Wolfenstein: The New Order

Wolfenstein: The New Order otrzymał kilka świetnych zwiastunów, sugerujących, że gra będzie wyrazista, mięsista i w inteligentny sposób zabawna. Czy za tak dobrym marketingiem stoi równie dobra gra?

Hity i klasyki zazwyczaj dobrze się starzeją, więc chętnie sprawdzam czasem starsze tytuły i nawet jak coś nie jest w moim stylu, to jestem w stanie rozumieć, dlaczego tytuł został hitem. Tutaj totalnie nie rozumiem, ta gra jest w najlepszym razie przeciętna. Zaczyna się super, kapitalny epizod w okopach, w zamku i nawet w obozie nazistów, ale im dalej w las, tym większy badziew. Ta estetyka jest zdecydowanie przesadzona, ani fajna, ani przez tę przesadę to ciężko przejmować się postaciami, którzy taką bandą idiotów raczej się stają. Już w pierwszej części latanie na księżyc, to głupota, a Berlin jak i Londyn wyglądają mocno randomowo. Ten superbeton to tylko wymówka, by móc robić nijakie miasta, bez klimatu, chciałbym etap z wchodzeniem i walką na kolumnie zwycięstwa, albo plac poczdamski jakby odwzorowali i podrasowali, to by było fajnie, ale nie, tutaj są tylko korytarze, randomowe budynki i ciągle powtarzające się obiekty, naprawdę to nie jest gra AAA, zazwyczaj brak nawet fajnych widoków za oknem, kosmos ssał. Strzelanie niby jest fajne, ale z czasem wchodzą tacy przeciwnicy, że milion pocisków na nich potrzeba i wygląda to komicznie. Do tego ilość broni, jaką możemy przy sobie mieć, jest mniejsza niż mój siusiaczek, więc co chwila zaczyna brakować amunicji i trzeba żonglować brońmi i co chwila szukać. A jakimś szczytem beznadziei jest finałowy boss. Bez sprawdzenia w necie, się nie wpadnie na to, co trzeba zrobić. No i wiele etapów fabularnie jak i mechanicznie twórcy sugerują by się skradać, co jest bezsensem w tej grze, po co w ogóle taką mechanikę dali? Skradanie to taka nuda, że samemu się umiera za każdą próbą. Ten hub ruchu oporu i misje chodzenia po nim bezsensowne i tylko marnują czas.A i covery popularnych piosenek po niemiecku, nie dość, że jest ich mało, to są słabe. Cała fabuła jest idiotyczna, ani zabawna, ani wzruszająca, gameplay przeciętny, nie ma tragedii, ale uwierzyć nie mogę, że tak średni tytuł kiedykolwiek był hitem. Najlepiej się bawiłem grając w koszmar senny.

Nigdy nie miałem takiego parcia aby zagrać w tą gre, ale była na Epic za free więc dodałem a niedawno zagrałem i .... Musze napisać że grało mi się wyśmienicie. Fajna historia, grafika też w miare spoko, przerywniki filmowe spox ale najbardziej spodobały mi się bardzo zrożnicowane poziomy, świetnie to wszystko sie prezentowało. No ale ekipa tworząca tytuł trochę odleciała jeżeli chodzi o rozdział na księżycu ( nie wiem co oni palą tam w Szwecji :)) Ogólnie rozwalanie szwabów było bardzo przyjemne, fajnie spędziłem czas na takiej relaksującej gierce i już zakupiłem dodatek i Wolfa II colossuss bo mi gierka podeszła. Dobry tytuł!

naprawde genialne. w zasadzie ciezko znalesc jakies wady? za krótka? trwa normalnie, po prostu chce sie grac dalejplusy:strzelanie do szkopów jest mega przyjemnegrywalnośćbrutalnoscoboz jenieckilokalizacjemuzykaten motyw na koniec jak płoneła nasza siedziba i bohaterowie probowali przezycpolskie wstawki i motywycholernie kibicuje sie Blazkowiczowiwycinki z gazet dajace budujace klimatmozliwosc rozwałki i misji cichychsystem ulepszen, ktory zdobywamy przez cala grepolska wersja jezykowaklimat "niemieckiego" świata i ich porządkuprzerwyniki filmowemisja dodatkowa w której gramy w wolfa z lat 90!!

