Saint GutFree

8.5

26 listopada 2022 - Recenzja Gry

Iron Lung

Ten króciutki horror należy traktować w ramach eksperymentu niż pełnoprawnej gry – i jako taki robi niesamowite wrażenie. „Iron Lung” operuje w dewockim oddaniu zasadzie, że więcej znaczy mniej – na godzinę zamyka nas na pokładzie łodzi podwodnej bez możliwości wyjrzenia na zewnątrz. Strach generuje nie to, co widzimy, ale to, co dopowiadamy sobie sami – a deweloper robi wszystko, by nasza wyobraźnia grała do własnej bramki. Niewyraźne zdjęcia oceanu, dźwięki dookoła i minimalistyczna narracja wykorzystane w odpowiedni sposób są straszniejsze niż każdy potwór wyskakujący z ciemnego kąta.

9.0

26 listopada 2022 - Recenzja Gry

It Takes Two

Twórcy „It Takes Two” są jak dzieci, które ledwo wpadną na jeden pomysł, już ruszają do drugiego – i to największa zaleta tej gry. Każdy nowy element rozgrywki wpada na ekran jak wichura, robi całkowity rozgardiasz i ucieka, nim gracz zdąży się do niego przyzwyczaić, by zrobić miejsce następnemu. Nigdy nie wiadomo, kiedy gra zmieni się w bijatykę, kiedy zabierze w psychodeliczną podróż, kiedy zmusi do tworzenia muzyki, kiedy przejdzie w dwa wymiary. Pewne jest tylko to, że cokolwiek czeka za rogiem, zawsze będzie mieć do maksimum wyśrubowany współczynnik świetnej zabawy.

7.0

26 listopada 2022 - Recenzja Gry

Ghost of Tsushima

Były – fakt, że okazjonalne – momenty, kiedy „Ghost of Tsushima” podobało mi się na tyle, bym chciał ułożyć o tym haiku. Krajobrazy są przepiękne, szybko udziela się klimat samurajskiej opowieści, a system walki, choć niezbyt wymagający, daje ogrom satysfakcji. Twórcy wpadają jednak w pułapkę wielu współczesnych otwartych światów: zamiast skończyć na 25 godzinach znaczącej, ciekawej zawartości zapychają całą wyspę posterunkami, znajdźkami i mało poważnymi wyzwaniami. Efektem jest imponująca technologicznie produkcja, która zaczyna nużyć na dobre dziesięć godzin przed napisami końcowymi.

4.5

16 stycznia 2022 - Recenzja Gry

FIFA 22

Zmiany w formule oczywiście są, problem w tym, że czynią tę produkcję jeszcze bardziej alienującą dla osób szukających sensownej symulacji prawdziwego futbolu. Piłkarze poruszają się nienaturalnie, zawodnicy dryblujący swobodnie pomiędzy trójką topowych defensorów lub wykonujący idealne strzały w arcytrudnych sytuacjach to nie rzadkość, bramkarze albo dokonują w bramce aktów heroizmu, albo wpuszczają wszystko jak leci. Nawet nowości w trybie kariery, mające postawić mocniejszy nacisk na zarządzanie zespołem, okazały się niewypałem. Długo to zajęło, ale FIFA w końcu wyczerpała moją cierpliwość.

8.5

14 stycznia 2022 - Recenzja Gry

Return of the Obra Dinn

Faktem jest, że dzieło Lucasa Pope’a regularnie doprowadza do frustracji, łapie za słówka oraz zmusza do zgadywanek i eksploatacji omnipotentnego dziennika. Chwile niemocy nigdy nie doprowadzają jednak do całkowitej rezygnacji: odkrywanie tajemnic zaginionego statku i losów poszczególnych marynarzy jest zwyczajnie zbyt wciągające. Nawet nie przez samą fabułę, choć ta jest rozpisana świetnie: po prostu Return of the Obra Dinn, jeśli włożyć w nie sporo umysłowej pracy, odwdzięcza się niezapomnianym poczuciem, że dajemy sobie radę z zadaniem godnym prawdziwych detektywów.

