już zapomniałem ;-) Teraz jesienny spokojny czas na KCD2, który raczej nie zawiedzie. Dziękuję za wszystkie uwagi i reakcje, choć miłośnikiem poezji akurat nie jestem więc to sobie darowałem, przepraszam jeżeli ktoś się poczuł urażony, autor mam nadzieję ma wystarczająco twardą skórę. Natomiast nie mogę zagwarantować ciszy i ukrywania swoich opinii przy innych dyskusjach w kierunku gry roku, gdy się tam będą pojawiać takie pomidory i "mesjasze" gejmingu jak HKSS czy SHf w zestawieniu z arcydziełami typu Clair Obscur Exp 33. Ale co gracz to obyczaj...

Wycie słychać znakomicie! Miód na moje oczy i uszy :-)

Zworki się poprzepalały niektórym z emocji na skutek odmiennej opinii, nie radzą sobie z różnorodnością xD

Łączę się z wami w bólu i szczerze współczuję chłopaki, nie martwcie się :-( To nie Shitsong, spokojnie, dobry materiał na masterowanie speedrunów dla spoceńców. Głowa do góry.

Bzdura kolego. Wielu innych forumowiczów robi to często pod innymi grami więc nie widzę powodu dlaczego akurat ja akurat pod tą gra bym nie mógł. Jakaś konkretna przyczyna? Nie pasuje do narracji? To się naucz, że opinie bywają różne i właśnie taką chcę przedstawić skoro GOL tego nie zrobił swoim dawny zwyczajem.

Masz rację, też "nie wiem po co to znowu robisz i się produkujesz". A myślałem, że "ignor" oznacza, ze już nie będziesz widział moich postów? Sprawdź czy dobrze go ustawiłeś. Będziemy mieli spokój.

BG3 - a skończyłem ją wreszcie całkiem niedawno i polecam swoją dość szczegółową reckę pod grą, piszę jak jest i obalam trochę te mity o "grze stulecia", które do dziś jeszcze po latach krążą i powtarzają nieustannie wokół, np. na tym portalu. Mogliby w końcu odpuścić.

Silksong - myślę, że dobrze jest pisać jak z tą grą jest naprawdę. Dla dobra branży i tych nieświadomych co jeszcze biegną na ślepo kupować. Gdybym był zły czy złośliwy, co wydajesz się sugerować, to bym powiedział, że szczerze polecam tą grę, zwłaszcza swoim wrogom :-))

No, kończmy już te wywody, zapodaj "ignora" i miłego grania!

Ochłoń kolego, to tylko zwykła gierka, nie ma co tak nerwowo reagować. Na twoim poziomie powinieneś umieć akceptować różne fakty i opinie. Tymczasem cóż za merytoryczną odpowiedź wyprodukowałeś, i jaki dziecinny foch z ignorem, oj jak bardzo się tym przejąłem. W moim wpisie są konkretne punkty opisujące stan i otoczkę tej produkcji, i tyle, proste fakty, prosta sprawa. Do gry jestem nastawiony totalnie neutralnie. W twojej odpowiedzi jakieś emocjonalne wycieczki osobiste o królu Mieszku i 12 niedobrych krasnoludkach. Spójrz w lusterko. A moich wpisów nie musisz czytać.

Starfield ma akurat najwięcej unikalnego i ręcznie dzierganego kontentu ze wszystkich gier Bethesdy i nie tylko. To fakt, również potwierdzony przez twórców, nie wrażenie. I tu nie mówimy nawet o DLC Shattered Space, które jest ogromnym unikalnym obszarem. Tylko kosmos to nie jest bieganie po lesie i zamkach. A Starfield jest dość realistyczną przygodą. Nawet na randomowych planetach różnorodność baz jest dość duża. Mi osobiście sporo czasu zajęło aby natrafić na jakąś powtarzalność. Ale eksplorowałem ten świat z głową, jak eksplorator kosmosu. Dlatego Starfield jest grą dla świadomych graczy, a nie hurtowników trzepiących kolejne podobne RPG, każde w taki sam sposób. Natomiast jak komuś nie pasuje taki realny świat, "puste" planety i "powtarzalne" bazy to może sobie zawsze grać tylko w przygotowany ręcznie kontent i mięsa mu nie zabraknie. Albo sobie odpuścić, to nie jest gra dla każdego i to nie jest wada tej gry ;-)

thalar cieszę się, że Sekiro Ci podeszło, co mnie zresztą nie dziwi, gra stworzona dla Ciebie do masterowania, ciekawe tylko w jakim stylu grasz: sekirowo-rytmiczno-parowalnym z przełamywaniem postawy i deathblow (to musisz lubić) czy męczysz soulsowym - mam nadzieję nie ;-) Natomiast absolutnie byłem pewny, że nie będziesz używał Prosthetic Tools :-) Tak czy inaczej - powodzenia!

A przy okazji grając wcześniej w Nightreign pomyślałem kiedyś - ciekawe jak thalar by się tu odnalazł. Bo z definicji dla poznania "fabularnego" całości gra się różnymi postaciami, co oznacza też różne bronie i style walki. Połowa frajdy tej gry. Choć można też przez cały czas ograniczyć rozgrywkę tylko do jednej. Do każdego bossa końcowego trzeba się troszkę inaczej przygotować. A po wyborze postaci są dwie główne strategie: albo szukanie po drodze ulepszonych broni na bossa albo pozostanie przy standardowej początkowej z ustawieniem konkretnego żywiołu i jej (podwójne) levelowanie. O strategicznym levelowaniu postaci nie wspominając. No ciekawe. Pewnie Wilczan z jego standardowym wielkim mieczem i ciach, ciach wszystkich bossów na niskim levelu :-) A nie, co ja gadam, przecież jest Egzekutor z katanami, parowaniem i walką wypisz wymaluj jak w Sekiro, o!

mohenjodaro dzięki za tą opinię o "wypadku przy pracy", która wszczęła świetną dyskusję. Nareszcie ktoś miał odwagę przebić szpilką ten napompowany balon bezkrytycznego uwielbienia BG3, a spojrzeć realistycznie i zdroworozsądkowo na to dzieło.

Można do upadłego analizować i rozkładać tą grę na czynniki pierwsze jak tu niektórzy próbują. Sam też niedawno nie wytrzymałem i zrobiłem taką przerysowaną mini-analizę pod ostatnim 100-tnym artykułem z cyklu "BG3 RPG dekady czy XXI wieku". Jadę po niej bo ciężko wytrzymać to pompatyczne pianie w zestawieniu z rzeczywistością. Gra bez duszy, z dobrą ale dłużącą walką, dzierganą na drutach eksploracją po tych kolejnych cienko mapkach, i największą wadą czyli marną i nie angażującą fabułą gdzie ciężko znaleźć wątek który by pchał zainteresowanie do przodu, w większości irytującymi towarzyszami, ale dobry role play, gra pięknie i bajkowo wyglądająca, z dobrym zarządzaniem na konsoli, jednak całościowo dość przeciętna i nie mająca w sobie nic oryginalnego, na szczęście niezbyt trudna. U mnie nie wywołała żadnych emocji. Więcej emocji doświadczyłem gdy włączyłem sobie z ciekawości równolegle stare Baldury. Można by całościowo dać temu Baldurowi 8/10 za ogromny wkład pracy i kasy oraz rzemieślniczą robotę. Sam jestem zdecydowanie w obozie Pathfinderów i Pillarsów, gdzie WotR to najlepsza gra cRPG (ostatnich lat). Te gry zasysają i nie puszczają, podczas gdy BG3 to często walka z nudą, ale ładne zrobiona i też wypada skończyć. Podpisuję się w części pod mohenjodaro, Iselor i Kasrkin. Uważam też, że gra się słabo zestarzeje. A na dziś wybitna z pewnością nie jest.

A ja nie mogę 3 rok skończyć pierwszego aktu, bo jest tak nudny i jeszcze ta usypiająca walka turowa.

Miałem tak samo. Najpierw odczekałem rok. Bo jak wszyscy biegną w jednym kierunku i pieją to samo, to wiadomo, że może być przepaść ;-) Do tego te znikające kiedyś save'y i ogłaszane co chwila patche. Po roku ludzie ograli i zrobiło się cicho. To dobry moment. I wtedy miałem dokładnie to co Ty. Ze 3 razy przerywałem rozgrywkę w 1-szym akcie na kilka tygodni ze zwykłych nudów. Ani tam zahaczającego prologu, ani jakichś angażujących wątków, standardowe niemal liniowe dzierganie jak w każdej innej grze, tylko z cutscenakami i udźwiękowionymi dialogami, towarzysze irytujący itp. itd. Mijały kolejne godziny, a potem dziesiątki godzin, szukałem tej wybitności i arcydzieła, i... nie znalazłem. Ale się zawziąłem i znalazłem taki sposób, że przez kilka miesięcy grałem po godzinie przy porannej kawie. Godzina to zwykle jakaś lokacyjka czy kawałek mapki i jedna walka. Możesz spróbować tej metody, to przy okazji samo załatwia wątki. Akt 2 niestety okazał się równie nudny. Ale przebudziło się trochę w jego końcówce i pomiędzy aktami, coś tam się zaczęło dziać i mi akurat bardziej podpasował Akt 3. A "usypiająca walka turowa" okazała się lepsza niż myślałem. Paradoksalnie, bo szykowałem się na nudy i dłużyzny i obawiałem braku RT z pauzą. Jednak jak dla mnie to najlepszy element gry. Ma swoje wady ale wiele możliwości. Walki nie są generyczne, choć mało jest naprawdę oryginalnych a sporo przeciętnych i takich gdzie jesteś zasypywany ilością podobnych przeciwników, które aż się proszą o inteligentny czas rzeczywisty. Ale to też okazja do kreatywnego rozwiązywania potyczek. Ogólnie o ile nie jesteś zadeklarowanym przeciwnikiem walk turowych to można znaleźć frajdę. Mnie akurat to głównie zatrzymało do końca. Tak czy inaczej powodzenia, 3 lata na akt - to może być Twoja gra życia ;-)

Nie mam akurat doświadczeń w multi, bo grałem wyłącznie solo, ale słyszałem i widziałem z oglądania różnych rozgrywek, że w dużym uproszczeniu:

1. Ogarnięte i/lub zgrane trio = 100% doświadczenia

2. Solo = 90% doświadczenia

3. Randomy = 50% doświadczenia

Nie wiem czy to prawda, jakby co nie będę tego bronił, ale odpowiada twojej ocenie ;-) Szkoda tylko, że tak źle trafiłeś. Ciekawe, że po tak długim czasie od premiery przesiaduje w grze jeszcze tylu przypadkowych graczy. Wydawało mi się, że z czasem odpadną i pozostaną ci bardziej świadomi, ale widocznie jest inaczej. Może jak wprowadzą zapowiedzianą rozgrywkę duo to uda ci się znaleźć jakiegoś ogarniętego znajomka do wspólnego tańca ;-) Dobrze by było aby taki znajomy miał jakieś doświadczenie w Eldenie.

Z drugiej strony jako ciekawostka - jedna z najbardziej zabawnych i pouczających rozgrywek trio jaką widziałem to taka streamowana przez gostka, który twierdził, że nigdy nie grał nie tylko w Eldena, ale w żadne gry FromSoftware, oprócz kilku godzin w Dark Souls 1 jakieś 10 lat temu. I faktycznie było to widać, a do tego nie przyłożył się nawet do tutoriala NR i uczył się najbardziej podstawowych mechanik w biegu w trakcie pierwszego meczu, do którego wpadł jakby go ktoś wyrzucił z łódki do morza. Na początku kompletnie nie wiedział co robi, a jeszcze do tego pierwszego meczu wybrał Rekluzę, której zupełnie nie widział jak używać. Nie tylko w sensie umiejętności, ale nawet zarządzania PS, dlatego bardzo szybko jego zdolności ofensywne spadły do zera. Ale miał chłop ogólne dobre doświadczenie w grach, trafił na ekipę 1 mocarza i 1 średniaka, którzy okazali się cierpliwi, wyrozumiali i pomocni, dorwał jakąś broń melee w trakcie ignorując zupełnie swoją wybraną klasę i fascynujące było obserwować krzywą nauki w ciągu 40 minut zakończonych wspólnym pokonaniem night lorda, gdzie każdy z nich odegrał jakąś pożyteczną rolę. Na początku biegał nasz bohater po prostu za tym towarzyszem mocarzem, rzucał się nieświadomie do walki i towarzysze go co chwila wskrzeszali, potem starał się nie przeszkadzać, potem zaczął być przydatny, potem wskrzeszał już nawet swoich towarzyszy, potem zaczął atakować świadomie i ostrożnie pojedynczymi ciosami za plecami wrogów, a w końcowej walce spełnił nawet ważną rolę i to chyba kończącą, gdy silniejsi towarzysze się wystrzelali :-)) Potrafię sobie wyobrazić, że taka gra z randomami może być frustrująca, tym bardziej jeżeli specjalnie chcą komuś popsuć rozgrywkę, ale czasami potrafi też być chyba bardzo spontaniczna i oryginalna, w sposób jakiego się nie uświadczy w pro trio czy solo :-))

Sir klesk

Szacuneczek za platynę! Nie wiem czy zawiera skończenie questów dla wszystkich postaci bo nigdy nie platynuję formalnie gier, ale jeżeli tak to tym bardziej, sam mam tylko połowę questów postaci zrobionych w pełni. Miejmy nadzieję, że gra się będzie spokojnie rozwijać dalej co do lokacji, postaci i bossów. Dla solo nie brakuje tego co jest, ale w trio szybciej się to zalicza więc tym bardziej. Taka platforma do wrzucenia z czasem wszystkiego z gier FS, przy okazji dobra okazja i motywacja do przećwiczenia bossów, których się prześlizgało w tamtych grach, ale i tak mi najbardziej pasują te najtrejnowe Night Lordy. Tak czy inaczej Q4 - DLC :-)

Ciekawe te błędy, które opisujesz. To znaczy wyglądają źle z opisu. Osobiście nie doświadczyłem praktycznie żadnych takich błędów typu że coś się ewidentnie zwaliło, no i dyskonektów, które mnie akurat nie dotyczą z zasady nie używania multi. Ciekawe czy to wynika ze szczęścia, platformy czy grania multi/online vs solo/offline. Każdy taki błąd musi być wkurzający jak się inwestuje kilkadziesiąt minut w run.

Co do relikwii to moje doświadczenie jest takie, że na początku wydawały mi się nie aż tak dramatycznie ważne, ale bardzo szybko okazały się kluczowe dla buildów postaci, których używałem. Niektóre potrafią zmienić diametralnie styl czy efektywność rozgrywki solo dla wybranych postaci i night lordów. Dlatego zawsze polowałem na dobre relikty i mam tam mnóstwo w ulubionych. Te, które dostajemy "fabularnie" są OK ale wylosowanie dobrych potrójnych z wszystkimi cechami przydatnymi to przychodzi po długim czasie. Dlatego dylematy jakie często miałem to np. 4 istotne perki na 4 relikwiach, które 3 wybrać i z czego zrezygnować. Robi się ich też bardzo szybko pierdyliad na stanie, z czego wiele średnio użytecznych. Zawsze kolejny dylemat czy się pozbywać czy na wszelki wypadek zostawić, zarządzanie jest OK w sensie masy filtrów, sprzedaż OK, ale faktycznie zgadzam się jakiś dodatkowy mechanizm wytwarzania / łączenia by się przydał. Czyli taki Monster Hunter gdzie jest to rozbuchane do granic i się wtedy można w tym RNG i mechanizmach urobić po pachy ;-)

Jeszcze raz gratki za pełny sukces w NR dla Ciebie a dla FS za odwagę w sensownym eksperymentowaniu i takim niespodziewanym rozwinięciu uniwersum ER.

I właśnie dokładnie z tych powodów XBOX ma tak wielki sens i jest dziś niezbędny, a PC to relikt lat 90-tych zeszłego wieku. Bo od lat nie chcę już mieć GOGa, Steama, Epica, Windowsa, Linuxa, blaszanego pudła które zawala biurko lub pląta się pod biurkiem, a w salonie pasuje jak wół do karety, a na plaży jak łopatka do piasku, nie chcę grzejącej się patelni, hałasu, wiatraczków, liczników temperatury i fpsów, 100 suwaków, nieustannych kłopotów technicznych na premierach gier. Chcę mieć małą, sympatyczną, estetyczną konsolę, którą uruchamiam zdalnie jednym przyciskiem z kanapy, w quick resume czekają gry które aktualnie przechodzę, dokładnie w takim stanie jak je podobnie jednym przyciskiem zostawiłem i po 3 sekundach kontynuuję zabawę. Prostota, wygoda i skupienie się na tym co w graniu najważniejsze to stan umysłu gracza XXI wieku, nieznany w świecie PC. Po prostu zabawa i święty spokój :-)

No i co tam Kwistek, kolejny 238 przypadek stalkingu z twojej strony pod kolejnym moim zupełnie naturalnym wpisem. Ustawimy teraz oficjalny licznik dla udokumentowania upadku twojej godności. Starfield to taki mały baicik i jak zwykle nie wytrzymałeś ciśnienia. TWoM fajna gra, pewnie kolejna której na oczy nie widziałeś tylko google coś tam podpowiedział i chciałeś błysnąć. Jak jesteś tak zalany antyxandonową żółcią, która się tutaj za każdym razem wylewa to chwytaj smaczka, uciekaj do kąta i nie plątaj się już pod nogawkami. Ani ja, ani podejrzewam nikt inny nie ma ochoty czytać twoich kolejnych żałosnych i desperackich prób obsmarowywania innych, who cares? Po przekroczeniu pewnego progu to się staje naprawdę..... Nie zapomnij proszę o psychologu, mówię poważnie, to co robisz i jak się staczasz w tym amoku nie jest normalne, nie chcę cię mieć na sumieniu, bo ja nie zniknę, a ty sobie jeszcze jakąś krzywdę z tej zawiści zrobisz.

No to gratki za postępy i pierwszego Pana Nocy :-) Najważniejsze żeby to sprawiało frajdę. Ciekawie będzie porównanie jak już sobie zagrasz multi i będziesz miał porównanie między obydwoma trybami. Ja gdybym był otwarty na granie w multi to pewnie z wrodzonego lenistwa poznałbym grę w ten sposób, a potem przeszedł wyłącznie na solo, które z kolei na dziś wydaje mi się jedynym sensownym dla mnie akurat trybem ;-)

Nie odczytuj poniższego jako polemikę, ale wymianę doświadczeń :-) Sam jak już sporo pisałem przeszedłem drogę solo od "ciężko" przed patchem czy "trudno" po patchu, do normalnego OK czyli spokojnego i regularnego przechodzenia wypraw na LV~12, ale nie wskoczyłem na poziom przechodzenia na zupełnym luzie na LV14-15 jak to widzę u innych. Przy czym ta droga to była taka sama nauka jak w każdych tradycyjnych soulsach, tylko dotyczyła bardziej schematu wyprawy i obudowywania postaci niż samych przeciwników i Panów Nocy. Co to oznacza?

* jak piszesz - dobra znajomość postaci jest kluczowa + obudowanie reliktami, pasywkami itp.
* znam dobrze schemat wypraw, który sobie wypracowałem i opisałem we wpisach powyżej
* w D1 skromnie mały obóz, katedra/fort, kluczyk, więzienie, tunel => LV6/7, i dalej D2 => LV~12 jak opisałem
* mam opanowane różne konfiguracje bossów i bossów nocy, bo niektóre mnie potrafiły kiedyś zatrzymać
* przystępuję zwykle do Pana Nocy na LV12-13
* to wszystko nie zależy już od szczęścia ale od moich wyborów
* RNG oczywiście jest i ma spory wpływ na rozkład lokacji, pasywki, bronie itp. ale nie na sukces wyprawy
* jak nie znasz jeszcze wszystkich wariantów bossów nocy / obszarowych / w zamku, to mogą czasem pogrzebać run

SZCZĘŚCIE. Wg mnie RNG potrafi oczywiście ułatwić lub utrudnić, uprzyjemnić lub wkurzyć, mogę przez to mieć o jedną flaszkę HP mniej lub więcej, lepsze lub gorsze pasywki, jakieś kozackie efekty, wyjątkową broń, ale nie na tyle żeby to szczęście decydowało o powodzeniu wyprawy. Jak pisałem, kluczowe jest posiadanie na broni żywiołu odpowiadającego słabości danego Pana Nocy w walce końcowej. To można zrobić albo metodą pewną przez ustawienie tego żywiołu na broni początkowej relikwią i potem jej levelowanie w trakcie wyprawy, albo przez zdobycie broni z tym żywiołem w świecie - wskazywane przez szczegóły mapy gdzie można dany żywioł zdobyć. Może się wyjątkowo zdarzyć, że akurat nie będzie ruin, fortów czy obozów z takim żywiołem na mapie, albo jak będą to broń ci nie będzie odpowiadać - tu jakąś rolę odgrywa szczęście. Czyli nie zdobędziesz tej idealnej broni i w najgorszym przypadku przystąpisz do Pana Nocy bez właściwego żywiołu, co utrudni walkę. Odrębną sprawą są warianty mini-bossów, bossów obszarowych, bossów w zamku, bossów nocy. Raz, że trzeba ich jako tako znać - zwłaszcza bossów nocy, bo tych nie ominiesz. Dwa, wiedzieć na jakim levelu do których bossów w świecie można / warto podchodzić. Tyle o szczęściu. Są przypadki szczególne jak wspomniany przez ciebie Łowca Dzwonków. Łowca Dzwonków jako boss nocy zwykle przed Trzygłowem jest spokojnie do ogarnięcia choć to ogólnie trudny przeciwnik. Trzeba go albo znać z Eldena, albo nauczyć się tutaj, a w ostateczności użyć broni dystansowej - każda postać jak sobie zgarnie w drodze łuk to go wystrzela cierpliwie z daleka bez walki, a takie Żelazne Oko to już kompletny luzik. NATOMIAST ten sam Łowca Dzwonków jako boss z czerwonymi oczami wylosowany na dole w zamku, uuuuuuuu to co innego, uważany za bardzo ciężki przypadek - ja do niego nie podchodzę nawet na levelach > 10. Aha, jak mówimy jeszcze o szczęściu to w solo masz praktycznie gwarantowane natychmiastowe wskrzeszenia na bossów nocy i Pana Nocy (nawet 3-4 razy), a z towarzyszami to nigdy nic nie wiadomo, albo wskrzeszą albo nie, zależy od szczęścia ;-) ;-)

EGZEKUTOR i BROŃ POCZĄTKOWA. Fajnie, ze grasz tym egzekutorem. Silna postać. Ja nią nie gram tylko dlatego, że to nie do końca mój styl i od zawsze nie lubię katan choć lubię samo parowanie i podoba mi się bardzo ult czyli zdolność ostateczna egzekutora ;-) Ale planuję w przyszłości go więcej poćwiczyć. Absolutnie dobra intuicja z tą bronią bazową. Choć jak znajdziesz w świecie Rzeki Krwi czy coś fajnego to też można skorzystać. Jak chodzi o broń początkową, ja na Żelaznym Oku prawie zawsze ją zostawiam, na Najeźdźcy i Wilczanie jak się trafi, na Zjawie fajnie mi się nią walczy pierwszego dnia a potem zmieniam. Prawda jest taka, że zasadnicza różnica między broniami w tej samej klasie jest w kolorze, żywiole, pasywkach, umiejętnościach, długości. Natomiast taki raw dmg broni początkowej podbitej do niebieskiej czy fioletowej będzie podobny jak znalezionej niebieskiej czy fioletowej w tej samej klasie. Dlatego osobiście nie zgadzam się ze zdaniem, że bronie początkowe są słabe i trzeba je wymieniać.

