Dishonored

Dishonored zachwyca klimatem i swobodą metod realizacji misji. Steampunkowe przygody zabójcy Corvo okazały się godnym spadkobiercą serii Thief i Deus Ex.

No powiem szczerze, że jeszcze w tego typu skradanki nie grałem. Nie dość, że można tę grę przejść całkowicie jako pacyfista (pomimo tak świetnego i rozbudowanego arsenału), to i sposobów na przedostanie się do celu bądź omijania przeciwników jest multum. Ot sandbox skradankowy. Czuć było ten ponury i paskudny klimat, jak się zmieniały sytuacje zależne od naszych decyzji, jeśli chodzi o zabójstwa. No i muzyka, zwłaszcza końcowa - majstersztyk. Świetna produkcja, polecam!

Dishonored 2012 PC 7/10Dobry wieczór gracze, grę ukończyłem aż dwa razy, dziś myślę sobie odpalamy Dishonored po raz trzeci po paru latach i nie zawiodłem się. Jak zwykle gierka ukończona w około 5h na poziomie normalnym.Co do gry jest bardzo dobrze zoptymalizowana, grało mi się wyśmienicie w FHD na max ustawieniach, zero ścin i spadek FPSów co jest wielkim plusem. Grafika w tej grze do najlepszych nie należy, takie 7/10, ale jest też na czym zawiesić oko, ładna woda, mroczne budynki, otoczenie, itd - to wszystko nadaje klimat tej grze. Muzyka w grze dość dobra. Co do systemu walki jest on epicki, fajnie sieka się wrogów, nie raz trzeba blokować cios, wytrącić wroga, ect, możemy odciąć im głowę, ręce, nogi - wszystko zostało dopracowane w każdym calu pod tym względem. Mamy również do dyspozycji granaty, pistolet, pułapki, kuszę z różnymi strzałkami i też umiejętności, które możemy nabyć poszukując w grze run, amuletów, umiejętności takie jak: Większy pasek życia, zwinność, walki. Możemy również opętać wrogów, zatrzymać czas, widzieć przez ściany, gdy zdobędziemy te umiejętności - co jest wielkim plusem, można byłoby dużo wymieniać jeszcze takich rzeczy. (UWAGA SPOILERY)Fabularnie również gra wciąga, wcielamy się tutaj w Corvo Lorda protektora Cesarzowej, która nam ufa, wysyłała nas ona do innego hrabstwa, miasta jak zwał tak zwał abyśmy zyskali sojuszników i pomogli zwalczyć zarazę, wracamy - nikt nie chce nam pomóc i wtedy się zaczyna, przekazujemy list cesarzowej i nagle skrytobójcy zabijają ją i porywają jej córke Emily, a nas umieszczają w lochach za niby zabójstwo cesarzowej i porwanie córy, tak na prawdę przecież my tego nie zrobiliśmy, pozostali przyboczni cesarzowej chcieli dla siebie władzę, a więc wrobili nas. Corvo ucieka z lochów, dzięki listowi od Rojalistów, uciekamy z lochów. Poznajemy rojalistów, Admirała i innych ludzi, ciągle wysyłają nas na zabójstwa przybocznych byłej cesarzowej i inne misje np: porwanie Sokołowa, itp, gdy wszystkich eliminujemy, wykonujemy różne zadania i odzyskujemy Emily, mówią że wpakują ją na tron i będzie po sprawie, że to nasza zasługa, oni teraz zrobią swoje, itd. Częstują nas toastem z trucizną którą przygotowuje Samuel, Samuel nas polubił więc nie chciał nas zabić, ale pozostali rojaliści patrzyli mu na ręce, gdyby nie dał trucizny Corvo został by zabity, a więc tak też uczynił, ale ukratkiem podał pół dawki, tracimy przytomność. Zostajemy wrzuceni na łódkę i odpływamy będąc nieprzytomnym, odnajdują nas pozostali skrytobójcy, prowadzą nas do Dauda, czyli do tego co jest odpowiedzialny za zabicie cesarzowej, chce z nami pogadać, wrzuca nas do rowu, odchodzi. Budzimy się, wydostajemy się, szukamy swego sprzętu i zabijamy Dauda (jeśli chcemy), mamy wybór. Wracamy do osady rojalistów, szukamy śladów Emily, zostawia nam ona list, wystrzeliwujemy sygnał dla Samuela, płyniemy do Havelocka, Samuel jest zły, pieprzy głupoty o tym kim się staliśmy i tak dalej, chce ostrzec resztę pomimo tego że nam pomógł. :O Ciekawy bieg sytuacji, ja zawsze go zabijam aby nikogo nie ostrzegł. Zabijamy rojalistów którzy nas zdradzili (jeśli chcemy, gra daje nam właśnie ten wybór). Zabijamy Havelocka, ratujemy Emily i tu nastaje koniec gry. Na końcu Odmieniec opowiada co się stanie, a na początku gry odmieniec daje nam właśnie te różne moce przykładowo: Przemieszczanie się w powietrzu, itd, w grze możemy go napotkać i to nie raz. W grze występują aż trzy zakończenia, wszystko zależy od tego jak będziemy grać, czy szerzyć chaos i zabijać od czasu do czasu, czy nie zabijać, oraz czy zabijać każdego kogo napotkamy, a więc są trzy zakończenia. Fabułę skróciłem jak mogłem, troche pominąłem kilka rzeczy. Zagrajcie a przekonacie się sami.A więc tutaj kończy się moja opinia. Na pewno wrócę do tej gry przynajmniej raz w roku, na prawdę warto zagrać. Każdemu serdecznie polecam tą grę, oferuje ona dużo dobrej zabawy. Trzymajcie się, dobrej nocy!

