Przeżycie w niekorzystnym środowisku | Podstawy | Stalker Czyste Niebo

Przeżycie w niekorzystnym środowisku

Uwaga! Poniższe wskazówki adresowane są głównie do początkujących graczy, którym pierwsza część serii jest całkowicie obca. Jeśli grałeś w Cień Czarnobyla, wiele spośród przedstawionych tu porad może Ci się wydać znajome czy wręcz oczywiste.

Musisz przede wszystkim mieć na uwadze to, że S.T.A.L.K.E.R.: Clear Sky znacznie odbiega od schematu rozgrywki proponowanego przez większość FPS-ów, stanowiąc wyraźny ukłon w stronę RPG-ów pokroju Obliviona czy serii Gothic. Oznacza to przede wszystkim zdecydowanie większą swobodę działania. Możesz więc do woli eksplorować dostępne plansze, które połączone są ze sobą dość gęstą siecią korytarzy. Gra nie zmusza gracza do eksploracji map w ściśle ustalonej kolejności, niemniej przedwczesne wybranie się w bardziej niebezpieczne miejsca, może zaowocować szybkim zgonem głównego bohatera.

Gra oferuje dużą swobodę działania, niemniej wszelkie działania należy podejmować z dużą rozwagą.

Warto już na początek powiedzieć, że eksplorowany świat jest bardzo niebezpieczny. Po kilkunastu minutach spędzonych z Clear Sky może wydawać się, że jest to stosunkowo mało wymagająca i potrafiąca wybaczyć wiele błędów strzelanina. Nic bardziej mylnego. Stracić życie można na wiele różnych sposobów i to niekiedy przez przypadek. Zdecydowanie najważniejszym problemem są utrudnienia wynikające z samej obecności w strefie. Główny bohater może zginąć lub odnieść poważne obrażenia w wyniku podpalenia, porażenia prądem czy otrucia. Szczególnie należy jednak uważać na skażone strefy. Napromieniowanie głównego bohatera powoduje, że jego pasek zdrowia zaczyna maleć w zastraszającym tempie. Jedynym ratunkiem są odpowiednie środki medyczne, którymi jednak w danym momencie należy dysponować. Z wieloma wspomnianymi utrudnieniami powiązane są także anomalie Zony. Generalnie zasada jest taka, że właściwie wszystkie anomalie (poza teleportami) należy omijać szerokim łukiem.

Ważną rolę w przeżyciu na polu bitwy odgrywa częste zapisywanie stanu gry. Mowa przede wszystkim o wykonywanych na bieżąco quicksave'ach, choć mogą się one okazać zgubne, gdyż tworzą pojedynczy slot. W przypadku zapisania postępów w złym miejscu (np. znajdując się na skraju śmierci) nie można liczyć na załadowanie jednego z wcześniejszych quicksave'ów. Równolegle należy więc tworzyć standardowe save'y. Najlepiej, żeby było ich co najmniej kilkanaście. Ponadto przed zapisaniem stanu gry warto zatrzymać się i sprawdzić, czy w okolicy nie ma przeciwników. Pozwoli to na uniknięcie niepotrzebnych problemów.

Kontakt z wieloma anomaliami kończy się niestety błyskawiczną śmiercią głównego bohatera.

W grze zawarto cykl całodobowy. Ma to swoje dobre i złe strony. Do zalet można zaliczyć przede wszystkim prostsze zaskakiwanie wrogów o zmroku, szczególnie jeśli wyłączy się latarkę i dysponuje karabinem maszynowym lub snajperką z tłumikiem. Główną wadą działania nocną porą jest bardzo ograniczone pole widzenia. Należy więc uważać zarówno na anomalie, które za dnia dojrzałoby się z większego dystansu, jak i na potwory preferujące ataki z zaskoczenia.

Omawiając podstawowe kwestie, nie można pominąć sprawy identyfikacji i likwidacji przeciwników. O zależnościach pomiędzy poszczególnymi frakcjami szerzej mówię w jednym z kolejnych podpunktów. Teraz pragnę jedynie zwrócić uwagę na kilka istotnych spraw. Przede wszystkim, wzorem bardziej złożonych gier RPG, należy unikać starć ze zdecydowanie mocniejszymi w danym momencie przeciwnikami. Większości walk można uniknąć - omijając wrogów, uciekając od nich (nie zawsze jest to niestety wykonalne) czy wyczekując, aż w danej okolicy zjawią się sojusznicy i poradzą sobie z oponentem. Nie radzę też atakować większych grup, czy to wrogich żołnierzy, czy mutantów. Walki z kilkoma przeciwnikami są bardzo trudne i nieprzewidywalne, nawet jeśli dysponuje się dużą przewagą ognia.

Nie warto atakować silniejszych przeciwników czy zgrupowań jednostek wroga. Świetnym przykładem może być baza wojskowa w sektorze Kordon. Lepiej trzymać się od niej z daleka.

Jeśli chodzi o samych przeciwników, w grze pojawiają się niemal wszystkie istoty znane z pierwszej części serii. Pomijając członków różnych frakcji, w początkowej fazie rozgrywki ma się do czynienia głównie z dzikami i zmutowanymi psami. Na te drugie warto uważać, gdyż są bardzo zwinne, a ich ugryzienie może zadać spore obrażenia. W dalszej fazie rozgrywki trzeba strzec się przede wszystkim niewidzialnych bestii, zwłaszcza podczas przemierzania terenów pod osłoną nocy. Tradycyjnie już też pilnuj się podczas starć ze "skoczkami", umiejętnie przemieszczając się na boki. Tak na dobrą sprawę problemów nie sprawiają jedynie zombiaki, choć i tu musisz zadbać o odpowiednią osłonę oraz zachować spory dystans.

Przeciwnicy w Clear Sky są zdecydowanie sprytniejsi od tych znanych z podstawowej wersji, zwłaszcza członkowie wrogo nastawionych frakcji. Głównym utrudnieniem są rzucane przez nich granaty. O nadlatującym granacie dowiesz się dosłownie w ostatniej chwili, co zazwyczaj nie daje dużych szans na ucieczkę. Najlepiej więc często zmieniać pozycję i obserwować poczynania wrogów, szczególnie jeśli toczy się walki na niewielkim dystansie.

Nocną porą należy uważać między innymi na potwory obdarzone darem niewidzialności.

S.T.A.L.K.E.R.: Clear Sky

5 września 2008

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja