PMDG 737: Wznoszenie i lot na wysokości przelotowej Microsoft Flight Simulator 2020 poradnik, porady

Na tej stronie poradnika do PMDG737 opisujemy wznoszenie (Climb) do wysokości przelotowej. Wyjaśniamy jak przejść do Cruise Altitude i jakie są etapy wznoszenia i lot na wysokości przelotowej.

Ostatnia aktualizacja: 15 lutego 2023

Po starcie następnym etapem jest wznoszenie do wysokości przelotowej. Z tego rozdziału dowiecie się, jakie czynności należy wykonać podczas procedury Climb i czego pilnować w czasie lotu na wysokości przelotowej Cruise Flight.

LCtrl + 1. Pokrętłem ALTITUDE wprowadźcie kolejną wysokość wyznaczoną przez kontrolera lub od razu pułap docelowy wysokości przelotowej.

Jeśli samolot wznosi się niezbyt dynamicznie w trybie VNAV, można tymczasowo przejść w tryb prędkości pionowej V/S. Tempo wznoszenia widać po wychyleniu kreski prędkości pionowej na PFD - w tym przypadku to poniżej 500 stóp na minutę, czyli bardzo wolno.

Włączcie tryb V/S na autopilocie, a pokrętłem UP wprowadźcie wartość około +3000 stóp na minutę.

Szybsze tempo będzie od razu widoczne na PFD.

LCtrl + 3. Usuńcie jedno z ograniczeń przepustnicy - CLB-2. Wybierzcie N1 LIMIT - DEL - CLB-2.

LCtrl + 6. Powyżej 10 000 stóp powinny się palić jedynie światła Anti Collision oraz Position na pozycji Strobe & Steady.

Sprawdźcie ilość paliwa w centralnym zbiorniku. Jeśli jest już pusty, należy wyłączyć centralne pompy na Overheadzie - przypomni zresztą o tym alarm FUEL. Jeśli paliwo jest w zbiornikach, a start odbywał się przy wyłączonych pompach - należy je włączyć.

Opcjonalnie, można wyłączyć komunikat o konieczności zapięcia pasów przez pasażerów: FASTEN BELTS OFF.

LCtrl + 4. Opcja nie wpływająca na samotne loty. Na panelu radia drugiego pilota ustawcie częstotliwość Guard 121.500 ustawiając pokrętło Standby i klikając na strzałkę między wyświetlaczami.

Gdy do osiągnięcia zadanej wysokości zostanie 2000 stóp, zmniejszamy tempo wznoszenia górnym pokrętłem DN do 2000 stóp na minutę.

Przy brakującym 1000 stóp do zadanego pułapu jeszcze bardziej zmniejszamy prędkość wznoszenia do +1000 stóp. O różnicy 1000 stóp przypomni krótki sygnał dźwiękowy.

Po osiągnięciu wysokości przelotowej samolot wyrówna lot. Włączacie z powrotem tryb VNAV lub (jeśli nie działa) ALT/HLD poniżej pokrętła Altitude.

LCtrl + 6. Systemy przeciwoblodzeniowe Anti-Ice, zwłaszcza silnika ENG, włączacie każdorazowo jeśli temperatura wynosi poniżej 10 stopni oraz występują zjawiska z podwyższoną wilgocią, np. przed wleceniem w chmurę lub strefę opadów. Wyłączacie poza strefą wilgoci oraz gdy temperatura spada poniżej minus 40 stopni Celsjusza. W rzeczywistości system na skrzydłach WING ANTI-ICE włącza się po wizualnym zaobserwowaniu lodu, np. na wycieraczkach i wyłącza po pewnym czasie. W odróżnieniu od systemu ENG, WING nie działa prewencyjnie i tylko usuwa nagromadzone oblodzenie.

LCtrl + 3. W celu zapewnienia silnikom optymalnej mocy na dużej wysokości i uniknięcia malejącej prędkości, po osiągnięciu pułapu przelotowego należy aktywować tryb CON (Max Continuous Thrust) przepustnicy. Na FMC wybierzcie N1 LIMIT, a następnie przycisk obok CON - pojawi się napis <ACT>.

LCtrl + 1. Po minięciu granicy 30 000 stóp przestawcie ogranicznik przechyleń w zwrotach BANK ANGLE na 10 stopni. Służy do tego zewnętrzny, największy pierścień ze skokową regulacją od 10 do 30, a nie wyświetlacz Heading!

Od tego momentu nie trzeba już praktycznie nic dotykać. Wystarczy pilnować, czy samolot leci wzdłuż różowej linii planu lotu na ekranie nawigacji, czy utrzymuje prędkość i wysokość oraz włączone są tryby autopilota (LNAV, VNAV, CMD) - te elementy widać na sąsiednim ekranie PFD.

Na ekranie nawigacji widać zawsze nazwę najbliższego punktu nawigacyjnego oraz pozostałą odległość w milach i prognozowaną godzinę dotarcia do punktu.

LCtrl + 3. Podobne informacje widać na FMC w sekcji PROG (Progress). Można tu podejrzeć najbliższe punkty nawigacyjne z prognozowanym czasem przylotu (ETA) oraz prognozowanym stanem paliwa po osiągnięciu punktu (Fuel).

Warto też zawczasu sprawdzić sekcję LEGS planu lotu. Za pomocą przycisków PREV/NEXT PAGE przejść do pierwszego punktu nawigacyjnego, który będzie miał restrykcję niższej wysokości niż przelotowa. Oznacza to, że przed tym punktem należy odpowiednio wcześniej rozpocząć etap zniżania do lądowania. W tym przykładzie to punkt LOGAN, w którym samolot ma znaleźć się na wysokości 25 000 stóp. Kolejny, SABER, to już 16 000 stóp.

Informacje te będzie widać również na ekranie nawigacji. Przy punkcie LOGAN widnieje wysokość FL250, natomiast przed nim oznaczony na zielono jest punkt T/D - TOP OF DESCENT, czy moment, w którym będzie trzeba zacząć zniżanie. Pilnujcie tego miejsca, zwłaszcza podczas długich lotów, gdy często odchodzi się od komputera.

Zerkając czasem na plan lotu, pozostaje się zrelaksować i podziwiać widoki aż do osiągnięcia punktu rozpoczęcia zniżania.