TRZYGŁÓW. Pierwszy Night Lord - brawo! No widzisz. A on teoretycznie jest jednym z dwóch, który jest niby łatwiejszy na trio a cięższy na solo przez to rozszczepienie na trzy. Drugi to będzie duo Rozumny Szkodnik - ten jest faktycznie najcięższy ze wszystkich imho. Natomiast Trzygłowa pokonałem już kilka razy i totalne spoko na solo. A on i tak jest nawet relatywnie trudniejszy od niektórych następnych teoretycznie trudniejszych moim zdaniem, choć nie wiem jak te kolejne egzekutorem.

PIERŚCIEŃ? Mam dziś inne zdanie ;-) Też mnie kilka razy zaskoczył na początku w tunelach. Jak te tunele mnie kiedyś wkurzały... Ale to są tak naprawdę tylko dwa rodzaje / proste topografie. Przeznaczyłem wtedy 2-3 wyprawy dedykowane tylko temu aby je sobie dobrze zmapować w głowie i wtedy jest luzik i frajda. Po pierwsze czujesz potem kiedy do nich wchodzić a kiedy nie ze względu na czas. Po drugie jak się zdecydujesz a cię zastanie strefa to wiesz jak i w którym kierunku uciekać. Po trzecie przełączenie na podziemną mapę pozwala czasem nawet na łatwiejszą ucieczkę od pierścienia przez tunel w odpowiednim kierunku. Chcę powiedzieć, że ten akurat problem z pierścieniem w tunelu, który też mnie spotkał kilka razy na początku nie jest już potem żadnym problemem. Jeżeli chodzi o sam pierścień to z czasem nie jest taki straszny, nawet jak cię złapie, to bez paniki z niego uciekasz. Pozwalasz sobie nawet na takie rzeczy jak kończenie niektórych lokacji czy walk w strefie deszczu nocy, lecząc się regularnie w trakcie a potem sprawna ucieczka. Śmierć jak się nie panikuje to najczęściej nic strasznego, przeważnie można spokojnie wrócić, odebrać runy, przywrócić level, wyskoczyć z pierścienia albo następnego dnia. Jest jeszcze taki patent po pokonaniu drugiego bossa nocy, że zanim przejdziesz do 3-go dnia to możesz sobie tak biegać z leczeniem w pobliskiej strefie nocy, zabijać mobki czy nawet robić całe ruiny nabijając dodatkowe runy przed Panem Nocy. Masz rację, że pierścień to jedna z tych rzeczy obok czasu, które się składają na specyfikę tego doświadczenia. Ja z kolei kiedyś po cichu liczyłem, że dadzą x 1,5 więcej czasu, ale dziś bym już nic nie zmieniał. Natomiast nie podchodzę na razie do tych nowych podrasowanych wersji Panów Nocy bez LV15. Ale widać, że ludziom się spodobały.

Spokojnie Panowie, to tylko Kwiszakz_Hehdurak - taki mój osobisty stalker, psychofan czy wielbiciel jak kto woli. Dodatkowo z cenzorsko-prokuratorskim zacięciem - ściga uporczywie innych za myślozbrodnie, czyli opinie inne od swoich narracji :-) Biega tak za mną od dwóch lat po całym forum merdając ogonkiem do prawie każdej wypowiedzi, to już 237 raz przez ostatni rok (dosłownie). To nie jest normalne, dlatego zaleciłem mu wizytę u psychologa, aby tak nadmierna fascynacja innym graczem nie pożarła go emocjonalnie. Nie przejmować się nim za bardzo, najlepiej ignorować.

MatheoQbinho - ma chłop taki nagminny zwyczaj projektowania na innym swoich własnych przypadłości, czy moralizowania i krytykowania tego czym sam najbardziej tu "błyszczy". To dość zabawne. Czasem wydaje się, ze jest ich dwóch Kwiszakz i Hehdurak, i dyskutują sami ze sobą, krytykując się nawzajem ;-) Tak czy inaczej, definitywnie do psychologa.

Dzieciaki nie plątajcie się pod nogami kiedy dorośli ludzie piszą o grach. Nie wasza liga. Idźcie się pobawić do piaskownicy.

Kwiszakz_Hehdurak znowu nie wytrzymałeś ciśnienia i przybiegłeś pomachać ogonkiem przed xandonem. No już, już dobrze, nie trzeba, to już chyba 200-tny raz jak dobrze liczę szukasz atencji pod moimi wpisami i się ośmieszasz. Przy tej ilości i regularności to już chyba temat dla psychologa, dobrze radzę zbadać co tam pod kopułą każe ci tak za mną biegać. Z mojego punktu widzenia taki trochę bieda stalker z kompleksami, bez godności i honoru, ale lekarz może ci profesjonalnie zdiagnozować tą przypadłość. Do tego czasu nie będę się za głośno śmiał aby cię przypadkiem nie skrzywdzić. Mój pies, który ma może 2 szare komórki na krzyż jest chyba bardziej rozgarnięty i jak się go kilka razy odgoni od nogawki to rozumie, że go nie chcą i idzie się zająć swoimi sprawami. No i co tam znowu pokazujesz na obrazkach - kolejną grę, o której jak udowodniłeś ostatnio nie masz najmniejszego pojęcia, ale ponieważ sam nie grałeś to nie zdajesz sobie nawet z tego sprawy :-)) To taka przypadłość ludzi bez własnego zdania co muszą kompulsywnie odpytywać %Steama aby wiedzieć co myśleć i potem powtarzać różne głupoty. Znowu nie zrozumiałeś ostatniej dyskusji? To coś jak ludzie którzy głosują w wyborach na tych co mają najwięcej w sondażach bo sami myśleć i wybrać nie potrafią. I można by się tak z ciebie długo śmiać sierotko i przy okazji kolejnych gier, w które nie grałeś a o których się wypowiadasz, tylko że to jest zwyczajnie męczące. Jeszcze raz - zastosuj się do swojej własnej obietnicy i omijaj moje wpisy, ja dyskusji z tobą nie szukam. Zwykle nie czytam twoich odpowiedzi i wypocin, ale to już chyba ostatnia sesja coachingowa dla ciebie z mojej strony, może uda się dotrzeć do tego zakutego łba i pozbyć takiego natręta. Mam nadzieję, że masz więcej szarych komórek niż mój pies. A jak nie to będziesz się dalej kompromitował i dostarczał śmiechu. Mi ciebie zwyczajnie żal i żal też tracenia czasu na te puste dyskusje.

Kain aleś błysnął intelygencją - czy ktoś czyta pyta się ten co sam przeczytał i odpowiada nieproszony. Woła złodziej: łapaj złodzieja. Sio chłopcze, takich nieogarniętych czytelników tu nie potrzebuję. Jak masz coś w temacie to proszę bardzo.

<= Esiu Jasiu => macie z Kwiszakzem jedną cechę wspólną. Zarzekacie się regularnie, że już nigdy nie będziecie odpowiadać i reagować na moje wpisy, a ty to nawet chyba kiedyś wypłakiwałeś jakieś kategoryczne żądania separacji, no w to mi graj, tylko jakoś ciągle nie potraficie wytrzymać ciśnienia na "xandona". Jak najbardziej popieram was w tym postanowieniu, trzymajcie się swoich własnych ogłoszonych zasad i jak najdalej od moich wpisów, i wypowiedzi pod moimi wpisami, a wszystkim będzie milej i przyjemniej. Mnie wasze popuszczania zupełnie nie interesują. Mam nadzieję, że w końcu dotrzymacie słowa.

O teraz tutaj się nagle wynurzył nasz "zatroskany" forumowy troll-kapiszon Kwiszakz_Hehdurak i przyleciał zrobić to co robi najlepiej - kupę. Czyli popluć trochę na swojego "idola" i kolejną grę w którą nie grał, pojęcia o niej nie ma, ani się jakoś wcześniej o niej nie wypowiadał, ani recenzji nie napisał, ale naczytał się malkontentów na discordach, zobaczył % na Steamie, poczuł krew i zgrywa znaffcę bo nie ma nic ciekawszego do roboty. Zamiast grać w "swoje" gry, jeżeli takie w ogóle są, ciapka się ponownie w czarnym PR i własnym błotku "zatroskany" naprafca branży i wielbiciel "xandona".

Gracz Wilds robi sobie herbatkę, włącza grę, kilka szybkich walk czy wyzwań z interesującymi, świetnymi, dynamicznymi potworami. Do tego przy okazji jakiś element do nowego builda. Zamyka zabawę i wraca do życia, a potem znowu do podobnych sesji jak ma ochotę. Flow i QoL tej gry szanuje czas gracza i eliminuje zbędne pierdoły, zapewniając mu jednocześnie najlepsze doznania, lepsze od World.

Gracz World włącza grę, biega pół godziny za potworem, aby go ubić w dość prostej ale za to powolnej walce, wszystko tu się ciągnie jak flaki z olejem, a potem grinduje i walczy jeszcze z 5 godzin z RNG, i przez kolejne 5 godzin poleveluje broń, aby się przekonać, że i tak bez różnicy tym razem. I tak lecą godzinki, dziesiątki godzin, w sam raz zajęcie na emeryturę lub zabicie czasu jak ktoś ma w nadmiarze. Na godzinkę esencji dostarczonej w MH Wilds masz 10h pustego biegania w World.

Stąd różnica i liczby tych wciąż męczących się setkami godzin w World imho. Wszystko jest kwestią interpretacji liczb :-)) W World przepala się po prostu duuuużo pustego czasu i wszystko jest duuużo wooolniej. Do tego nie ma tu porównania jabłek z jabłkami - Wilds krótko po premierze do World krótko po premierze. World posiada dziś pełną x-letnią zawartość z DLC Iceborne / Master Rank czyli pełną zawartość. Wilds jak każda inna gra MH uzyska taką zawartość z czasem. No i pamiętajmy, że Wilds (bez DLC) ma jednak sporo trudniejsze potwory od bazowego World (bez Iceborne) co może być zbyt wymagające dla casualowych graczy. Stąd różnice ;-)

Asmodeus

Jasne - dla każdego coś innego. Ja z kolei zawsze się uśmiecham jak słyszę w odpowiedzi o "ocenie większości graczy" i się zastanawiam dlaczego to ma być dla mnie jakimś wyznacznikiem czy w najmniejszym stopniu ważne. Są gracze grający w gry jak ty i ja i OK, są etatowe płaczki i malkontenci bez pojęcia o grze, i są czarnoPRowi tropiciele %Steam czyli węszący krew znaffcy :-)) Dlatego sam mam raczej nijakie nastawienie do "większości graczy", nie moja kategoria zainteresowań, ani różowe okulary, ani czarne okulary. Mam za to po prostu porządnie ograne Rise/Sunbreak, World/Iceborne i Wilds, a z okazji premiery Wilds nawet wszystkie ponownie w jednym czasie. Wilds to jak "dla mnie" esencja formuły MH z najlepszymi potworami na etapie podstawki z High Rank, walkami, rozwojem i zarządzaniem. Nie znalazłem takich atrakcji np. w World, gdzie jest łatwiej i mniej ciekawie z potworami, za to nie brak sztucznej upierdliwości przepalającej masę czasu w imię "klimatu". Może nie ilość ale jakość i szanowanie mojego czasu jest dla mnie ważniejsze, stąd Wilds. Na World patrzę teraz bardziej jak na grę dla emerytów - łatwiejsze potwory, ale za to dziesiątki godzin na puste bieganie, grind i tępą zabawę z rng. Tak myślę szczerze. Choć jak ktoś grał w to ostatni raz x lat temu to może pamiętać inaczej, sam tak miałem zanim nie przeszedłem ponownie po Wilds ;-) A Rise to taka nerwowa i chaotyczna gra dla dzieciaków z ADHD, choć bardzo przyjemna :-) Ja już jestem chyba na trochę bardziej zaawansowanym etapie stąd Wilds i zostawiłem za sobą raczej na zawsze tamte gry po ich 2 x przejściach razem z DLC. Zastanawiam się tylko dlaczego Capcom nie mogło od razu zrobić takiej gry, zaoszczędziłbym dziesiątki cennych godzin życia na mało kreatywne, rozwijające i wymagające czynności.

Ja wiem - są :-) WotR też.

Z przyjemnością przeczytałem twój wpis. Jest chwila czasu to podejdźmy do niego z humorem i rozbierzmy go sobie spokojnie na czynniki pierwsze, na zasadzie wymiany doświadczeń, jak gracz z graczem:

Przyznam szczerze, że absolutnie nie rozumiem fascynacji tym produktem.

To prawda, nie rozumiesz ;-) Nintendo to stan umysłu. Mainstream to stan umysłu. Konsole to stan umysłu. PC to stan umysłu. Jak jesteś zafiksowany w jednym stanie to nie zrozumiesz innych. Gaming to dziś za szerokie spektrum doświadczeń, aby każdy wszystko rozumiał, i o dziwo nie wszystko jest dla każdego :-)

Pomijając uniwersum gier Nintendo, które zawsze wydawały się tak nadmiernie dziecinne, nie widzę z mojej perspektywy żadnego zastosowania dla takiej konsoli.

To jest jak najbardziej OK. Znaczy to, że nie widzisz żadnego zastosowania dla siebie. No problemo przecież. Ale to, że nie widzisz czy nie wiesz, że są inni gracze, inne preferencje i modele grania? No chyba nie sądzisz, ze twoje podejście do gier jest jedyne w populacji? Gry na Nintendo dziecinne? Zależy które. Seria Xenoblade, Metroid itp.? Większość jest jednak rzeczywiście kolorowymi, miodnymi, niesamowicie grywalnymi perełkami dla osób w każdym wieku - dzieci i dorosłych. Podstawowa zasada, chcesz się dobrze bawić = Nintendo raczej nie zawiedzie.

W domu mając pełnowymiarowe konsole lub PC, nonsens.

Nie ma znaczenia co tam masz w domu. Nikt ci tam nie będzie zaglądał. Znaczenie ma czy chcesz się bawić w gry na Nintendo czy nie. Dodajmy bawić się w gry od N w "legitny" sposób, bez wyjeżdżania z jakimś tam majsterkowaniem w emulacje pls. Jak chcesz to kupujesz Switcha. Jak nie chcesz to nie. To żaden nonsens tylko oczywista oczywistość. Świat gier dzieli się w uproszczeniu na dwie części: mainstream (PC, PS5, XBOX) i Nintendo (Switch). To tylko twoja decyzja który świat cię interesuje: jeden czy drugi czy oba. Ja np. mam w domu XBOXy i Switcha, czyli oba światy, a z kolei platformowo PC i PS5 nie ma akurat dla mnie sensu.

W podróży? Jak często jest taka okoliczność? I na czym polega przewaga nad na przykład laptopem?

Nie myślisz chyba, że wszyscy podróżują dokładnie tak jak ty, lub robią w podróży to co ty? Najwyraźniej wielu graczy podróżuje częściej lub inaczej lub ma ochotę na inne aktywności w trakcie podróży. Ja np. na dłuższe wyjazdy prywatne z przyjemnością zabieram ze sobą Switcha, a absolutnie nigdy laptopa. Nie rozumiem jak można ciągać ze sobą laptopa w prywatne podróże, przecież to stres okropny ;-) A do tego na laptopie nie zagrasz w Zeldy i Mariany.

Jedyna konsola przenośna jaką kupiłem to było PSP, na prezent dla dziecka. Po kilku dniach fascynacji zginęła w szafie.

Miałem podobnie z PS5 i z PC. W pierwszym przypadku to szybka decyzja emocjonalna o zagrzebaniu w szafie - za wygląd i niedorobienie sprzętowe, brak zadawalających tytułów ekskluzywnych, przynajmniej tylu i takich jak u Nintendo. Do tego jednak większa sympatia do XBOX. W drugim przypadku PC to przemyślana decyzja po wielu latach.

Dziś w życiu bym nie wydał ponad 2k na taką zabawkę. Gdyby to jeszcze była konsolka za +/- 500 zł o wielkości pozwalającej na schowanie w kieszeni, może bym się zastanawiał.

Jak wydajesz własne pieniądze to twoja sprawa. Znowu wszystko zależy czy chcesz się bawić w Nintendo czy nie. Jak nie to Switch nie ma dla ciebie sensu nawet za 10 zł, bo to nie jest maszynka do gier mainstreamowych w pierwszej kolejności, porty to bardziej taka dodatkowa przystawka :-) Loda lub piwo lepiej sobie za te pieniądze kupić. Choć zasadniczo wolałbym dziś zagrać w Cyberpunka na Switchu 2 niż Steam Decku, lepiej chodzi. A kilka klasyków RPG z przyjemnością ograłem na poprzednim Switchu. Zasadniczo jak już jest jakiś port wydany na Switcha to wiadomo, że chodzi, a na Steam Decku to nigdy nie wiadomo. A lepsze maszynki do gier PC to już kosztują po kilka tysięcy, więc "bez sensu". Ja z kolei w życiu nie wydałbym 20K za PC. Gdyby to jeszcze był sprzęt za 1000 zł i pozwalał się ładnie schować w małej szafce to spoko. Ale toporny grzejnik o wielkości szafy z obowiązkowym licznikiem FPS i temperatury, aby sobie pograć w trochę lepszej jakości od konsol, co z punku widzenia grywalności nie ma kompletnie żadnego znaczenia? Dla mnie nonsens ;-)

Mi się kiedyś wydawało, że N specjalnie opóźnia premierę S2 aby właśnie jedynka dogoniła te liczby i została konsolowym królem wszechczasów ;-)

Ale to właśnie teraz po premierze S2 bym powiedział, że sprzedaż jedynki może niespodziewanie wzrosnąć. Zapewne jest jakaś niedzielna (nic złego) populacja, która chciała sobie sprawić Switcha np. dla dzieci i siebie, sprawdzić te Zeldy, Mariany i inne, ale słyszała że zaraz będzie 2-ka i poczekała. Teraz po pierwszych stonowanych recenzjach może stwierdzić, że w sumie jak na pierwsze w życiu Nintendo to lepiej wydać te 1500 za OLED niż 2200 za S2, jest przecież tysiące pewnych gier, Zeldy te same a że nie w 60 klatkach to nie każdy nawet musi wiedzieć czy go to interesuje. No i Mario Kart Deluxe dziś z dużo większą zawartością od Mario Kart World może być lepszy, TAŃSZY i bez większej różnicy dla kogoś, kto w to wcześniej nie grał, ta sama frajda, tylko więcej i taniej.

Frustracja i presja czasu to znajome odczucia na początku jak nie masz jeszcze wiedzy, nie czujesz cyklu, mapy, czasu, nie znasz standardowych klocków i ich topografii, mechanik itp. Sporo rzeczy trzeba zgrać, ale jak wypracujesz etapy levelowania, co i ile robić czy nie robić na jakim etapie, z czym i kiedy walczyć / nie walczyć, to się robi przyjemnie i to co powinno być. Frustracja mija dość szybko jak się wie co i jak. Silna presja czasu mija trochę później a tak naprawdę nigdy do końca, no niestety na tym trochę ta gra polega, choć osobiście nie miałbym absolutnie nic przeciwko T x 1,5 na jakąś herbatkę w trakcie ;-) Nie namawiam absolutnie do solo, ale tak tylko piszę, gdybyś chciał potrenować egzekutora czy grę przed zabawą ze znajomymi. Najpierw Day 1, potem Day 2, a potem to już z górki. Najtrudniejsze z całej gry są bossy pierwszej nocy na pierwszym night lordzie, czyli sam początek. Reszta pokuś ;-) Powodzenia!

Kiszakz_Hehdurak

Czytaj chłopie ze zrozumieniem, bo wyjątkowo oporny ten twój garnek na głowie. Jeszcze raz prostymi słowami - pojęcia nie masz o grach, pojęcia nie masz o ludziach, chodzisz zakompleksiony po forum za innymi graczami ze swoimi marnymi wysrywami wyobrażając sobie, że jesteś godlike. A jesteś zwykłym małym trollem. Idź sobie podyskutuj pod Avowed czy tam innymi średnimi kotletami, które lubisz a nie zawracaj głowy pod grami jak Nightreign czy wcześniej Starfield, które nie są dla ciebie. A jak wrócisz już fizycznie i mentalnie do tej swojej piwniczki to przeprowadź dialog wewnętrzny z "xandonem", którego wyhodowałeś w swojej głowie. Może coś takiego przykładowego pomoże, piszę obrazkowo jak do dziecka bo inaczej nie dociera:

Jak ten mój wyimaginowany i uwielbiany "xandon" może być uzależnionym od gier, skoro niedawno mu wyrzucałem, że nie gra w żadne gry a tylko w te kilka wybranych. A co tam było z tą belką w oku? Aha, on zna te kilka marnych gier i jest uzależniony, a ja znam przecież wszystkie gry na wylot i nie jestem uzależniony. On pisze o kilku grach, które lubi i to jest złe, a ja piszę zawsze o wszystkich grach, nawet o tych których nie cierpię i nie są dla mnie, i to jest dobre. Jak ten "xandon" może się tak bawić grami a myśleć, że ludzie traktują gry jak serious business, a to ja przecież ścigam wszystkich po całym forum za opinie różne od swoich zupełnie jakbym nie traktował gier jak czystej zabawy. Czyżbym znowu projektował na tego "xandona" swoje własne problemy? Nie, nie, to nie może być prawda. Ja muszę tego "xandona" korygować, to moja misja życiowa. A może lepiej zatrudnić się w cenzurze, albo jako korektor tekstów w GOLu, albo lepiej - od razu jako jakiś asystent w prokuraturze. Myślących inaczej trzeba korygować, bo oni popełniają takie straszne myślozbrodnie.

Jak tam Kaszakz, jesteś intelektualnie zdolny do takiej samorefleksji? Postaraj się, bo jak to rozstrzygniesz sam ze sobą w tej swojej piwniczce to przestaniesz zawracać dvpę innym. Aha, i koniecznie pozdrów ode mnie tego wyimaginowanego "xandona" , którego wyhodowałeś w swojej zakutej głowie. No i koryguj, koryguj, niezła kariera, ale z wyrazami współczucia..

