Łowca jeleni (The Deer Hunter). Filmy, przy których będziesz błagać o przerwę

• Najlepsze długie filmy, przy których będziesz błagać o przerwę
• Liga Sprawiedliwości Zacka Snydera (Zack Snyder’s Justice League)
• Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia – wersja rozszerzona (The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring – Extended Cut)
• Irlandczyk (The Irishman)
• Łowca jeleni (The Deer Hunter)
• Okręt (Das Boot) – wersja „uncut”
• Watchmen. Strażnicy: The Ultimate Cut (Watchmen: The Ultimate Cut)
• Dawno temu w Ameryce (Once Upon a Time in America)
• Siedmiu samurajów (Shichinin no samurai)
• Lawrence z Arabii (Lawrence of Arabia)
• Szatańskie tango (Sátántangó)

Łowca jeleni (The Deer Hunter)

Michael Cimino należał do grona reżyserów, którzy zawładnęli Hollywood już na starcie swojej kariery. I choć szybko stał się łakomym kąskiem dla amerykańskich wytwórni, to bardzo szybko spadł z rowerka i stracił dryg do kręcenia ponadprzeciętnych dzieł, ale to temat na zupełnie inną historię, zresztą bardzo długą. Teraz skupmy się na tym najjaśniejszym epizodzie jego kariery, czyli oscarowym Łowcy jeleni – jednym z pierwszych filmów podejmujących drażliwy wówczas temat wojny w Wietnamie. Nie był to jednak bezmózgi sensacyjniak estetyzujący losy żołnierzy na froncie – co to to nie. Mówimy tu o bolesnym ludzkim dramacie bez zahamowań.

Oprócz podziwiania obrazków stricte batalistycznych mamy tutaj również okazję do prześledzenia momentów przed- i powojennych, co pozwala na dokładniejsze poznanie bohaterów i ich sylwetek psychologicznych. Widzimy, że do wojska zostali powołani zwykli ludzie, a nie fachowcy trzymający na co dzień broń w ręku. Niektórzy fani zastanawiają się, dlaczego w ogóle Cimino decydował się na takie sceny, skoro równie dobrze mogłyby zostać wycięte i film nie trwałby wtedy bitych 3 godzin.

Sęk w tym, że reżyser nie patrzył na potencjalną długość, gdyż wolał skupić się na tym, aby jego artystyczna wizja była całkowicie zrealizowana. A do tego potrzebował również sekwencji nieco spokojniejszych od strony tonalnej, tylko pozornie niepasujących do reszty filmu (w rzeczywistości są one kluczowe dla odpowiedniego ukazania rozwoju postaci). Bo po się spieszyć z opowiadaniem wartościowych historii? Czasem potrzebują one większej przestrzeni na to, aby odpowiednio wybrzmieć.