Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia. Piękne sceny filmowe, które zmieniły kino

• Piękne sceny filmowe, bez których kino nie byłoby tym samym
• Dobry, zły i brzydki
• Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia
• Gwiezdne Wojny IV: Nowa Nadzieja
• Dawno temu w Ameryce
• Casablanca
• Edward Nożycoręki
• Avengers: Koniec gry
• Spirited Away: W krainie bogów
• Mr. Nobody
• Blade Runner 2049

Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia

Władca Pierścieni to jeden z tych blockbusterów, który zachwyca efektami specjalnymi nawet dziś, po niemal dwóch dekadach od premiery. Poza tym film Jacksona zaskarbił sobie uznanie widzów i krytyków dzięki świetnej muzyce Howarda Shore’a, dobrze wykreowanym postaciom i – chyba przede wszystkim – tolkienowskiemu klimatowi, który wprost wylewał się z ekranu. Dla mnie najpiękniejsze były sceny z początku Drużyny Pierścienia, z Shire, i chwile spędzone przez drużynę w Lothlorien

Peter Jackson doskonale wie, jak operować kadrami, by wywoływały niepokój, lęk czy obrzydzenie. We Władcy Pierścieni pokazał jednak, że tak samo dobrze wychodzi mu wzbudzanie u widzów zachwytu czy ekscytacji obrazami niemającymi nic wspólnego z mrokiem czy makabrą. Lothlorien wygląda po prostu cudownie. Mallorny nie rażą sztucznością CGI, a jednocześnie sprawiają wrażenie drzew na wskroś tolkienowskich. Podobnie jak zbudowane na nich domy elfów. I same elfy. Galadriela lśni dosłownie i w przenośni. Scena, w której drużyna pierścienia wkracza do krainy elfów, nakręcona została tak, że graną przez Cate Blanchett postać widzimy jako bóstwo. W jakimś sensie zresztą naprawdę nim jest, przynajmniej z punktu widzenia hobbitów.

Być może wizyta w Lorien wybrzmiewa tak dobrze również ze względu na kontrast z mroczną Morią. Tolkien często bawił się opozycjami: krasnoludy – elfy, mrok – światło, podziemia – słoneczny las i wreszcie śmierć – życie. Bo przecież pod koniec przeprawy przez Morię ginie (a przynajmniej tak się wtedy wydaje) sam Gandalf. Po okresie smutku przychodzi jednak ulga i odpoczynek w boskim Lothlorien. Jeżeli kiedyś powstanie ekranizacja Silmarillionu, twórcy filmu po prostu muszą porozmawiać z Peterem Jacksonem i Andrew Lesniem… Chyba że realizacja produkcji zostanie po prostu powierzona właśnie im. Nie mam nic przeciwko!