Minas Morgul,

Gratulacje dobrej decyzji i powodzenia w boju! Sorki za zaśmiecanie wątku pod Twoim wpisem tą nieciekawą dyskusją. Najlepiej nie czytaj i nie odbieraj, że namawiam tu na solo, bo wyraźnie zasygnalizowałeś na wstępie jak się chcesz bawić.

Starzy bossowie z ER są często trochę urozmaiceni w stosunku do Eldena. Najciekawsi są nowi bossowie końcowi. A postaci to jedna z najlepszych rzeczy w tej grze. Ciekawy jestem która ci podejdzie, bo tu każda jest inna ale skuteczna na swój sposób. Są już najróżniejsze rankingi klas, oddzielnie na multi, oddzielnie na solo bo w tym trybie też można przejść grę każdą klasą choć niektórymi łatwiej :-) Nawet GOL zrobił ostatnio taki naprawdę bardzo ciekawy, praktyczny i merytoryczny ranking z właściwościami, silnymi i słabymi stronami każdej postaci... No i tak gra wygląda naprawdę ładnie.

Kiszakz_Hehdurak

Biegasz znowu merdając ogonkiem pod grami, które nie są dla ciebie, w które nie grałeś i o których nie masz pojęcia. A się wypowiadasz jak "wyrocznia " i w imieniu jakiejś tam grupy graczy. Kogo to obchodzi? Na pewno nie tych co sami grają. Przypominam setny raz, że gry są opcjonalne, a zwłaszcza taka gra jak NR, a zwłaszcza taki tryb w tej grze jak solo. Nie musisz się wypowiadać co do gier i sposobów grania, które są opcjonalne, nie dla ciebie i których nie rozumiesz. Świat to przeżyje. Jak ci tam niedawno gdzieś powiedziano co większość graczy sądzi o Avowed to się mało nie posikałeś płacząc i pisząc ckliwe elaboraty jak tak można, bo ty tą gierkę przecież lubisz i nie cierpisz jak ci ktoś mówi, że jest wyjątkowo średnia. Śmieszne, prawda. Jak ktoś się może wypowiadać niepochlebnie o takiej fajnej gierce. Tylko ty możesz wyrokować co dobre a co złe. A przypominam też co tam ostatnio wypultałeś przy okazji NR:

Plusem jest to ze gra jest targetowana 150% w "git gud" community, wiec moze troche przewietrzy atmosfere dyskursu wokol Soulsow/Eldena/Bloodborne i odciagnie w/w.

Pomyliłeś się o 150% z tym git gud, no cóż, jak zwykle. No i jak tam przewietrzyła się atmosfera dyskursu? Tak, dopóki się nie pojawiłeś. Bo w drugą stronę ciebie jakoś nie przewietrzyło. Chciałbyś odciągnąć jednych od swojego dyskursu a sam się wciąłeś dla odmiany w dyskurs o grze nie dla siebie. I tą hipokryzję połączoną z brakiem samorefleksji i zwykłym chamstwem widać u ciebie na każdym kroku, z wyjątkiem krótkich chwil kiedy cię ktoś walnie w łeb i wytknie biało na czarnym, to wtedy zaczynasz się przez chwilę pilnować i jakoś zachowywać. To dobrze, próbuj dalej i chwytaj te rzadkie momenty kultury i przyzwoitości, bo może za stary już jesteś na jakieś większe ogarnięcie i dobre wychowanie. Kolejna rada z mojej strony - jak pouczasz innych, to zawsze zastanów się czy nie możesz tego odnieść do siebie samego. Zapewniam, że w 95% możesz. Znasz znane powiedzenie "Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz?" No właśnie, a mi zawracasz tylko niepotrzebnie głowę.

W Nightreign oczywiście, że się świetnie gra solo. I to na niskim poziomie casual+, czyli nawet moim, bez dziesiątek godzin. Nie ma co wypierać rzeczywistości. Ale nie ma też wstydu przyznać się do błędu w ocenie jak dojrzejesz, bo to nowa formuła i nie ma mądrych, zanim ktoś nie sprawdzi i się nie przekona. Pamiętaj, że liczą się sprawdzone fakty, nie bajki. Dziś tak naprawdę to bardzo proste, wystarczy rzut oka na yt i masę edukacyjnych przykładów takich przejść. A tu akurat wystarczy jeden przykład vs 1000 jęczących, aby pokazać jak jest naprawdę. Może zachęcony taką ignorancją zrobię jakiś mały edukacyjny cykl wpisów o szczegółach takiego stylu gry solo, zobaczymy. Przytoczyłem już wystarczająco dużo konkretnych szczegółów, ale rozumiem że nie dociera lub syndrom wyparcia. Co do tradycyjnych wycieczek osobistych to rzygać się chce jak człowiek czyta te twoje żałosne wypociny. Nie tylko pojęcia nie masz o grach a się wypowiadasz, ale o innych ludziach też pojęcia nie masz, a wydaje ci się że wiesz wszystko o wszystkim, cedzisz te swoje farmazony, publicznie oczerniasz i projektujesz na innych jakieś tam swoje ukryte kompleksy. Słabe. Niskie. Obrzydliwe. Bez gustu. Na mnie nie działa a sobie wystawiasz bardzo słabe świadectwo. Może takie ścieko-słówko-"solówki" się tam gdzieś podobają wśród 95% tej twojej bańki smarkaczy, ale zachęcam do levelowania w górę.

Nie dziwią te reakcje do solo w NR. Tak samo było na początku z Eldenem, który był "całkowicie niezbalansowanym wypadkiem przy pracy studia FS", miał za trudnych bossów o chorych i zbyt szybkich movesetach zaprojektowanych ewidentnie pod grę z summonami, ale w efekcie za łatwych na summony a za trudnych na solo. Dokładnie tak było zanim się ludzie nie nauczyli jak grać. Tak też było na początku z Shadow of the Erdtree, gdzie FS "przesadziło z trudnością i chorymi AoE" większości bossów. Zanim się ludzie nie nauczyli jak grać, np. że trzeba sobie odpowiednio dokładnie przebiec świat, pozbierać błogosławieństwa i wbić właściwy typ levela, aby nie było masochizmu tylko zwykła FS-owa normalka. A o PCR to już nawet nie ma co wspominać. Jaki to był masochistyczny, przegięty i tanio wyklepany na ostatnią chwilę i bez pomysłu boss. Zanim się ludzie nie nauczyli jak z nim walczyć. Tak jest widać i teraz z solo do Nightreign. Narzekania i pseudo wyobrażenia zanim się ludzie nie nauczą jak grać. Ci co będą oczywiście chcieli się tak bawić, bo to wymaga standardowego FS-owego wysiłku, niczego więcej niż przy innych grach studia, tylko trochę inaczej. Ani nie trzeba nadludzkich zdolności, ani specjalnego refleksu, ani 100 godzin ćwiczeń, ani niezdrowego GIT GUD. Po prostu wiedzy, wykorzystania formuły gry, otrzaskania się z nią i kilku prób. Wszyscy twórcy kontentu, których widziałem do tej pory to po grze w multi zrobili też spokojnie solo, bez specjalnych trudności i pokazali edukacyjnie takie przejścia, często właśnie w odpowiedzi na powszechne jęczenia swoich widzów. Wystarczy rzucić okiem na yt, tam jest już cała masa przejść i poradników do solo. To jest normalny tryb gry, nie zbliża się nawet do wyzwań znanych z Eldena. Są też już oczywiście przejścia solo LV1 do Nightreign, ale nie o tym mowa.

Jeżeli chodzi o mnie - to standardowo podaję to czego sam doświadczyłem, czyli fakty sprawdzone na własnej skórze i prawie przepis jak to osiągnąć. Ale nie twierdzę, że solo to najlepszy sposób na NR, bo wiadomo do czego on jest w pierwszej kolejności stworzony. Sam nie miałem od początku specjalnego parcia na tą grę. Zakładałem, że jej raczej nie kupię albo jako fan Eldena i przeciwnik multi kupię z ciekawości tylko po to, aby rzucić okiem na strukturę gry, formułę rozgrywki, świat i klasy, i bez żalu odłożyć na wirtualną półkę. Ale wypowiedzi twórców, recenzja GOL i ciekawe edukacyjne przykłady przebiegów solo na yt zachęciły mnie do takiej właśnie zabawy. Do patcha było ciężko, a po patchu normalnie. Dla mnie solo w NR okazało się na dziś zupełnie przyjemną, choć nietypową grą, żaden masochizm. Takiej trochę oczekiwałem. Na mój licznik w Eldenie to zdecydowanie wolę sobie pykać kolejne szybkie, dynamiczne wyprawy w NR niż jakieś przejścia w Eldenie. Jak wyglądają takie kolejne przejścia w Eldenie? Zamyślasz build, w prepie ganiasz przez godzinę po świecie zebrać znane elementy builda - bronie, talizmany itp. w znane na wylot miejsca, potem gonisz przez godzinę przez ten świat od bossa do bossa. W Nightreign masz to skondensowane do 40 min, wybierasz klasę i bossa końcowego, ale nigdy nie wiesz na 100% co cię spotka po drodze czy co wylosujesz i musisz się dynamicznie dostosować. Fajne. Fajnie jak się uda spiąć cały build na tip top i przelecieć spokojnie. Ale fajnie też jak masz już niby spieprzony run, dolatujesz niedostatecznie nieprzygotowany do końca a tu wyskakuje z losowania po drugim bossie nocy jakaś burza mrozu pod każdym zrywem i niemal samą ucieczką zrywami przed bossem końcowym go zabijasz :-))) Nie jestem wcale wymiataczem. Ale wiem już jak ogarniać sprawnie mapy, wybrane przez siebie klasy, buildy, co robić a czego nie robić każdego dnia wyprawy. O tym bardzo skrótowo napisałem. Nie wspomniałem o wszystkim, czyli o wszystkich dobrych praktykach, których jest tu całkiem sporo. Na przykład, że nie walczę w ogóle z field bossami czy nie zaglądam do zamku pierwszego dnia bo to bez sensu, za trudne, a w najlepszym wypadku strata cennego czasu, z kolei skupiam się na tym dnia drugiego kiedy to samo staje się dużo szybsze i dużo łatwiejsze, a na trudniejsze bossy nie-nocy jest pora dopiero w trakcie ostatniej strefy. Dzięki temu mam normalne walki z przeciwnikami, masę run i sprawne levelowanie. Nie wiem co tam jest wtedy takiego trudnego solo w stosunku do innych gier. Jest po prostu inna formuła, i sporo takich praktyk zarządzania czasem i progresem, które trzeba poznać, bo stanowią o różnicy między męką a przyjemnością. Ale nie mam zrobionych jeszcze wszystkich night lordów, może np. końcowemu nie dam rady sam.

A na to wszystko standardowo przybiega tu koleś, który od samej zapowiedzi gry jest anty-Nightreign, już wtedy wieścił upadek FS bo tak się firma stacza przez takie pomysły. Ciężko sobie wyobrazić aby w takiej sytuacji kupował i grał w przedmiot swojej antypatii, tym bardziej aby się "katował" solo, a już na pewno aby zrobił wystarczająco wypraw, aby ten tryb sprawdzić i poznać. To by było bardzo dziwne. Jestem od początku przeciwny tej grze, ale kupiłem, zagrałem, do tego poznałem solo i powiem jak jest w temacie. To faktycznie prawdziwy masochizm, ale powtarzający się w tym akurat przypadku. Raczej naczytał się znowu gdzieś na forach w swojej bańce i raczy jakimiś hasłami nie opartymi na własnym doświadczeniu a wskazującym na brak znajomości gry i otrzaskania w omawianym trybie. To jeszcze byłoby do zignorowania. Ale po co zaczyna swój wątpliwej jakości i oparty na niskich pobudkach wywód od obrażania innych. Tych takich owakich co to niszowi spoceni 1% zagubieni coś tam coś tam... Tak, tak, tak... Bla, bla, bla...

Zdzichsiou, dla uniknięcia wszelkich wątpliwości, choć się też nie zgadzamy (ale kulturalnie) to nie piję absolutnie do ciebie.

Rozumiem irytację jeżeli próbowałeś solo, bo też tak miałem na początku i nie sugeruję, aby każdy grał solo. Ale dokładnie tak, jeżeli chodzi o moje odczucia to patch + nabyta wiedza jak grać + podpatrzenie jak to robią inni zmieniły zdecydowanie postrzeganie tego trybu dla mnie. Nie opieram tego zdania wyłącznie na własnych doświadczeniach - patrz wyjaśnienie od samych twórców, recenzja GOLa i dziesiątki przykładów graczy na yt, którzy to doskonale demonstrują. Nie mam pretensji, że komuś taki tryb nie siadł, to wręcz spodziewane, chodzi mi tylko o to, że Twoje stanowcze stwierdzenie co do solo jest zwyczajnie nieprawdziwe.

Patch dodał możliwość jednokrotnego zrespienia po śmierci i zwiększył ilość zdobywanych run. Wow, normalnie zupełnie inna gra.

No właśnie, implikacje są znaczące. Jak napisałem wcześniej. Masz +1 zrespienie standardowo, nic nie musisz robić. To cię chroni przed jakimś przypadkowym błędem na bossie. Na pośrednich bossach nocy to się od razu przydaje. Plus możesz kupić 2 zrespienia za runy - w świecie i przed areną bossa końcowego. A możesz je łatwiej kupić bo masz więcej run, mi teraz jakoś nigdy nie brakuje jak zawitam do kupca. To razem 3 zrespienia na bossa końcowego jak sobie zachowasz, tyle mam zawsze standardowo. A jak grasz Wylderem to jeszcze masz +1 ochronkę przed śmiercią w walce, czyli 4. Dodatkowe runy powodują kilka rzeczy - szybsze levelowanie, znaczy szybsze progresowanie, znaczy w efekcie szybsze walki, znaczy w efekcie jeszcze więcej run i lepiej zbalansowana gra i łatwiejsze zakupy koniecznych itemków od kupców. Różnica jest znacząca jak się grało sporo solo przed patchem a potem masz nagle tyle dobrego, przestaje ci uwierać to i tamto. To dobra reakcja i decyzja balansowa ze strony twórców imo, u mnie przeważyło szalę przyjemności.

Szczegół że bossowie są zaprojektowani pod rozgrywkę z trzema graczami - skaczą po całej arenie, naparzają ataki obszarowe i mają dużo HP. No ale możesz się zrespić, więc gra się super

No gra się super, co mogę powiedzieć innego jak mi się tak gra. Nie chodzi o same respy. Wspomniałem powyżej o jeszcze ważniejszej rzeczy - przygotowanie do bossa. Na bossów każdej nocy musisz być na określonych poziomach własnym i broni + dobrze zaopatrzony. Na bossa końcowego musisz zdobyć Level ~12 w trakcie całej wyprawy + broń podbitą do epickiej lub wymieniona na epicką + najważniejsze zastosować właściwy element na bossa (gra podaje dokładnie jakim elementem należy bić każdego night lorda np. święte obrażenia na Gladiusa, więc musisz to sobie założyć na broń lub wymienić na świętą) + dopiero na koniec 3 śmierci w trakcie walki. Jak masz to wszystko to jest normalna walka z normalnym HP. Im mniej z tych warunków masz spełnionych tym gorzej dla ciebie. Jak masz Level 10 + słabą broń(podstawową lub +1) + brak wskazanego elementu to jak napisałem wcześniej - jest mały koszmarek a HP bossa wydaje się nieskończone. Ten masochizm wynika wtedy z winy słabo przygotowanego gracza. Jak walczysz z przykładowym Gladiusem bez świętych obrażeń to się będziesz męczył dość długo, a jak ze świętymi obrażeniami jak wskazuje gra to szybko zbijasz mu HP i stagerujesz co chwilę. Poza tym masz rację - bossowie są zaprojektowani doskonale na 3 graczy, ale dobrze też przeskalowani na solo, nie wnikam w kolejność projektowania twórców, na logikę musieli mieć w głowie ścieżkę solo od samego początku. Masz takie przypadki night lordów jak ten pierwszy Gladius, który jest chyba najgorszy dla solo jak się rozdziela na 3, ale też go można bez problemu pokonać tylko obsłużyć tą fazę bardziej defensywnie bez zbędnego ryzyka. A jacyś tam bossowie w świecie czy bossowie nocy, którzy składają się z kilku przeciwników pod 3 graczy to w solo są mniej agresywni, typowo tylko jeden cię w danej chwili atakuje, a pozostali chodzą sobie spokojnie dopóki się nie zbliżysz do innego i się nie przełączą.

Masz dobry tutorial na początek

No masz, jak nie masz, dobrze tłumaczy podstawy. Potem kompendium, własna głowa i nauka, a i jeszcze zapomniałem dodać tą salkę treningową w hubie, gdzie możesz sobie przećwiczyć wszystkie klasy, mechaniki, umiejętności, bronie i relikwie :-)

Solo nawet nie masz co próbować, to niegrywalna gra samemu.

Pozwolę się nie zgodzić z kolegą :-) Nie tylko grywalna SOLO, ale całkowicie równoprawna i bardzo przyjemna po zdobyciu podstawowej wiedzy i doświadczenia o grze i rozgrywce. Od premiery gram wyłącznie samemu i jestem obecnie całkowicie uzależniony :-) O ile przed patchem gra solo była rzeczywiście dość brutalna choć absolutnie możliwa, głównie przez "jedna śmierć na bossie kończyła wszystko", to teraz jest zupełnie inaczej. Jest przestrzeń na przypadkowe błędy na bossach i zbieramy sporo więcej run co pozwala się szybciej wylevelować i do tego pozwala na zakup dodatkowych itemków do autowskrzeszania - przez co na bossie końcowym (night lordy) możesz bez problemu zaliczyć 3 śmierci i samemu powstać z powrotem do walki. Dodatkowo przeciwnicy w solo są przeskalowani na jednego gracza a w przypadku grup czy bossów składających się z kilku przeciwników w solo tylko jeden jest w danym momencie agresywny, reszta sobie chodzi i cię nie nęka, więc wybijasz je jeden po drugim 1:1.

Ogólnie, jak pisałem wcześniej wszystko tu polega na wiedzy i przygotowaniu. Jeżeli robisz co należy czyli tak jak zaplanowali twórcy, znaczy m.in. dobierzesz i poznasz dobrze klasę która ci najbardziej leży, umiejętnie obudujesz ją buildem w trakcie runu, obsłużysz kompetentnie mapę, wylevelujesz postać do ~min 10-12-15/15, wylevelujesz broń do epickiej (nie musi być legendarna) i zapewnisz sobie właściwy element na bossa końcowego (to jest najważniejsze) to w solo czy nie w solo masz na koniec spoko walkę. Jak tego nie zrobisz to masz na koniec jakiś koszmar, bo nawet jak dojdziesz do D3 to wydaje się, że night lord ma nieskończony pasek HP, nie zadajesz mu wystarczających obrażeń a sam giniesz dość szybko.

Przed patchem trochę z zazdrością spoglądałem na zapisy przebiegów w zgranych trójkach, bo to jest oczywiście priorytetowy tryb rozgrywki. Wygląda to bardzo ciekawie i przyjemnie, biegają ci ludzie, wszystko szybko rozwalają, czasem wygląda to jak unga bunga, grupowa nawalanka, podejrzewam że skill jest trochę mniej ważny, a jak się zdarzy świadoma współpraca i synergie drużyny, czyli jak ludzie wiedzą co robią, to jest na pewno całkowicie nowy ekscytujący wymiar zabawy. Przebiegi z nietrafionymi randomami możesz sobie pewnie wykorzystać do własnych eksperymentów poznawczych na boku, nie musisz się za każdym razem nastawiać na pokonanie bossa końcowego. Tryb dla dwóch graczy został już zapowiedziany. Równoprawność trybu solo została potwierdzona przez samych twórców przed premierą, zachęcająco opisana nawet w recenzji GOLa oraz świetne pokazana na yt już w pierwszych dniach przez graczy typu Youwy - głównie dzięki temu zdecydowałem się na zakup tej gry i absolutnie nie żałuję, bo jestem w tej chwili dość od niej uzależniony. Genialny poziom złożoności rozgrywki już w solo, więc braku wymiaru synergii zespołowej aż tak nie odczuwam. Nie potrzebuję aby mnie ktoś wskrzeszał, sam nie muszę nikogo wskrzeszać, odczytywać intencji innych czy przekazywać swoich intencji, gonić za innymi czyli są jakieś plusy :-))

Na koniec, choć samemu nie grałem w multi i z randomami a tylko widziałem kilka takich rozgrywek, to jedna myśl, która może być przydatna na początku przygody, znaczy przy nauce gry. W Nightreign musisz poznać dość sporo o samej rozgrywce, aby dobrze grać. Przy tym Soulsy czy ER, gdzie idziesz po prostu przed siebie i machasz do skutku bronią taką czy inną, to dziecinnie prosta zabawa ;-) ;-) Więc chodzi o naukę. Masz dobry tutorial na początek. Masz bardzo dobre kompendium wiedzy w samej grze. Masz teraz materiały na yt. Ale przez pierwsze wyprawy poznajesz to w praniu, wykuwasz efektywne schematy, kalkulujesz sobie, eksperymentujesz. Pojęcia nie mam jak to się odbywa w grupie 3 randomów, pewnie trochę frustracji jest nieuniknionej. Chodzi mi o to, że na samym początku poznanie podstawowych mechanizmów gry poprzez solo może być dobrą opcją. Bez założenia, że musisz skończyć całą sesję. Ale poznasz na spokojnie bez stresu mapę i podstawowe mechaniki gry. Za każdym razem skupiasz się na jakimś innym aspekcie - raz mapa, raz poszczególne klocki na mapie, klasy i ich umiejętności - co ci leży, relikwie, bronie, potrzebne ilości run co z czego warto / nie warto, kupcy, przedmioty, levele na dany etap itp. itd. Potem ogarnięty wchodzisz w multi, albo dalej próbujesz sobie solo skończyć Day 1, potem Day 2, potem podejście do Day 3. Metoda małymi kroczkami. Ja jestem wolno myślący więc tak mi łatwiej od rzucenia w wir z innymi graczami :-) Po prostu taka opcja, nie twierdzę oczywiście, że trzeba czy warto próbować solo, ale tylko tyle że jest to równoprawna rozgrywka.

Powodzenia w zabawie :-)

Nie wiem czy jeszcze grasz, ale na wszelki wypadek dodam od siebie dwa grosze. Ja po takim czasie gry jak Twój około 6h to chciałem tą grę ze 3 razy wywalić. Raz, że tempo wydawało mi się wtedy za szybkie, więcej stresu niż przyjemności i wszystko to co piszesz o bieganiu po mapie. Dwa, że solo było wtedy brutalne i mało wybaczające. Nawet taka pierdoła jak domyślne ustawienie zrywu i szybkiego biegu pod L3 na padzie. Ponieważ szybki bieg to najważniejsza i najczęstsza czynność to gdyby nie udało mi się tego jakoś przestawić to by mnie grał tylko przez to. Strasznie mnie wkurza L3, a nie jest łatwo tego przemapować bo nie ma innych wolnych miejsc, więc trzeba było przerotować leczenie i zmianę broni w lewej ręce. Podłożenie szybkiego biegu na X było największym game changerem jak dla mnie i pozwoliło dalej grać :-)) I parę innych spraw. Pewnie bym dziś już nie grał gdym nie zobaczył na yt przebiegów solo od Youwy i wtedy wiedziałem już, że to jak zwykle kwestia wiedzy i doświadczenia, no i chciałem to robić jak on, ze spokojem i na luzie.

Teraz gra mi się idealnie. Gra ma wiele zalet, które się stopniowo odkrywa. Ale dwie najważniejsze rzeczy, które wpłynęły, że się przestawiłem na stronę zdecydowanie pozytywną to ten ostatni patch ze zmianami do solo, które stało się teraz ładnie dostrojone i wiedza. Wiedza jest kluczowa. Na początku ganiasz po tej mapie trochę na pałę próbując zrobić w panice jak najwięcej. Potem stopniowo optymalizujesz, uczysz się co należy zrobić na którym etapie, co jest przydatne a co konieczne do walk z bossami nocy i końcowym, co warto co nie warto, gdzie warto biegać a gdzie nie, ogarniasz sprawnie mapę, układasz sobie w głowie jakiś schemat postępowania. To wszystko prowadzi do sytuacji, że każdy dzień kończysz na właściwym levelu, z silną lub wylevelowaną bronią i właściwym elementem na bossa końcowego, wypełnionymi wszystkimi slotami broni z przydatnymi pasywkami, talizmanami, przydatnymi przedmiotami. Dodatkowo z czasem coraz lepsze relikty. I wtedy to jest przyjemna rozgrywka. Wpadasz do gry na 40 min robisz jakieś założenia i plan, patrzysz co ci wpadnie po drodze z rng, jakie bossy po drodze i jest fajnie. Za każdym razem coś innego i trochę inny build. Ale zanim dojdziesz do tego etapu to może być trochę frustracji. No a jeżeli komuś ogóle nie pasuje taka formuła rozgrywki, to tego się nie da niestety zmienić.

Co do Twoich konkretnych problemów. Poruszanie po mapie - miałem podobnie na początku, teraz jest bardzo spoko, w patchu 1.01.1 poprawili też skakanie. Do nadążania za innymi w multi się nie odniosę. Mapa jest randomowa za każdym razem, ale klocki jak forty, ruiny, wielkie kościoły itd. są na szczęście standardowe, kilka typów każdego więc potem robisz je już na pamięć. Podobnie teren tez się potem ogarnia intuicyjnie i ciężko się zakleszczyć, a nawet pozwalasz sobie spokojnie na ryzyka, pościgi i walki na ostatnią chwilę tuż przy zaciskającej się strefie. Z tego co widziałem kilka rozgrywek na yt w randomowych grupach to generalnie wszyscy trzymają się razem ale czasem zdarza się jakiś indywidualista, który biega swoimi drogami i spotykają się dopiero razem na bossów nocy. Możesz rozważyć takie bieganie własnymi ścieżkami. Albo faktycznie do nauki najlepiej solo. Wtedy możesz sobie trenować i wyznaczać kolejne pośrednie cele nie starając się zrobić od razu całego cyklu, np. skończyć dzień na właściwym levelu, poznanie topografii klocków składowych, ogarnięcie dobrego czytania mapy (polecam kompendium) i poruszania się po terenie, wyczucie dynamiki strefy tzn. ile możesz jeszcze zrobić jak się zaciska, ogarnięcie builda i stylu walki danej klasy, jakimi przedmiotami warto uzupełnić build itp. itd. Solo jest fajnie zbalansowane a jak masz bossów złożonych z kilku przeciwników, to w solo agresywny jest w danym momencie zwykle tylko jeden. Ale w przypadku takiego Gladiusa, to ten potrójny piesek night lord co się w pewnym momencie rozdziela na 3, to w solo jest wtedy ciężko, trzeba tą fazę najlepiej przetrwać defensywnie bez kozaczenia.

Jeżeli szukałeś tradycyjnego soulslike to dobra decyzja. Khazan i Nightreign to dwa zupełnie inne gatunki. Nie zestawiałbym ich nawet ze sobą. NR to eksperymentalny spin-off na bazie Eldena, ale "soulslike" to tylko jeden i niekoniecznie najważniejszy element w całej zupie charakterystyk tej produkcji. Ja np. gram sobie w tego NR bo kolejne typowe soulslajki mnie znużyły, ile można to samo ;-), w tym kolejne przechodzenie Eldena. A tu jest coś oryginalnego i świeżego. Ale to faktycznie trzeba mieć ochotę akurat na coś takiego dziwnego. A czy eksperyment twórcom wyjdzie to zobaczymy. Powodzenia z Khazanem - lekko tam nie ma ;-)

Hula, hula, aż miło :-) Na Series S zawsze wszystko hula na premierę jak należy, a na PC zawsze te same kłopoty, ale potem z czasem zwykle PC się prostuje i jest już OK.

Spoko. Mam już za sobą z 10 wypraw i na to akurat w ogóle nie zwróciłem uwagi. W sensie zupełnie mi nie przeszkadza. Może dlatego, że nigdy nie grałem w żadne Battle Royale, to nie wiem co to takiego i że to coś złego ;-) Znaczy brak uprzedzeń. Na razie opracowuję taktykę przejść i sposoby efektywnego levelowania. Taktyka, planowanie, szybkie myślenie, szybkie działanie, szybkie decyzje. Taktyka ważniejsza chyba nawet od samej walki, którą w zasadzie trzeba już solidnie umieć na wejściu w trybie solo. Solo jest dość brutalnym wyzwaniem. Jedyna rzecz, która mi doskwiera to niedobory staminy na początku wypraw, bo gram akurat na razie większym melee Wylderem i trochę Raiderem. Ogólnie fajna zabawa, ale nie poleciłbym każdemu, a solo raczej wyłącznie dla tych co porządnie przeorali Eldena i mają przeciwników w palcach. Sam nawet nie jestem jeszcze pewien czy mi to ostatecznie podejdzie. Tak czy inaczej jest syndrom jeszcze jednej wyprawy - to też chyba wada z BR?

A ja z kolei wróciłem sobie właśnie z MH World & Iceborne do Wilds :-) Niby Wilds miałem już skończone ze wszystkim ale teraz pykam sobie znowu z przyjemnością różne walki i zaskoczony jestem jak różnie się odbiera te gry w zależności od doświadczenia i kolejności grania.

World i Iceborne znam najmniej. Ale na koniec wyszło mi tak, że jeżeli porównać samo MH Wilds High Rank z MH World High Rank bez Iceborne Master Rank, to World wcale nie jest trudniejszy, tylko toporniejszy w kilku aspektach. Cała "trudność" w mechanice walki Worlda to jak dla mnie stosunkowo mała mobilność czyli względna powolność postaci gracza w stosunku do potworów. Ja się tam czuję zawsze jakbym grał w zwolnionym tempie z ciężarkami na nogach i rękach. Jak kiedyś przeszedłem z World na Rise to jakbym od razu dostał wiatru w żagle. To samo w Wilds - jest właściwa jak dla mnie responsywność, a gracz hula szybko i płynnie na równi z potworami. Jeszcze lepiej niż w Rise/Sunbreak. Ale same potwory z World trudniejsze nie są. Zwłaszcza końcowe potwory HR z World były dla mnie łatwiejsze od tych z Wilds. Końcowa Xeno Jiva to jakby uboga i ograniczona wersja Zoh Shia, bez porównania łatwiejsza. Tu widać największa różnicę jak się ma odpalone te dwie gry "jednocześnie", Zoh Shia wymiata i jest dużo bardziej wymagająca. Podobnie czegoś na poziomie Arkvelda też w Worldzie nie ma. Do tego całe zarządzanie i gameplay w Wilds i mechaniki broni to jest jedno płynne flow. Taki Switch Axe z Wilds, którym teraz gram to jest po prostu taniec i poezja. Z kolei w Worldzie bardziej mi jakoś podszedł Charge Blade.

Natomiast w samym World to jest spory skok trudności z podstawki do Iceborne. Ale tutaj nie ma jeszcze co porównywać z Wilds bo zobaczymy dopiero co będzie w DLC i Master Rank jak wprowadzą. Na razie we wczorajszej aktualizacji dodali podobno kolejne wersje tempered najsilniejszych potworów, jeszcze nie sprawdzałem. Mi się osobiście Iceborne podobał jeszcze na początku Barioth na przykład, świetna walka, a potem po kilku następnych dałem sobie spokój i wróciłem do Wilds :-)) Nie dlatego że nie dawałem rady, ale stwierdziłem że nie ma co się katować, bo przestało mi to kompletnie sprawiać przyjemność. Każda walka 30 min w moim przypadku, to ciągłe bieganie za potworami trochę znużyło, słaby i upierdliwy rozwój broni, choć armor w porządku, i taka ogólna toporność obsługi ogarnięta jednak lepiej w Rise a już naprawdę świetnie w Wilds. Nie mam tyle czasu na tak długi i upierdliwy grind. I tak z tego wszystkiego ostatecznie mi wyszło, że Wilds rządzi i nie wracam do tamtych wersji, a czekam tu na Master Rank :-)

Ładnie napisane. Ciekawe te nawiązania do kultury francuskiej :-)

Szacuneczek Panowie :-)

Miód na moje uszy takie rozkminki Panowie :-) Ponieważ jestem wciąż w Akcie 2 więc z chęcią poczytam więcej takich dyskusji. I się tylko zastanawiam czy zaplanować sobie od razu 2 przejścia gry (nie wiem jak jest z NG+) gdzie za pierwszym razem skupię się na podstawach i fabule, a za drugim na bardziej wyrafinowanych zabawach z buildami i ewentualnymi wyzwaniami, czy lepiej to upchać na raz.

Dzięki Teqnixi za te porady. Na samym początku gry bazowałem ofensywnie na Gustawie, a potem go usunąłem, no a potem ten tego. Moja główna drużyna to Maelle, Sciel i Lune. Choć staram się wymieniać i levelować wszystkie postaci po równo. Ofensywnie wykorzystywałem do tej pory głównie Maelle i Sciel, a Lune jako support. Nie patrzyłem na Lunę tak jak ją opisałeś, dzięki za inspirację! Na każdej postaci staram się mieć jakiś skill leczący, nawet z samej luminy np. 15% na samej postaci, w tym u Sciel leczący całą drużynę i Lune jak napisałeś + wskrzeszanie, to mam. Co do samej Luny mam już Zamęt co pochłania wszystkie plamy, ale jeszcze to przeanalizuję czy dalsze Sztuczka z Żywiołami i Źródło Żywiołów dają więcej. Mam też chyba tą broń, o której piszesz - Trebuchim, która przy strzale swobodnym daje jedną plamę, też nie pamiętam skąd ją mam :-) Natomiast masz absolutną rację co do Zwinności - raczej ją olewałem, choć nie tak zupełnie, bo z czasem staram się rozwijać dość równomiernie. A o Szczęście akurat dbam, bo szybka kalkulacja wykazała, że mi się dość opłaca. Tak czy inaczej - zainteresuję się dużo bardziej potencjałem Lune :-)

Kaszakz_Hehsrach krulu piwniczników spadaj na drzewo ze swoimi mądrościami prokuratorskiego pieska biegającego ciągle za użytkownikami tego forum i machającego ogonkiem do ich wpisów. Tu jest forum o grach a nie prokuratura ścigająca innych graczy za ich opinie. Napisałem co sądzę i jak się nie podoba to spadówa. Twoje zdanie mam w głębokim poważaniu. Wątpię abyś miał jakiekolwiek pojęcie o XC czy MF lub co do moich wrażeń z tych gier. Zagraj w końcu w jakąś grę, napisz swoją pierwszą recenzję na tym forum i wtedy ocenimy twoją znajomość tematu. Do tego czasu nie mam życzenia oglądania twojego machającego ogonka.

Absolutnie. Masz rację co do ilości gier na Stream Decku. Mi nie chodziło o deprecjację SD, bo to świetne rozwiązanie, tylko pokreślenie, że to dwa zupełnie różne ekosystemy. Wiadomo, że jak ktoś ma swoją bibliotekę kilku tysięcy gier na Steamie i jest graczem mainstreamowym, nie zainteresowanym szczególnie "dziwnym" światem Nintendo, to absolutnie nie powinien kupować Switcha (2) tylko po to, aby grać na nim w Wiedźmina 3, Cyberpunka, czy jakieś inne porty swoich gier ze Steama. To nie ma sensu. Takiemu graczowi sam odradzałbym zakup Switcha. Choć niektórzy zagrywali się w Wiedźmina 3 na obecnym Switchu nie zważając na grafikę. Do tego dochodzi osobista filozofia każdego gracza. Ja już od dawna zarzuciłem granie na PC i jestem ideologicznym graczem konsolowym, w tym wieloletnim fanem Nintendo. Dlatego do Steama już nie zaglądam, większość gier wieloplatformowych ogrywam na XBOX a Switch to dla mnie odrębny świat. Ale doskonale rozumiem każdego kto do swojego PC dokupuje Steama jako rozwiązanie przenośne - to jest przecież oczywiste.

Tu dochodzi kwestia samej "przenośności" sprzętu, pomijając ekosystem. Steam Deck jest tak duży i ciężki, że większość graczy używa go jako sprzętu "przenośnego" ale raczej w domu: łóżku, kanapie, głębokim fotelu. Rzadziej do samolotu, pociągu, hotelu. To jest OK. Switch jest w pełni przenośny, o Lite nawet nie wspominam. Tu wchodzi w grę cała ergonomia, wielkość, czas pracy na baterii itd. Nie wiem jak będzie z tym większym S2, to będzie ciekawe. Mam zaufanie do N, bo oni przecież robią te przenośne maszynki w najróżniejszych formatach od zawsze i testują czego aktualnie oczekują gracze. Każda kolejna konsola to wersje normalne, Lite, XL, XXL, co kto lubi ;-)

Dalej dochodzi kwestia "stanu umysłu". PC to stan umysłu. Nintendo to stan umysłu. Gracz PC i Steam Decka instaluje grę, wyświetla od razu to okienko z parametrami technicznymi, FPSami, temperaturą procka. Potem bawi się pierdyliadami suwaków aby mu gra chodziła na jego konkretnej konfiguracji lub na Steam Decku jak najlepiej, jeżeli w ogóle chodzi ;-) I wtedy dopiero gra. Ja już jestem na to za stary. Gracz Nintendo włącza po prostu grę i gra. Nawet mainstreamowe porty na N są tak robione, że ma być user friendly - włączasz, nie majsterkujesz, grasz i niczym się nie martwisz. Taka filozofia.

Na koniec kwestia emulacji. Tak, wiem, że na Steam Decku można emulować również gry Nintendo. Nie wiem w kwestii legalności. Ale kompletnie tego nie rozumiem. Switch - pstryk - jeden przycisk - włączasz - grasz. Steam Deck - włączasz system - włączasz emulator - włączasz grę - ustawiasz suwaki i parametry - testujesz - jak działa grasz. A nawet jak ostatecznie masz to już ustawione, to granie w gry N na Steam Decku to dla mnie czysta herezja :-)) To jak używać Windowsa na Macu ;-) Można ale...

Fajna recka. No i z ciekawością przeczytałem opinię bardziej doświadczonego łowcy :-) Choć ewidentnie nie ma chemii między Tobą a MH Wilds :-) To chyba częsta reakcja hardcorowych graczy MH na tą wersję. Ja nie jestem znawcą MH, mam małe doświadczenie w MH3U, średnie w MH Word, duże w MH Rise i Sunbreak, i teraz MH Wilds. Gram zawsze solo, tylko z kotem. Zauważyłem, że wiele obserwacji mamy identycznych, choć ja akurat nie jestem w ostatecznym rozrachunku tak surowy dla tej gry. A ponieważ ją trochę polubiłem, to kilka komentarzy do tego co napisałeś, na zasadzie dyskusji czy wymiany wrażeń, powtarzając też trochę z mojej wcześniejszej recki:

* Świat - podobne doświadczenia, zwłaszcza autopilot na kurczaku. A do heat/cold dodam tylko, że ja z lenistwa w ogóle ustawiam sobie w buildzie (armor) skill adaptacji LV1 i spokój. Jeżeli chodzi o pułapki, to też nie korzystam z nich w trakcie walki, ale jako łapię w nie potwory na zakończenie walki z wiadomych względów. Natomiast podobają mi się te skały, które można zrzucać z góry na potwory w niektórych walkach.

* Potworki - podobne wrażenia. Elder dragony to chyba przyjdą z MR. Potworki w podstawowym LR i HR są łatwe, ale już wersje Tempered z endgame jak dla mnie całkiem OK. Może też dlatego, że gram solo, i stawiam sobie własne wyzwania co do czystej, efektywnej walki i czasów. Blangonga zupełnie rozumiem reakcję :-) Mi się z kolei paradoksalnie ten matołek całkiem podobał, kojarzy mi się nie wiem czemu z Rajang, który się miotał jak wściekły goryl, a tu taki ładny moveset ;-) Choć MH Wilds w podstawce miał tylko 29 dużych potworów + teraz 1 Mizu, w porównaniu do chyba 40+ w Rise, to mi się ten zestaw całkiem podoba.

* System walki - ma swoje plusy i minusy. Nie mam do końca wyrobionego zdania z tymi ranami. Mi jakoś nie przeszkadzają, ale może dlatego, że specjalnie nie koncentruję się na nich traktując jako coś opcjonalnego. To zawsze coś nowego, ale ułatwiającego walkę, więc mogli równolegle może podbić zamiast obniżać HP potworom.

* Statusy (nie)wbijane przez potwory - tu pełna zgoda, też to zauważyłem od początku i się trochę dziwiłem

* Zoh Shia - walka piękna, ciekawa i epicka jak dla mnie, choć ostatecznie dość łatwa. Natomiast jako ciekawostkę widziałem niedawno walkę z nią 5:40 min. przy użyciu GSa, gdzie zawodnik co chwila otwierał jej rany i je od razu niszczył... Tak czy inaczej mi się obecnie trudniej walczy np. z Tempered Gore Magala niż z Zoh Shia.

* Nauka ataków potworów - ja się uczę, zawsze jest sens :-)) Ja tam jakoś nie używam tego focus mode, oprócz niszczenia ran. Nie dlatego nawet aby sobie utrudniać, po prostu jakoś mi nie leży. Walka lepiej płynie bez niego.

* Ekwipunek/gameplay loop/dropy - też pisałem o braku absolutniej konieczności optymalizacji builda na etapie fabularnego HR. Ja przejechałem do końca praktycznie na jednym kościanym armorze zrobionym na początku HR i się nie przejmowałem, a skille ustawiałem z biegu co tam było sensownego. Natomiast w obecnym endgame z potworami tempered i *8 to już sobie kombinuję i optymalizuje i widzę różnicę. No i strasznie mi się podoba system zarządzania tym wszystkim, gdzie w Rise czasami szału dostawałem od braku wygody i przejrzystości w ustawianiu. Robienie buildów na niskie czasy solo to wciąż super zabawa.

* Fabuła - tu mamy dokładnie odwrotnie, dla mnie fajna odmiana, ale w zupełności Cię rozumiem, tego się należy spodziewać u większości graczy, czyli braku pozytywnej akceptacji ;-)

Gra moze byc ok dla poczatkujacyh albo graczy ktorzy uwazali, ze poprzednie monster huntery byly za trudne i lubia samograje. Dla nich ocena 7/10 bylaby adekwatna.

Tu może poleciałeś skrótem myślowym. Dla mnie MH Wilds to pozycja zdecydowanie więcej niż OK choć nie uważam się za początkującego gracza, poprzednie MH zdecydowanie nie były dla mnie za trudne w porównaniu np. z moimi ulubionymi soulslike, dla mnie gry MH to jest ogólnie chillout choć bardzo wysokiej jakości, a i zdecydowanie nie lubię też samograjów, o nie :-) Uwielbiam inteligentną walkę, poznawanie movesetów przeciwników, grzebanie w buildach i optymalizacje min-max. Mi się ta gra tak zwyczajnie po ludzku podoba. Może dlatego, że potrafię sobie układać własne wyzwania, warunki, i cieszyć się ładnym flow walk i gameplaya, a MH Wilds umożliwia to doskonale. Jak to mówią ważniejsza jest sama podróż a nie zaliczanie osiągnięć i platyn, które może być łatwe jako cel. Ogólnie, nigdy nie wiesz co tam innemu graczowi w duszy gra, więc ciężko podać adekwatne oceny za innych. Ja wystawiłem ocenę wyższą. Czy to najsłabsza odsłona serii? Pewnie najłatwiejsza z tych co widziałem, jak też wcześniej pisałem. Ale czy najsłabsza to nie wiem. Dla hardcorowców pre MH World pewnie tak. Mi się podoba za to, że szanuje mój czas, który spędzam w 95% na to co mnie najbardziej interesuje - poznawanie potworów, buildy, i dzięki temu możliwie efektywne i płynne walki, z dobrze wyważonym, nie przesadzonym grindem. Nie mam już czasu na puste bieganie po świecie za potworami przez połowę czasu, tracenie 10-tek godzin na zabawę z RNG przy wytwarzaniu różnych elementów builda, itp. Ale jednocześnie myślę ciągle o MHGU po MH Wilds :-) Zobaczymy!

No enrique - świetna recenzja!

