Pathfinder: Kingmaker - Definitive Edition

Dobry władca spór rozstrzygnie, miasto postawi, a potem smoka własnoręcznie ubije. I tak to będzie wyglądało w Pathfinder: Kingmaker debiutującego Owlcat Games. To niezłe RPG z kilkoma poważnymi „ale”.

Izometryczny RPG ze swoim własnym stylem. Niektórzy mogą odbić się od paru rozwiązań na jakie zdecydowali się twórcy, między innymi limitu czasowego który towarzyszy przez całą grę, mi jednak pasowało tutaj prawie wszystko.Zalety:1. Wspaniała, klasyczna przygoda kojarząca mi się ze stołową sesją i mająca co najmniej kilka ton uroku. Poza tym wątek główny jest bardziej przyziemny niż w takich pillarsach czy divinity. Nie decydujemy o losach wszechświata który skończy się jeśli przegramy, rozgrywamy własne, bardziej osobiste dramaty i przygody. Właśnie takiej odmiany szukałem. Poza tym twórcy perfekcyjnie dobrali tempo rozgrywki. Elementy dużego napięcia przeplatają się z okresami względnego spokoju, co jakiś czas możemy odetchnąć i nabrać sił przed kolejną serią ważnych wydarzeń. I wreszcie wątek główny jest po prostu ciekawy, na początku wydaje się nawet nieco chaotyczny potem jednak okazuje się, że wszystkie elementy układanki zaczynają do siebie pasować.2. Jedni z najbarwniejszych towarzyszy z jakimi kiedykolwiek się spotkałem. Może ci z drugich pillarsów są nieco bardziej aktywni a ci z planescape torment czy divinity orginal sin 2 mają więcej głębi ale ani jedni ani drudzy nie wzbudzili we mnie tak wielkiej sympatii jak z pathfindera. No, może poza paroma z tormenta właśnie. Są bardzo aktywni, często się odzywają. Szkoda tylko, że nie wszystkie linie dialogowe zostały nagrane, dobrze gdyby to stało się standardem. Każdy ma zadanie które ciągnie się przez niemal całą, bardzo długą przecież grę. Towarzysze wchodzą też ze sobą w różnego rodzaju relacje, niektórzy są parą inni służą wrogim bogom i mogą się nawet pozabijać. Wisienką na torcie są bardzo krótkie rozmowy jakie towarzysze prowadzą ze sobą przed każdym rozbiciem obozu. Taka drobnostka a tak bardzo dodawała klimatu. Poza tym towarzysze bardzo aktywnie uczestniczą w końcowym etapie gry. Ktoś może poświęcić się i zginąć, inni mogą zginąć jeśli w nieodpowiedni sposób rozwiążemy ich zadania, są kuszeni przez 'głównego złego' trochę jak w Fortecy Żalu z planescape torment, przed ostatnią bitwą odbywamy inspirujące rozmowy. Twórcy nie odpuścili do samego końca. Jednym minusem są romanse, słabo rozbudowane i chyba obecne bardziej ot tak dla zasady.3. Antagoniści. Gra jest podzielona na rozdziały i dlatego dość łatwo wyróżnić bossów każdego z nich. Większość z nich, no może poza jednym, jest ciekawa i niekoniecznie czarno-biała nawet jeśli się na pierwszy rzut oka taka wydaje. Wielki plus za to, że niektórych możemy oszczędzić lub nawet przyłączyć do naszego królestwa. Jednak mój prawdziwy zachwyt wzbudziła główna antagonistka. Ktoś może powiedzieć, że jej historia jest nieco ckliwa ale trudno, ja byłem oczarowany. Uwielbiam takie romantyczno-tragiczne opowieści i tą udało mi się przeżyć całym sercem. I raz jeszcze wielki plus za to, że możemy na różne sposoby się z nią rozprawić a nie tylko zarąbać mieczem.4. Napotkane postaci. Trochę w tym zasługa długości gry dzięki czemu wiele postaci przewija się przez kolejne akty, występuje w różnych mniejszych lub większych rolach pojawiając się czasem na naszej drodze. Zawsze miło się spotyka starych znajomych. W zależności od tego czy komuś pomogliśmy i jak niektórzy mogą nas później wspomóc.5. Muzyka. Nie jest aż tak porywająca jak w innych tytułach ale jednak jest zaletą, wprowadza nas w odpowiedni nastrój a szczególnie kawałki poświęcone eksploracji na mapie świata i w małych lokacjach.6. Epickie sceny. To nie filmowa epickość z dragon age czy mass effect ale w grze nie brakuje mocnych lub poruszających momentów.7. Pełen ciepła ale i absurdalny humor. Złapałem się na tym, że w niektórych momentach uśmiecham się do monitora, niektóre sceny są rozbrajacie i urocze np pewna debata w której bierzemy udział razem z jednym z naszych towarzyszy albo zadania które zlecamy przyjaciołom innej towarzyszce.8. Walka i bestiariusz. Nieumarłe cyklopy, sowoniedźwiedzie, jakieś węże z głową człowieka i tak dalej. Dużo tego i ładne to. Poza tym walka jest bardzo trudna, taktyczna i wymagająca myślenia i odpowiedniego przygotowania. A jeśli brakuje nam cierpliwości zawsze możemy zmniejszyć poziom trudności, tych jest na tyle dużo by każdy mógł wybrać najlepszy dla siebie.9. Gry jest długa ale raczej nie sztucznie wydłużana. Do samego końca chciało mi się grać i prawie nie czułem znudzenia.10. Parę szczegółów z których każdy nie zasługuje może na osobne wyróżnienie ale razem składają się na mocnego plusa. Zmiana charakteru w zależności od naszego postępowania, dziennik w formie książki pisanej przez jedną z naszych towarzyszek, sceny paragrafowe, ładne obrazki otwierające i kończące kolejne rozdziały i inne tego rodzaju przyjemności.Wady:1. Nie do końca spodobały mi się lokacje które zwiedzamy a zwłaszcza lochy. Porównajmy chociażby wielki loch z dodatku do pathfindera z podziemiami z pillarsów czy tyranny czy divinity a zobaczymy, że wypada on słabo łamane na bardzo słabo. Kwadratowe lub prostokątne pomieszczenia z unoszącą się mgiełką i jakimiś kolumnami, zwykle puste czasem z jakimiś nieciekawymi ozdobnikami w rodzaju beczek czy skrzyń. I tak do samego końca. Straszna bieda. Inne podziemia również nie zachwycają. Prawie każdy poziom Bezkresnych Ścieżek z pillarsów wyglądał wspaniale, Stare Mury z tyranny miały nieziemski klimat a tutaj? Nic ciekawego. W prawie żadnym też momencie nie byłem prawdziwie zachwycony wyglądem innych lokacji, nie były one w większości tak puste i brzydkie jak lochy ale też nie było w nich niczego imponującego.2. Brak opisu przedmiotów. Przyzwyczaiłem się do tego i lubiłem je czytać a tutaj nie miałem takiej możliwości.3. Zbyt dużo małych, nic nieznaczących lokacji z jednym lub kilkoma przeciwnikami. Poza tym twórcy przygotowali tylko niewielką liczbę rodzajów takich lokacji i szybko zaczynają się one powtarzać. Nie rozumiem po co to i gdyby nie fakt, że zwiedzenie ich nie zajmuje aż tak wiele czasu uznałbym to za sztucznie przedłużanie gry. Zamiast 20 takich samych bezsensownych lokacji wolałbym jedną taką ja ta ze scythe tree lub z tą wioseczką nad jeziorem, tam przynajmniej dostajemy jakieś zadania i poznajemy jakąś historię.

