Caesar III – gra o zawalaniu się budynków. Stare, ale jare – stare gry, w które ciągle gramy

• Stare, ale jare - najlepsze stare gry, które wciąż goszczą na dyskach redakcji
• Majesty – symulator szurniętego królestwa
• Dungeon Keeper – złe jest dobre
• Fallout 1 i 2 – piękny koniec świata
• Sid Meier’s Colonization – Amerykę skolonizowano w 1993 roku
• Carmageddon – krew, krowy i diesle
• Twierdza – a mury runą, runą, runą
• Heroes of Might and Magic 3 – syndrom jeszcze jednego tekstu
• Thief – kradzież popłaca
• Baldur’s Gate – wojownicy, chomiki i wampiry
• StarCraft (1 i 2) – drama w kosmosie
• Half-Life – „pół-życie” jeden
• Final Fantasy 7 – mali ludzie z wielkimi mieczami
• The Settlers II – ścieżka, którą ciągle chadzamy
• TES: Morrowind – brzydkie może być piękne
• Caesar III – gra o zawalaniu się budynków
• Planescape: Torment – RPG i traktat filozoficzny zarazem
• Gothic 2

Caesar III – gra o zawalaniu się budynków

Nic tak nie cieszy oczu domorosłego projektanta jak działające miasto.

Cezar, Kleopatra, Zeus i Cesarz – starszych stażem miłośników strategii tytuły te smucą, bo przypominają raj utracony. To zresztą ciekawe, ale w tym tekście mamy już kilka autentycznie zaginionych stylów rozgrywki sprzed lat – a po drugich Settlersach, Majesty czy Kolonizacji dołączają do nich gry studia Impressions Games.

A czym byli ci lekko już przykurzeni (ostatni, czyli Cesarz, wyszedł w 2002 roku) reprezentanci klasyki? Przede wszystkim wielkimi zagadkami logicznymi. Naszym zadaniem było tak projektować kolejne miasta, aby mieszkańcy mieli dostęp do zdrowego jedzenia, lokalne bóstwa były zadowolone, szkoły pełne dzieciaków, a bezrobocie niskie. I uwierzcie – nie było to proste. Kilka błędnych decyzji – i od razu zawalały się amfiteatry, płonęły farmy, a my tonęliśmy w długach. I jakby tego było mało, w tym samym momencie cezar Rzymu wysyłał do nas ponaglenia, domagając się dostarczenia jakichś chorych kwot w złocie... Życie domorosłego architekta nie było proste i nauczyło nas, jak należy podnosić się po porażce (pro tip: załadować save’a).

I wiecie co? Dziwi mnie, że ostatecznie nikt w ciekawy czy innowacyjny sposób nie odświeżył formuły dzieł Impressions Games. Owszem, wyszło parę gier niezależnych, ot chociażby wydany na początku 2021 roku Nebuchadnezzar, ale wszystkie one są uboższe od pierwowzorów, a przez to szybko się nudzą. Pozostaje więc wracać do klasyki, tym razem jednak koniecznie z zainstalowanymi modami, która pozwalają odpalić ją w ludzkich warunkach (czyli w rozdzielczości większej niż 800x600).

P.S. Jeśli chcecie natychmiast teleportować się do późnych lat 90., zajrzyjcie do poradnika do Caesara III. Atak nostalgii gwarantowany.