Flight Simulator: Samolot pasażerski - lądowanie ILS

Ta strona poradnika do gry Microsoft Flight Simulator opisuje lądowanie samolotem pasażerskim przy użyciu systemu ILS - Instrument Landing System. Przedstawiamy kompleksową instrukcję wszystkich czynności niezbędnych do wylądowania samolotem typu Airbus lub Boeing.

Przygotowania do lądowania rozpoczynają się już od zejścia na 10000 stóp, kiedy włącza się światła do lądowania LAND L i R - ON.

Kolejny krok to dostosowanie ciśnienia wysokościomierza do lokalnych warunków - albo klawiszem B, albo bardziej realistycznie - pokrętłem na panelu instrumentów według wskazań danych pogodowych METAR lub komunikatu z wieży.

W trakcie zniżania trzeba już też wytracać prędkość. Poniżej 15000 możecie ją ustawić na około 200 węzłów, a poniżej 10000 stóp zmniejszyć na trochę poniżej 200 węzłów. Pokrętłem ustawiacie wartość i potwierdzacie wciskając tryb prędkości wybieranej (Selected Air Speed Mode).

Zwolnienie poniżej 200 węzłów wymaga już wysunięcia klap FLAPS - na razie na pozycję 1.

W międzyczasie odezwie się kontroler z wieży z informacjami o lądowaniu, m.in. numerem pasa czy procedurą STAR. Jeśli w komputerze wcześniej wpisaliśmy inny STAR i jego punkty zostały rozpoznane, to można zignorować ten komunikat.

Klikając na MCDU przycisk Next Phase aż do ekranu podejścia do lądowania APPR można sprawdzić wyliczoną przez komputer lotu prędkość lądowania. VAAP (V Approach) pokazuje, że podczas podchodzenia do pasa z wypuszczonym podwoziem i klapami samolot powinien lecieć z prędkością 149 węzłów. VLS to Lowest Selectable - najniższa prędkość, jaką będzie utrzymywać autopilot i automatyczna przepustnica.

W zakładce RAD NAV w MCDU sprawdźcie, czy wpisana jest częstotliwość systemu ILS dla wybranego pasa do lądowania. W domyślnym samolocie A320 powinno się to odbyć automatycznie, w przypadku innych maszyn może być konieczne wpisanie tej wartości samodzielnie. Częstotliwość ILS można znaleźć na mapach lotnisk lub odczytać w grze. Szczegółową instrukcję znajdziecie w dziale FAQ poradnika.

Na środku panelu instrumentów ustawcie siłę automatycznych hamulców kołowych AUTO BRK. Przy długich pasach zwykle wystarczy średnia MED., przy krótkich MAX.

Za przepustnicą ustawcie dźwignię hamulca aerodynamicznego maksymalnie do góry, by uzbroić spoilery (GND SPLRS). Po wylądowaniu wysuną się automatycznie i pomogą w wyhamowaniu samolotu na pasie.

Z wcześniejszego sprawdzania punktów nawigacyjnych wynikało, że punkt HELZR wymaga wysokości 4000 stóp. Taka wysokość jest więc ustawiona w Autopilocie. HELZR to także wyjście na finalną prostą, gdzie musicie być już w pełni gotowi do lądowania. Przyciskiem LS po lewej stronie panelu autopilota włącza się wyświetlanie informacji o systemie ILS, które pokażą się na monitorach PFD i ND we fioletowym kolorze.

Tuż przed punktem HELZR ustawiacie wysokość dla następnego punktu, czyli 3200 stóp dla KARFO. To już też najwyższy czas, by ustawić prędkość podejścia, czyli 149 węzłów (144 najmniej). Pamiętajcie, by potwierdzić wybór prędkości wciskając przycisk na tryb wybieranej prędkości (Selected). Według pierścieni zasięgu na ekranie nawigacji widać, że jesteśmy jakieś 12 mil od pasa.

Ustawiając tak małą prędkość koniecznie trzeba wysunąć klapy FLAPS w konfiguracji do lądowania, czyli na pozycję 4 - Landing.

Wchodząc na kurs pasa uzbrajamy Localiser przyciskiem LOC, pomagający ustawić się na idealnie na wprost pasa.

Przy odległości 9 mil (minimalnie 7 mil) od pasa wysuńcie podwozie klawiszem G na klawiaturze lub dźwignią na środku panelu instrumentów.

W punkcie KARFO wysokość i prędkość muszą już odpowiadać wymogom zejścia po ścieżce, czyli 149-144 węzły i 3200 stóp. To wysokość, na której często działa już system ILS, więc koniecznie aktywujecie teraz tryb APPR (Approach) po prawej stronie panelu.

Tryb APPR oznaczony jest na monitorze PFD jako litery G/S (czyli Glide Slope - ścieżka zejścia). Niebieskie oznaczenie pod spodem zielonego oznacza, że tryb jest uzbrojony, ale jeszcze nie aktywny. Samolot jeszcze nie przechwycił sygnału ILS.

Tuż przed ostatnim punktem nawigacyjnym DGLAS samolot przechwycił sygnał ILS i rozpoczął zejście po ścieżce (Glide Slope). Widać to po literach G/S, które zmieniły kolor na zielony informując, że teraz to jest aktywny tryb autopilota. System będzie teraz sterował tak, by dwa fioletowe diamenty po bokach sztucznego horyzontu na ekranie PFD znalazły się na środkowych pozycjach.

Przez chwilę pozostaje Wam tylko obserwować schodzenie samolotu po ścieżce w stronę pasa, ale powszechnym zwyczajem jest przejmowanie sterów i wykonanie ostatniej fazy przyziemienia "ręcznie" przez pilota.

Nie ma tutaj żelaznej zasady. Niektórzy piloci przejmują stery wcześniej ok. 3000 stóp nad ziemią, inni później. W przypadku złej pogody, silnego wiatru bocznego robi się to wcześniej.

Wciśnijcie przycisk autopilota AP1. Komputer pokładowy będzie informować Was komunikatami głosowymi o wysokości podczas podejścia. Od 1000 stóp są to komunikaty co 100 stóp, a poniżej 50 stóp to już sygnały co 10, czyli 40, 30, 20...

Jeśli nie ma silnego wiatru, nie będzie trzeba wykonywać żadnych dużych korekt w sterowaniu. Utrzymujcie kierunek ustawiony przez autopilota obserwując i pilnując środkowego położenia dwóch diamentów na PFD. Po bokach pasa widać też wspomagające lądowanie światła PAPI Lights. Dwa białe i dwa czerwone oznaczają, że samolot schodzi prawidłowo po ścieżce. Przewaga czerwonych oznacza, że jesteście za nisko, a białych - za wysoko.

Tuż nad pasem, gdy komputer zamelduje o wysokości 20 stóp, cofnijcie przepustnicę na jałowe obroty (pozycja Idle). Samolotem trzeba wykonać teraz lekką "flarę", czyli bardzo delikatnie unieść dziób do góry tuż przed przyziemieniem ciągnąc drążek do siebie.

Flara umożliwia przyziemienie głównym podwoziem. Właściwe schodzenie po ścieżce ustawia już samolot pod pewnym kątem, więc upewnijcie się, że Wasza flara nie będzie zbyt duża, inaczej samolot uderzy ogonem w pas lub poderwie się do góry.

Gdy samolot znajdzie się na pasie, ustawcie przepustnice na ciąg wsteczny, czyli czerwone pole oznaczone jako REV.

Przy dobrze ustawionych hamulcach Auto Brakes nie powinno być konieczności hamowania kołami. Samolot powinien zwolnić do prędkości kołowania.

Gdy prędkość spadnie, można już ustawić przepustnicę na pozycję obrotów jałowych Idle, schować klapy i spoilery. Dla zachowania klimatu i realizmu można jeszcze wyłączyć światła lądowania.

Można już zjechać z pasa najbliższym wyjazdem oznaczonym żółtą linią kołowania.

Opcjonalnie można poprosić kontrolera o wyznaczenie miejsca parkingowego i dróg kołowania, ale bez mapy lotniska znalezienie ich może być trudne. Generalnie wystarczy po prostu podjechać do wybranej bramki.

Korzystając ze steru kierunku i delikatnego operowania przepustnicą kołujcie do wybranego miejsca parkingowego.

Idealny manewr to zaparkowanie przednim podwoziem na szczycie litery "T".

Pozostało już tylko zaciągnąć hamulec postojowy PARK BRK i wyłączyć silniki kierując obie dźwignie w dół.

Microsoft Flight Simulator wyświetli na koniec podsumowanie lotu.

Microsoft Flight Simulator

18 sierpnia 2020

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja