Half-Life – „pół-życie” jeden. Stare, ale jare – stare gry, w które ciągle gramy

• Stare, ale jare - najlepsze stare gry, które wciąż goszczą na dyskach redakcji
• Majesty – symulator szurniętego królestwa
• Dungeon Keeper – złe jest dobre
• Fallout 1 i 2 – piękny koniec świata
• Sid Meier’s Colonization – Amerykę skolonizowano w 1993 roku
• Carmageddon – krew, krowy i diesle
• Twierdza – a mury runą, runą, runą
• Heroes of Might and Magic 3 – syndrom jeszcze jednego tekstu
• Thief – kradzież popłaca
• Baldur’s Gate – wojownicy, chomiki i wampiry
• StarCraft (1 i 2) – drama w kosmosie
• Half-Life – „pół-życie” jeden
• Final Fantasy 7 – mali ludzie z wielkimi mieczami
• The Settlers II – ścieżka, którą ciągle chadzamy
• TES: Morrowind – brzydkie może być piękne
• Caesar III – gra o zawalaniu się budynków
• Planescape: Torment – RPG i traktat filozoficzny zarazem
• Gothic 2

Half-Life – „pół-życie” jeden

Oto gra, która nie tylko zapoczątkowała jeden z najpotężniejszych hype’ów w historii gier wideo (oczekiwania na część trzecią przybierają odrobinę religijny charakter) – na jej bazie powstało również wiele modów, a później samodzielnych gier.

Half-Life był shooterem specyficznym, zdecydowanie wolniejszym od zręcznościowych Quake’ów czy Unreali, a jednak dynamiczniejszym niż System Shock czy Deus Ex. Nie posiadał również, wzorem gier FPP w klimatach science fiction, żadnej mechaniki RPG, niczego tam w zasadzie nie rozwijaliśmy, a Gordon Freeman nie miał żadnych umiejętności poza tymi, którymi obdarzał go żywy gracz.

A jednak ten odważny pomysł sprawdził się wyśmienicie. Eksploracja bazy opanowanej przez kosmitów sprawiała dużo radości, mimo że Gordon nie odzywał się w trakcie niej ani słowem. Gra miała rozbudowaną fabułę, a jej lore opisują dzisiaj dziesiątki fanowskich stron, próbując przy tym przewidzieć, jak mogłyby potoczyć się losy ludzkości w części trzeciej.

Kapitalna kontynuacja i epizody do niej tylko uświetniły rozgrywkę. Drugą odsłonę cyklu uznaje się za grę przełomową dla branży, choć przecież mówimy wciąż tylko o produkcji, w której strzelamy, by nie zostać zabitym. Sequel to jedno, ale warto również zainteresować się wyśmienitym fanowskim remakiem. Black Mesa to „jedynka” przełożona na silnik drugiej części. Dodajmy – przełożona w bardzo dobry sposób. Twórcom oryginału na tyle spodobało się to, co zrobili fani, że nie tylko nie sabotowali ich prac, ale zaprosili ich na platformę Steam – i w 2020 roku ci wypuścili wreszcie pełną wersję gry.