Długi i wymagający pełnego zaangażowania tytuł, który bywa przesadnie trudny, zwłaszcza jeśli chodzi o zarządzanie mocarstwem. Gra nie bez wad, ale moim zdaniem warta uwagi każdego miłośnika klasycznych rpg.

W 5 akcie gra się dla mnie skończyła, ale nie zraziło mnie to. Zacząłem od nowa na customowym poziomie trudności między hardem a unfair i super sprawa. Trzea się nagłówkować trochę co do strategii i rozwoju postaci. Dawno się tak nie namęczyłem. Niezła frajda.

Świetna i rozbudowana gra z kilkoma denerwującymi cechami. Każdy może znaleźć w niej to, co lubi najbardziej.GŁÓWNE WADY:1. Z góry narzucone tempo akcji. Rozumiem, że istnieje pewien chronologiczny porządek i stałe daty występowania zjawisk czy wydarzeń - tak to wygląda w rzeczywistości. Ale sztywna implementacja tego do gry, nie wydaje mi się szczęśliwym rozwiązaniem. Czasami dochodziło do takich kuriozalnych sytuacji, że aby popchnąć fabułę do przodu, musiałem wielokrotnie korzystać z trybu czekania (odpoczynek) aby móc grać dalej. Wszystkie dostępne na danym etapie gry lokacje miałem już odsłonięte, wszystkie questy zrobione i następowała próżnia - monotonne czekanie, aż wewnętrzny zegar w grze wybije godzinę kolejnego questa. Bardzo to zaburzało płynność rozgrywki.2. Upierdliwy system zmęczenia i konieczności posiadania racji żywnościowych.Już sama podróż po mapie świata była dość monotonna i upierdliwa (przydałaby się opcja szybkiego przemieszczania). Na dokładkę co chwila postaci się męczyły i trzeba było przedzierać się przez opcję odpoczynku/czekania, których też niemal nie szło przyspieszyć - bo wszystko odbywało się wg stałego schematu animacji i dialogów. Może na początku tak bardzo to nie przeszkadzało, ale w miarę rozrastania się obszaru mapy, większość czasu spędzałem na przemieszczaniu się między lokacjami i odpoczynku.3. Błędy, które mogą uniemożliwić dalszą rozgrywkę (gra nie pozwoliła mi przejść do jednego z końcowych etapów).Cała reszta zdecydowanie na plus. Gdyby nie wymienione przeze mnie główne wady byłaby 10-tka.