8.0

7 stycznia 2022 - Recenzja Gry

Dark Souls III

Wyjątkowo sugestywny i przygnębiający finał trylogii, ładniejszy i bardziej dopracowany technicznie niż wszystkie dotychczasowe gry From Software. Głębokim cieniem na to doświadczenie kładzie się jednak dziwacznie poprowadzony stopień trudności, na samym początku oferujący bossów szokująco jak na standardy serii łatwych, by potem bez sensownej zapowiedzi zaserwować kilku spośród najbardziej wymagających wrogów w historii cyklu. W efekcie Dark Souls III w pierwszych dwudziestu kilku godzinach nieco rozczarowuje oferowanym wyzwaniem, zaś na samym końcu i w trakcie DLC potrafi sfrustrować.

7.5

1 grudnia 2021 - Recenzja Gry

Dark Souls II: Scholar of the First Sin

Przez pierwszą połowę to gra zwyczajnie średnia, i winą za to można obarczyć przede wszystkim mniej spójny projekt świata i bossów, którzy rzadko kiedy stanowią poważne wyzwanie. Rozkręca się wraz z dotarciem do wspaniałego zamku Drangleic i potem tylko nabiera rumieńców. Swój prawdziwy potencjał Dark Souls II odkrywa jednak dopiero z DLC: piekielnie trudnymi, gruntownie przemyślanymi (w większości), z wyśmienitym klimatem. Potyczki z Sir Alonnem, Spalonym Królem Kości Słoniowej czy Rycerzem Oparów to niesamowite starcia, nawet jak na standardy serii, która tego typu momentów ma w końcu masę.

9.0

20 października 2021 - Recenzja Gry

Ape Out

Ape Out zaczyna się i kończy z przytupem, starcza akurat na tyle, by nasycić się specyficzną oprawą audiowizualną, i rzuca graczowi ciężkie wyzwanie, ale nigdy nie staje się frustrujące. Gabe Cuzzillo w grze starczającej na zaledwie 3 godziny zawarł więcej ekstrawaganckiego stylu niż śmiałby myśleć jakikolwiek twórca wysokobudżetowych hitów, dzięki czemu jego dzieło – mimo że polega w zasadzie tylko na chodzeniu oraz chwytaniu i rzucaniu przeciwników – zawsze zdaje się być czymś niesamowicie świeżym. Ape Out jest po prostu bardzo, bardzo fajne. A to wbrew pozorom wcale niemały komplement.

9.0

31 lipca 2021 - Recenzja Gry

Dark Souls: Remastered

Przez zaledwie jeden mały detal pierwsze Dark Souls chyba już zawsze będzie dla mnie sztandarowym przykładem soulslike’a. Brak szybkiej podróży w połączeniu z wysokim poziomem trudności sprawia, że zanim uzyskamy narzędzie umożliwiające teleportację pomiędzy ogniskami, nauczymy się na pamięć ścieżek i skrótów prowadzących przez poszczególne lokacje. Ta dogłębna znajomość pięknego, choć umierającego świata sprawia, że czujemy się jego integralną częścią. Nawet jeśli jest zamieszkane przez potworne monstra i szalonych rycerzy, Lordran na kilkadziesiąt godzin po prostu staje się naszym domem.

7.5

18 lipca 2021 - Recenzja Gry

Demon's Souls

Imponujący nowe barwy gry, która przez ponad dekadę zdążyła się porządnie zestarzeć. Demon’s Souls jest wizualnie fantastyczne, ale to przede wszystkim przypomnienie, jak daleko zaszła formuła soulslike’ów na przestrzeni ostatnich lat. Bossowie, z kilkoma wartymi zapamiętania wyjątkami, raczej rozczarowują poziomem trudności, światu brakuje spójności, ciągłości i obezwładniającej atmosfery, a projekt poziomów rozczarowuje co najmniej tak często, jak zachwyca. To oczywiście nadal dobra, niełatwa produkcja – po prostu od momentu jej wydania From Software tworzyło już tylko i wyłącznie lepsze.