Muszę przyznać, że bardzo zachęciłeś mnie tym opisem :-) Pamiętając nasze dyskusje przy XC3 wiem, że masz silne nastawienie fabularne. Dla mnie z kolei gameplay na pierwszym miejscu. Eksploracja, walka, buildy, rozkminianie systemów i ustawianie wszystkiego po swojemu. Fabułę lubię jak jest dobra, ale równie dobrze może być szczątkowa lub jej nie być, wtedy moja wyobraźnia wchodzi na wyższe obroty i sama tworzy sobie lub dopowiada historie :-)) O dziwo prawie wszystko co napisałeś mi się podoba. Bo plusy to wiadomo. Ale nawet ta konstrukcja fabularna zaczęła mnie teraz intrygować, bo wcześniej wiedziałem, że tu nie będzie tego samego co w serii 1-3 z dodatkami. A teraz to jestem nawet zainteresowany co tam takiego wywinęli. A jak chodzi o brak voice actingu głównej postaci to dla mnie akurat zawsze plus, powtarzam to chyba do znudzenia przy każdej tego typu grze na forum. Nie cierpię jak moja postać mówi nie moim głosem. Jeszcze jak głos pasuje jakoś do postaci to pół biedy, ale jak gada jak wujek na imieninach cioci Krysi to tragedia. Zdecydowanie wolę sam sobie mówić w głowie własnym głosem - znowu wyobraźnia. Ale żeby nie było, że coś próbuję kontrować. Doskonale rozumiem te minusy, zwłąszcza w Twoim przypadku, jak również ocenę. No problemo :-)

Ja mam do tej pory zaledwie 20+h i nastawiam się na jakieś 250 swoim tempem :-)) Tylko tak sobie gram z doskoku, bo jestem aktualnie pochłonięty całkowicie Monster Hunter Wilds. No właśnie tam to tak samo wygląda fabularnie, bo fabuła jest tylko pretekstem do polowań na potwory i ogarniania świata, ale za to jaki gameplay loop! Przy okazji - śmieszne bo tam moja postać właśnie gada, i to nawet wybranym przeze mnie głosem i to jest tak dziwne, że jak się czasem odezwie w ferworze gameplaya, to się dziwię kto to mówi i dopiero po chwili zdaję sobie sprawę, że to przecież ja. Ostatnio taki efekt miałem tez w Stalkerze 2 :-)) XCX podoba mi się na razie dokładnie z plusów, które wymieniłeś. Plus cały system zarządzania wysokiej jakości, że aż chce się z tym obcować. Cacko takie. Jedna rzecz, która mnie irytuje to duża wrażliwość gałki do poruszania się, nawet po dostrojeniu w opcjach. Gram w trybie handheld i czasem jak mi palec trochę mniej delikatnie poleci to postacią potrafi majtnąć tak na 90 stopni w lewo lub prawo. No i czekam spokojnie na mechy, bo świat ogromy i biegania sporo, ale już sobie wyobrażam jak to będzie potem :-)

raziel88ck

Łezka się w oku kręci. Miałem czarnego Wii U i uwielbiałem tą konsolę. Potem po Switchu ją komuś podarowałem. Takie pudełeczko z XCX też miałem, ale wtedy nawet nigdy nie zagrałem, i też z czasem komuś podarowałem. Dlatego to dopiero moje pierwsze zetknięcie z tą grą. Choć w XC1-3 z dodatkami to mam pewnie razem z 1000h.

:-)

Dzięki. To "Inclemency" faktycznie pomogło, od razu się potwór pojawił. W sumie nie jest ta walka tak trudna. Zacząłem też w końcu niszczyć z procy te kryształy na ziemi, fajny element taktyczny i niezłe obrażenia zadają.

Mi się w końcu pojawił Mizutsune T*8, agresywne bydlę, nawet raz zaliczyłem quest failed lekceważąc przeciwnika, czyli jakies emocje są, bo faktycznie ten mały *5 to dość ławy. Za to Zoh Shia ani widu ani słychu na razie, ale dzięki za potwierdzenie, będę cierpliwie wypatrywał.

No to powodzonka w Rise :-) Dla mnie MH Rise i Sunbreak to najlepsze MH. A MH Wilds to po prostu bardzo przyjemna gra i (naj)bardziej lajtowy MH jak do tej pory, tak go traktuję. Choć jak podbiją kolejne, nowe potworki w przyszłości, gdzie ta nowa Zoh Shia może być pierwszym krokiem w tym kierunku, to tym lepiej.

MH Rise przechodziłem 2 razy, na Switchu i na XBOX. I to drugie przejście przed premierą MH Wilds jak zacząłem to przez chyba 200h nie spocząłem w jednym ciągu zanim nie zrobiłem wszystkiego razem z Sunbreak :-) Tak ta gra mnie wciąga. Niektórzy twierdzą, że Rise jest bardziej arkadowy i ma dużo ułatwień: Palamute gdzie możesz na nim w środku walki uciec, wyleczyć się i naostrzyć broń (też w Wilds), wirebugs które pozwalają uciec z podbramkowej sytuacji w walce lub szybko się zebrać i odlecieć w bezpieczne miejsce po oberwaniu od potwora, różne przekoksowane switch skille w tym oparte na wirebugs, Palamute + Palico można sobie dopakować do walki w różnych konfiguracjach itp. itd. Z drugiej strony walki są bardzo dynamiczne, wręcz momentami chaotyczne. Mi się podoba. MH Wilds ma powolniejszą, metodyczną walkę, bardziej podstawowe mechaniki broni, ale z uprzyjemniającymi dostrojeniami, no jest ten fokus i rany, a do tego potwory mają stosunkowo niskie HP. Myślę, że w obu grach jak ktoś nie chce to się nie musi uczyć movesetów potworów. W MH Wilds ja się jednak ich uczę i gram trochę na własnych zasadach. Z kolei krótsza długość walk mi się akurat podoba. Bo jak się umie to nie ma tam co przeciągać, a z kolei większe potwory mają fajne fazy. Tak czy inaczej, też wspomniałem wcześniej, że hardcorowi gracze MH pewnie będą mieli różne wątpliwości. Do tego wielu twierdzi, że gra nie ma tego czegoś, czaru, uroku, klimatu czy wymagań starych MHrów. Ja tymczasem idę ubić tą Zoh Shię po swojemu, bo wstyd trochę ;-)

140 HR i 120h to nieźle, czołówka peletonu :-) Nie dziwię się, że mogła dopaść nuda po takim czasie na podstawowej zawartości.

Przeleciałem wstępnie przez ten update. Mizu świetny choć *5. Grand Hub OK. Kręgle z beczkami takie se, ciekawostka. Arena Questy dobrze, że są. Zoh Shia *8... Drugie podejście zszedłem na trochę ponad 20 min walki, rozkminiając jej tricki i budowę, ale i tak poległem na koniec przy tym całym wściekłym festiwalu ataków elementarnych i AoE w tej fazie. Świetny potwór i fajne wyzwanie na powolną broń jak GS.

Dla fanów młota, twórcy zapowiedzieli buffy do tej broni i podrasowanie dmg w następnych aktualizacjach.

Gratulacje i super wiadomość!

Po moim wcześniejszym pytaniu i wątpliwościach, zajrzałem jeszcze do opinii soulslike'owych zawodników takich tak FightinCowboy i potwierdzają to, co piszesz, znaczy build + skill = super inteligentne i znośne czasowo walki z bossami do końca :-) Ale i tak od samego patrzenia człowiek się poci ;-)

Znaczy trzeba będzie zagrać, Sekiro i Lies of P dobrze mi szło, a to jakby bilecik wstępu do tej gry słyszałem, to może jakoś pójdzie.

O, to super! Widzę, że jesteś z przodu :-) Ja też generalnie bardzo lubię młot, to była moja broń pierwszego wyboru w MH World i Rise. Ale odkąd opanowałem Great Sword to do młota wracam już tylko z sentymentu. Przy okazji przepraszam za używanie angielskich nazw, ale gram akurat EN i nie chcę coś pomylić tłumacząc na polski. Super z tym lancopałem, to jak rozumiem gunlance. No właśnie dzisiaj postanowiłem, że to będzie następny wybór :-) Nawet tak się złożyło, ze miałem gotowe składniki na *8 Artian dla tej broni.

Ja już dziś rano sprawdziłem na szybko tą 1-szą aktualizację. Na razie tylko nowy główny quest. No nareszcie! Po względnym spacerku do tej pory na HR podszedłem z biegu do nowej Zoh Shia *8, quest nazywa się chyba Garmination. No i w pierwszym podejściu po 40 min. walki trzeba było uznać chwilowo wyższość potwora. Ależ to agresywne dziadostwo jest. A myślałem, że GS mam w już palcu, a tu nawet porządnego TCSa nie dało za bardzo rady w łeb wyprowadzić. No, ale to jest to co młode tygrysy lubią najbardziej. Znaczy będzie co ćwiczyć :-)

Cieszę się, że jest jeszcze ktoś, kto uznaje summony jako integralną część tej gry :-) Z wszystkim się zgadzam co napisałeś. To znaczy wg mnie używanie summonów jest jak najbardziej OK i jest to po prostu inny styl walki, który założyli twórcy przy projektowaniu bossów i stanowi sensowną, naturalną pomoc przy tych najtrudniejszych. Tu jest jednak coś za coś. Z jednej strony w kupie raźniej i łatwiej, jest też chwila na oddech kiedy summon przejmuje aggro, z drugiej to jednak ma wpływ na AI bossa, który zachowuje się wtedy mniej deterministycznie i nigdy nie wiesz kiedy się przerzuci na Ciebie i odwinie coś niespodziewanie. Dlatego opanowanie rytmu bossów można lepiej ogarnąć samemu. To ma szczególne zastosowanie przy PCR, gdzie np. u mnie akurat kluczem było max zwarcie i odwijanie w rytm ataków bossa. A wtedy nagłe przejście bossa między summonem a graczem bywa bardziej zaskakujące czy mylące niż siedzenie samemu w środku jego combo, kiedy wiesz dokładnie czego się spodziewać. Zgadzam, się że na początku mimic ułatwia walkę z PCR, trochę, zwłaszcza drugą fazę, choć mniej niż przy innych bossach. Na pewno nie jest tak, że nic nie daje jak twierdzą niektórzy i to może przechylić szalę zwycięstwa jak komuś trochę brakuje. Natomiast przy dobrym opanowaniu bossa i kolejnych z nim potyczkach bardziej przeszkadza, ale to się dotyczy każdego bossa i summonów. Z kolei pozostałe summony duchy są już w zasadzie bezużyteczne w tej walce. Śmiać mi się chciało jak kiedyś spróbowałem i PCR jednym machnięciem miecza zmiótł Prochy Tarczowników. A to jest summon, który przetrwa bez problemów całego Radagona, Godfreya+HL itd. Dwa summony NPC dostępne do walki z PCR są też dość nieoczywiste: dają stosunkowo niewiele a zwiększają HP bossa. Choć Ansbach jeszcze jakoś tam daje radę do początku drugiej fazy, i w kompanii z mimickiem jest łatwiej niż samemu. Ale ten drugi to już nie bardzo. Ale i tak to nasze teoretyczne rozważania, bo thalar nigdy summonów nie tknie jak go znam ;-)

Ach Sekiro, Sekiro :-)

OK, to jeszcze do samych detonacji:

(1) Pierwsza na początku drugiej fazy nazywana Miquella's Light. Przed nią można łatwo uciec, co już wiesz. Po słynnym nerfie bossa teraz to jest rzeczywiście łatwo, bo kiedyś trzeba było zareagować natychmiast odruchowo, aby zdążyć wyjść poza kółko. Ale ja np. ostatecznie nie uciekałem przed tym atakiem, tylko ustawiałem się za plecami PCR, przyjmowałem blokiem niewielki dmg, ale miałem darmowe okienko na solidną ciężką ładowaną odpowiedź. W wersji pro do tego ataku można też używać popiołu Drapieżnik z Mgieł, najczęściej na pobocznym sztylecie, wtedy można go uniknąć na czysto przy samym bossie. Ten atak może też wystąpić w środku drugiej fazy jak ta dostatecznie długo trwa. Tu można jeszcze dodać, że PCR zaczyna drugą fazę zawsze w tym samym miejscu areny. Ty z kolei w zależności w którym miejscu areny skończyłeś pierwszą fazę, drugą zaczynasz albo (A) na środku przed PCR i wtedy od niego uciekasz, albo (B) przy wejściu z dala od PCR i wtedy biegniesz spokojnie na niego.

(2) Holy AOE na całą arenę do zrolowania na bossa.

(3) Potężny atak meteorowy AOE pod koniec walki występuje tak przy około 10-15% HP bossa i tutaj jest prosta sprawa. On uderza w miejsce gdzie stałeś, więc uciekasz w długą po prostej linii od tego miejsca i bez problemu unikniesz, ewentualnie na wszelki wypadek na koniec podskok ochronny przed impaktem.

===============================================

No ale detonacje to nie są Twoje zmartwienia, więc co do pozostałych. Zanim się odniosę do poszczególnych punktów, to takie ogólne porady do tej walki, jak kiedyś już pisaliśmy. Nie walczyłem z tym bossem od kilku miesięcy więc mogę być nieprecyzyjny, ale ogólne zasady powinny tak mniej więcej działać z pamięci.

(1) Czy masz opanowaną dobrze 1-szą fazę. Ona jest dość łatwa i przyjemna, powinieneś ją robić bez problemów, z czasem prawie hitless. Ważna jest do tego, aby wyczuć rytm bossa i dlatego, że wszystkie ataki powtarzają się w drugiej fazie, tylko ze światełkami Miquelli lub w wersjach rozwiniętych. Dlatego najlepiej mieć te ataki w palcu przed drugą fazą. Najważniejsze jest zinternalizowanie rytmu tej walki. Combo bossa - okienko na atak lub leczenie - combo bossa - okienko na atak lub leczenie - combo bossa - itd. Okna, które daje ten boss są naprawdę duże i częste / regularne. Starczają na ciężkie ładowane ataki dużą bronią lub atak L1 DW dwoma mieczami. Podobnie nie ma specjalnego problemu z leczeniem w tych okienkach. Trzeba tylko wejść w rytm.

(2) Zarówno w pierwszej fazie, ale w drugiej to już bezwzględnie musisz wypracować sobie bezpieczne pozycjonowanie i zdecydować czy grać na maksymalne zwarcie czy średni dystans. Polecam zwarcie. To będzie między innymi konieczne do uniknięcia światełek Miquelli w drugiej fazie. Ja np. grałem zawsze na max zwarcie, nie mam nawet dobrego doświadczenia ze średnim dystansem, i dosłownie siedziałem temu bossowi zawsze mordą na udzie, a wszystkie uniki szły na skos w lewo lub prawo będąc przylepionym do niego, i w odpowiednim momencie rolka za niego do ataków po niektórych combosach. Ogólna zasada rolować na bossa i diagonalnie, nie horyzontalnie, bo oberwiesz od Miquelli. To dotyczy każdej broni, czy tych idealnych do takiej walki jak pięści czy najcięższych broni olbrzymich. W drugiej fazie chodzi o to aby być zawsze między bossem a światełkami Miquelli, co wymaga bezbłędnych uników i precyzyjnej pozycji po uniku. W walce na średni dystans jest inaczej, trzeba lądować za światełkami MIquelli. Na koniec chodzi o to aby zadać sobie sprawę, że w takim podstawowym ciągu walki to są prawie te same ataki bossa co w pierwszej fazie tylko z tymi światełkami i aby nie rozpraszały a pozycjonowanie weszło w krew jako druga natura. Bo tu faktycznie nie ma za dużo przestrzeni na błędy. Dodatkową zaletą walki na zwarcie w przylepieniu do bossa, jest to, że ominą Cię niektóre najbardziej zabójcze ataki, które potrafi wyprowadzić gdy za daleko odskoczysz. Tu myślę np. o Gravity Pull czyli rozbudowana podwójna wersja ataku z pierwszej fazy. Bardzo trudny atak, a nie występuje praktycznie przy grze na zwarcie. To jest jedyny atak z drugiej fazy, którego w pełni nie wymasterowałem właśnie z tego względu - w moich walkach praktycznie nie występował...

(3) PCR ma 21 różnych ataków wg mojego zeszytu. Ja nie znam innej metody niż uczenie się ich pojedynczo jeden po drugim, bo wszystkiego naraz nie ogarniesz. U mnie oznaczało to zeszyt z rozpisaniem każdego ataku (analiza z yt). Metoda treningowa polegała na bardzo szybkim przejściu 1-szej fazy, i koncentracji na konkretnych x/21 atakach do wyuczenia w danym przebiegu drugiej fazy z założeniem, że przy innych będę na razie ginął. (1) To jest pierwsza faza nauki, gdzie musisz wiedzieć i czasem liczyć w głowie co jak rolować a co jest ściemą jak np. w atakach z klonami. (2) Druga faza nauki to łączenie tego w dłuższe bezbłędne ciągi, bo nawet jak już znasz każdy pojedynczy atak to wytrzymanie presji drugiej fazy bez zbyt dużej ilości błędów jest wciąż wyzwaniem. (3) Na koniec pojawia się ten mityczny flow, kiedy nagle zdajesz sobie sprawę że jesteś w całych długich ciągach tej walki, nawet nie wiesz jak to robisz i nie obrywasz, to takie uczucie znane też z Sekiro, bardziej wyczucie niż analityczna percepcja :-) To u mnie występowało często w końcówce drugiej fazy gdzie sam się dziwiłem jak to płynnie wychodzi. (4) Jak to już masz to wtedy zostaje tylko opanowanie chciwości, która zawsze potrafi być zgubna ;-)

Na czym ginę? A na wielu rzeczach ale głównie na atakach Miquelli.

Prawidłowo, jak każdy na początku :-)

Chociaż nie potrafię unikać też tego 5-krotnego (?) uderzenia z powietrza oraz tego zestawu zaczynającego się od rzucenia 8 kulami i potem wszystkiego co po tym.

Tu podpowiedział trochę Dark Star do pierwszego. Ja do tego naprawdę sugeruję jakiś solidny tutorial z yt, gdzie zobaczysz co i jak na oczy. Dam Ci swój przykład opisu zeszytowego do drugiego wspomnianego ataku, zakładam, że chodzi o "kule" Gravity Meteors:

a) ucieczka prostą linią w długą od ataku
b) podskok lub rolka w bok przed samym uderzeniem
c) 4 klony 1-2-3-4 ściema
d) 5-ty klon rolka w prawo
e) miecze w górę i eksplozja - rolka do środka

Jak patrzę jak wy wszyscy gracie, to ja tak nie umiem. Ładnie tego unikacie, a ja zgarniam wszystko. No za wolny jestem. Nie mam takich szybkich odruchów. Na innych filmach na YT to samo. Coś ze mną jest nie tak.

(1) Nie widziałeś wszystkich jak grają. Zawsze jak się ogląda walki innych na yt to się wydają proste, a jak próbuje się to powtórzyć samemu to zupełnie inaczej. Do tego stopnia, że często sprawdzałem czy coś z buuldem u mnie nie tak :-)) (2) Jak pokonałeś dotychczasowych bossów to nie jesteś na pewno za wolny. Nie masz tylko jeszcze odpowiedniej taktyki, wyczucia rytmu bossa i pozycjonowania. (3) Coś z Tobą nie tak - tak, tak, na pewno ;-)

Ja nie wiem jak wszyscy stoją przed PCR i mogą go uderzać, bo ja jeżeli stoję przed nim, to obrywam od Miquelli. W teorii najlepiej by chyba było atakować go w plecy ale ja tam nie potrafię się dostać, bo każde machnięcie Radahna mieczem to albo od tego oberwę albo jeżeli zrobię unik to po fikołku od razu wpadam na ataki Miquelii. Ataki Miquelli obejmują tak potężny obszar, że ja nie jestem w stanie znaleźć się jednym fikołkiem poza nim. A nie umiem reagować tylko na ataki Miquelii, bo inaczej oberwę od Radahna. Dlatego najpierw mam reakcję na miecze Radahna. Jednak moja reakcja zostaje za każdym razem idealnie ukarana (jakby wyliczona) przez Miquellę. No nie wiem. Może wy umiecie ale ja nie umiem tego unikać.

To wyjaśniłem powyżej w ogólnym podejściu i metodzie treningowej.

Nie rozumiem też jednego ataku, którego przez przypadek czasami jakimś cudem unikam. PCR coś zaczyna kombinować (sygnalizuje ale ja jeszcze nie ogarniam co i jak) i nagle przez przypadek obchodzę jakby po półłuku na jego plecy, a on nagle wypala jak z procy leci gdzieś pół areny dalej. Jak ja to ominąłem? Nie mam pojęcia, bo szczerze mówiąc nawet czasami nie wiem co się wydarzyło.

Zakładam, że chodzi o Clones Slash, cudny atak zaiste :-)) Boss sygnalizuje ten atak wyraźnie prze podniesienie obu mieczy w górę z jednej strony i potem wypala jak z procy jak to napisałeś. Tu są dwie metody:

1. Jak jesteś blisko niego to stanąć jakby "w środku bossa" i wtedy nic Ci się nie stanie, zero. Stąd zaleta walki na zwarcie aby zawsze być jak najbliżej bossa.

2. Jak jesteś daleko to wymaga wtedy dwóch bardzo szybkich rolek na niego.

A to fajnie z tym Khazanem, dzięki za zachętę :-) Liniowość i animkowa kreska zupełnie nie przeszkadzają, jak jest solidna walka, bossowie i jakiś sensowny rozwój. Może się jeszcze skuszę, jeżeli to jest taka jakościowa niespodzianka jaką była Lies of P.

Co do MH Wilds, tak w razie czego, bo nie chcę potem oberwać, że namówiłem - popełniłem na świeżo małą reckę pod grą, gdzie podaję różne +/-, ale oceniłem na solidne 9. Nie wiem czy znasz Monster Huntery. Tam jest 14 klas bardzo różnych broni i zmiana broni to jakby granie w inną grę. MH Wilds jest najłatwiejszym czy najmniej hardcorowym MH w jaki grałem, ale niezwykle przyjemny, świetne walki i potwory. Natomiast jak komuś się nie spieszy, to polecam spróbować najlepiej jak zrobią tradycyjnie trochę upadate'ów rozwojowych i dopieszczą jeszcze optymalizację. Ale jak masz nową potężną skrzyneczkę :-) to można brać teraz - szkoda żeby się kurzyła ;-)

Trzymam kciuki za thalara - mam nadzieję, że się nie zrazi do tego PCR. Tyle zrobił z Eldenem, że szkoda by było. Pamiętam, że też kiedyś napisałeś, że on po poznaniu i pokonaniu wydaje się nawet bardziej przystępny od Malenii. Tylko trzeba jakoś wbić w palce i mózg te wszystkie ataki, których nawet okiem ciężko czasami na początku ogarnąć. Myślę, że możesz mu lepiej podpowiedzieć, bo mieliście podobną drogę dochodzenia do niego.

O PCR, o PCR, kto ciebie ukochać będzie umiał?

...jak śpiewał kiedyś znany polski zespół...

Thalar,

Czy chcesz pokonać PCR? - zakładam, że TAK
Czy robisz 1-szą fazę i sprawia Ci przyjemność? - napisałeś, że TAK, nie ma innej opcji
To co konkretnie Cię stopuje w 2-giej fazie? Dodajmy fazie-totalnej-ściemie!

Nie licząc jego detonacji na całą arenę, to utrzymuję się przy życiu krótko - może ze 30s i ginę. Może z 5-10 razy przeżyłem bliżej 1 minuty.

