Szczęśliwa trzynastka - najlepsze gry 2023 roku według redakcji GRYOnline.pl

Ocenia Sebastian „Junkie” Kasparek

Final Fantasy XVI stoi dla mnie przede wszystkim dwoma filarami. Pierwszy z nich to wielowątkowa historia pokazująca w pierwszej połowie złożone intrygi królestw i osobistą pogoń za zemstą, by w drugiej przejść do bardziej klasycznej dla serii narracji o zrywaniu przeznaczenia utkanego przez kryształy i egoistyczne bóstwa. To dla mnie nie tylko gra, ale i wciągający oraz świetnie wyreżyserowany seans o naprawdę wysokiej wartości kinematograficznej. Oglądanie tutejszych scenek było czystą radością i aż po napisy końcowe nie mogłem się oderwać od śledzenia wiru wydarzeń, w jaki uwikłani zostali bohaterowie tej opowieści.

Drugim filarem jest natomiast uzależniająca walka, którą przez kilkadziesiąt godzin bawiłem się na najróżniejsze sposoby, tworząc szalone kombinacje za sprawą łączenia przeróżnych mocy magicznych eikonów. Naprawdę uwielbiam ten system – brakowało mi jedynie nieco trudniejszych i bardziej złożonych gameplayowo przeciwników, by korzystanie z całego wachlarza ruchów było w jakiś sposób obligatoryjnie wymuszane przez system gry.

To także pierwsza gra, przy której poczułem efekt „wow” i oddech nowej generacji, oglądając spektakularne sekwencje z bossami. Do tego wspaniała ścieżka dźwiękowa, która towarzyszy mi do dziś.

Tytuł ten ukończyłem w zasadzie jednym tchem, i to dwukrotnie, a w czerpaniu z niego radości nie przeszkadzały mi nawet delikatnie słabsze momenty, bo wszelkie fetch questy wykonuje się tu błyskawicznie. Ostatecznie liczył się dla mnie ładunek emocjonalny, a ten uderzył potężnie i zostawił z kacem, po którym nie potrafiłem przez jakiś czas zabrać się za jakąkolwiek inną grę.