9.0

4 lipca 2021 - Recenzja Gry

Red Dead Redemption 2

Produkcja Rockstara to wielka amerykańska powieść napisana językiem interaktywnej rozrywki. To zaskakująco dojrzała historia, opowiedziana z perspektywy jednego z najbardziej złożonych protagonistów w dziejach medium. W kwestiach rozgrywki czy technologii nie wszystko zawsze działa perfekcyjnie, ale w warstwie narracyjnej każdy element – świat, lokacje, zadania główne i poboczne, postaci – czyni Red Dead Redemption 2 arcydziełem. Warto zagryźć zęby i przetrawić drewniane sterowanie, by samemu przeżyć historię gangu Van der Linde – historię epicką i wypełnioną zarówno smutkiem, jak i nadzieją.

8.5

4 lipca 2021 - Recenzja Gry

Bloodborne: The Old Hunters

Nie ma tutaj znanej z podstawowej gry nutki geniuszu w projekcie poziomów, ale dodatkiem i tak trudno być rozczarowanym – bo naprawia największy problem Bloodborne’a. O ile bossowie w głównym wątku raczej nie sprawiali zbyt wielu problemów, The Old Hunters prezentuje jedne z najcięższych i najbardziej emocjonujących walk w całym portfolio FromSoftware. Ludwig Przeklęty, Lady Maria, Sierota Kos – to fascynujące i koszmarnie trudne starcia, gdzie ryzyko i ciągłe ataki to jedyny przepis na sukces. A gdy ten, po dziesiątkach prób, w końcu nadchodzi, satysfakcja jest wprost nieziemska.

8.5

4 lipca 2021 - Recenzja Gry

Bloodborne

Parę dziwnych skoków poziomu trudności - nie zawsze wzwyż - i stosunkowo prości bossowie nie zmieniają faktu, że Bloodborne wciąga bez reszty. Ogromna w tym zasługa projektu poziomów i klimatu, ale przede wszystkim walki, która beszta za pasywność, wynagradzając ryzyko i agresję. Zwiększony nacisk na parowanie – tutaj wykonywane przy pomocy broni palnej – i szeroki arsenał diametralnie różniącego się od siebie oręża sprawia, że potyczki w tej grze są naszprycowane adrenaliną i poczuciem balansowania na krawędzi życia i śmierci, co tylko podkreśla genialna, orkiestralna ścieżka dźwiękowa.

8.0

30 listopada 2019 - Recenzja Gry

Star Wars Jedi: Fallen Order

Dzięki świetnemu (bo zaczerpniętemu z „Sekiro”) systemowi walki i sensownie zaprojektowanym poziomom powracanie do tych samych lokacji nie tylko nie przeszkadza, ale i daje sporo frajdy. Największy pazur „Fallen Order” pokazuje jednak w szczodrze porozrzucanych prawdziwie gwiezdnowojennych momentach. Dla miłośnika uniwersum budowa swojego miecza, potyczka sam na sam z AT-ST czy wreszcie pierwszy poważny pojedynek z użytkownikiem ciemnej strony Mocy to autentyczne doświadczenie – takie, które potrafi wymazać z pamięci kiepski stan techniczny gry czy nieco rozczarowujący scenariusz.

7.5

31 października 2019 - Recenzja Gry

Call of Duty: Modern Warfare

Kampania dla pojedynczego gracza, której jeszcze przed premierą przyczepiono metkę obrazoburczej, ostatecznie jest niezbyt skomplikowaną, szokującą na siłę i, biorąc pod uwagę przekłamania względem prawdziwych wydarzeń historycznych, wątpliwą etycznie prowojenną opowiastką. Są w niej jednak momenty, w których projekt misji, minimalistyczny interfejs i fenomenalna oprawa wizualna tworzą klimat rodem z dreszczowców Kathryn Bigelow. Czyszczenie pięter z terrorystów z włączonym noktowizorem to przeżycie, które mrozi krew w żyłach, i niemal pozwala zapomnieć o nierównym poziomie reszty etapów.