Jakiej detonacji? Na początku? Tą się przechodzi luzem, skryptem i z palcem w d... . Czy może chodzi o meteor na końcu? To jak tutaj doszedłeś to już jesteś mistrzem i praktycznie masz tego bossa w kieszeni... Obie "detonacje na całą arenę" to są prostackie ataki do 100% luźnej obrony. Zobacz na yt. Reszta to są konkretne ataki, wiele ataków, 20+ ataków, które musisz ogarnąć 1 by 1, niektóre nawet licząc 1-2-3-4-5. Nauka samemu albo z yt.

A grać broniami OP nie zamierzam, bo mnie to kompletnie nie interesuje.

Nikt Ci nie każe i nie musisz. Meta Długi Miecz też jest OP. To, że grasz suboptymalnym Długim Mieczem to wyłącznie Twój wybór. Wykorzystaj jego full power.

Ogólnie thalar zabij po prostu tego PCR i nie zmuszaj mnie abym znowu instalował Elden Ring i coś tam rozkminiał i filozofował ;-) Bo ja już tylko Monster Hunter teraz jestem :-))

Oj tam, oj tam, znowu bajdurzysz i podpuszczasz thalar ;-) Zastosuj moją metodę - codziennie 3-5 prób i zanim się spostrzeżesz to z biegu się ten PCR przejdzie. Jeżeli sam próbujesz opanować moveset to jako sensowną pomoc sugeruję przeanalizować ataki na yt. Jeżeli grasz na Długi Miecz a z tego co pamiętam dopuszczasz DW, to na dwa miecze bardzo fajnie się z nim walczy - z doświadczenia.

Tak jak rozmawialiśmy kiedyś Twój styl czy wyzwanie czy ograniczenia (staty, błogosławieństwa, efekty, talizmany) na koniec dnia sprowadza się głównie do tego jaki masz dmg na mieczu. Ile on tam pokazuje na ekranie wyposażenia w DLC: 500? 1000? 2000? Moje zdanie jest takie, że jak walczysz z PCR nie optymalizując builda maksymalnie ze swoją wiedzą, nie musi być wcale meta, to w przypadku akurat tego bossa jest to nieodpowiedzialne kozactwo i zwykłe lekceważenie przeciwnika, a PCR nie jest przeciwnikiem którego można czy należy lekceważyć. Najsilniejszy boss FS i wg niektórych najsilniejszy boss ever w grach wymaga najlepszego przygotowania i builda, przynajmniej za pierwszym razem. Inaczej to wygląda jakbyś szedł na walkę życia i walczył na pół gwizdka ;-) Z pozytywnej strony, jeżeli pokonałeś na czysto Malenię czy Radagona czy paru innych, Friede nie liczę bo ona akurat nigdy nie wydawała mi się aż tak trudna, to PCR naprawdę jest w 100% w Twoim zasięgu. Kwestia czasu.

Oj leniuszek ;-) Te 2 x Curved Bandit Swords to kiedyś była jedna z tych najmocniejszych opcji OP, ludzie się zabijali żeby je jak najszybciej zdobyć, a filmy ze szlachtowaniem i wykrwawianiem nimi bossów w kilka sekund robiły wrażenie, nie wiem jak teraz. Ale fajnie, że je sobie wybrałeś. Słodkości-przyjemności życzę! Raczej się nie zwiedziesz :-)

Ja właśnie skończyłem w całości Monster Hunter Wilds, to dopiero przesłodki chillout, i czekam na pierwszy free update z nowymi potworami i wyzwaniami za kilka dni. Uwielbiam całą formułę MH, totalnie uzależniająca, bez przesadnych stresów, mogę szlachtować te potwory bez końca, a Great Sword to tam nabiera zupełnie innego znaczenia w kontekście technika-powolność-impakt i ryzyko-nagroda :-)) Też myślałem chwilę o tym Khazanie. I jak jest z mechaniką walki? W stosunku np. do Lies of P czy Mortal Shell czy FS?

Hmm, 10-kę dla gry popieram oczywiście, no i życzę dobrego grania na nowym sprzęcie, choć jestem ideowym przeciwnikiem grania na PC. Nie po to składaliśmy na potęgę te blaszaki od początku lat 90-tych zeszłego wieku, aby po ponad 30 latach nadal je klepać i skręcać pod gry. Gdzie sprzęt do grania w dzisiejszych czasach XXI wieku powinien być prostą i wystandaryzowaną kostką sprzętową, przezroczystą z punktu widzenia gracza. Gdyby ktoś mi powiedział 30 lat temu, że w 2025 nadal będzie się składać blaszaki do grania, większe niż kiedyś, chłodzić je wiaderkiem wody i bawić tymi wszystkim suwakami próbując osiągnąć jakąś mityczną płynność i rejtrejsing to bym w życiu nie uwierzył. Przecież technika już wtedy szła tak szybko naprzód, a tu taki zastój mentalno-użytkowy, no masz, aj, aj. Jak my się daliśmy wpuścić producentom $ w ten kanał czy spiralę sprzętowo-wydajnościową bez dna? Ale to tyle ględzenia o mojej ideologii HW ;-)

Chyba masz rację, magia nie sprawi Ci raczej frajdy, ani spelle ani inkantacje. Warto to raz spróbować, ale raczej na początku. Przy Twoim doświadczeniu czy magia czy wszystkie standardowe bronie jak miecze, katany, kolejne bronie ciężkie itp. będą za łatwe lub mało interesujące. Jeżeli nie chcesz iść w jakieś hardcorowe wyzwania, to proponuję wybrać sobie jakąkolwiek nieoczywistą broń, różną znacząco od tych którymi walczyłeś i która wydaje się na pozór trudna, niewygodna lub toporna. Tu przychodzi mi na myśl coś takiego jak np. pięści (Gwiezdne Pięści lub Żelazne Kule - szybka agresywna gra na siłę, stagger i min dystans), sztylety (fajna różnorodność, ciekawe umiejętności lub na czysto = agresywna szybkość i min dystans), bicze (naprawdę super broń i frajda, chyba ostatnio opisywałem takie przejście z PCR włącznie) albo korbacze. Itd. Wszystkie te przykładowe propozycje wydają się na pozór dziwne lub nieatrakcyjne, ale na doświadczonym poziomie biją na głowę standardowe bronie pod kątem frajdy imho. Włócznie zależy. Ja robiłem kilka przejść najprostszą Krótka Włócznią, ciekawe doświadczenie, a z popiołem Lodowa Włócznia jedna z najbardziej OP kombinacji w całej grze. Lub kilka innych bardziej zaawansowanych włóczni jak u kolegi wyżej.

Ja tam definitywnie zamknąłem sprawę Eldena i gier FS. Ponad 1000h w Eldenie na wszystkie sposoby i niezliczoną ilość razy:-), 10 x DS3, 2 x DS2, 2 x DS1, 3 x Sekiro. Starczy. Czekam jeszcze tylko, aby złożyć gratulacje thalarowi z okazji PCR i się ulatniam :-) O właśnie, a w Sekiro nie ma takiego dylematu - jedna broń, jeden styl walki, ewentualnie z kilkoma prosthetic tools, prosta sprawa i nie ma o czym dyskutować. Wszystko zależy czy masz wyczucie rytmu czy nie. To wtedy gra jest albo bardzo łatwa albo bardzo trudna. Prosty skill rytmiczny wystarczy. Ja generalnie daję sobie powoli spokój z grami, ale wróciłem jeszcze do Monster Hunterów czyli innej mojej ulubionej serii. To z okazji MH Wilds. Przed premierą Wilds przeszedłem ponownie Rise:Sunbreak od początku do Hunter Rank 250+, Master Rank 100+, Anomaly Rank 100+, a teraz bawię się z doskoku w Wilds - świetna, świetne potwory i walki, choć na razie dość łatwa zanim nie wprowadzą Master Rank. Te Monster Huntery są o tyle ciekawe w stosunku do gier FS, że oprócz opanowania potworów czasem nawet więcej czasu trzeba poświęcić na opanowanie niektórych broni i zgrać potem takie matchupy. Są bronie proste gdzie bierzesz i po krótkim treningu walczysz, przez trudniejsze, aż do bardzo technicznych, gdzie nawet po kilkudziesięciu godzinach wciąż się przyzwyczajasz i uczysz mechanik broni. A broń ciężka jak Great Sword wymaga doskonałego zgrania z movesetem potworów, łącznie z predykcją ataków i wykalkulowaniem miejsca gdzie potwór zakończy swój atak. Super. W FS tego dodatkowego wymiaru nie ma, choć sami przeciwnicy są bardziej perfekcyjni mechanicznie w FS. No i o ile najcięższy boss FS-owy czyli PCR z czasem stał się całkiem znośny, to w Sunbreak nie udało mi się jak do tej pory pokonać dziada Premordial Malzeno, pomimo tych wszystkich zdobytych ranków. Jedyny boss niepokonany w grach jak do tej pory, choć nie powinien być aż tak trudny. Aha, smoki w MH są też lepsze niż te wywłoczki Miyazakiego ;-) ;-) Jakbyś odniósł wrażenie, że próbuję Cię namówić na MH zamiast ER, to nie, wcale nie, absolutnie...

Kilka luźnych punktów do powyższego:

* Dmg broni

Tu już mniejsza ze szczegółami. Można analizować poziom broni, postaci, statów, a na koniec dnia wszystko właśnie się sprowadza do wartości obrażeń jaką zadaje broń na podstawowych atakach (z umiejętnościami może być trochę inaczej). I to najlepiej bazowych fizycznych w przypadku takiego Długiego Miecza, bo przy "zaklinaniu" jest split dmg na fizyczne i inne np. magiczne czy błyskawic, i to już ciężej porównywać całkowity dmg, bo bossowie różnie reagują czy negują takie rodzaje obrażeń. Może się nawet zdarzyć, że niższy całkowity dmg ale czysto fizyczny1 działa lepiej niż wyższy całkowity dmg ale hybrydowy fizyczny2 + coś tam, gdzie fizyczny1 > fizyczny2 a boss jest odporny na to coś dodatkowego. To wartości dmg z podstawki, a potem jeszcze przeliczenie na dmg w DLC na podstawie poziomu błogosławieństwa ostrodrzewa. U Ciebie jest tak, że broń ulepszona na max +25, staty do skalowania na niższych poziomach poniżej softcapów i poziom błogosławieństwa 18-19 (to już zupełnie wystarczające do samego końca z PCR włącznie, ale min-max to oczywiście 20). Pozostając na wartościach z podstawki bez przelicznika na DLC - u mnie np. obecnie przy Prostym Mieczu Zaprzysiężonego wysokiej jakości, Str 80 | Dex 80, czysty dmg fizyczny na pojedynczym mieczu 1H to 611. U Ciebie podejrzewam odpowiednio mniej w zależności od aktualnych wartości Str, Dex i affinity (wysokiej jakości lub wymyślne). Możesz rozważyć respec na Ledę, aby zrobić sobie np. Dex 80 i affinity wymyślne gdyby rzeczywiście była ściana i max dmg na broni mógł pomóc, chyba że rzeczywiście tak nie chcesz. Ja jak robię sobie takie chilloutowe przejście bez wyzwań i spinki to jeden taki Miecz Zaprzysiężonego, średnia tarcza żołnierza Messmera, cały set Czarnego Rycerza i leci mix - Konfrontacja + R2, samo R2 i kontry po zasłonie. Super przyjemne, relaks ;-)

* Jeszcze z tydzień lub dwa i zobaczę PCR.

Nie odnoszę się do Świąt bo to indywidualne jak kto spędza czas, ja za chwilkę robię odcięcie z przerwą od grania i forum :-) Pewnie w normalnych warunkach zrobisz to dużo wcześniej, a nawet w każdej chwili może to nastąpić z tego co piszesz. Tylko rzeczywiście, gdybyś miał się irytować i psuć sobie taki czas śpiesząc się z Ledą, to lepiej ją sobie rozpracować na spokojnie. Tyle czasu spędziłeś rozgrywając szczegółowo Eldena, że szkoda psuć sobie cokolwiek na sam koniec.

* A potem pewnie się poddam na nim, bo o nim to się tyle naczytałem i nasłuchałem, że raczej dołączy do Friede. Nie ma mowy żebym go ogarnął. Pamiętam co było na pustyni. A jeżeli on teraz będzie w pełni formy, to nawet nie chcę przypuszczać co tam się będzie działo. No ale to już sama końcówka, więc tak szczerze mówiąc, to nawet jeżeli utknę i nie dam rady, to i tak kawał dobrej gry za mną, z której tyle miesięcy miałem radochę :) To już nie będzie miało dla mnie aż takiego znaczenia. Tak samo Malenia. Też nie ma dla mnie znaczenia czy ją zrobię. Będę próbował ale nie nastawiam się na to. Pewnie będzie trójka: Friede, Malenia, PCR.

Ja bym tam nic nie zakładał. Bo to są potem samospełniające przepowiednie, albo czasem w drugą stronę - takie growe placebo :-) Ja np. jak dopadłem PCRa zaraz po nerfie to wydawało mi się, że phi jaki łatwiutki, a potem jak ochłonąłem to już tylko troszkę łatwiejszy :-)) Podobnie jak się podchodzi z nastawieniem, że nie do przejścia to się wyolbrzymia niepotrzebnie takiego bossa. Tamae czy Demonidias wzięli go w pierwszym przejściu prawie z biegu i trochę nieświadomie, co prawda obaj buildami OP, ale zawsze. Ja w pierwszym podejściu po kilku próbach z perfumami, a potem z normalną bronią, i z błogosławieństwem ostrodrzewa tylko 11, stwierdziłem, że nie ma się co kopać z koniem. Błogosławieństwo na 18 i poszła w ruch Ręka Demona Krwi, czyli to, co użył też Tamae, a ona przed nerfem na dużym mistycyzmie miała jeszcze nagromadzenie krwawienia ~230, dziś ~200 co nadal czyni ją OP. A na poważnie, jak tak czytam tylko wrażenia z naszego forum czy nawet węższego "klubu" miłośników Eldena, to cały czas sobie myślę nad różnym odbiorem tych wszystkich bossów. PCR może się okazać dla kogoś nie do przejścia solo, a może podejść bardziej niż inni bossowie z tego DLC. Mi on się podoba dużo bardziej niż to jak się walczy w podstawce. Wielu weteranów na forum z tego co pamiętam użyło do niego za pierwszym razem mimica i to nie był wstyd. Tylko nieliczni kozacy przechodzili za pierwszym razem solo. Mimic z kolei ułatwia trochę walkę, ale nie aż tak bardzo jak potrafi gdzie indziej, a niektórzy twierdzili wręcz, że praktycznie wcale, to z kolei przesada - trochę ułatwia. Z drugiej strony summony NPC do tej walki podbijają HP bossa i same prawie nic nie dają, ich generalnie nie polecam. Ja zawsze twierdziłem, że PCR to jest ta góra do zdobycia i dobrze, że jest na zupełnie innym levelu niż inni trudni bossowie. Bo można go sobie rozpracowywać i masterować bardzo długo, i o to chodzi, a pokonanie go nie jest nigdy przypadkiem czy czitem. Sama walka jest szybka i przyjemna, więc powtarzanie jej przynajmniej mi sprawia tylko przyjemność. Z kolei niektórym odwrotnie - psuje całe DLC. Natomiast zawsze też twierdziłem, że nawet jak ktoś go nie zrobi solo to OK, doszedł do samego końca, zrobił np. pierwszą fazę i wie że to jest faktyczna FromSoftware'owa najwyższa góra, do której będzie musiał cierpliwie trenować albo ją zostawić. I tyle.

Gdybyśmy nie mieli okazji wymienić już zdań przed Świętami, bo jak napisałem za chwilę się wyłączam, to kilka bezspoilerowych porad z mojej strony jak dojdziesz do PCR. Podejdź do pierwszej fazy ze świeżym umysłem jak do obserwacji i nauki każdego bossa, nic nie zakładając. Pierwsza faza, zwłaszcza po nerfie jest bardzo OK, normalna po prostu. Ciekawa, dynamiczna, sprawiedliwa - tu zwykle nikt nie narzeka, tylko chwali. I ja tą pierwszą fazę sugeruję dobrze poznać i wymasterować, nie przejmując się za bardzo drugą na początku, no chyba, że weźmiesz bossa z biegu :-) Boss ma bardzo czytelne ataki, dynamiczny ale przyjemny rytm, piękne otwarcia na ataki i leczenie. Spokojnie można tam wbijać z Długimi Mieczami DW na L1, ale można też inaczej, 1H, 2H, ładowane R2. Druga faza buduje na pierwszej i tu się zaczyna zabawa. Przy czym część efektów, które się pojawiają to jest zwykła ściema, ale onieśmiela. Jak będziesz miał opanowany moveset z pierwszej fazy to ogarniesz, bo tylko wystarczy być bardziej rygorystycznym z pozycjonowaniem i nie dać się nabierać na całą pirotechnikę. Natomiast oprócz efektów jest masa nowych ataków i niektóre comba z pierwszej fazy mają trochę inny lub bardziej rozbudowany moveset. I tego się trzeba nauczyć. Ja to sobie rozpisałem w zeszycie atak po ataku, dwadzieścia kilka różnych comb i ataków, i skorzystałem z analizy na yt. A potem cierpliwe ćwiczenie każdego z nich, aż do połączenia wszystkiego w jedno super przyjemne flow. Różnorodność ataków w całej walce jest niesamowita i to jedna z największych jej zalet. Jak stwierdzisz, że nie widzisz co się dzieje przy niektórych to się nie zrażaj. W końcu zobaczysz :-) W obu fazach, a zwłaszcza w drugiej dobrze jest zadecydować na jaki dystans chcesz z nim walczyć - zwarcie czy średni. Ja osobiście zawsze walczę z nim na maksymalne zwarcie na odległość walki na pięści, z dokładnym pozycjonowaniem i agresywnie, zobaczysz dlaczego. Można też mid range, ale tego nigdy nie lubiłem i nie ćwiczyłem nawet na poważnie. Boss jest mało wybaczający w drugiej fazie stąd konieczna taka systematyczna nauka, co chyba lubisz. Natomiast samo powtarzanie walki nie jest nużące, a robiąc ponownie 1-szą fazę masz cały czas poczucie ćwiczenia pod drugą. Ale jak wbijesz taki piękny flow do końca drugiej fazy to co mam powiedzieć - ekstaza :-) Dobra walka to combo bossa - Twoja odpowiedź - combo bossa - Twoja odpowiedź itd. Spokojne i czytelne okienka. Długim Mieczem R1 zmieścisz się nawet w środku niektórych jego ciągów. Okienka pozwalają na każdy rodzaj ataków od najszybszych do ładowanych R2. Paradoks walki po dobrym poznaniu movesetu polega na tym, że choć pojedyncze ataki wydają się nawet łatwiejsze niż u innych bossów, to cała walka, jej intensywność, napieranie bossa, mały margines na błędy, sprawia że jest ostatecznie bardzo trudna. Na PCR dobrze działa mrożenie i krwawienie oraz święte ataki, ale święte tylko w pierwszej fazie. Natomiast na walkę dobrze się zabezpieczyć przed obrażeniami fizycznymi i na święte np. Warkoczem Miquelli. Jeżeli chodzi o metodologię nauki, to jak kiedyś pisałem - u mnie inaczej niż u Was z Minas Morgul. Masterowanie tej walki to były kolejne przebiegi gry na różnych postaciach i zawsze regularnie 3-5 walk dziennie z PCR przez wiele tygodni. To razem pewnie kilkaset różnych walk, z różną skutecznością, efektami walki, najróżniejszą bronią i coraz lepszymi zwycięstwami pomiędzy. Nie wiem dokładnie ile nabiłem razem takich walk, ale mogę powiedzieć, że nigdy mi się nie nudzą :-) A za każdym razem gdy bosik pada to czysta radość po prostu.

To tyle. Pięknych i Spokojnych Świąt życzę :-) Jak zaglądnę tu za jakiś czas po Świętach, to mam nadzieję zobaczyć Twoje ostateczne Zwycięstwo :-)

Po pierwsze WOW - to reakcja na Twój dotychczasowy progres i kompletność przejścia, które wymieniłeś powyżej, nieźle!

Przy moim stylu wielokrotnego przechodzenia, ale bez dążenia do wszystkiego w jednym przejściu, czyli diametralnie różnym od Twojego, nie miałem nigdy przyjemności ze wszystkim 5-ma NPC naraz w tej walce. Może raz z 4-ma. Zwykle 3 sztuki do pokonania. I nigdy się specjalnie nie zastanawiałem kto i ile tam będzie, czyli jakby nigdy nie myślałem o robieniu questów w kontekście skutków dla tej walki. A za pierwszym razem to pewnie nawet nie skojarzyłem zależności, nie pamiętam. Kilka razy ją zrobiłem solo dla samego sprawdzenia. Kiedyś nawet miałem taki build, że zdążałem wykończyć jednego jak się pojawiał następny :-) Ale większość takich zwykłych przebiegów to z summonem NPC z powodów, o których wcześniej wspomniałem. To jest przystawka, choć dość wymagająca, ale ani orderów z tego ani wspomnień większych nie ma. Natomiast stoi na drodze przed daniem głównym.... Aha, pamiętam w moim pierwszym przejściu DLC, po pokonaniu Ledy gra mi się zawiesiła i musiałem tą walkę powtarzać :-)))

Myślę, ze jesteś teraz takim mistrzem co do gry i oczywiście do znajomości swojego własnego podejścia, że to za chwilę rozwalisz i nadejdzie prawdziwa nagroda ;-)

Dlatego nie ma Ci co nawet więcej próbować podpowiadać w tej sytuacji. Tym bardziej, że grasz z tym obniżonym dmg, coś tam pisałeś o 200 czy 400 na miecz przy Messmerze, nie wiem czy to był całkowity dmg czy jakieś różnice. W każdym razie poniżej skalowania z softcapów jak wcześniej wspominałeś. No i zależy jakie masz błogosławieństwo ostrodrzewa do DLC. Więc sam tam wiesz najlepiej. Natomiast dobra intuicja z tym krwawieniem. Widziałem na yt, że jest kilka przewodników po tej walce, które właśnie sugerują krwawienie. Wtedy zwykle lepiej skorzystać z jakiejś dobrej katany, a najlepiej z Rzeki Krwi :-) Zostając przy Twoich mieczach masz tam pewnie jakieś Krwawe Cięcie czy coś podobnego z popiołów założone, nawet jak nie korzystasz w walce tylko samo affinity/nagromadzenie, i dobrze by się wtedy przerzucić bardziej na mistycyzm, to powinno zwiększyć nagromadzenie krwawienia, ale to tam będziesz wiedział. Jeżeli korzystałeś też z mrozu, to zakładam pewnie też bez używania powiązanych umiejętności tylko samego affinity. Tu ciekawe jak by się sprawiło np. takie Szronowe Stąpnięcie, jako AoE na ogarnięcie kilku NPC naraz. Samym stąpnięciem ich raczej nie pokonasz, ale mogłoby pomóc ogarnąć "tłum" w sytuacjach podbramkowych. Tylko pewnie takich umiejętności nie używasz. Tak czy inaczej - powodzenia!

