Najlepsze filmowe ekranizacje książek
Są książki, których zekranizować się nie da. Nawet jeśli się da, kinowy seans pozostawia uczucie niedosytu, a często i rozczarowania. Istnieją jednak takie dzieła literackie, które na ekranie wyglądają tak samo dobrze albo i lepiej niż na papierze.
Spis treści
- Najlepsze filmowe ekranizacje książek
- Harry Potter i więzień Azkabanu (Harry Potter and the Prisoner of Azkaban)
- Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia (The Lord of the Rings: Fellowship of the Ring)
- Pokot
- Lista Schindlera (Schindler’s List)
- Casino Royale (2006)
- 2001: Odyseja kosmiczna (2001: A Space Odyssey)
- Ojciec chrzestny (The Godfather)
- Lot na kukułczym gniazdem (One Flew Over the Cuckoo’s Nest)
- Sanatorium pod klepsydrą
- Władca Pierścieni: Powrót króla (The Lord of the Rings: The Return of the King)
- Małe kobietki (Little Woman, 2019)
- Podziemny krąg (Fight Club)
- American Psycho
- Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential)
- Za wszelką cenę (Million Dollar Baby)
- Piękna praca (Beau Travail)
- Czas apokalipsy (Apocalypse Now)
- Sherlock Holmes
- Milczenie owiec (The Silence of the Lambs)
Piękna praca (Beau Travail)
- Tytuł książkowego pierwowzoru: Billy Budd
- Kto pisał książkę: Herman Melville
- Kto reżyserował: Claire Denis
- Kiedy obraz zawędrował do kin: 1999 r.
- Gdzie obejrzeć: DVD
Powieść, na której Claire Denis oparła Piękną pracę, to dzieło wyraziste i z gruntu realistyczne. Film natomiast bardziej przypomina poprzetykany jawą sen. Niestety raczej nie z tych pięknych, na przekór tytułowi. Główny bohater filmu, Galoup, zmaga się bowiem z wyrzutami sumienia z powodu nękania młodego żołnierza podobnie jak on biorącego udział w wojnie o Dżibuti.
W filmie zagrało praktycznie wszystko. Mamy wyrazistych głównych bohaterów, przyjemną dla oka kolorystykę opartą na odcieniach czerwieni oraz świetną muzykę Erana Zura (nie, to nie ten od Dragon Age – tamten soundtrack skomponował Inon Zur). Reżyserce udało się jednocześnie nie ominąć żadnego ważnego wydarzenia z książki i wzbogacić materiał źródłowy o metafory charakterystyczne dla kina surrealistycznego. To po prostu trzeba obejrzeć.