GreedFall

GreedFall nie jest „drewnianym” następcą Gothica. To bardzo dobre RPG, które skromny budżet i możliwości autorów uzupełniło mądrym pożyczeniem dobrych pomysłów z najlepszych wzorów, jednocześnie zachowując oryginalność i pomysł na siebie.

Mam niedosyt. Początek gry wciąga, lokacje są piękne, czuć klimat, fabuła jest ambitna, ale potem gra jest zbyt powtarzalna. Za dużo jest chodzenia w kółko w bardzo prostych misjach przynieś, wynieś. Do tego ciągle respiące się potwory. Rozumiem, że bez walki z nimi ciężko rozwinąć postać, ale w sumie system walki też nie jest taki cudowny. Animacje są drętwe, a wiele walk można przeklikać, przynajmniej na normalnym poziomie trudności.Spidersi zbyt wolno się rozwijają z mechanikami gry, bo otoczka jest super, z grafiką poszli do przodu niesamowicie, ale coś szwankuje w walce i w samych misjach. Jakby na jedno kopyto sporo rzeczy.Tak samo eksploracja praktycznie nic nie daje. Niby biegamy po mapie z pytajnikami, wydłużamy sobie w ten sposób grę, ale znajdujemy często śmieci w tych skrzyniach.Albo czasem mocniejszego przeciwnika. Ta gra tak jak Banishers powinna być krótsza. Do tego jakiś teleport, bo bieganie po tych powtarzalnych mapach jest męczące.A piszę to jako fan studia Spiders bo wszystkie ich gry ograłem poza Faery.

+++Ciekawe, unikalne lore ++Pomocni i rozmowni towarzysze ++Wątki poboczne +Crafting +Pułapki, granaty +Rozwój postaci +Skupienie się na dyplomacji +Wybory w misjach +Kierunek artystyczny, design ekwipunku ---Backtracking --Brak rozbudowanych elementów dyplomatycznych --Różnorodność przeciwników, reuse bossów --Zróżnicowanie w walce --"Złe" zakończenie --Mało interaktywne lokalizacje --Utrata aggro u przeciwników -Eksploracja -Balans walki -Poboczni aktorzy głosowi -Gra dłuży się pod koniec -Wszystkie wątki mają piękne, ideallistyczne zakończenie -Reuse assetów, rozkładu pomieszczeń -Romanse