Moja ocena 3.0Ciekawy koncept alternatywnej historii wygranej przez Niemców oraz steampukowy klimat na plus. Choć sama fabuła wciąga jak bierki … znaczy prawie. Wydaje mi się iż jest przesadnie brutalnie ( naziści jak Harkonnenowie - kto się kim inspirował ? )Pierwsze co mi rzuca się w oczy to strasznie brzydkie twarze postaci. Sam Blazkowicz wygląda jak urodzony Niemiec, choć do pozostałych postaci z ruchu oporu nie mogę się doczepić.Z klimatycznych akcentów to przeróbki hitów z tamtych lat na niemiecką wersje robią robotę.Samo strzelanie , nie licząc walki z robotami nawet przyjemne, ale mnie cieszyło tylko chorwackie więzienie i baza rebeliantów. Poza tym w tejże kryjówce na jednym z łóżek uruchamiamy „koszmar” który polega na grze w pierwszego Wolfenstein’a ( ale ja miałem zawroty głowy w tym labiryncie gdy grałem dawno temu jako dziecko )Wciągnęło mnie wyzwania polegające na rozwianiu umiejętności.Gra zajmuje bardzo dużo miejsca na dysku jak na produkcje bez otwartego świata, ale jest stabilna. Choć straszy przed wyczytaniem zamrożeniem ekranu. Drażniło mnie także że cios nożem jest pod tym samym klawiszem co rzut. ( często szukałem tej broni w rozbitych skrzyniach )Epic czasami sprawia że wracam to tego gatunku po czym zdaje sobie sprawę że korytarzowe FPS w starym stylu nie są dla mnie. Toteż SUBIEKTYNIE według mojej opinii bardzo słaba gra.

Ahhh, jak ja lubię klasyki odświeżane w nowoczesny sposób ale z szacunkiem i kulturą do dawnych poprzedniczek. Ten wolfenstein jest idealnym przykładem tego typu produkcji. Stara dobra bezkompromisowa siekanka Niemców połączona ze współczesną fabularną narracją. A najbardziej jestem w szoku tego, że każda postać rozmawia we własnym języku! Bo o ile we filmach bardzo często ten aspekt ma duże znaczenie, tak w grach zazwyczaj każdy kraj ma nagrany własny dubbing. Bardzo fajny był ten zabieg, mimo odrealnionej historii dodawał dużej porcji realizmu. Szczególnie, że nasz kraj wiele razy ma wpływ na historię opowiedzianą w grze dzięki czemu możemy usłyszeć polski język. Już nie wspominając o tym, iż Polka jest główną kochanicą Blazkowicza:-D.Notatki w formie wycinek z gazet też są bardzo fajne. Ile tam ciekawych informacji o alternatywnym świecie można się dowiedzieć, kiedy wybudowano most gibraltarski albo kiedy pierwszy Niemiec stanął na Księżycu. Albo, że Beatlesi (w grze inna niemiecka nazwa) zamiast Yellow Submarine nagrali album Die Blaue U-Boot:-D.Dlatego piękna jest to gra, trochę krótka ale strzelanki zazwyczaj tyle mają. Razi jedynie grafika, choć 10 lat temu nie wyobrażałem sobie, że kiedyś jeszcze powiem negatywne zdanie na temat grafiki, to porównując inne gry z tego okresu to dobrze nie jest. Szczególnie widać to przy pierwszej misji, jak zobaczyłem widok ze samolotu, to przez chwilę myślałem, że jakieś stare Call of Duty mi się włączyło. Aczkolwiek to nie jest gra z lat 2000. gdzie grafika jest na takim poziomie, że nowy młody gracz z obrzydzeniem będzie na grę patrzył. Nie ma co biadolić, każdy fan strzelanek musi kiedykolwiek spróbować Wolfensteina: The New Order.

Choć nie kręci mnie zwykle strzelanie do robotów, tak jestem w stanie je wytrzymać, gdy gameplay daje radę, fabuła zaskakuje, a i poziomy znacznie różnią się od siebie.

+++ Zróżnicowane miejsca akcji ++ Kilka ciekawych postaci ++ Satysfakcjonujące bronie (i rozczłonkowywanie przeciwników) + Klimat 100% badassa + Każdy mówi w swoim języku - - - Dużo drobnych błędów (misja od początku, przenikanie przez tekstury etc.) - - - Koszmar dla perfekcjonisty (zamykanie się drzwi i szybki zapis tuż po tym) - - Zbyt dużo zwrotów akcji - - Inteligencja przeciwników - Nigdy nie brakuje surowców do walki - Dzieli świat na czerń i biel

Całkiem fajna, fabuła mi się podobała, strzelanie ok, ale bronie jakieś takie średnie. Wszystko poza karabinem używałem tylko gdy musiałem. Pierwsza strzelanka FPP którą przeszedłem na padzie, nie było łatwo.

(MOŻE ZAWIERAĆ SPOILER)Racja, gra kończy się KAPISZONEM. Dramat kto takie zakończenie wymyślił, a główny bohater zamiast uciekać widząc granat, to stoi jak za przeproszeniem pi*da.

Na pewno lepsza gra niż Wolfenstein z 2009. Ciesze się też że porzucili te wszystkie okultystyczne wątki science fiction. Fajny shooter, fajna fabuła, ale krótki, to jest gra na maksymalnie 12 godzin. Najgorsza wada to obrzydliwa jak na 2014 rok grafika, bo to ten sam słabiutki silnik z gry RAGE z technologią megatekstur która jest jednym wielkim niewypałem.

