Powrót Alice Liddell do Krainy Czarów. 13 scen z gier, które zmrożą Wam krew w żyłach

• 13 scen z gier, które zmrożą Wam krew w żyłach (i herbatę na biurku)
• Ósma kartka w Slenderze (i pierwsza też)
• Taśma wideo w Silent Hill 2
• Powrót Alice Liddell do Krainy Czarów
• Pożegnanie Szóstki i Mono
• Uformowanie się mięsnej ludzkiej kuli
• Ucieczka Jacka z Innsmouth
• Świetlikowy plot twist
• Pierwsze zabójstwo Susan
• Odcinanie sobie palca ręczną piłką
• Oczekiwanie na odejście potwora z Amnesii
• Przekonywanie Śmierci, by zabijała ludzi
• Ostatnie spotkanie z Moniką

Powrót Alice Liddell do Krainy Czarów

Hitchcock mówił, że dobry thriller zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie tylko rośnie. Ten cokolwiek już zaśniedziały cytat spokojnie można jednak przytoczyć w przypadku sequela przygód Alicji autorstwa McGee. W pierwszej cutscence widzimy dwudziestoletnią już dziewczynę podczas terapii. Wspomina ona swoje wyobrażenia o Krainie Czarów. Na chwilę udaje się jej zanurzyć w świecie fantazji – spotyka dawnych przyjaciół i pije z nimi herbatę. Szybko jednak okazuje się, że coś jest nie tak. Królikowi wypada oko, krew zalewa tratwę, na której płyną. Z rzeki wyłaniają się zniekształcone ręce, a dziewczyna wpada do wody. Królik dosłownie eksploduje, rozbryzgując wokół resztki swego ciała. Mało przerażające? Dla Americana McGee (tak, gość naprawdę ma na imię American) chyba tak, bo po chwili pazury niewiadomego pochodzenia zdzierają Alicji z twarzy skórę. Dziewczyna topi się w agonii, mogąc już tylko krzyczeć...

I to jest intro. A potem koszmar dopiero się zaczyna. Choć pod względem gameplayu Alice: Madness Returns oferuje dość schematyczną rozgrywkę, przytłacza ciężkim, onirycznym klimatem. Graficznie nawet po dekadzie od premiery lokacje olśniewają (oczywiście mam na myśli olśnienie cokolwiek koszmarne w swej naturze), a muzyka hipnotyzuje na tyle, że choć ostatnio grałem w to już ładnych kilka lat temu, parę kawałków z soundtracku wciąż znajduje się na mojej spotifyowej playliście.

Brutalnych i makabrycznych gier na rynku nie brakuje. I nie brakowało także dziesięć lat temu, gdy McGee wydał drugą część (oby nie ostatnią) swego opus magnum. Gdyby chodziło tylko o to, Alice byłaby zaledwie jedną z wielu. Dzięki zestawieniu dobrze wszystkim znanego uniwersum surrealistycznego świata Lewisa Carrolla z makabreską udało się stworzyć opowieść jednocześnie zapewniającą świetną rozrywkę, zmuszającą do myślenia i przede wszystkim niesamowicie oryginalną.