Greedfall rozgrywką bardzo przypomina mi Dragon Age: Inkwizycję, jednak jest od niej zauważalnie lepsza - przede wszystkim ma charakter. Lubię studio Spiders, bo mają na siebie pomysł i z każdą grą robią postępy - w Technomancer było nieźle, tutaj jest jeszcze lepiej i mam nadzieję, że przy ich następnym tytule będzie już po prostu dobrze. To taka trochę ambitniejsza budżetówka i naprawdę doceniam tutaj chęci Spiders. Przejście głównej fabuły i prawie wszystkich zadań pobocznych (nie zrobiłem jednego) zajęło mi ok. 50 godzin, a całą rozgrywkę w Greedfall mógłbym podsumować tak: wkręciłem się za trzecim podejściem, nieźle mi się grało, absurdalnie dużo biegałem, cieszę się że w nią grałem, nigdy do niej nie wrócę. Czyli generalnie było nieźle ale i mocno irytująco.Nie przedłużając, poniżej moje spostrzeżenia:Plusy:- Schematy trochę podobne do tych z gier Piranha Bytes (choć sama rozgrywka bardziej przypomina Dragon Age: Inkwizycja)- Wciągająca fabuła- Sporo ciekawych misji pobocznych- Wyczuwalny klimat kolonizacji nowoodkrytego kontynentu (wyraźnie nawiązujący do kolonizacji Ameryki Północnej w XVI i XVII w.)- Grafika poza miastami (a samych miastach fasady budynków oglądane z daleka)- Przemyślany i dobrze zbudowany świat (lore)- Ciekawy system rozwoju- Niecodzienne klasy postaci (np. technik skupiający się na pułapkach)- Prosty i przejrzysty system craftingu- Coś, co zawsze doceniam - można zmienić poziom trudności w trakcie gry (choć Greedfall raczej nie jest grą wymagającą)- Nie ma wskaźnika wytrzymałości - można bez końca biegać ;) (a tego w tej grze jest aż za dużo)Minusy:- Bieganie, bieganie, bieganie...- Jeszcze więcej biegania...- Bardzo skostniała struktura rozgrywki (np. ciągły backtracking)- Nieintuicyjny i bezsensownie skomplikowany system walki - z czasem idzie przywyknąć, ale można było to lepiej rozwiązać- Większość zadań, mimo ciekawych historii, to absurdalny festiwal biegania od znacznika do znacznika - niewyobrażalne, że twórcy uznali coś takiego za dobre rozwiązanie- Od pewnego momentu - przewidywalna fabuła- Baaaaaardzo nużące niektóre zadania związane z tubylcami- Mało ekscytujące przedmioty, brak specjalnych efektów czy umiejętności z nimi związanych - Recykling budynków, modeli postaci, wnętrz, mebli...- Wizyty w miastach to kara - ich układ i konstrukcja przypomina gry sprzed 25 lat. W starym Gothicu było lepiej- Małe zróżnicowanie wrogów- Pusty, nie zachęcający do eksploracji świat- Niewykorzystany potencjał różnych stronnictw- Niewidzialne ściany- Z czasem trochę monotonne walki- Bardzo proste (by nie powiedzieć prymitywne) wnętrza budynków- Pozory otwartego świata - każdy obszar to tak naprawdę średniej wielkości hub między którymi podróżujemy przy pomocy szybkiej podróży- Nie przywiązujemy się za bardzo do towarzyszy- Nie do końca mój klimat (opowieść spod znaku "płaszcza i szpady" w XVII w.)- Drewno na maksa (choć dla mnie to nie problem)Choć znalazłem w grze pełno minusów, to muszę przyznać, że bawiłem się nieźle, przynajmniej do pewnego momentu (pod koniec już mnie trochę zmęczyła tym bieganiem w tę i we w tę). Doceniam, że Spiders rzuciło się na głębsze wody i zachciało stworzyć coś z większym rozmachem niż ich dotychczasowe portfolio, ale niestety poza większym światem czy niezłą grafiką dodali od siebie też ich charakterystyczne i dość już przestarzałe mechaniki, jak zadania polegające gównie na backtrackingu. Ten ogromny wręcz backtracking jest największą bolączką tej gry - gdyby nie to myślę, że gra odniosłaby większy sukces. Bo choć nie do końca trafiła do mnie realiami "historycznymi", to pchała mnie do przodu naprawdę niezłą fabułą i całkiem ciekawymi misjami pobocznymi. Rzadko która gra w ostatnim czasie, mimo tylu wad, zdołała mnie przy sobie utrzymać dzięki fabule. Odrobinę na zachętę 7/10.

Studio Spiders wciąż nie może się pozbyć wad typowych dla ich produkcji. Przede wszystkim chodzi tutaj o mnóstwo backtrackingu w bardziej otwartych, ale wciąż składających się ze ścieżek lokacji. I to właśnie to łażenie, często przerywane walką z respawnującymi się przeciwnikami, zajmuje większość czasu rozgrywki. W jednej misji niemal dwa razy pod rząd musimy po kolei odwiedzić te same miejsca...Z drugiej strony mamy niesamowity klimat i wspaniale wykreowany świat, również pod względem audiowizualnym (muzyka!) - jest to poziom nawet wyższy od tego, do którego przyzwyczaili nas twórcy. Fantasy wzorowane na czasach kolonizacji Ameryki wypadło świetnie i chciałoby się, żeby inni twórcy również byli bardziej skorzy do eksperymentowania. Należy dodać, że nie tylko klimatem ten świat stoi. Otoczka fabularna również jest ciekawa - główny wątek śledzimy z zainteresowaniem, a zadania poboczne, mimo powtarzalnych aktywności, oferują ciekawe wątki, które mocno wpływają na całą historię. Wybory w grze mają bardzo duże znaczenie, a rola dyplomaty, w którego się wcielamy jest bardzo ważna, by uzyskać najlepsze zakończenie. Nawet relacje z kompanami są istotne.Warto wspomnieć o innych zaletach tytułu, a mianowicie o przyjemnej walce i rozwoju postaci nie pozwalającym na stworzenie bohatera-specjalisty od wszystkiego. Punkty wydajemy tutaj z rozwagą, choć po czasie mamy możliwość kilkukrotnego ich zresetowania i ponownego przydzielenia.Podsumowując, GreedFall to tytuł, który powiela pewne wady poprzednich dzieł studia Spiders, ale również jeszcze lepiej realizuje ich plusy.

Wyrażam swój głos poparcia dla wszystkich, którzy przestali grać w "Greedfall" po kilku godzinach rozgrywki. Ja sam niemalże nigdy tego nie robię (przebrnąłem przez "Red Dead Redeption 2", na miłość Boską!) ale tutaj pograłem dwadzieścia godzin i mam już naprawdę tak serdecznie dosyć, że nie widzę innej opcji, jak tylko przestać w to grać. Ta produkcja jest tak niesamowicie nudna, że ręce opadają, a życie jest zbyt krótkie, by się tak siłować z czymś, co nam nie sprawia przyjemności. Zwłaszcza questy rzucają nas z kąta w kąt i ciągną się w nieskończoność, a i eksploracja ładnych okolic, choć z pozoru przyjemna, szybko zdradza pustotę świata i jakieś głupie fabularne blokady. Najgorsze jest to, że naprawdę chciałem polubić tę grę, zwłaszcza że ma odwagę kroczyć swoją drogą, sięgnąć po nietypowy i na papierze bardzo ciekawy setting i skorzystać z mało popularnej walki taktycznej z aktywną pauzą. Na początku nawet mi się podobało, gra jawiła mi się jako jakiś przedziwny amalgamat pierwszego "Wiedźmina" (klimat, miejscami), gier Piranii i paru cRPG, ale z biegiem czasu wyszło na jaw, że czerpie z tych produkcji to, co najgorsze. Szkoda, naprawdę szkoda. Nic tak nie boli, jak zmarnowany potencjał, a nie ma gorszej gry niż gra nudna i rozwleczona.

Kolonializm w najbardziej głupawym awanturniczym anturażu z możliwych. Mechaniki wykonane na podstawie checklisty. Powierzchowność bije po oczach. Ładne widoki.

Widać że twórcy tej gry mocną inspirację czerpali z gier Bioware, szczególnie Dragon Age Inquisition, które jak wiadomo najlepszą częścią serii nie było. Gra to taki Inquisition tylko z mniejszym budżetem. Plusy:+Fabuła dość ciekawa, niespodziewany zwrot akcji, nie spodziewałem się kto będzie głównym przeciwnikiem w grze+Całkiem ciekawy setting, takie trochę odkrywanie Ameryki w wersji fantasy+Gra w przeciwieństwie do Dragon Age Inquisition nie jest zapełniona śmieciowymi questami typu "przynieś mi 10 skór wilka", każde zadanie w grze to mniej lub bardziej ciekawa historia+Nienajgorszy system walki jak na niskobudżetowy RPG, w tym jest lepsza od wszystkiego co produkuje Piranha Bytes od czasu Gothica 3Minusy:-Świat trochę martwy, poza miastami i wioskami nie spotyka się żadnych NPC, tylko potwory sobie stoją tu i tam-Respiące się co chwila potwory, po kilku godzinach gry i biciu ciągle tego samego w tym samym miejscu ma się po prostu dość, na szczęście w tej grze nie było to aż tak nachalne jak w poprzedniej grze tego studia, Technomancerze, przy którym miałem ochotę odinstalować grę przez to-Tak samo jak w grach Bioware wnętrza budynków są wręcz chamsko kopiowane, grając w to ma się wrażenie że oni wszędzie używają tego samego modelu i łapiesz się ciągle na "ej, ja tu już byłem". Wszystko wygląda tak samo, pałace wszystkich trzech frakcji mają dokładnie ten sam układ pomieszczeń.-W grze jest MNÓSTWO biegania tam i z powrotem, dodatkową wadą jest to że szybką podróż można wykonać tylko z obozu lub skraju mapy, więc często biegniesz gdzieś tylko po to żeby się przenieść gdzie indziej, polecam zainstalować moda "Map Anywhere" z nexusa bo po jakimś czasie można od tego zwariowaćPodsumowując:W grę można zagrać z nudów, obecnie jest zdecydowany niedobór gier tego typu bo Bioware chyba umarł i nie żyje a Piranha Bytes sam nie wiem co teraz robią, Elexa 2 czy remake Gothica? Pomimo wad gra się fajnie, bo questy są ciekawe i fabuła wciąga, ale zdecydowanie polecam zainstalować różne mody z nexusa które czynią rozgrywkę przyjemniejszą, "Map Anywhere" to must have. To studio Spiders z każdą grą robi duże postępy, myślę że kiedyś wyprodukują naprawdę niezłą grę AAA.

