World of Tanks: Mapa i taktykaalki

Mapa i taktyka walki

Zdanie to może zabrzmieć nieco dziwnie dla niektórych graczy, ale i tak warto je powtórzyć: w prawym-dolnym rogu interfejsu znajduje się mapa poglądowa aktualnej planszy, na której przyszło nam walczyć. Jeśli jest ona dla nas niewidoczna, klawisz M pozwala na jej przywrócenie, zaś klawisze + i - na odpowiednio zbliżenie i oddalenie. Każdy typ pojazdów dostępnych w grze posiada na niej swoje oznaczenie:

Pojazd	Oznaczenie
Czołg lekki
Czołg średni
Czołg ciężki
Niszczyciel czołgów
Działo samobieżne

Mapa jest jednym z najważniejszych jeśli nie najważniejszym źródłem informacji o aktualnej sytuacji na polu walki. Aby ją w pełni wykorzystać konieczne jest posiadanie na pojeździe jak najlepszej radiostacji, a cena, jaką za nią zapłacimy błyskawicznie się nam zwróci. To właśnie dzięki mapie jesteśmy w stanie błyskawicznie określić, które punkty potrzebują naszego wsparcia, która flanka jest zbyt słaba, aby zatrzymać przeciwnika czy też podać przybliżone położenie wrogich niszczycieli czołgów i artylerii. Używając kombinacji klawiszy CTRL+lewy klik myszy na mapie wysyłamy do wszystkich towarzyszy sygnał, tzw. ping, który ma na celu zwrócić ich uwagę na podany kwadrat. Najlepiej jeśli zaraz po określeniu pozycji na mapie wykorzystamy wbudowany czat do określenia sił wroga, jakie znajdują się w danym punkcie. Informacja ta pozwoli naszym sojusznikom na podjęcie zdecydowanej akcji ofensywnej bądź defensywnej, gdyż jak wcześniej wspomniałem: znajomość położenia sił wroga jest podstawą sukcesu w World of Tanks.

Mapę wykorzystujemy już od samego początku starcia. Wystarczy kilka sekund aby określić, do których fragmentów pola walki zmierzają nasi sojusznicy, co pozwoli nam na wzmocnienie słabszych punktów (jeśli gramy typowo defensywnym pojazdem) bądź też na wsparcie ofensywy (jeśli gramy np. czołgiem średnim). Pierwsze momenty bitwy warto też wykorzystać na zablokowanie wszystkich możliwych ścieżek wrogim zwiadowcom i obronę artylerii. Jeśli w przeciągu około dwóch minut nie nastąpi atak, można pozostawić osłonę dział samobieżnych innym pojazdom a samemu ruszyć do walki. W tym miejscu warto też przypomnieć, że artyleria jest najważniejsza i nigdy nie możemy jej zostawiać bez obrony. Jeśli gramy na mapie o ograniczonej ilość dróg ataku (np. Piaszczysta rzeka) możemy pokusić się o przesunięcie się na bardziej wysunięte pozycje. W przypadku map bardziej otwartych (jak np. Dębina) artyleria zawsze powinna móc liczyć na pomoc zwykłych czołgów.

Gdy już zadbamy o artylerię czas przygotować się do walki z podstawowymi jednostkami przeciwnika. Często zdarza się, że gracze grupują większość sił w jednym miejscu a następnie ruszają w tej gromadzie w kierunku pozycji wroga. Taktyka ta jest skuteczna jedynie wtedy, gdy wszystkie czołgi będą w stanie jednocześnie atakować przeciwnika. Niestety początkujący gracze często boją się przyjąć kilka strzałów i wyjeżdżają na wroga pojedynczo. W ten sposób tracą całą przewagę wynikającą z posiadania większej liczby czołgów niż przeciwnik. Ta błędnie wykorzystana taktyka nie na darmo nosi nazwę "lemming rush" czyli wyścig lemingów, gdyż zazwyczaj kończy się klęską całej drużyny. Gracze biorący w nim udział prawie zawsze skazani są na porażkę. Dlaczego? Załóżmy, że grupa 12 czołgów rusza do ataku jedną stroną. Wykorzystując podane wcześniej w poradniku manewry (strzelanie w gąsienice, dobre ustawianie kadłuba czołgu) atak ten można zablokować używając tylko 8 pojazdów, zmuszając przeciwnika do wyjeżdżania pojedynczo, a pozostałe sześć wykorzystać do przebicia się przez słabo bronioną (lub niebronioną) flankę, a następnie zdobyć flagę przeciwnika bądź okrążyć główne siły wroga i zniszczyć je w ogniu krzyżowym.

Powyższy przykład pokazuje nam również, że najważniejsze jest zbalansowanie wojsk na wszystkich odcinkach frontu, gdyż przełamanie go w chociażby jednym miejscu może skutkować efektem domina - kolejne pozycje zostaną sukcesywnie oflankowane i zniszczone. Zakładając, że obie strony obstawią równomiernie pole walki: jak wtedy przeprowadzać atak? W tym przypadku liczą się głównie indywidualne umiejętności czołgisty - zdolność do ustawiania czołgu pod odpowiednim kątem czy znajomość słabych punktów wroga. Odrobina szczęścia też się przyda - przypadkowe zniszczenie czołgu przez wysadzenie w powietrze jego zapasu amunicji potrafi często przełamać impas. W momencie, kiedy uzyskamy wystarczającą przewagę w punktach życia nad naszym przeciwnikiem możemy pokusić się o bardziej ryzykowne zagrywki, mające na celu szybsze przełamanie linii frontu, co ponownie: pozwoli nam oflankować pozostałe siły wroga i wygrać grę.

Opisana tutaj taktyka, którą można podsumować jako zatrzymaj-oflankuj-zniszcz to ogólny przykład prowadzenia rozgrywki w World of Tanks. Schemat ten sprawdza się na większości dostępnych map, jednak czasami trzeba improwizować i wymyślać na poczekaniu nowe, bardziej ryzykowne zagrania. To właśnie w ten sposób można poznać dobrego dowódcę: nie boi się on nowych wyzwań a jego rozkazy, mimo, że mogą wydawać się nielogiczne, ostatecznie prowadzą do zwycięstwa. W dalszej części poradnika postaram się pokrótce przedstawić taktyki przystosowane do poszczególnych map, które pozwolą doszlifować nasze zdolności zarówno przywódcze jak i indywidualne.

Informacje o załodze i sprzęcie

Zarówno wyszkolona załoga jak i odpowiednio dobrany sprzęt mają gigantyczny wpływ na naszą skuteczność na polu walki. Czołg, którym poruszają się żółtodzioby będzie jeździł wolniej, dłużej przeładowywał działo po oddanym strzale czy też będzie miał mniejszą celność prowadzenia ognia niż ten, w którym znajdują się doświadczeni czołgiści. Dodatkowe elementy, takie jak siatka maskująca czy lorneta polowa jeszcze bardziej powiększą tę przepaść. W poniższym rozdziale zamieszczę informacje dotyczące szkolenia załogi oraz wyboru odpowiedniego sprzętu, w celu zwiększenia naszej skuteczności na polu walki.

World of Tanks

12 sierpnia 2010

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja