Maniac Mansion – w końcu nie trzeba pisać komend. Najlepsze gry retro starsze niż większość z Was

• Pong – dwie kreski i kropka, a ile radości
• Space Invaders – pierwsza wojna z kosmitami
• Asteroids – generował więcej pieniędzy, niż mieściło się w automacie
• Defender – upowszechnił scrollowanie ekranu w bok
• Pac-Man – narodziny supergwiazdy
• Colossal Cave Adventure / Zork – napisz swoją przygodę
• Mystery House / King’s Quest – przygodówki zyskują grafikę
• Frogger – 100 sposobów, by zginąć
• Donkey Kong / Mario Bros. – platformówki wskakują na scenę
• Wizardry / Ultima – RPG wkraczają na domowe komputery
• The Oregon Trail – działało nawet na dalekopisie, bez monitora
• Front Line / Commando / Ikari Warriors – każdy chciał być Rambo
• Pole Position – można się było poczuć jak Niki Lauda
• Pitfall! – trochę Tarzan, trochę Indiana Jones i debiut Jacka Blacka
• Elite – otworzyło drogę grom z otwartym światem
• Kung Fu Master / Karate Champ – każdy chciał być jak Bruce Lee
• Tetris – casualowy, dla każdego, wybitny
• The Legend of Zelda – gra wyznaczyła standardy dla gatunku action-adventure
• Metroid – Kopernik była kobietą!
• Metal Gear – początki gatunku skradanek
• Maniac Mansion – w końcu nie trzeba pisać komend

Maniac Mansion – w końcu nie trzeba pisać komend

Wprawdzie to Sierra On-Line rozpowszechniła gry przygodowe ilustrowane piękną grafiką zamiast tekstu, ale to inna firma, Lucasfilm Games, wprowadziła do przygodówek standard, który był dużą rewolucją w tym gatunku. Chodzi o system „point & click”, czyli kontrolowanie gry wyłącznie myszką, bez konieczności ręcznego wpisywania tekstu z podstawowymi komendami, co ciągle obowiązywało w przygodówkach. Komendy tekstowe typu „otwórz”, „podnieś” nadal występowały, ale teraz wybierało się je kursorem i łączyło z obiektami na ekranie, zamiast wpisywać ręcznie. Stworzono do tego specjalny silnik SCUMM, który stał się fundamentem wielu późniejszych przygodówkowych hitów Lucasa.

A wszystko zaczęło się od Maniac Mansion z 1987 roku – gry o grupie nastolatków ratujących dziewczynę z rąk szalonego naukowca. Brzmi ponuro, ale całość była utrzymana w lekkim klimacie horrorów klasy B, z mnóstwem gagów i świetnego humoru. Maniac Mansion nie tylko zrewolucjonizowało obsługę interfejsu w przygodówkach, ale i udowodniło, że gry, tak samo jak filmy, potrafią być pełnoprawnym medium do opowiadania ciekawych historii, ze świetnie poprowadzoną narracją.