StarCraft (1 i 2) – drama w kosmosie. Stare, ale jare – stare gry, w które ciągle gramy

• Stare, ale jare - najlepsze stare gry, które wciąż goszczą na dyskach redakcji
• Majesty – symulator szurniętego królestwa
• Dungeon Keeper – złe jest dobre
• Fallout 1 i 2 – piękny koniec świata
• Sid Meier’s Colonization – Amerykę skolonizowano w 1993 roku
• Carmageddon – krew, krowy i diesle
• Twierdza – a mury runą, runą, runą
• Heroes of Might and Magic 3 – syndrom jeszcze jednego tekstu
• Thief – kradzież popłaca
• Baldur’s Gate – wojownicy, chomiki i wampiry
• StarCraft (1 i 2) – drama w kosmosie
• Half-Life – „pół-życie” jeden
• Final Fantasy 7 – mali ludzie z wielkimi mieczami
• The Settlers II – ścieżka, którą ciągle chadzamy
• TES: Morrowind – brzydkie może być piękne
• Caesar III – gra o zawalaniu się budynków
• Planescape: Torment – RPG i traktat filozoficzny zarazem
• Gothic 2

StarCraft (1 i 2) – drama w kosmosie

Prawdę mówiąc, leciwy StarCraft z 1998 roku mocno się już postarzał i Blizzard, wydając StarCrafta: Remastered, wykonał kawał solidnej roboty. Nie grafika jednak pomaga wrócić do tej gry, a grywalność tej produkcji i siła sentymentu. StarCrafta można powtarzać bez końca i nie mam tu na myśli tylko multiplayera, ale nawet ciekawą kampanię dla jednego gracza.

Jasne – to tylko konflikt trzech ras, z czego jedna jest niezwykle żarłoczna, druga zaawansowana technologicznie, a trzecia to po prostu ludzie. A jednak kolejne postacie i zwroty akcji w fabule StarCrafta zdecydowanie wyróżniają tę produkcję na tle innych strategii. Z jednej strony mamy terrorystę Raynora zakochanego w Królowej Ostrzy, a z drugiej konflikt polityczny i widmo anihilacji całego życia. Drama godna serialu na Netflixie.

Sama rozgrywka w StarCrafcie wciąż sprawia dużo radości, co pokazała zresztą druga część gry, kontynuująca rozwiązania wprowadzone w „jedynce”. Premiera remastera tylko zachęciła do powrotu w kosmos. To ten sam StarCraft, ale odrobinę lepiej się prezentujący. Jeśli więc nigdy nie wypalaliście kolonii zergów, to namawiamy. Ogień płonie nawet we wszechświecie. Gry przecież nie kłamią.