A tak przy okazji - czy Ty korzystasz z tej Konfrontacji Długiego Miecza? Nie chcę za dużo mieszać, ale robię sobie teraz takie chilloutowe przejścia Eldena na NG+7+ bo takie teraz będę robił od czasu do czasu przed Nightreign. Właśnie leci przejście Prostym Mieczem Zaprzysiężonego, czyli takim Długim Mieczem tylko w ładniejszym skinie ;-) Ale na Str 80 | Dex 80 | affinity Wysokiej Jakości, czyli przyjemnie. Świetnie mi się gra tą bronią muszę przyznać, ale najbardziej jestem zaskoczony właśnie Konfrontacją, bo nigdy wcześniej jej nie używałem, może kiedyś tam tylko sprawdziłem jak grałem przez chwilę tymi Długimi Mieczami, głównie DW. Przecież ta Konfrontacja z R2 wali jak czołg! To coś jak ta umiejętność MM do Milady. Czuję się wtedy trochę jakbym grał dużą bronią, bo jest wolniej ale jest większy power. Naprawdę świetnie się tym gra i nieźle kosi na softcapach nawet w NG+7, dzięki za inspirację - każdy pretekst do przejścia ER dobry :-) Ciekawe jak ta Konfrontacja sobie radzi z Ledą & company.

Fajne porównania Bukary. Ciekawy jestem ile Ci zajmie "wyplatynowanie", zwłaszcza jeżeli to obejmuje 100/100 wszystkich itemków, notatek, zagadek, tajemnic, zleceń itp. Ja raczej się nie zmieszczę w granicach jakie podawali inni 30-40h, ale ja dość wolny jestem :-)

IMHO ewentualna "nuda" wynika tyleż z pewnej powtarzalności, ile z niskiego poziomu trudności. (Sorki za rym częstochowski). Np. w ostatnim ze światów zbyt łatwo i zbyt szybko znajdujemy mundur, który nam zapewnia właściwie nieśmiertelność.

Prosta rada na taką "nudę" - nie przebierać się w mundur :-) Pamiętasz Eldena. To, że mamy w grze ułatwiacze w stylu Gambit Zabójcy zapewniający niewidoczność czy summony do walki czy jakieś atomówki, to nie znaczy że trzeba z nich korzystać jak chcesz mieć większą przyjemność z przejścia i z własnego skilla. To co dopiero mówić o Indianie, która jest lżejszą przygodówką. Tak mi się wydaje ;-) Ja akurat z munduru za często nie korzystałem. Wtedy taktyczno-eksploracyjna rozgrywka, ze skradaniem i walką są ciekawsze. Przykład typowej lokacji "ukradnij złoto Vossa" w Syjamie - miodzio do przeczesania :-)

A, w takim razie spoko, myślałem, że to coś poważnego ;-) Bo wspomniałeś tłum spamujący wszyscy magią, to nie skojarzyłem, że o to chodzi i się trochę zdziwiłem...

No to jesteś już dosłownie krok przed końcem. Tacy bossowie NPC i multi są wkurzający, dlatego ja wkurzał Cię dodatkowo nie chcę. Ale oni nie wchodzą tam razem, tylko stopniowo, jeden po drugim, to się daje ogarnąć, tylko trzeba agresywnie i w kolejności. Jeżeli dmg Twojego builda czy poziom błogosławieństwa nie pozwala na szybkie wykańczanie tych NPC w kolejności pojawiania i ostatecznie zawalają Cię wszyscy naraz to zgadzam się z MM - bez najmniejszego zawahania przywołaj sobie summona. Nie musi być nawet mimic, bo będziesz go pewnie musiał wylevelować i z konwalii i z tych czcigodnych prochów w DLC. Tam jest taki summon NPC dostępny na miejscu, przywołujesz przed rozpoczęciem walki, ale który nie wchodzi od samego początku tylko w trakcie. Więc będziesz miał jedną walkę solo, a potem Ci pomoże. Żaden wstyd. Za tą przystawkę do PCR nikt punktów ani nagród żadnych nie daje, ani się tego nie pamięta i nie wspomina w ogólnym rozrachunku, szkoda nerwów. Albo podrasuj builda aby dostatecznie szybko ich wykańczać. Albo się męcz jak lubisz ;-)

Thalar, gdzie Cię tak sponiewierało? Enir-Ilim w drodze do PCR? Z tymi inkwizytorami? Tam jest na początku taki "tłum", który można albo całkowicie przebiec, albo taktycznie porcjami pokonać (wszystko opcjonalne): najpierw grubasa, potem jeden przy fontannie, dalej ten największy tłum wokół świecidełka, dwójka z drugiej strony, dwójka na schodach i dalej do przodu. Najgorszy jest ten kawałek dalej od rogatego wojownika przez dwóch takich mini Jori i jednego zwykłego inkwizytora do kolejnego punktu łaski. Mnie też ten kawałek zawsze wkurzał, walą z daleka teleportami dokładnie w Ciebie i trzeba biec do przodu nie zatrzymując się i to wymijać. Ewentualnie weź talizman na niefizyczne, lub ogień i święte (warkocz Miquelli albo inkantację Boskie Fortyfikacje Władcy). Na spokojnie to zrobisz. Rage quit w takim momencie, gdzie rozwaliłeś pięknie Messmera, najgorsze masz za sobą i jesteś krok przed końcem?

Wpadasz Dracula w nędzną kategorię osób, które nie są w stanie znieść, że ktoś inny cieszy się grami inaczej niż oni, i od razu przedszkolne docinki osobiste. Ciebie to naprawdę boli? Przecież to smutne musi być. A jak masz kompleks Aleksa to jakby nie moja sprawa. Moje wpisy jak najbardziej omijaj skoro nie jesteś w stanie sobie z nimi poradzić. Ja absolutnie nie czekam na twoje odpowiedzi, nie przypominam sobie, aby wniosły kiedykolwiek coś konstruktywnego oprócz "opiniowania" innych. Wyraźnie zaznaczyłem, że chodzi o PRYWATNĄ odznakę roku. I ja mam taką tylko jedną w roku, zgodnie z definicją i nawet wymieniłem jakie to były w ostatnich latach, to co mi tam imputujesz. Jeżeli nie rozumiesz co to znaczy to znowu walczysz sam ze sobą i zawracasz tylko głowę. Przy okazji, IGN wydał właśnie film ze swoim wyborem gry roku. Jest tam kilka wyróżnionych i ścisła czołówka kandydatów goty, z których każdy mógłby zdobyć tą nagrodę według autorów, z Indianą w tej ścisłej czołówce na równi z Astro Bot (goty TGA) itd. Skoro IGN dał kilku kandydatów i uznał, że Indiana to gra godna goty, to co się tak dziwisz? Oni autorytetem dla mnie akurat nie są, ale razem chyba jednakowo lubiliście Veilguarda, to ten tego... Idą Święta chłopie, radosny czas, zagraj sobie w jakąś grę, którą lubisz i nie smuć.

Aha, i CZEKAM NA DRUGĄ CZĘŚĆ!

No i Gratulacje :-)

Ja się nie będę rozpisywał, bo to nie jest mój ulubiony boss, choć nie uważam go za trudnego np. w stosunku do Malenii czy nawet innych bossów z DLC. Myślę, że w naszym towarzystwie możemy sobie mówić otwarcie i szczerze jak nam siadają różni bossowie bez obawy, że to spowoduje jakieś niemiłe wrażenia czy reakcje u innych. Zresztą w przypadku Messmera większośc graczy uważa go za S-Tier, "Malenię zrobioną dobrze" czyli ogólnie za bardzo dobrego bossa itp. Więc to raczej ja jak zwykle jestem pod prąd ;-)

Technicznie na Messmera działa najlepiej mróz w obu fazach i święte obrażenia, ale tylko w drugiej fazie. Na błyskawice, które Ci tak podeszły, ma negację 20, to podobnie jak na magiczne też 20. Jest bardziej odporny oczywiście na ogień 40 i święte 40 w pierwszej fazie. Za to 0 (zero) negacji świętych w drugiej fazie. Osobiście stosowałem na niego często mróz lub same fizyczne.

Messmer w moim przypadku był jednym z bardziej znielubianych bossów na początku i przez kilka pierwszych razy, na szczęście nie zabierał dużo czasu i prób. Pierwszy raz zabrał mi kilkanaście prób, a potem udało się go zrobić na RL1. Z czasem do niego przywykłem, natomiast nigdy nie wpadnie na moje podium. Nie podoba mi się słaba widoczność i czytelność tej walki w sensie graficznym, jak dla mnie. Może to jakaś moja wrażliwość wzrokowa na ciemno, bo inni twierdzą dokładnie odwrotnie :-) Cały początek pierwszej fazy można sobie w zasadzie oskryptować i przy dobrym buildzie to automat. Fajnie, że druga faza jest ciągłością i rozwinięciem pierwszej. Natomiast to jest jedyny chyba boss, gdzie druga faza jest dla mnie łatwiejsza od pierwszej :-) Podobają mi się te węże w teatrze walki i czekam zawsze na nie, bo to okazja do bardzo łatwego karania Messmera. Choć daje spokojne otwarcia na ataki, to przy takiej "brudnej" walce dużo ciężej się przy nim wyleczyć, zdecydowanie ciężej niż przy PCR, gdzie rytm i otwarcia są dużo czytelniejsze i spokojniejsze - spokojne ataki, ładowane ataki i leczenie. Kiedyś pisałem MM, że jak tak grałem czymś przypadkowym, to na 14 butelek estusa Messmer potrafił zeżreć wszystkie, przy czym połowa z nich szła na marne, a przy PCR zużywałem może 4, max 6, gdzie raczej nigdy boss nie zabierał mi od razu tego, co sobie odnowiłem. Na duży plus dynamika i długość walki. Ciach, ciach i szybko leci, nawet przy nauce, to dużo nie kosztuje. Oprócz samej walki nie podoba mi się bardzo wygląd Messmera. Dobry boss musi u mnie wzbudzać respekt wizualny, a przy nim mam zawsze uczucie dziwności czy wręcz śmieszności. Duży rozdźwięk pomiędzy trailerem czy cutscenkami a tym jak wygląda w trakcie walki z tymi chudymi nóżkami i "niteczkami" wokół. Ale tak jak mówię, całkowicie rozumiem, że może się podobać innym, dziś przyjemnie mi się z nim walczy, tylko nigdy nie wpadnie do moich "Ulubionych" i nigdy na tą walkę nie czekam tak jak zawsze czekam na lwa, dzikusa Gajusa, Rominę, czy PCR.

No to teraz już prosta droga na szczyt, powodzenia :-)

zaczekej18

Co do zrozumienia, to mam nadzieję rozumiesz znaczenie emotek ;-) i :-) ? W bardzo energiczny nastrój wpadłeś, a ja piszę tylko, że się zasadniczo zgadzamy, oprócz kilku punktów, gdzie mamy nie w 100% jednakowe zdania, to normalne i mam nadzieję dopuszczalne ;-) Zawsze jest też tak gadając online, że znaczenia i emocje mogą nie być oddane precyzyjnie.

Gra jest świetna pod względem fabularnym i opowiedzianej historii ale technicznie leży.

Pod względem fabularnym dla mnie jest dobra i ciekawa, ale ze świetnością to bym nie przesadzał. Jak zawsze sprawa indywidualna. Pewnie dokładna znajomość lore pomaga bardziej docenić. Z kolei technicznie jest skopana to fakt, ale nie tak totalnie. Skończyłem ją bez większych problemów technicznych i grało mi się w miarę dobrze, więc nie mogła całkowicie leżeć. Co nie usprawiedliwia, że pod kątem różnych koncepcji, mechanik i balansu jest słabo.

Musisz zdobyć ten lore z 3 poprzednich części grając w nie, oglądając filmy na yt czy przeczytać wiki stalkera.

O to właśnie pytałem. Dzięki! Zaglądnę sobie na yt do jakiegoś syntetycznego podsumowania lore.

To znaczy że nie cierpisz żadnych bohaterów z każdej gry bo każdy ma swój głos nagrany przez innego człowieka?

Jeżeli bohater, którym gram ma głos, z którym się nie identyfikuję, jak w przypadku Stalkera 2, to tego nie znoszę. Tragedia. Gdy go słyszałem, to chwilę mi zawsze zajmowało, żeby sobie uświadomić, że to "ja" mówię, tak bardzo to nie byłem "ja". Wybicie z imersji. Dużo lepiej wtedy mieć niemego protagonistę, co mi w ogóle nie przeszkadza, to częste rozwiązanie. Z NPC nie ma takiego problemu. Co do syganlizowania głodu mi ta ikonka głodu wystarczała. Ale zgadzam jakaś dodatkowa sygnalizacja by nie zaszkodziła. Jakaś graficzna zamian ekranu, mgła przed oczami, spowolnienie poruszania itp. mogłoby być fajne. Choć gadanie protagonisty do samego siebie, że jest głodny raczej mniej. Ja jak jestem głodny to nie chodzę i nie gadam do siebie, że jestem głodny, tylko taka mgła przed oczami mi się pojawia ;-)

Jeśli masz gnata czerwonego niech zostaną sprzedawane u technika za grosze np 1/5 ceny broni sprawnej w 40% (żółty poziom zniszczenia) bo tak to bez sensu trochę.

Tu pozostaniemy przy swoich zdaniach. Byłbym przeciwny takiemu rozwiązaniu jak proponujesz i za pozostawieniem tego co jest.

Odnośnie emisji, słuchaj emisje w serii Stalker miały bardzo duże znaczenie fabularne.

A dzięki za wyjaśnienie. Nad tym się właśnie głośno zastanawiałem. Ciekawe. Mi się te emisje bardzo podobają w S2 dokładnie tak są zrobione. Pooglądam sobie jakie było kiedyś ich znaczne fabularne, bo nikt o tym tu wcześniej nie wspominał jako problemie. A to ciekawe. Jak jest zgrzyt z lore i razi kogoś, kto grał we wcześniejsze części to oczywiście inna sprawa. Nie chciałbym, aby zepsuć coś co mi się podoba, ale jak może być lepsze i bardziej poprawne to jak najbardziej.

I właśnie w takich sytuacjach widać jak mało wiesz o Lore świata Stalker (oczywiście bez urazy, musisz się dowiedzieć jest niesamowicie ciekawa ta historia)

Zero urazy. Piszę przez cały czas, ze jestem nowicjuszem i się zawsze dopytuję :-)

Na koniec podtrzymuję jednak zdanie, że ciężko odnieść wrażenie z Twojego opisu, że gra jest świetna. Świetna gra jak dla mnie musi mieć przede wszystkim dobry gameplay, poza samymi technikaliami, a on aż taki dobry nie jest. Fabuła jak dla mnie dobra i wystarczająca jak na taką grę, ale nie świetna, z tego co widziałem to dość powszechna opinia. Ale w moim przypadku może głębsze poznanie lore pomogłoby ją jeszcze bardziej docenić, choć jak mówię tu nie narzekam. Tak czy inaczej, życzmy sobie, aby grę poprawili i abyś Ty mógł być z niej w pełni zadowolony jako weteran z dobrymi doświadczeniami pierwszych części, a ja abym mógł sobie do niej jeszcze kiedyś z przyjemnością wrócić bez tych wszystkich zgrzytów :-)

zaczekej18

Ciekawa opinia :-)

Z całym szacunkiem. Gra jest świetna.

Z całym szacunkiem, z opisu nie wygląda na świetną ;-)

Bardzo mi się podoba fabuła

Dla mnie też fabuła i zakończenie fabularne w moim scenariuszu ze Strażą były całkiem OK. Plus bardzo ciekawe lore gry.

jeśli ktoś nigdy nie grał w Stalkera i ta ostatnia część jest jego pierwszą to generalnie nie ma prawa się dowiedzieć wszystkiego co ta gra oferuję w formacie fabuły i historii.

To właśnie ja :-) Że co, nie mam prawa? ;-) ;-) Z ciekawości, co byś zasugerował takim osobom, których może być całkiem sporo, bo cały czas rodzą się przecież nowi ludzie, a nie wszyscy 12+ interesowali się Stalkerem w odległej przeszłości? Zagranie dzisiaj we wcześniejsze części? To np. u mnie odpada, z braku czasu, dla zasady i Stalker nie jest dla mnie na tyle ważną serią, aby grzebać się własnymi rękoma w historii. Z rozgrywki S2 się sporo dowiedziałem, ale chętnie bym się dowiedział więcej o lore może kiedyś w wolnej chwili. Co sugerujesz w takim przypadku - skróty lorowo-fabularne na YT czy jakieś inne konkretne źródła?

Ale. Niestety są Ale i to wielkie Ale.

Ze zdecydowaną większością punktów się zgadzam i też je nawet częściowo wymieniałem wcześniej. ALE. Ale nie ze wszystkimi. Czytając ten opis mam wrażenie, że w kilku momentach idziesz o mały, taki tyci krok dalej i jakbyś narzucał swoją wizję gry. Mówiący czy niemy protagonista to już wybór twórców i indywidualna preferencja gracza. Mi np. doskonale odpowiada ile mówi, co pasuje do nastroju gry, ale nie odpowiada mi za to jak anemicznie mówi. Nie cierpię bohaterów, którzy w grach mówią nie moim głosem, odrzuca mnie to i psuje imersję, zdecydowanie wolę to robić sam w wyobraźni. To, że czerwonych broni nie sprzedasz, to akurat doskonale rozumiem, chyba że byłyby jeszcze jakieś składy złomu obok handlarzy :-) Tak zadecydowali, fajnie i sprawnie to działa - pełne, żółte, czerwone. Z czerwonymi to by już była całkowita hurtownia i ciężarówką by trzeba ten cały loot wozić, a ciężarówek brak ;-) Zgadzam się bardzo co do systemu artefaktów, to jeden z niewielu mechanizmów "rozwoju" i jakoś mało przekonywająco zaimplementowany. Nie rozumiem natomiast uwagi do emisji? Jaki jest problem z emisjami i ich częstością, mi się akurat bardzo ten system podobał i jak często występowały? Może nie wiem jak powinny? :-) (Szybka) podróż byłaby na upartego do zniesienia, ograniczone podróżowanie - survival czy coś jak DD2, gdyby świat nie był tak pusty pomiędzy, aktywności w świecie miały większy sens dla "rozwoju" postaci, mniej aktywności zanoszenia i pobierania z punktu do punktu przez kilometry, i był jakiś realistyczny środek transportu... Naprawy sprzętu i broni u mnie były OK po patchach w sensie kosztów. System udźwigu, skoro można było zwiększyć z 80 do 140, czyli o dokładnie 75%, nie wiem czy to symboliczne jak piszesz, mi to nawet odpowiadało - nie za dużo, nie za mało, przy 140 na więcej można sobie było pozwolić, ale jednak nadal trzeba było rygorystycznie zarządzać, no i to pozostawało jakoś tam "realistyczne". Zgadzam się w pełni co do mutantów, mój największy zarzut, zarówno z durnymi mechanikami większości z nich, po gąbeczki obrażeniowe przy niektórych jak chimera czy ten mały olbrzym, z obrażeniami to pijawka była akurat całkiem spoko. Ja się na realistycznych rodzajach broni nie znam i nie wiem jakie były zasady doboru. To, że nie ma jakiegoś konkretnego gnata z realu czy z wcześniejszych części, to nie problem. Natomiast miałem wrażenie małej różnorodności broni, czy nawet klas, które występują w mniej realistycznych grach - obok balistycznych jakieś laserowe, cząsteczkowe itp :-)

Ja bym od siebie dodał z grubych rzeczy brak jakiejś sensownej opcji walki melee i porażka ze skradaniem. To, że Stalker oprócz małego nożyka nie potrafi posłużyć się jakąś sztachetą czy pałką to co najmniej dziwne. Powszechna mechanika w innych grach, tu się zdziwiłem że brak w Zonie. A skradanie, które powinno być jedną z podstawowych mechanik, tu prawie nie ma zastosowania poza kilkoma przygotowanym scenariuszami specjalnie ustawionych przeciwników. No i jakiś pojazd może, ale to już chyba by było za dużo..

Osobiście głupio mi że czekałem za tą grą.

E tam, czekać z nadzieją to rzecz naturalna. Oczekiwać najlepszego, być przygotowanym na najgorsze, jak to mówią ;-)

Ja po skończeniu S2 występuję teraz trochę jako dezerter Zonowy ;-) ale interesuję się na boku i może jak gra osiągnie kiedyś lepszy level, to sobie jeszcze wrócę. W tym czasie chętnie dowiem się więcej o tym uniwersum, nawet na sucho i nawet gdybym miał więcej nie zagrać.

Nie wiem o jaką konsolę pytasz - PS5 czy XSX|S, ale zakładając, że może być podobnie, to kilka uwag ze stajni XBOX:

jak się gra w gry z widokiem izometrycznym na konsoli

To nie jest problemem. Jest kilka przełączeń kąta widzenia. Od całkowicie pionowego rzutu z góry, do takiego bliskiego widokowi z trzeciej osoby, i różne odległości. Spoko.

Dokładnie to mi chodzi o wygodę korzystania z pada w takich produkcjach
Czy są tu jacyś gracze, którzy posługują się padem, albo próbowali to robić i mogą się wypowiedzieć na ten temat?

Do poruszania się w świecie masz dwie opcje. (1) normalne kierowanie ruchem postaci, czyli lewa gałka ruch, prawa gałka rozglądanie. (2) wskazywanie przez kursor kontrolerem tak jak myszką gdzie masz iść. Pierwsza opcja dużo lepsza imho.

Jak napisał kolega powyżej - do walki, akcji, skilli masz koła wyboru wywoływane na środku ekranu. Tych kółek jest kilka np. 3-4 dla postaci i przełączasz się LB-RB miedzy kółkami, a potem w odpowiednim kółku wybierasz gałką co trzeba. Ogólnie działa dobrze. Tego bym się ne obawiał w stosunku do klawiatury i myszki. Zobacz raczej inne uwagi poniżej.

Bo gra pod względem fabularnym wydaje się ciekawa, cutscenki mnie zaciekawiły

Fabuła to sprawa indywidualna. Cutscenki ładnie wyglądają, jest na bogato i filmowo, ale gra żre przez to 150 GB, wczytuje się długo jak cholera i całkiem zbędne jak dla mnie w takim cRPG.

