Twórczość Charlesa Chaplina i Bustera Keatona – komedie Monty Pythona i filmy z Jasiem Fasolą. Filmy, bez których nie byłoby Marvela i Star Wars

• 10 filmów, bez których nie byłoby Władcy Pierścieni i Marvela
• Nietolerancja (Intolerance) – Władca Pierścieni
• Nibelungi (Die Nibelungen) – Gra o tron
• Podróż na Księżyc (Le voyage dans la lune) – Star Wars i 2001: Odyseja kosmiczna
• Twórczość Charlesa Chaplina i Bustera Keatona – komedie Monty Pythona i filmy z Jasiem Fasolą
• Metropolis – Łowca androidów
• Człowiek, który się śmieje (The Man Who Laughs) – Joker
• Doktor Mabuse (Dr. Mabuse, der grose Spieler – Ein Bild der Zeit) – filmy o Jamesie Bondzie
• Znak Zorro (The Mark of Zorro) – filmy superbohaterskie DC i Marvela
• Krew poety (Le Sang d'un poete) – Miasteczko Twin Peaks
• Czarownice (Haxan) – Czarownica: Bajka ludowa z Nowej Anglii

Twórczość Charlesa Chaplina i Bustera Keatona – komedie Monty Pythona i filmy z Jasiem Fasolą

Starałem się wybierać do tej listy konkretne tytuły, ale w przypadku twórczości Charlesa Chaplina i Bustera Keatona nie jest to możliwe, ponieważ cały ich dorobek przyczynił się do bardzo raptownego rozwoju i popularyzacji gatunku komedii slapstickowej. Za jej twórcę uważa się Macka Sennetta, choć nie krył on w sobie tak wiele talentu jak wyżej wymienieni panowie, którzy byli głównymi szerzycielami kinowego slapsticku. A co kryje się pod tym tajemniczym określeniem?

Slapstick polega głównie na przekraczaniu pewnych ustalonych komediowych konwenansów i lekkiej ucieczce w stronę formalnego szaleństwa i absurdu. Te objawiały się przede wszystkim w zabawnych wypadkach, pościgach i innego rodzaju akcjach bazujących na fizycznych aktywnościach. Poślizgnięcie się na skórce od banana czy też ucieczka przed wściekłym tłumem w przyspieszonym tempie – o tego rodzaju żarcikach i scenach mowa.

Ważnym elementem komedii slapstickowej był stały bohater główny. Choć w niektórych produkcjach mógł nazywać się on nieco inaczej, to jego wygląd zewnętrzny i tak sugerował, że mamy do czynienia z tą samą postacią. O jej tożsamości stanowił przede wszystkim ubiór – elegancki garniaczek i charakterystyczne nakrycie głowy w postaci melonika czy kapelusza. Ponadto wyróżniać musiały się także pomalowane oczy i wyraziście zarysowane brwi.

Keaton i Chaplin tego rodzaju bohaterów kreowali, ale należy przyznać, że ich filmy nieco się od siebie różniły, choć prezentowany w nich komizm był podobny. Keaton nie bał się czarnego humoru (Rozkosze gościnności), a Chaplin stawiał raczej na uroczy sentymentalizm (Światła wielkiego miasta). Do dziś dzieła obydwu panów ogląda się z wielką przyjemnością, więc jeżeli chcecie rozpocząć przygodę z kinem niemym, to sięgnijcie właśnie po nie. Zwłaszcza jeśli frajdę sprawiają Wam filmy z Jasiem Fasolą, Bennym Hillem, czy ekipą Monty Pythona, które, nie oszukujmy się, Chaplinowi i Keatonowi zawdzięczają swoje istnienie.