6.0

8 października 2019 - Recenzja Gry

Warsaw

Warsaw nie jest wierną kopią znacznie bardziej udanego Darkest Dungeon. Niestety, te elementy, które deweloperzy z Pixelated Milk dodali od siebie, irytują zdecydowanie częściej, niż dają jakąkolwiek frajdę.

7.0

24 września 2019 - Recenzja Gry

FIFA 20

FIFA 20 po raz kolejny udowadnia, że jeśli chodzi o wspólną grę z kumplami ten cykl jest po prostu nie do ruszenia. Niestety, w wielu innych aspektach nie jest już aż tak różowo.

8.0

21 września 2019 - Recenzja Gry

Control

To prawdziwy powiew świeżości – znaleźć grę, która tak pieczołowicie tworzy swoje uniwersum. Control ma świetny projekt poziomów i doskonały system paranormalnych zdolności, ale jej fundament to sama instytucja Federalnego Biura Kontroli i jego sekretów. Tam, gdzie inni deweloperzy wrzucają znajdźki, Remedy Entertainment umieszcza nagrania, dokumenty i materiały wideo, poszerzające nasze generalne zrozumienie świata gry. A jednocześnie, w duchu filmów Lyncha, w Control nie wiemy niczego na pewno, zaś natura Biura, Najstarszej Siedziby i Syku pozostaje nierozwikłaną zagadką do samego końca.

8.0

3 września 2019 - Recenzja Gry

Resident Evil 2

Grafika jest ładna, rozgrywka – głównie przez mocno ograniczoną amunicję i absurdalnie wytrzymałych przeciwników – trzyma w napięciu, nawet fabuła jest przyzwoita i kończy się, nim zdążymy się nią znudzić. Największym atutem Resident Evil 2 jest jednak projekt poziomów, z posterunkiem policji Raccoon City na czele. W zaledwie trzech lokacjach, i to jak na dzisiejsze standardy stosunkowo niedużych, deweloperzy upychają na tyle dużo ciekawych zagadek, sekretów i zawartości wzbogacającej historię, że otwarcie pojedynczych drzwi czy znalezienie jakiegoś przedmiotu jest tu niezwykle ekscytujące.

9.0

12 kwietnia 2019 - Recenzja Gry

Sekiro: Shadows Die Twice

W Sekiro: Shadows Die Twice można zakochać się nawet odrzucając wyśmienity projekt poziomów, ścieżkę dźwiękową i piękne widoki - wszystko za sprawą rewelacyjnej mechaniki walki. System oparty na agresji, parowaniu i niedawaniu przeciwnikowi ani chwili wytchnienia czyni pojedynki szalenie emocjonującymi, efektownymi, wyjątkowo wymagającymi, ale przez to wprost absurdalnie satysfakcjonującymi – szczególnie w przypadku bitew z innymi mistrzowsko wyszkolonymi wojownikami. Wystarczy trochę praktyki i samozaparcia, a szczęk ścierających się ze sobą katan będzie brzmieć jak harmonijna melodia.

6.0

16 lutego 2019 - Recenzja Gry

Far Cry: New Dawn

Nuklearna zagłada nie zmieniła w Hope County praktycznie nic. Postapokaliptyczny Far Cry niesie ze sobą trochę zmutowanych zwierząt, wszechobecne różowe kwiatki oraz kiepskich naśladowców zmotoryzowanych band z Mad Maksa, poza tym to jednak produkcja korzystająca z tego samego schematu, który seria wykorzystuje od 2012 roku. Jest nieco większy nacisk na proste elementy craftingu, aspekt rozwijania i dbania o swoją bazę oraz przyjemne zmiany otoczenia podczas wypraw do takich lokacji jak Wielki Kanion czy Alcatraz. Wszystkie pozostałe elementy New Dawn są jednak niestety skrajnie odtwórcze.

8.0

12 lutego 2019 - Recenzja Gry

Slay the Spire

Pod powłoką mocno ograniczonej zawartości Slay the Spire kryje długie godziny coraz to bardziej wymagającej zabawy. Obieranie odpowiednich ścieżek, ulepszanie talii, eksperymentowanie z poszczególnymi kartami – trzeba sporo czasu, zanim gracz nauczy się poprawnie wykorzystywać różne mechaniki i dobierać odpowiednią taktykę do poszczególnych wrogów. Ale gdy zamiast jednocyfrowych obrażeń zaczniemy wyprowadzać kombinacje ciosów wzmocnionych dodatkowymi efektami, trudno nie poczuć niezwykłej satysfakcji. Nietuzinkowa mała gra, z której czerpie się więcej radości, niż można by podejrzewać.

7.5

29 stycznia 2019 - Recenzja Gry

Book of Demons

Ten przeuroczy hack’n’slash nie zachwyca różnorodnością przeciwników ani lokacji, nie jest równie rozbudowany, co poważniejsza konkurencja, i przy dłuższych posiedzeniach potrafi zrobić się nużący. Ale nie do tego jest przeznaczony – to po prostu pełen humoru, lekki i uproszczony RPG akcji, który idealnie nadaje się do tego, by odpalić go na kwadrans przed zajęciami czy pracą. Pomimo nieszczególnie wysokiego poziomu trudności Book of Demons potrafi dać sporo satysfakcji, jednocześnie nie wymagając od gracza wielogodzinnych sesji i cały czas utrzymując swój własny, pastiszowy charakter.

8.5

4 stycznia 2019 - Recenzja Gry

Hellblade: Senua's Sacrifice

Hellblade: Senua’s Sacrifice jest jak koszmar, z którego ciężko się przebudzić. Nawet po ukończeniu gry potworne obrazy, wszechobecne głosy i straszliwe krzyki zostają na długo w głowie. Ninja Theory podjęło się ciężkiego tematu, ale zdołało go udźwignąć – ich przedstawienie psychozy do głębi wstrząsa i budzi autentyczny lęk. A przy tym opowiada wyjątkowo smutną historię, w której na główną bohaterkę czeka jedynie potworność za potwornością. Poruszające i przerażające dzieło sztuki w warstwie narracyjnej i audiowizualnej, które nieco traci na zbyt małej różnorodności przeciwników oraz zagadek.

8.5

26 września 2018 - Recenzja Gry

FIFA 19

Dzięki licencji na Ligę Mistrzów oraz dającym zaskakująco dużo frajdy trybom „House Rules” FIFA 19 zrobi furorę przy spotkaniach z zakochanymi w futbolu znajomymi. Szkoda tylko, że w modułach dla samotnych graczy innowacji nie ma praktycznie wcale.

8.0

2 września 2018 - Recenzja Gry

Into the Breach

Pod minimalistyczną oprawą i prostymi zasadami Into The Breach kryje się produkcja, przy której można spędzić dziesiątki godzin. Każde podejście do kampanii zajmuje tu maksymalnie jeden wieczór, ale kombinowanie z nowymi ulepszeniami i zestawami mechów sprawia, że fabułę można kończyć raz po raz. A że maszyny posiadają kompletnie inne wady i zalety, wszystkie osiem brygad oferuje całkowicie nowe wyzwanie. Bardzo przyjemna rozrywka, przy której można siąść zarówno na parę chwil, jak i wsiąknąć na cały dzień. Szkoda tylko, że Subset Games nie pokusiło się na razie o wersję na urządzenia mobilne.

5.5

16 sierpnia 2018 - Recenzja Gry

Phantom Doctrine

Zawartości jest tu naprawdę mnóstwo i za to warszawskim deweloperom należą się brawa. Ale w ogólnym rozrachunku Phantom Doctrine zamiast frajdy znacznie częściej serwuje frustrację. To gra wyjątkowo mało przyjazna użytkownikowi: bardzo złożona, ale przy tym całkowicie nieintuicyjna. A nawet gdy się w nią zagłębić, szybko okazuje się, że problemy leżą też gdzie indziej, np. w kiepskim aktorstwie głosowym czy średnio poprowadzonej fabule. Osobna bura należy się również za sztuczną inteligencję, która swoją niemrawość i głupotę nadrabia ponadludzką celnością podczas wymian ognia.

