Pathologic 2. 10 ulubionych gier Heda z TVGRY
Szymon Liebert
- Gry spoza kosza – 10 tytułów, które poleca Hed z TVGRY
- OlliOlli
- Thief
- Demon’s Souls
- Bayonetta
- Pathologic 2
- Deadly Premonition
- Max Payne
- Disgaea
- The Last Guardian
Pathologic 2
Cześć, porozmawiajmy o artystycznych grach. O, nie chcesz? Niestety, z punktu widzenia youtubera tak wygląda sytuacja, kiedy próbuje się pokazać grę inną niż wysokobudżetowe hity. To właśnie dlatego, nagrywając film o takiej grze jak Pathologic 2, skupiam się nie na genialnym scenariuszu i sposobie opowiadania historii, tylko na pewnych konkretnych mechanikach. Bo rozłożone na elementy składowe Pathologic 2 powinno odnieść piorunujący sukces i świetnie odnaleźć się na rynku symulatorów przetrwania stawiających na bardziej emergentne podejście do budowania historii. A jednak sukcesu podobno nie odniosło, co więcej – jego twórcy borykają się ze sporymi problemami.
W Pathologic 2 wcielamy się w chirurga – trafia on do niewielkiego miasteczka opanowanego przez zarazę, które po dwunastu dniach ulegnie zagładzie. Jako jeden z nielicznych dostępnych medyków musimy znaleźć wyjście z tej sytuacji, a jednocześnie utrzymać się przy życiu. Gra zderza absolutnie brutalne elementy survivalowe, bo non stop trzeba pamiętać o parametrach dotyczących sił witalnych naszego bohatera, z nieliniową, opartą na upływie prawdziwego czasu fabułą. Błądząc po ulicach mrocznego miasta, grzebiemy w śmietnikach w poszukiwaniu jedzenia, poznajemy lokalne frakcje w postaci chociażby dzieci okupujących opuszczony magazyn i… pukamy do domów w nadziei, że po drugiej stronie drzwi zastaniemy przyjazną postać. Każda spotkana osoba dostarcza więcej pytań niż odpowiedzi. Po dwunastu dniach nasz czas się kończy i zderzamy się z własną nieudolnością.
Studio Ice-Pick Lodge specjalizuje się w tworzeniu gier postrzeganych jako dziwne, ale w rzeczywistości będących po prostu produkcjami artystycznymi. Chyba w żadnym innym tytule nie udała mu się jednak tak ambitna rzecz: stworzenie survivalowego sandboksa narracyjnego. Gra ujęta w nawias teatru może być traktowana jak esej filozoficzno-społeczny. Odrzucając ten pryzmat, znajdziecie tu dziwaczny symulator przetrwania, w którym po pokonaniu przeciwnika można wykrawać z jego organizmu cenne organy wewnętrzne, żeby później sprzedać je na czarnym rynku. Warto ją kupić chociażby dlatego, żeby znajdowała się w Twojej bibliotece – zawsze możesz później powiedzieć, że wspierasz artystów.