Wojna Krwi: Wiedźmińskie opowieści

Pierwsze godziny w Wojnie Krwi są kapitalne, a cała opowieść zachwyca i przeraża. Im bardziej zagłębiamy się jednak w mechanikę zabawy, tym bardziej doskwierać zaczynają jej różne bolączki.

Niezwykła dysproporcja pomiędzy jakością opowiedzianej historii, a poziomem mechaniki. Gra, która z technicznego punktu widzenia nie powinna ujrzeć światła dziennego. Kampania jest zbyt długa, balans fatalny, złożenie niezwykle mocnej talii bardzo proste, a zagadki w zdecydowanej większości (wszystkie oprócz czterech lub pięciu) budzą na twarzy uśmiech politowania. Dodać do tego dysonans pomiędzy ilością surowców w powozie i tym co rozdajemy oraz zachowaniem naszej kompanii i można by stwierdzić, że to gniot. Jest jednak dużo "ale". Świetnie opowiedziana historia, która zachowuje humor książkowego Wiedźmina. Do tego dochodzą trudne wybory moralne (dla mnie trudne, bo wczuwałem się w Meve. Gdy ktoś nie RolePlayuje, to pewnie są proste i iluzoryczne) oraz wiele ciekawych postaci zarówno z gier, książek oraz napisane od nowa. Zdecydowanym atutem jest narracja. Nasze poczynania opisuje bardzo przyjemny głos. Jest to ważne, bo tekstu jest sporo i narrator zachęca do wsłuchiwania się, a nie czytania przed nim i "przeklikiwania".Czuję, że wystawiona przeze mnie ocena jest zbyt wysoka. Brakło tutaj dopracowania w kluczowych elementach mechaniki oraz zadbania o optymalizację (brak przycinania się). Mimo to, historia jest tak dobra, że daję temu 7.0, mając w pamięci, że wiele aspektów zasłużyło na dużo wyższą ocenę.Warto jeszcze nadmienić wiele easter eggów, smaczków rzuconych w stronę gracza. Oprócz nawiązań do scen, postaci i przedmiotów z Wiedźmina, jest też wiele odwołań do innych gier. Zazwyczaj dość zabawnych. Bannerlord, HoMM, ale moje ulubione to Dark Souls:

Żeby w zwykłej karciance była lepsza fabuła od niejednego RPG to trzeba umieć. :) Brawo CDP.

Kampania fabularna Gwinta, która byłaby o wiele lepszą grą bez Gwinta. Niestety ale Gwint zmienił się na gorsze i Gwintem już po prostu nie jest. Wszystko to co nie związane z Gwintem czyli fabuła, dialogi, wybory itd są tutaj na bardzo wysokim, typowym dla Wiedźmina poziomie. Ba, wybory moralne mają tutaj rzeczywiste konsekwencje, większe niż w pełnoprawnym Wiedźminie. Gdyby to była np. jakaś visual nowelka chyba byłoby lepiej. Gwint, a szczególnie gwintowe zagadki psuje ogólny obraz tej gry.

Ukończenie gry na 100% (wszystkie bitwy poboczne, zasoby, zagadki) zajęło mi 12h 40 min. Nad niektórymi zagadkami długo siedziałem i czasem odchodziłem od komputera, ponadto z wieloma bitwami lub zagadkami męczyłem się po kilkanaście razy więc pewnie normalnie da się uwinąć w 10-11 godzin.Większość walk fabularnych jest banalna, poza walką z krwawą panią na bagnach oraz finałową walką. Zagadki oraz walki poboczne raz są łatwe a raz trudne.Ogólnie polecam, ale konieczne są liczne patche na złe opisy kart i ich złe działanie.Tak więc zapewnienia o 30 godzinach włóżcie między bajki.

Szlag, wygasła sesja i moja recka poszła do kosza. Teraz w skrócie, bo moim zdaniem gra jest TYLKO w porządku.Zarzuty:1) fabuła.Serio.Materiał umęczony do granic możliwości, trochę jak z Grą o tron. Gdy zdrada i ludzka podłość wpisana jest w każdy najdrobniejszy wątek, tak przestaje być to wnikliwą analizą natury człowieka tylko zajechaną konwencją. W Mahakamie przewracałem już oczami na każdy fabularny twist. Koncepcja słuchowiska fajna.2) ogólna prostota.Grę można przejść jednym deckiem opartym na bardzo prostych synergiach. Spodziewałem się, że z czasem gra odblokuje nam opcje tworzenia kompletnie nowych talii. Nic takiego nie ma miejsca.Do tego konstrukcja map - eksploracja jest bardzo iluzoryczna, bo każdy rozdział to w sumie tunel z niewielkimi odnogami. Tak naprawdę gra mogłaby być serią fabularnych walk przeplatanych scenkami.3) zarządzenie zasobami.Kolejny dowód na to, że nieraz projektanci CDP Red nie wiedzą co robią. Wszystkiego jest za dużo. Początkowo gra roztacza wizję, że funduszy nie starczy nam na wszystko. Spokojnie - starczy z nadwyżką. Rekrutów w połowie gry miałem już kilkuset. Jaki więc jest sens trudnej decyzji, gdy tych rekrutów mam poświęcić dwóch albo trzech? Rozwój obozu ma przede wszystkim znaczenie do zdobywania ulepszonych wersji kart, które przeważnie są OP. Jak się to zauważy, to gra przechodzi się praktycznie sama. Ten zarzut nawiązuje do poprzedniego punktu - oparcie całej gry na jednej talii prowadzi szybko do morderczych synergii, na które AI nie ma odpowiedzi. Pułapki, ogień, przerzucanie wrogów między rzędami plus zasypanie za sprawą rozkazów swojej strony planszy mnóstwem jednostek wygrywa wszystkie fabularne starcia. Niegdyś koncepcją Gwinta było zarządzanie wojskami, aby na koniec mięc więcej punktów po swojej stronie. Teraz nacisk jest na usuwanie i modyfikowanie układu planszy. Przez to wyniki 120 do 0 nie są rzadkie.Gra z czasem staje się tylko łatwiejsza.Inne przykłady pewnego nieogarnięcia ze strony CDP:1) Gwint zmieniany w podstawach po raz któryś od czasu zamkniętej bety;2) rozwój postaci w Wiedźminie 3;3) nowa gra plus w Wiedźminie 3.Jeśli miałbym wymienić plusy to:-niektóre cholernie trudne zagadki;-grafika na poziomie map (gdyby tylko były naprawdę nieliniowe...);-gdy widzę niektóre talie przeciwników, to bym chciał nimi zagrać i je jakoś usprawnić ;)-fabularne karcianki to rzadkość i doceniam ambicję.

Skonczylem dzis, zajelo mi to ponad 50 godzin, w tym kilka h na grze zapauzowanej, niemniej wynik i tak dobry, dluga gra, fajna.Poziom trudnosci to najwiekszy minus, zbyt nierowny, a po ostatnim paczu na najwyzszym poziomie teudnosci imo nie da sie grac.