7.5

25 maja 2018 - Recenzja Gry

Detroit: Become Human

Nowe dzieło Quantic Dreams czerpie garściami ze wszystkich stworzonych do tej pory historii o maszynach z ludzkimi uczuciami, osadza to wszystko w ciekawym świecie i… nie dorzuca za bardzo nic od siebie. To naprawdę solidny interaktywny film, w dodatku absolutnie przepiękny wizualnie, z postaciami, których losami można się przejąć. Ale niestety, gdy tylko zaczynają się napisy końcowe, wszelkie emocje związane z przeżytą przygodą wyparowują. A szkoda, bo widać tu sporo ambicji – przede wszystkim powalającą nieliniowość – które jednak zostają przysłonięte przez sztampy i klisze.

9.0

14 maja 2018 - Recenzja Gry

God of War

Jeśli być wybrednym, można w God of War dostrzec parę rys – nierówne tempo, kiepski system szybkiej podróży, brak różnorodności wśród przeciwników. Ale reszta jest tak imponująca, że przyćmiewa wszelkie wady. Historia jest dojrzała i sprawnie poprowadzona, system rozwoju postaci dodaje zabawie głębi, świat co rusz zachęca do eksploracji. Ale przede wszystkim jest walka. Kratos udowadnia w potyczkach, że tytuł boga wojny nie przypadł mu bez powodu – jego potęgę czuć przy każdym ataku, a nagłe eksplozje brutalności przy bezwzględnych ciosach kończących są niesamowicie satysfakcjonujące.

8.5

23 kwietnia 2018 - Recenzja Gry

Frostpunk

Nowe dzieło studia 11 bit w eksperymentalny sposób łączy w sobie elementy z różnych gatunków i przyprawia je atmosferą beznadziei i ciężkimi decyzjami. Końcowy efekt? Produkcja niszowa, w której jednak wyjątkowo łatwo jest się zakochać.

9.0

7 marca 2018 - Recenzja Gry

Prey

Przez początkowe godziny Prey co rusz rzuca gracza na kolana. Wyjście poza symulację, kosmiczny spacer do dźwięków spokojnej muzyki, spotkania z ukrywającymi się pod postacią przypadkowych przedmiotów mimikami, pierwsza wizyta w Arboretum – z dzieła Arkane styl i atmosfera wypływają hektolitrami. To jednak nic w porównaniu do ogromu możliwości, jakie daje ten tytuł. Od obsługiwania przycisków zabawkowymi bełtami aż po tworzenie sobie armii zabójczych operatorów, Prey zawsze daje do zrozumienia, że każdy problem ma tu kilka rozwiązań, a naszą eksplorację ogranicza tylko własna kreatywność.

9.0

19 stycznia 2018 - Recenzja Gry

Doom

Można się nad Doomem rozpływać w wielu aspektach: oglądając przepiękne projekty poziomów, strzelając z prawdziwie potężnych broni czy eksplorując etapy w poszukiwaniu niezliczonych znajdziek. Najważniejsze jednak, że deweloperzy z id Software pozostali skupieni na jednym w każdym elemencie tej gry, zarówno w kampanii, jak i w nieco słabszym multiplayerze – ten tytuł miał nade wszystko dawać masę frajdy, i to właśnie robi. Prawdziwie oldskulowy, intensywny, krwawy i szalenie satysfakcjonujący FPS, który jakikolwiek realizm zastępuje szalonym tempem i rozczłonkowywaniem demonów piłą mechaniczną.

8.5

27 listopada 2017 - Recenzja Gry

Ruiner

Momentami diabelnie trudna, ale przy tym niesamowicie satysfakcjonująca produkcja mogłaby się w sumie obronić wyłącznie dynamiczną, krwawą akcją. Tymczasem „Ruiner” dokłada do tego dziwaczny – nawet jak na standardy cyberpunku – i wystylizowany do perfekcji świat, ładną oprawę graficzną, piękną ścieżkę dźwiękową oraz zaskakująco przemyślany scenariusz. Niektórych zapewne odstraszy krótki czas zabawy (na ukończenie trzeba ledwie paru godzin), powtarzalny projekt poziomów czy chaotyczna walka, ale osobom poszukującym intensywnego wyzwania debiutancki projekt Reikon Games po prostu spadł z nieba.