Podsumowując, tego o co pytasz bym się nie obawiał. Ale poniżej inne uwagi do grania na konsoli (XBOX). Tu piszę szczerze, bo gra nie przypadła mi do gustu, więc jak ktoś sprostuje, skontruje lub sam będziesz miał inne doświadczenia, to tym lepiej dla Ciebie, życzę jak najlepszej zabawy :-)

* Gra wczytuje się baaaardzo długo, nie widziałem jeszcze gry która by tak długo startowała i zupełnie nie wiem dlaczego, bo to są proste widoki i lokacje, oprócz cutscenek. Bez Quick Resume na XBOX bym w taką grę w ogóle nie grał. Z kolei korzystanie z Quick Resume, które w innych grach działa bez zarzutu tu potrafi zawiesić grę.

* Zawieszania zdarzają się też w samej grze, nie wiem na ile to kwestia platformy / konsoli, ale wspominam.

* Większość komentarzy graczy XBOX jak sprawdzisz na MS Store to narzekania na tracenie save'ów po kilku czy nawet kilkudziesięciu godzinach gry, jak chyba na samym początku na PC. Mi się to nie zdarzyło i nie wiem czy problem jest jeszcze aktualny, ale na wszelki wypadek wspominam.

* Twórcy włożyli sporo wysiłku, aby uporządkować i usystematyzować zarządzanie grą, ale jest to wciąż po Larianowemu dość toporne, i na konsoli odczujesz to bardziej. Nawet kreator postaci nie do końca intuicyjny w porównaniu do innych gier w tym cRPG.

* Dość mikre opisy i napisy - widziałem co prawda mniejsze w kilku innych grach, ale tu będziesz się gapił w te opisy długimi godzinami i komfortowe to nie jest. Zatem definitywnie spory telewizor sugerowany.

* Walka turowa, którą zwykle lubię to tutaj tragedia - sterowanie, widoczność, powolność, długość walk = znużenie. Dotyczy ogólnie gry, ale na konsoli odczujesz to jeszcze bardziej. Jeżeli masz na kupce inne gry z walką turową to sugeruję ograć je najpierw, bo po BG3 będziesz przez jakiś czas miał alergię na turówki.

* Jeżeli grałeś we wcześniejsze produkcje Lariana np. Divinity Original Sin 2, to w BG3 gra mi się chyba trochę gorzej na konsoli.

Na szczęście jest Starfield i wszystko gra :-)

A że jacyś frustraci mają ciągły ból tylnej części ciała o to dzieło, no to już nic nie poradzisz, bo co poradzisz. Może w końcu trafią na jakąś swoją grę lub inne ciekawe zajęcie, i dla nich słońce też zaświeci, i nie będą się już musieli błąkać zagubieni po GOL'u wylewając wszędzie swoją traumę.

:-)

Po tym obrazku moja ekscytacja wzrosła +1 ;-)

Tak, masz rację, napisałem też o tym, ponieważ będę grał wyłącznie solo, to nie wiem jak będzie ze splitem tych bossów i wskrzeszaniem. Ale ogólnie się nie martwię. Teraz to już będę spokojnie czekał. Bo widzę z drugiej strony, że niektórzy poszli w druga stronę - że FS się kończy, że tani reuse assetów itp. itd. Właśnie nieszczęśliwie oglądnąłem sobie dziś rano nowy syntetyczny filmik Demonidiasa w tym temacie, który poszedł trochę inną droga niż VV. Czyli standard w branży - jeden tworzy i chce coś tam zrobić ciekawego, jeszcze nie powiedział do końca A i już jest tysiąc znawców i wróżbitów, co tłumaczą milionom jak bardzo to nie ma sensu ;-)

Wbrew pozorom, NR odnowił moje zainteresowanie ER. W weekend zastanawiałem się co mam zrobić z tymi wszystkimi postaciami, na których grałem. I wpadłem na coś takiego - od teraz gram wyłącznie na jednej, najwyższej, najpełniejszej postaci obecnie NG+10 LV 327. I tam będę sobie cykał kolejne szybkie przebiegi do czasu do czasu, do czasu NR. Taki NG+7 daje fajny feel bo jest dość trudno tak mniej więcej 150% normalnego NG, przełamywanie jest dużo trudniejsze, PCRa praktycznie już nie można przełamać itp. itd. I tak się będę trochę bawił. Motywuje mnie dobicie do uniwersalnego builda na wszystko, ale przy LV 327 to mam 60, 20, 60, 80, 80, 16, 80, 10, czyli Inteligencja i Mistycyzm w powijakach :-) Kiedyś widziałem taki chillout na NG+100 i do tego dążę. a potem NR :-))

Bukary

Przykro mi, że się nie dowiedziałeś. Myślę, że prościej nie jestem w stanie wytłumaczyć. Ale nie robiłbym z tego wielkiego halo i nie zamierzam prowadzić akademickich dowodów o wyższej czy niższej hardcorowości wymienionych aspektów jednej czy drugiej gry. Przyjmij wymienione punkty jako moje osobiste doświadczenia i wrażenia we wspomnianych aspektach po przejściu bezpośrednio ze Stalkera do Indiany. Nie mam ambicji przekonywania Cię do nich. Jeżeli masz inne doświadczenia to super, nie odbieram Ci ich. I bądźmy precyzyjni. Po raz piąty chyba muszę powtórzyć, że Indiana to nie jest trudna gra, tylko łatwa i przyjemna. W tych wspomnianych aspektach Stalker był po prostu dla mnie jeszcze łatwiejszy, ku mojemu zaskoczeniu. Jak widać trzeba to powtarzać, bo przychodzi taki Dracula i zaczyna tam coś marudzić o trudnej Indianie i że ktoś mu na siłę robi GOTY?!? To nie Indiana jest trudna, tylko Stalker bywa łatwiejszy od Indiany, dla mnie. A w zasadzie mniej hardcorowy jak napisałem, a to minimalna różnica. Może dla mnie np. przy kilku przeciwnikach headshot-headshot-apteczka bez dna jest łatwiejsze od machnięcia kilka razy pięściami lub pałką, która przy okazji się złamie. I bardziej komfortowo jest mieć 40 czyli praktycznie nieograniczoną liczbę apteczek niż 4 bandaże (chyba, ze w dalszej części gry jest jakaś mechanika nieograniczonego leczenia). To łatwe i to łatwe, ale pierwsze łatwiejsze. Skradania może nie musisz używać, jak nie chcesz, ale możesz i jest to działająca mechanika. W S2 prawie w ogóle nie ma zastosowania tylko walisz cały czas znużony w te łby , i o tym napisałem, a nie że Indiana jest tak trudna, że bez skradania nie da się jej przejść. Z Faustem akurat nie miałem problemu z trudnością walki, nie chcę tutaj znowu przytaczać całego opisu. Podszedłem do walki jak do pierwszego spotkania z nim, i waliłem z rozbiegu w łeb jego i tych kopii, po x razach zobaczyłem że nie o to chodzi, i wtedy gra mi się zawiesiła, pamiętasz. Za drugim razem zrobiłem co trzeba, pach, pach, szybko i po sprawie, to była prosta walka. Końcowa walka w ringu w Watykanie to przy tym trzy poziomy trudności wyżej. Walki z bossami w końcówce to też były proste walki, tylko pierwsza mega irytująca. Trudne to były na początku walki z niektórymi mutantami z powodów, o których wyżej wspomniałem, czyli debilnego designu. Takie terrormorfy czy nawet niektórzy obcy ze Starfielda to przy tym himalaje finezyjnej trudności. O innych grach nie wspominam.

Dracula

Trudny Indiana?

Naprawdę trudny dla Ciebie? Indiana to jest łatwa, prosta i przyjemna gra, jak kilka razy wyraźnie napisałem. Ale jeżeli dla ciebie za trudna to obniż sobie w opcjach lub spróbuj Stalkera 2 - tam to ciach ciach w łeb, nieograniczone niczym leczenie i prostym korytarzem do przodu. A w świecie S2 jeszcze łatwiej, nastawiasz autopilota na znacznik na mapie, gałka do przodu, zamykasz oczy i po 5 minutach jesteś na miejscu. Tam bierzesz co masz przynieść, zabrać, zanieść. I w druga stronę - gałka do przodu, herbatka jakaś w trakcie, i tylko nie zaśnij po drodze.

Temu po tym Starfieldzie

Dziękuję za miłe słowa. No Starfield to bardzo rozwinięta i fiznezyjna gra w porównaniu do tej dyskusji.

Skradanie nie ma sensu bo to strata czasu, szybciej jest ichj poprostu powybijac a z tym problemu nie ma, szczegolnie jesli regularnie sie ksiazki z lepszymi skila poziomem kupuje. Apteczek jest nieskonczonosc, bo zawsze mozna na ringu sobie za darmo uzupelnic.

To się nie skradaj, nikt Ci nie każe. Jest i działa, czego nie można powiedzieć o S2 niestety. Kapish? A jaki sposób można nosić przy sobie nieskończoną ilość apteczek? Ta nieskończoność polega niby na bieganiu za każdym razem ze świata do ringu po zużyciu kilku bandaży? Genialne. Nigdy bym na to nie wpadł. Czyli nie zapamiętałeś jak napisałem wcześniej, że akurat przy ringu można korzystać do woli, tylko trzeba uzupełniać co 4 razy. W Stalkerze masz takich apteczek ile chcesz w plecaku, zwykle kilkadziesiąt i kilka rodzajów, i każdy przeciwnik dropi po kilka, to jest wtedy trudniej tak?

Jedyna trudnosc w grze to kilka zagadek.

W Stalkerze nie ma w ogóle takich zagadek. Kilka kodów z notatek i tyle.

Widze ze ci dwaj wyzej na sile z Indiany beda teraz GOTY robic, na wzor Starfielda

Czego nie zrozumiałeś z mojego wpisu? Że GOTY to sprawa osobista i moje może być inne niż twoje, i że nikomu nic nie wciskam tylko odpowiadam Bukaremu na pytania. Może idź do Bukarego na lekcje czytania ze zrozumieniem, bo tak to do końca życia będziesz się kłócił z samym sobą lub z wyimaginowanymi przez siebie tezami, specjalisto od bierek.

No widziałem, widziałem. Wpadłeś, zarządziłeś, zjechałeś od góry do dołu, odstawiłeś ;-) Nie wiem czy widziałeś moją opinię końcową, w sumie zgadzam się z Twoim podsumowaniem. Ja miałem i nadal mam do tej gry trochę sympatii. Bo jak chyba każdy chciałem sobie wsiąknąć na dłużej w takiego klimatycznego sandboxa. Tak sobie wyobrażałem. Po drodze była mała huśtawka nastrojów. Z tego co zrozumiałem razem graliśmy na Xboksie. Ja zbyt wielu problemów stricte technicznych czy blokujących nie doświadczyłem. Różne inne kłopoty z balansem i mechanikami to tam jakoś starałem się ogarnąć. Cierpliwy dziergacz jestem ogólnie. Na etapie Prypeci byłem zadowolony, bo tam sobie poradziłem, zebrałem co chciałem, ulepszyłem jak chciałem, rozegrałem jak chciałem, fajna miejscówka, właśnie oddaje realizm tragedii i klimat rzeczywistego miasta z naszego świata, choć to trochę inne realia fabularnie. Tylko potem rozwaliła mnie sama końcówka, nie trudnością, ale swoją długością, i nużącym do bólu, powtarzalnym schematem. I choć sama fabuła i zakończenie były nawet OK, to się zirytowałem tym nudnym drillem, naszła mnie refleksja co ja robiłem przez ten cały czas gry, zaraz po zakończeniu wyłączyłem i już nigdy nie wróciłem. A niedawno też wykasowałem. Złości czy pretensji żadnych nie mam, ale chęci powrotu też na razie. Fajne doświadczenie, jak za rok-dwa zaczną chodzić wieści, że jest lepiej, to z chęcią wrócę sprawdzić i jeszcze tam sobie pobiegać.

Przy okazji jak tam nowy MSFS, próbowałeś?

Bukary, wyczuwam lekkie spięcie tym komentarzem. Nie ma potrzeby. Jak napisałem wcześniej kilka razy - oczywistym jest, że Stalker 2 to z założenia gra hardcorowa i survivalowa, a Indiana to przyjemna i miodna gra przygodowa i casualowa. I ja nie gram w Indianę dla wyzwań, w Stalkera 2 grałem dla wyzwań, których jednak brakowało, lub były bardziej spieprzonymi mechanikami niż dobrze zrobionymi wyzwaniami. Dlatego nie zestawiam tych gier jeden do jednego po całości, bo to przecież nie ma sensu. Natomiast te elementy, które miałem na myśli, a o których już wcześniej pisałem, to w moim przypadku :

1. EKSPLORACJA

* W Stalker 2 doświadczyłem całej masy pustego biegania po świecie od punktu do punktu. BEZ ŻADNEGO ZAGROŻENIA. Lokacje zamknięte miały najczęściej charakter bardzo prosty i korytarzowy. Bywały ciekawe lokacje, zagwozdki i dobrze ukryte skrytki, ale rzadziej. Poszukiwanie artefaktów to taka przyjemność 50/50. Zdarzały się jak te z Tajemniczą Wodą czy nawet ta czerwona piłeczka na początku, ale najczęściej to proste było i bardziej irytujące.

* W Indianie jest mniej pustego biegania, a więcej szukania i szperania, czasem bardzo fajnie ukrytych przejść, skrótów, przedmiotów, artefaktów, zdjęć itp. Tajemnice to też coś nie bardzo spotykałem w Stalkerze, tam było bardziej znajdź kod i tyle. Dodatkowo przemieszczanie się nawet po samym Watykanie wymagało pewnej uwagi, bo zawsze jakiś kapitan mógł przyuważyć lub jak się weszło w obszary zastrzeżone. Poza tym niczym w rasowym RPG, którym Indiana w żadnej mierze nie jest, otoczenie reagowało na nasz ubiór. Ubiór Inidany - pełne zagrożenie, ubiór księdza - zagrożenie w miejscach ograniczonego dostępu, ubranie czarnych koszul - zagrożenie tylko od kapitanów. Ty to podajesz jako ułatwienie, a to przecież najlepsza praktyka a takich grach. No i trzeba sobie tą koszulę najpierw znaleźć.

* Zagraj sobie Bukary z Zeldę Tears of the Kingdom, która jest podobno grą dla "dzieci", to zobaczysz jak jaka jest różnica w zagrożeniu w świecie w stosunku do Stalkera 2. Jeżeli Hyrule na powierzchni będzie za łatwe, to zejdź do całej wielkiej, ciemnej krainy podziemnej o powierzchni całego świata S2, tylko dodatkowo wertykalnej. Tam przynajmniej się coś dzieje co krok i trzeba się spinać.

2. LOOT, APTECZKI, BANDAŻE

* Stalker 2 - zawsze i wszędzie tony lootu, po każdym większym wypadzie 40 bandaży i 20 apteczek trzeba było przerzucać do skrzynki, żadnego survivalu ani ograniczeń ani potrzeby zarządzania czy oszczędzania pod tym kątem nie czułem. Strzał-apteczka-strzał-apteczka-strzał-bandaż.

* Indiana - miałem w Watykanie dokładnie tych bandaży na styk przy 80% skradania i 20% walk wręcz. Nie dość, że aż tak wiele ich nie ma to tylko kilka można mieć przy sobie. Możesz w Indianie zgromadzić 40 bandaży? I nikt tam ich nie dropi co chwila hurtowo jak wszyscy przeciwnicy w S2.

3. SKRADANIE

* Stalker 2 - choć to powinna być w takiej grze podstawowa i sprawnie działająca mechanika, to praktycznie nie istnieje poza kilkoma miejscami (na palcach jednej ręki mogę policzyć) gdzie przeciwnicy byli specjalnie ustawieni pod skradanie i można było zadziałać backstabami. W normalnych sytuacjach o skradaniu praktycznie można było zapomnieć. To już Starfield bije tu Stalkera na głowę pod kątem specjalnie rozwijanych skilli, mocy, AI i reakcji przeciwników, choć daleko mu do poprawności.

* Indiana - skradanie działa bardzo poprawnie, nie porównuję tu do hardcorowych gier skradankowych, ale w tym gatunku. Choć oczywiście czasem zdarzały się dziwne niespodzianki, ale ogólnie u mnie działało bardzo OK.

4. WALKA MELEE

* Stalker 2 - jest oczywiście przede wszystkim shooterem, ale brak jakichś prostych realistycznych opcji melee poza jednym nożykiem, to dla mnie jakaś abberacja. Serio, żadną sztachetą ani pałką nie można w Zonie nikogo walnąć.

* Indiana - od pięści, bicza Indiany, przez pastorał księdza, pałkę czarnych koszul, do każdego narzędzia spotkanego po drodze jak młotki, szczotki, patelnie itp. Wszystkim można tam się posłużyć. A nawet każda z tych "broni" ma inną wytrzymałość. Super rozwiązanie. Są bloki, są uniki, i wcale nie takie głupie mechaniki. Natomiast strzelanie oczywiście bardzo prościutkie i jako dodatek, bo to nie jest FPS.

========================

Żebyśmy się dobrze zrozumieli. Ja nie twierdzę, że Indiana jest trudniejsza od Stalkera 2 jako całość. Napisałem wyraźnie wcześniej, że to dość prosta gra. Tu się zgadzamy. Stąd to zdziwienie, że w różnych momentach sprawia więcej wyzwań niż Stalker, i to w takich gdzie S2 powinien błyszczeć. Ja po ogarnięciu o co chodzi w Stalkerze nie czułem w ogóle zagrożenia po całości, z wyjątkiem mutantów, które były po prostu idiotyczne. Chciałem być grzeczny w swoich komentarzach, ale skoro pytasz to powiem szczerze, że tak debilnych i źle zrealizowanych przeciwników w grach dawno nie widziałem. Ich trudność polegała na wołającym o pomstę do nieba spartaczeniu ich mechanik. Wielu o tym pisze i pokazuje wszędzie to nie będę rozwijał. No i emisje były fajne, bo było jakieś napięcie. A poza tym to co tam było trudne? Ci sami przeciwnicy i kliku marnych bossów. Headshot-apteczka-headshot-apteczka-headshot-bandaż. W Indianie walki trudne nie są, ale przynajmniej bandaży tylko kilka i jeden kapelusz.

A.l.e.X jak tak nawiązujesz do gumiaka, to nabyłeś może ten nowy retro The Spectrum z Retro Games? Ciekaw jestem ewentualnych wrażeń, bo maszynka daje chyba identyczny vibe jak oryginał :-) Ja akurat byłem Atarowcem, ale ZX Spectrum to był ten "pierwszy raz". Coś tam się grało, coś się z Bajtka przepisywało, a nawet coś się czasem samemu pisało ;-)

GOTY to przecież sprawa osobista, więc "ale to nie GOTY" może być jak najbardziej prawdziwe dla wielu graczy, nic dziwnego. Ja np. traktuję Indianę jako grę przygodowo-casualowo-familijną, czyli zupełnie nie z mojej tradycyjnej bajki. Co więcej, o ile nie cierpię filmowości w grach, to tutaj mix gameplaya z tymi słodkimi scenkami i dialogami mnie kupił. 2024 miał parę dobrych gier. U mnie ranking do GOTY wygląda na razie: 1. Indiana, 2. Dragon's Dogma II, 3. Stalker 2 plus w kategorii DLC: Shadow of the Erdtree i Shattered Space. No i mrugnięcie okiem do Astro Bot, po linii sympatii do Nintendo ;-) Było co robić. Ciężko porównywać tak różne gry, a tyle innych jeszcze było. Niektórzy mogli się zdziwić, że Astro Bot dostało GOTY na TGA, a inni wręcz przeciwnie. Natomiast rzeczywiście zastanawia, że taka casualowa Indiana bywa w kilku, choć niewielu, miejscach bardziej "hardcorowa" od też klimatycznego, choć z innych klimatów, Stalkera 2 ;-) A poszukiwanie i znalezienie niektórych artefaktów potrafi być nagrodą samą w sobie, bez patrzenia na osiągnięcia. Ja główną część konsumpcji tej gry zostawiam na odpoczynek poświąteczny, w odpowiednim towarzystwie i atmosferze. Teraz to jest za duże zamieszanie :-))

Twórcy, też tak obstawiam. Spotkałem się z tym już wcześniej w grach, że twórcy zostawiają poukrywane własne zdjęcia. W S2 widziałem tych fotografii nawet sporo po drodze, ale też tylko mężczyzn.

Dobre uwagi. Ten Nightreign to i tak ewentualna wisienka na torcie. Bo nikt się tego nie spodziewał - fajne były reakcje :-) więc jak wypali to dobrze, jak nie to nie, zawsze zostaje główny Elden. Tylko niesmak by wtedy pozostał i cień na marce ER. Puryści mogą być też zażenowani rozwadnianiem uniwersum i możliwymi lorowymi fikołkami. Natomiast to, że nie robi tego bezpośrednio Miyazaki to się w ogóle nie boję. Ja mam zawsze lekki dystans do kultu jednostki. Zawsze za nim stoją inni ludzie, a on pilnuje i gwarantuje swoim nazwiskiem. Cały czas wszystkiego nie będzie robił czy doglądał wszystkich szczegółów, jak się chcą rozwijać horyzontalnie. A jak zapłodnił innych swoim zasadami, to jest zdrowe podejście. Inni ludzie mogą nas też zaskoczyć świeżymi pomysłami przy zachowaniu stałych jakości FS. D2 złe było? ;-) Generalnie rozumiem ten pomysł. Bo ciężko mi sobie wyobrazić ER2 po takiej olbrzymiej produkcji ER+SotE. Z drugiej strony ciężko nie skapitalizować takiego sukcesu, jeżeli są jeszcze pomysły, a nie tylko skok na kasę.

Ja jestem na takim etapie przygody z Eldenem, że nie będę już miał "pierwszych razów", długich przejść czy odkryć. Ale regularnie nachodzi mnie ochota na jakąś "krótką partyjkę z Eldenkiem". Czy to po jakiejś przerwie, czy przy okazji grania w inne gry, które mnie czymś zniesmaczą, nie dadzą akurat takiej satysfakcji z walki czy eksploracji. Wtedy wskakuje się do Eldena, robi jakiś przebieg czy nawet jakieś katakumby i działa jak lekarstwo. Tylko takie przebiegi np. od zera często oznaczają sporo prepu i długie trasy biegania dla kilku ulubionych walk. Więc na moim etapie taka formuła jak w Nighreign może być wręcz idealna. Wolny wieczór i godzinka E2E z NR, a randomizacja będzie wtedy atrakcją. Tylko jest jeden problem ;-) Stałym elementem tych moich partyjek z Eldenem jest też regularne odwiedzanie PCR, zawsze otwarty na jakiejś postaci. Nie spodziewam się go w NR, chyba że... Zobaczymy, co będzie to będzie. Ja tak mam, że wolę masterować jedną formułę, jeżeli gra daje jeszcze takie możliwości, niż rozpraszać się na wiele innych gier i premier, więc mi wstępnie pasuje :-)