Greedfall: 7/10Czas ukończenia: 40hPlatforma:Xbox One XGreedFall to gra, która bardzo przypomina mi Gothica bądź Risena. Niestety czuć w grze budżetowość i widać znaczne uproszczenia w grafice oraz rozgrywce. Fabuła gry stoi na wysokim poziomie a nasza postać ciekawa i naturalna. Wybory, które podejmujemy nie pozostają bez konsekwencji, warto więc zastanowić się komu pomagać a komu nie. Greedfall świetnie łączy świat fantasy oraz czasy kolonializmu. Gra przedstawia różne spojrzenia na tematy religijne oraz dominację kulturową. Grafika ma swoje mocne momenty (widoki), ale niestety jest bardzo dużo niedociągnięć, które od razu rzucają się w oczy. Puste miasta, kopiuj/wklej budynki oraz powtarzalny wygląd NPC jest tu na porządku dziennym. Walka jest przyjemna a rozwój postaci pozwala swobodnie eksperymentować w jaki sposób chcemy ukształtować naszego bohatera. Niestety największą wadą GreedFall jest backtracking... Końcówka gry jest tak rozwleczona, że aż dziw brał kto wpadł na taki głupi pomysł?! Mimo wszystko gra wciągnęła mnie mocno swoim klimatem oraz interesującą fabułą.Polecam Fanom staroszkolnych RPG, ale zalecam uzbroić się w cierpliwość. Szczególnie na końcu.

Zacznę od tego że nie ukończyłem gry, po prawie 30 godzinach (czyli zapewne jakieś 60-70% gry) zdecydowałem sie nie męczyć dalej. Gre można okreslić słowem przeciętność. Dosłownie. W każdym elemencie jest ona przeciętna - ani tragicznie zła ani dobra. z fabułą mam duży problem bo na początku zarysowaną ją dobrze.. a potem... po 25h dalej mam wrażenie że stoimy z nią w miejscu, główne questy jakie robiłem polegają na bieganiu po ambasadorach nacji i robieniu dla nich ich brudnej roboty, mnóstwo misji pobocznych, z musze przyznać ciekawą historią i rozwiązaniami, jednak samo wykonanie ich znowu jest bardzo nudne i polega na bieganiu od jednej lokacji do drugiej, i mimo że historia w nich jest dobra to znowu jako całość - przeciętnaDrzewko rozwoju ok, szkoda tylko że nie możemy rozwijać towarzyszeTowarzysze - ok, na poziomie przeciętnym, główny bohater równieżLokacje wyglądają tak samo, wszystko sprawia wrażenie martwego, tak że nie chce się specjalnie tego eksplorować.\O grafice to chyba powiedziano wszystko. Jakby to była gra z 2009 z poprzedniej generacji to bym powiedział ok, ale to gra z 2019! Jak na ten rocznik to jest ona tragicznie słaba.Podsumowując po początkowym entuzjazmie stwierdziłem że gra mnie zaczęła bardziej męczyć niż cieszyć, nie wiedziałem za bardzo do czego to wszystko zmierza poza dyplomatycznymi misjami i bieganiem od jednej strony do drugiej. Zdecydowałem sie odpuścić, aczkolwiek gra nie jest zła więc jak ktoś tęskni za RPGami i nie ma już za bardzo w co to może od biedy sięgnąć.

Gra jest dobra fabularnie jak i klimatycznie, ale gameplay pozostawia wiele do życzenia.Początek i środek gry jak dla mnie super miodny i wszystko jakoś się klei tylko potem człowiek zdaje sobie sprawę z niedociągnięć i masy rzeczy, które mogły wyglądać zupełnie inaczej.Najbardziej niszczy zabawę brak jednolitej mapy gdzie dosłownie co chwilę trzeba się przenosić z miejsca na miejsce aby popychać do przodu fabułę czy zadanie poboczne.Wydaje mi się że możliwość szybkiej podróży z każdego miejsca rozwiązałby problem ciągłego biegania w tej grze, ale niestety można szybko podróżować tylko z ogniska, albo z granicy mapy, co jest niesamowicie męczące i irytujące.Przykładowa misja poboczna to: w głuszy działa dawno zamknięta kopalnia i jeden z wodzów chce sprawdzić co się tam dzieje. Główna bohaterka biegnie na miejsce i okazuje się że nikt jej tam nie wpuści. Teleport do New Serene żeby porozmawiać z jakimś tam doradcą gubernatora. Ziomek nie wie ock więc biegniemy do archiwum po dokumenty właściciela>facet nie wie nic z dokumentów>biegniemy do babki od administracji>ona nas wysyła do właściciela>właściciel udaje głupka>idziemy znów do doradcy>on nas znów wysyła do babki>babka nas wysyła znów do doradcy>doradca nas wysyła do kopalni>konfrontacja z właścicielem>znów lecimy do doradcy po dokumenty iiiiii koniec misji! Dlaczego o tym piszę? Otóż dlatego że dostanie się doradcy gubernatora wymusza na graczu bieganie od naszego domu do siedziby gubernatora, pokonanie kilku animacji drzwi, wspięcie się na piętro i znów pokonanie kilku animacji drzwi. Fabularnie misja jest fajna i nawet ciekawa, ale ilość przemieszczeń pomiędzy teleportem, a aktualnym miejscem docelowym misji sprawia że człowiek dostaje wścieklizny. Żeby nie przedłużać to do minusów dodam jeszcze dość dziwny system walki i ciągle ci sami przeciwnicy. Nie ma w zasadzie żadnego wyzwania, bo bije się ciągle te same potworki, a opiekunowie pełniący role bossów są fajni, ale również mało zróżnicowani bo jest ich chyba tylko 3 rodzaje. Ogólnie dobrze się bawiłam, bo przygoda jest naprawdę bardzo fajna i nawet pani DeSade jest o dziwo niezłą główną postacią, tak niestety sporo niedociągnięć powoli sprawia że gracz pod koniec dziękuje w duchu że to już koniec.

Grałem na "easy" - zabieg celowy, który opłacił się w drugiej połowie gry. To właśnie wtedy najbardziej dokuczać zaczęło bieganie w tę i z powrotem oraz walczenie z hordami identycznych oponentów. Niski poziom trudności pozwolił skupić się na rewelacyjnie wykreowanym świecie, ciekawych postaciach i bardzo fajnej historii. Do tego gra brzmi i wygląda świetnie (no, może poza animacjami twarzy). GreedFall to ciekawa wypadkowa Wiedźmina 3 i Mass Effect 2+3 umieszczona w unikatowym świecie. Bawiłem się bardzo dobrze.

Jest to moje chyba największe rozczarowanie ostatnich lat co do tej produkcji, miał być "budżetowy Wiedźmin", klono podobny Gothic i inne pierdolety a okazało się, że nie ma nic a NIC wspólnego z tymi tytułami, bardziej to wyglądało mi na tanią podróbkę Dragon Age II, która z kolei była dość średnia. Nie ma sensu co się rozpisywać o tej produkcji, gra nie jest warta tych pieniędzy, lepiej poczekać i zagrać jak będzie za 40zl+Nawet spoko rozwój postaci+Towarzysze+ Dialogi choć mega nudne i nieciekawe, mają wpływ na rozgrywkę+ Zakończenie i możliwość odsprzedaży gry- Nudna - Symulator bezsensownego biegania- Sztuczne wydłużana gra przez tony durnych dialogów- Beznadziejna muzyka- Słaba Fabuła- kiepskie zadania poboczne- lokacje to kopiuj wklej- cena gry to kpina na premierę

Zdecydowanie najlepsza gra studia Spiders. To co najbardziej rzuca się w oczy to to ze gra wcale nie jest drewnem które tylko Polska doceni. Nie widać tego że gra miała dosyć niski budżet. Questy to chyba najlepsza rzecz w grze, zdecydowanie postawiono tu na jakość a nie ilość i to widać. Zadania są wielowątkowe, złożone i rozbudowane, lepsze niż w Wiedźminie 3. Nawet jeżeli trzeba przy nich trochę opiegać, to zadania są wciągające a dialogi są dobrze napisane. Świat i lore są bardzo interesujące, frakcje w grze są dobrze rozrysowane i zasadniczo różnią się od siebie. Muzyka jest bardzo dobra. System walki mniej drewniany niż w poprzednich grach studia. Technicznie bez zarzutów. Mocny kandydat do tytułu gry roku 2019.

Miło patrzeć, jak studio Spiders z gry na grę czuje się coraz pewniej w RPG-owym fachu. Niestety, GreedFall po Technomancerze robi dwa kroki do przodu i trzy do tyłu. Wyrazisty świat z unikalnym klimatem i zajmująca opowieść ze świetnymi cut-scenkami, w której wzorowo osadzono towarzyszy bohatera – to mocne strony tytułu. Błędem było jednak rozdęcie skali projektu, przez co bardziej niż w Technomancerze boli żmudne bieganie w tę i we w tę, przeklikiwanie nieinteraktywnych dialogów i toczenie powtarzalnych walk. Po 45h czuję ulgę, że to już koniec – ale też cieszę się, że przeżyłem tę przygodę.

Greedfall to zdecydowanie najlepsza gra studia Spiders. Niestety, jest to również tytuł, któremu wciąż dużo brakuje do bycia naprawdę świetną grą. Bardzo doskwiera przemierzanie praktycznie identycznych lokacji, walka z podobnymi wrogami i żmudny przebieg zadań. Bardzo boli również brak minimapy, toporne animacje postaci i kopiowanie wyglądu miast. Mimo wszystko, gra jest krokiem we właściwą stronę i bardzo dobrze rokuje dla przyszłości studia - chciałbym zobaczyć Greedfall 2, z dużo większym budżetem i większym naciskiem na oryginalność.