7.5

24 listopada 2017 - Recenzja Gry

Wolfenstein II: The New Colossus

Gdy The New Colossus skupia się na tym, co wychodzi deweloperom najlepiej – czyli radosnej, dynamicznej i niezwykle satysfakcjonującej rozwałce – od gry nie sposób się oderwać. Bronie o prawdziwej mocy, przemoc podkręcona na maksa i całe fale przeciwników dają mnóstwo efektownych momentów, po których człowiek ma ochotę sam sobie przybić piątkę. Ale niestety nie zdarzają się one wcale aż tak często. Misje mają dość nierówny poziom, fabuła – choć zdecydowanie bardziej absurdalna niż w The New Order – dalej potrafi traktować się zbyt poważnie, a nowe postaci czasem wypadają wręcz karykaturalnie.

8.0

2 października 2017 - Recenzja Gry

FIFA 18

FIFA 18 proponuje spokojną ewolucję dotychczasowych rozwiązań. Mamy zmiany w trybie fabularnym, karierze, poruszaniu się zawodników i tempie akcji, ale rewolucji tu nie uświadczycie. Tylko czy to źle? W końcu zwycięskiego składu się nie zmienia…

8.5

21 września 2017 - Recenzja Gry

FIFA 17

Hucznie zapowiadany tryb fabularny wypadł nieco mizernie – ważnych wyborów tak naprawdę nie ma, a całość ogranicza się do rozgrywania meczu za meczem i oglądania przerywników filmowych. Poza tym jednak FIFA 17 po raz kolejny dostarcza zabawy na setki godzin. Nowy silnik sprawuje się wyśmienicie, generując śliczne stadiony i wiernie odwzorowane twarze zawodników. Największe zmiany są jednak zauważalne w rozgrywce: zwiększyło się tempo wyprowadzania akcji, a gra wyraźnie premiuje szybszych piłkarzy. To z kolei daje materiał na wyjątkowo ekscytujące mecze, szczególnie w trybach sieciowych.

8.5

7 sierpnia 2017 - Recenzja Gry

The Long Dark

The Long Dark w końcu doczekało się finalnej wersji. Gra studia Hinterland opuszcza Wczesny Dostęp po trzech latach, ale jej największe atuty pozostają bez zmian. To wymagający, klimatyczny survival, który wielu graczy wciągnie na całe dni.

7.5

14 lipca 2017 - Recenzja Gry

Wolfenstein: The New Order

W swoich najgorszych momentach Wolfenstein: New Order to nierówny FPS z wyjątkowo średnią sztuczną inteligencją i scenariuszem, który traktuje się zdecydowanie za poważnie. Ale gdy naprawdę pokazuje pazur – a na szczęście takich chwil nie brakuje – to oldskulowa, krwawa, dynamiczna i wściekle satysfakcjonująca strzelanka z niemalże niezniszczalnym głównym bohaterem. Nowym przygodom Blazkowicza niestety daleko do ideału, ale kiedy deweloperzy oddają nam do dyspozycji arsenał zdolny zrównać z ziemią niewielkie państwo, otwartą lokację i tonę nazistów do wybicia, trudno się tym przejmować.

6.0

16 maja 2017 - Recenzja Gry

Deus Ex: Human Revolution - The Missing Link

Jako samodzielny dodatek Brakujące ogniwo zapewne zyskałoby dwa oczka więcej. Jako element wersji reżyserskiej Buntu ludzkości DLC wprowadza jednak długi epizod, bardzo luźno powiązany z główną historią, który sprawia, że tempo prowadzenia fabuły w oryginalnej grze niepotrzebnie wyhamowuje.

9.0

16 maja 2017 - Recenzja Gry

Deus Ex: Human Revolution

Deus Ex: Bunt ludzkości w ponad pięć lat od premiery zapewnia więcej wrażeń, niż większość współczesnych tytułów AAA. To produkcja nastawiona przede wszystkim na wybór gracza: jego decyzje dotyczące rozwoju postaci, stylu rozgrywki, skłonności do eksploracji... Przez to każdy problem w Buncie ludzkości da się rozwiązać na kilka sposobów, od otwartej wymiany ognia aż po całkowite unikanie walki i szukanie alternatywnych ścieżek. Trzeci Deus Ex jest ogromnie rozbudowany, szalenie ekscytujący i nawet na chwilę nie przestaje szanować inteligencji gracza.

6.5

28 marca 2017 - Recenzja Gry

Narcosis

Narcosis to horror mocno osadzony w rzeczywistości, który w swoich najlepszych momentach potrafi wywołać paranoiczny lęk przed tym, co czai się w głębinach. Niestety, częściej straszy tu kiepskie przystosowanie do technologii VR.

7.5

21 grudnia 2016 - Recenzja Gry

I Expect You to Die

I Expect You To Die to nie tylko gratka dla miłośników kina szpiegowskiego z lat 60. – to również świetne doświadczenie jako gra logiczna. Niestety, podobnie jak w przypadku większości tytułów wykorzystujących VR, kończy się zdecydowanie za szybko.

6.5

23 marca 2016 - Recenzja Gry

Shardlight

Recenzowanie Shardlighta to ciężki kawałek chleba, bo choć można podziwiać, że przy użyciu skromnych środków deweloperzy potrafią tworzyć tak grywalne i wciągające historie, to jednak można się zastanawiać, czy nie stać ich na więcej.

8.0

21 października 2015 - Recenzja Gry

Tales from the Borderlands: A Telltale Games Series

Telltale Games wyrobiło sobie markę, tworząc epizodyczne przygodówki z minimalną rolą rozgrywki i naciskiem na historię, a Tales from the Borderlands jest przykładem tego, że przy odpowiednim podejściu formuła ta może pasować nawet do zwariowanego FPS-a.

8.0

17 maja 2015 - Recenzja Gry

Invisible, Inc.

Invisible, Inc. to dzieło studia Klei Entertainment, znanego chociażby z Don’t Starve czy Mark of the Ninja. Tym razem Kanadyjczycy próbują swych sił w strategii turowej, skradance oraz roguelike’u. Czy taki gatunkowy miszmasz mógł wyjsć grze na dobre?

8.5

14 listopada 2014 - Recenzja Gry

This War of Mine

This War of Mine to ciężka, bezlitosna i nade wszystko przygnębiająca walka o przetrwanie, zmuszająca do decyzji, o które sami byście siebie nie podejrzewali.

8.0

5 marca 2014 - Recenzja Gry

The Walking Dead: A Telltale Games Series - Season Two

Choć wyraźnie krótszy od epizodu pierwszego, drugi odcinek drugiego sezonu The Walking Dead po raz kolejny przewyższa oczekiwania fanów. A House Divided może bez wstydu stawać w szranki o tytuł najlepszego rozdziału serii.

7.5

9 października 2012 - Recenzja Gry

Worms: Revolution

Niech was nie zmyli tytuł. Rewolucji brak, ale kilka nowości i wciągający tryb dla wielu graczy sprawiają, że Worms: Revolution można zaliczyć do udanych odsłon tej legendarnej serii.

7.0

5 sierpnia 2012 - Recenzja Gry

The Secret World

The Secret World w wielu elementach wprowadza świeżość do gatunku MMORPG. Kilka istotnych problemów podkopuje jednak radość z odkrywania kolejnych tajemnic ciekawego uniwersum.

6.5

17 lipca 2012 - Recenzja Gry

Anna

Anna od włoskiego studia Dreampainters to przygodówka w konwencji horroru, w wielu względach przypominająca grę Amnesia: Mroczny Obłęd. Czy Anna też potrafi przestraszyć?