Filmy i seriale 25 września 2021, 09:30

Najlepsze filmowe ekranizacje książek

Są książki, których zekranizować się nie da. Nawet jeśli się da, kinowy seans pozostawia uczucie niedosytu, a często i rozczarowania. Istnieją jednak takie dzieła literackie, które na ekranie wyglądają tak samo dobrze albo i lepiej niż na papierze.

Spis treści

Lista Schindlera (Schindler’s List)

Tytuł książkowego pierwowzoru: Lista Schindlera
Kto pisał książkę: Thomas Keneally
Kto reżyserował: Steven Spielberg
Kiedy obraz zawędrował do kin: 1993 r.
Gdzie obejrzeć: CDA Premium, DVD

Lista Schindlera to jeden z tych filmów, na których nie da się nie płakać. Historia przedsiębiorcy ratującego skazanych na zagładę Żydów porusza od początku do końca. Nie brak tu brutalności i okrucieństwa. Z kominów nad Auschwitz naprawdę wydobywa się dym ze spalonych ludzi, a naziści nie oszczędzają dzieci ani starców.

Spielbergowi zdarzyło się wprawdzie w kilku miejscach nagiąć historyczną prawdę, a ostatecznie oddzielić grubą kreską tych „dobrych” od „złych”, nie pozostawiając wiele miejsca na postaci niejednoznaczne etycznie, w ogóle na wybory, w których nawet najwięksi bohaterzy musieliby wybrać mniejsze zło. Heroizm zawsze przyczynia się tu do ostatecznego triumfu sprawiedliwości. Jasne, trochę to naiwne, ale za to jak pokrzepiające! Nawet więc jeżeli nie jest to najbardziej wiarygodne z filmowych przedstawień II wojny światowej, z pewnością jest ono wzruszające na równi z Życie jest piękne Roberta Benigniego.

Spielberg nie tylko w przypadku Listy Schindlera wykorzystał wcześniej napisaną powieść. Tak samo stało się w przypadku Parku Jurajskiego – nakręconego na podstawie prozy Michaela Crichtona. Na wielkim sukcesie blockbustera z dinozaurami w rolach głównych zyskali obaj – Crichton wprawdzie był już rozpoznawalny przed premierą filmu, ale to on zapewnił mu milionowe zyski ze sprzedaży książek i pozwolił spokojnie zabrać się za pisanie kontynuacji. Spielberg również zabrał się za realizację sequela. Zanim to się jednak stało, dzięki sukcesowi Parku Jurajskiego mógł sobie pozwolić na aż 4 lata odpoczynku od pracy za kamerą.