Total War: Warhammer

Dramat, słabizna, przykład lenistwa i pazerności autorów i podejścia byle tylko fajnie i efektownie wyglądało a hajs się zgadzał.. Polityka DLC, blokowanie contentu i wydawanie go w kawałkach w jakichś sequelach, spłycone do granic zarządzanie i budowanie, liniowa i ograniczona kampania, chaos czyści bezradne normalne rasy i frakcje i mapa pustoszeje, SI ma nieograniczoną ilość złota i spamuje agentami, których nie da się zabić - nie dziękuję.

W końcu ograne. Grę otrzymałem za darmo od Epic, plus zestaw bonusowych kampanii.

Gra bardzo ładna pod względem wizualnym. Widowiskowe ale powolne bitwy. Gra wydaje się skomplikowana ale to tylko pozory.

Plusy
- Total War, wiesz co kupujesz i dostajesz to za co płacisz
- Bohaterowie na polu bitwy potrafią namieszać, dodatkowo do armii można włączać "agentów" którzy również walczą
- Zbalansowana mapa t.j. nie da się podbić całej krainy.
- Sprzymierzeńcy, tutaj to zagrało (przynajmniej u mnie). Jeżeli dbasz o sojusze to rzeczywiście pomaga w kampanii.
- Do zwycięstwa potrzebne praktycznie wyszkolone 2 lub 3 armie z bardzo doświadczonymi Lordami
- Ciekawy Total War

Minus
- Gra obliczona na konkretną mniej-więcej ilość tur, znaczy ze komputer używa czitów. Przy jednym mieście wyciąga z dupy 20 jednostkową armię jednocześnie nie bankrutując. Jeżeli Ty bankrutujesz to spada ilość żołnierzy w jednostce (tak jak po wyczerpaniu w niesprzyjającym terenie). Wkurza i to bardzo ponieważ nie można prowadzić walki na wyczerpanie przeciwnika - musisz wgrać bitwę.
- Gra po przejściu Armii Chaosy trochę uproszczona ponieważ zmiata z planszy wszystkich wrogów oraz sojuszników. Chodzisz i kolonizujesz od nowa wszystko.

Moja ocena 7.0 ---------------------------------------------------------------------------------- czas gry 132:35

Z podobnym tytułem miałem do czynienia x lat temu, a mianowicie Heroes III. Mapy, przepraszam mapa jest względem tego staruszka dość uboższa. Miasta paragrafowe, a nie wizualne. Przynajmniej jest sporo opisów budynków, jednostek, technologii i umiejętności. Jednak żeby poczuć ten klimat trzeba wertować tą mini encyklopedie świata gry.

Nie stykałem się wcześniej z tym uniwersum, ale nie zaprzeczalnie jest dość ciekawe. Gdy ma pod dyspozycje jedną/dwie prowincje jest dość klimatycznie. Niestety gdy nasze włości się rozrastają każda nowa miejscówka staje się zbiorem cyfr wyrażających korzyści.

Samouczek jest dość ubogi jak na taką skomplikowaną strategie.

Nie pamiętam innej gry która by miała częściowy dubbing. To znaczy polskim głosem mówi doradca, a reszta jednostek już po angielsku. Choć po namyśle nie chciałbym wiedzieć jakie potworki dialogowe by wychodziły po dubbingu zielonoskórnych.

Odczuwalne różnice miedzy frakcjami, nie tylko miejsc startowych.

Bardzo fajnie wyglądają olbrzymie bitwy, oraz oblężenia. Choć przez ich czas trwania oraz u mnie dość długie wczytywanie, wolałem gromadzić parę arami (fajna opcja) i jak tylko była przewaga to brałem automatyczne rozstrzygniecie ( super opcja ) Nie fajnie iż podczas bitwy nie można wczytać zapisu. Jedyna opcja to poddanie się, a ja nie lubię się poddawać. Irytująca jest też pogoń za niedobitkami armii na mapie świata.

Podczas inwazji Chaosu powstają nieoczekiwanie sojusze. Szybko okazuje się że niedawni wrogowi są w stanie stworzyć sojusz obronny do walki z Armagedonem.

Podczas kapani Bretoni wybrałem jako Błędnej wojny – Chaos. Wyczerpująca podróż armii przez zniszczone ziemie w samo serce ziem Chaosu niemal jak podróż Hobbitów do Mordoru. Klimat psuł fakt że Archont z którym odpalałem zadanie u celu w tym samym czasie plądrował Stary Świat i na czas bitwy przeniósł kilkanaście tur drogi z góry ustawioną armią na me spotkanie.

Szkoda że po całej kampanii nie mamy żadnej epickiej cutsceny ( jak w wstępie ) tylko wyskakują statystki z każdej tury.

Dobra strategia. Tak naprawdę algorytm robi niezłe scenariusze. Po pięciu kampaniach nie czułem znużenia. Choć myślałem o dokupieniu paru kampanii to ostatecznie odpuściłem, no bo ile można grać w jedną grę.

Ciężko było mi się przyzwyczaić do total wara, którego świat nie jest historyczny. Ten warhammer niby jest jakąś fajną odskocznią, jednak fani poprzednich części mogą się tu nie odnaleźć mimo, iż jest to nadal stary dobry total war.
Choć muszę przyznać, że bitwy są naprawdę klimatyczne i epickie. Jeśli miałbym wracać w przyszłości do tej części, to właśnie przez bitwy. Widać, że mieli tutaj o wiele większe pole do popisu, ale nie wszyscy potrafią to wykorzystać.
Dlatego po ogranych kolejnych paru światach podwyższam ocenę do 7.0.

Total War: Warhammer - recenzje graczy