Razem z serią Deus Ex, seria Dishonored to moje ulubione skradanki. Obydwie te gry są bardzo podobne, FPP, możliwość grania zabijając wszystko lub nie zabijając dosłownie nikogo i przemieszając się jak duch, nadnaturalne moce głównego bohatera. I to własnie to skradanie, eliminowanie po cichu zabezpieczeń wroga jest w Dishonored najlepsze. Do tego dosyć rzadki ostatnio w grach klimat steampunkowy. Gra się świetnie, fabuła jest ciekawa, grafika ma ciekawy styl, a eksploracja i czyszczenie map z wrogów sprawia mega przyjemność. I ta satysfakcja za dostanie achievementów za nie zabicie nikogo i nie bycie ani razu zauważonym przez całą grę. Przeszedłem już ze 4 razy, a pewnie jeszcze nie raz wrócę.

Super gra. Na początku przeraził mnie ogrom możliwości, ale postanowiłem że przejdę ją nie zabijając nikogo. + świetna optymalizacja ( mam słaby laptop z 2012 r a mimo to stabilne 60kl/s)+ wczytywanie gry to raptem kilka sekund+ podoba mi się styl graficzny . + wczytywanie się w historię i podsłuchiwanie wrogów+ misje poboczne+ możliwość wyborów wpływających na rozwój fabuły.+ mam ochotę zagrać jeszcze raz

Dycha, pełne 10 punktów ode mnie jako fana skradanek. Dla mnie była to świetna gra zakończona happy endem, dla mnie który grając kombinował na wszystkie sposoby jak tu przejść poszczególne etapy niezauważony, nikogo nie zabijając - używałem dostępnych "dobrych" mocy w najrozmaitszy sposób, co dawało niesamowitą frajdę. Dla gracza nastawionego na szybkie przejście i zabijanie wszystkiego co się rusza to by była raczej przeciętna pozycja, dla mnie GOTY bez dwóch zdań.

wlasnie przeszedlem i wiem juz ze jest to jedna z najlepszych gier w jakie w zyciu gralem!!ta gra ma elementy zaczerpniete z innych gier ale zauwazylem ze bierze z tych gier tylko to co najlepsze:hitman - cele do zlikwidowania i wiele drog do tego. zanim wzialem sie za cel, warto bylo przeanalizowac całą mape - czesto zdarzaly sie zadania pobocznesplinter cell - dzialanie z zaskoczenia, eliminacja po cichuasasin creed - znow eliminacja celu+ skakanie po dachach i żywe (lub w tym wypadku pół żywe) miastobioshock - mechanika gry i rozne urzadzenia (nad ktorymi mozna bylo przejac kontrole) i pozostawiane ksiazki notatki itpWolfenstein(2010) - misje główne, po czym wracalem do bazy gdzie sojusznicy zlecali kolejne celeNeverwinter nights1 - zaraza ktora spustoszyła miastoKlimat, fabuła, roznorodnosc przechodzenia misji.. przeszedlem w tydzien ale gralem całymi dniami!mistrzostwem była misja na balu!z minusow tylko kwestia techniczna: im dluzej gralem tym dluzej wczytywaly sie sejwy, jakby mieliło wszystko co do tej pory przeszedlem. Zakonczenie tez nie powalało. Przeszedlem na 2 rozne zakoczenia i był ten sam filmik, tylko delikatnie roznil sie opisem

Niespotykany we współczesnych grach klimat. Historia może i trochę sztampowa, ale kreacja świata, z wielorybim tranem jako źródłem energii, przedziwna wariacja na temat steampunku, nastrój przywodzący na myśl trochę XIXw. Anglię i absolutnie rewelacyjny projekt poziomów stawiają Dishonored w moim TOP 10.

Długo boczyłem się na Dishonored, urażony tym, że Arkane Studios zrobiło tę grę, zamiast kontynuować wspaniałe Dark Messiah of Might and Magic. Oczywiście dziś, kiedy wreszcie mam za sobą przygodę ze "Zniesławionym", po tym żalu nie ma śladu. Teraz złorzeczę twórcom raczej za to, że kazali mi wybierać między świetnie zrealizowanym skradaniem się a równie satysfakcjonującym szlachtowaniem wrogów w otwartej walce. Chociaż mechanika schodzi tak naprawdę na dalszy plan wobec miażdżącego projektu świata i klimatu oraz tego, jak skonstruowano misje i wkomponowano wybory moralne w rozgrywkę. Cudo!

Nie wytrzymałem do obniżenia ceny i kupiłem. Kończę misję Clockworld i na razie jestem pod wrażeniem, jak przyjemna i satysfakcjonująca to gra. Planuję przejść teraz Corvo ghostując (zero alarmów, zero trupów, zero zauważeń), a potem poszaleć Emily i pozabijać to co teraz omijam. Na wyższym poziomie trudności stanowi wyzwanie, na szczęście dróg do celu jest tyle że każdego usatysfakcjonuje, tak więc każdy fan dwóch pierwszych Thiefów na expercie powinien być zadowolony. To praktycznie miód znany z jedynki, plus moim zdaniem mocno poprawione AI oraz podrasowane skradanie. W tym momencie ode mnie mocne 8 z załączeniem że ocena raczej pójdzie w górę, bo na razie nic nie rozczarowało i nie sądzę by już miało. Pojedyncze glicze z rodzaju robot kręci się po schodach mi nie wadzą. Jestem podekscytowany bo od dawna nie napotkałem na dobry, skradankowy tytuł w którym naprawdę muszę trochę sejwów powgrywać na nowo i ustalić strategię, by "przeskoczyć" jakichś wrogów. Kciuk w górę.