Gra jest bardzo dobra, z ładna grafiką która nawet teraz po 4 latach od premiery moze sie podobac.Praktycznie brak błędów,sporo etapów(16 rozdziałów w tym niektóre dosc krótkie).Ciekawa fabuła,przyjemne strzelanie z roznych rodzajów broni(w tym z dwóch naraz),pomysłowi przeciwnicy,system umiejetnosci plus znajdzki pochowane na mapach.Mozna grac zarowno jak Rambo i kosic wszystko lub skradac sie i wykanczac przeciwnikow pojedynczo cichymi zabójstwami.Ginie sie dosyc szybko,gra ma sytem checkpointow.Na normalnym poziomie trudnosci ostatniego bossa przeszedłem za drugim podejsciem wiec nie jest tak zle.Gre polecam,warto zagrac.

Wypadło nieco lepiej od Dooma.Gra w wielu momentach przypomina starego wolfensteina.Wykorzystuje nowe patenty ze współczesnych gier, których w doomie ewidentnie brakuje.Wiele super scenek i kilka elementów urozmaicających grę np. skradanie. Milutko się strzela do nazistów.Przyznaję, że trochę naciągnąłem ocene bo irytowało mnie miejsce akcji i fakt, że większość przeciwników to mechy i roboty. Generalnie polecam.

W swoich najgorszych momentach Wolfenstein: New Order to nierówny FPS z wyjątkowo średnią sztuczną inteligencją i scenariuszem, który traktuje się zdecydowanie za poważnie. Ale gdy naprawdę pokazuje pazur – a na szczęście takich chwil nie brakuje – to oldskulowa, krwawa, dynamiczna i wściekle satysfakcjonująca strzelanka z niemalże niezniszczalnym głównym bohaterem. Nowym przygodom Blazkowicza niestety daleko do ideału, ale kiedy deweloperzy oddają nam do dyspozycji arsenał zdolny zrównać z ziemią niewielkie państwo, otwartą lokację i tonę nazistów do wybicia, trudno się tym przejmować.

Wolfenstein jako idealne wypośrodkowanie między Doomem a BioShockiem? Nie sądziłem, że kiedyś powiem coś takiego, ale tym właśnie jawi mi się The New Order. Z jednej strony soczyste, brutalne wymiany ognia, z drugiej emocjonująca opowieść, mistrzowsko mieszająca tragizm z humorem, przyziemność z patosem, zwykłych ludzi z twardzielami. A jaki to wszystko ma klimat! Jaki styl! Szkoda, że muszę powstrzymać się od nazwania tej gry arcydziełem – nie mogę nie uwzględnić niedoróbek technicznych, no i faktu, że czasem czuć tutaj gatunkowy kryzys tożsamości (bywa za mało strzelanki w tej strzelance).

Nie jestem fanem FPS'ów i przyznam szczerze że gdyby nie kopia gry która dostałem przy zakupie konsoli to pewnie bym się nigdy na zakup Wolfa nie skusił, i to byłby mój błąd :) Gra nie stara się odkryć ponownie koła, nie chce być umoralniającym skłaniającym do refleksji i próbującym odpowiedzieć na pytanie "co jest sensem życia" produktem, Wolf chce być strzelanką akcji i niczym więcej, i dobrze bo fenomenalnie mu to wychodzi ^_^Co do wspomnianego przez kolegów wyżej buga - na dzień dzisiejszy wszystko jest ok, ani razu podczas przechodzenia gry nie musiałem wczytywać poziomu od punktu kontrolnego ani resetować rozdziału.

Gra faktycznie udana - dawno nie miałem takiej frajdy przy FPS. Kampania zajęła mi kilkanaście godzin na poziomie "dawać ich!", jednak głównie skupiłem się na zbieractwie. Teraz gram drugą ścieżką i koncentruje się na czystej walce. Generalnie polecam, chociaż odniosłem wrażenie, że gra nie rozwinęła do końca skrzydeł...

Nowa odsłona kultowej serii traktującej o masakrowaniu nazistów od początku zapowiadała się interesująco, ale nikt nie spodziewał się, że okaże się tak dobra. Twórcy ze szwedzkiego studia MachineGames połączyli stare, dobre rozwiązania ze współczesnymi mechanizmami rozgrywki, całość podlewając niezwykle smacznym sosem klimatu, balansującego na granicy pomiędzy mroczną wizją totalitarnego reżimu, z nutką komedii w stylu Iron Sky. Nowy Wolfenstein to jeden z najciekawszych przedstawicieli swojego gatunku, jakie pojawiły się ostatnimi czasy na rynku.

Całkiem przyjemna rozwałka w starym dobrym stylu. Do "Returna..." nie ma nawet startu, nie ten klimat i nie ten poziom i ciężar rozgrywki ale tutaj uważam za czas przyjemnie spędzony.

Świetna strzelanka! Mechaniki rozgrywki jak i grafika wciąż świetnie się bronią! Czego się nie spodziewałem po Wolfensteinie? Tak dobrej fabuły, z postaciami z krwi i kości! Wstyd że ograłem te grę dopiero teraz!