Majesty – symulator szurniętego królestwa. Stare, ale jare – stare gry, w które ciągle gramy

• Stare, ale jare - najlepsze stare gry, które wciąż goszczą na dyskach redakcji
• Majesty – symulator szurniętego królestwa
• Dungeon Keeper – złe jest dobre
• Fallout 1 i 2 – piękny koniec świata
• Sid Meier’s Colonization – Amerykę skolonizowano w 1993 roku
• Carmageddon – krew, krowy i diesle
• Twierdza – a mury runą, runą, runą
• Heroes of Might and Magic 3 – syndrom jeszcze jednego tekstu
• Thief – kradzież popłaca
• Baldur’s Gate – wojownicy, chomiki i wampiry
• StarCraft (1 i 2) – drama w kosmosie
• Half-Life – „pół-życie” jeden
• Final Fantasy 7 – mali ludzie z wielkimi mieczami
• The Settlers II – ścieżka, którą ciągle chadzamy
• TES: Morrowind – brzydkie może być piękne
• Caesar III – gra o zawalaniu się budynków
• Planescape: Torment – RPG i traktat filozoficzny zarazem
• Gothic 2

Majesty – symulator szurniętego królestwa

Ta gra nigdy nie odniosła wielkiego sukcesu. Nie zapisała się w pamięci milionów. Nie wyznaczyła nowego gatunku i nie stworzyła potężnej sceny moderskiej. Ale to nieważne. To nasze ukochane gry, do których wracamy – a ja regularnie i nieprzerwanie wracam do Majesty.

Ta wydana w 2000 roku pozycja strategiczna z elementami RPG nosiła podtytuł „symulator królestwa fantasy”. I rzeczywiście, tym dokładnie była. Majesty to strategia, city-builder, symulator ze szczyptą RPG, a wszystko to osadzone w świecie heroic fantasy.

Każdy poziom rozpoczynaliśmy podobnie. Obok naszego samotnego zamku szybko budowaliśmy targ, wieżę strażników, w której poborca podatkowy mógł schować się przed potworami, oraz pierwsze gildie. W gildiach zatrudnialiśmy bohaterów, którym jednak – i to jedna z najważniejszych cech Majesty – nie można było wydawać rozkazów. Bohaterami sterowała SI, my jedynie mogliśmy ich zachęcić do zabrania się za to bądź inne zadanie. Odpowiednio wysoka nagroda za głowę potwora była w stanie przekonać wielu śmiałków. To samo robiliśmy, gdy chcieliśmy odkryć mapę – ustalaliśmy nagrodę za zadanie eksploracyjne.

Dzięki temu systemowi Majesty nie było tylko zwyczajną strategią. Nasze jednostki posiadały imiona, a każda z nich miała własny ekwipunek, w którym trzymała zbierane lub kupowane na targach artefakty. Każdego bohatera cechował również szereg określających jego sprawność statystyk, ale nie to było najciekawsze. Wiele zależało bowiem od charakteru danego najemnika – łotr uwielbiał podejmować się wszystkiego, za co mu płaciliśmy, łowca kochał eksplorację, czarodziej uparcie rzucał się na silniejszych i zazwyczaj wpadał w tarapaty, a wojak ochoczo podejmował się zadań ochrony obiektów. Ponadto nasze elfy nie lubiły się z naszymi krasnoludami i odwrotnie. Z pewnością pamiętacie Dungeon Keepera – wiele elementów gry zostało opartych na spuściźnie studia Bullfrog.

Pierwszą część kupicie dziś na Steamie i GOG-u ze wszystkimi dodatkami. Jeśli odstrasza Was antyczna grafika, polecam bardzo udaną kontynuację – Majesty 2 wyszło już w pełnym trójwymiarze.