Prawa królewskie | Prawa w Crusader Kings II poradnik Crusader Kings II
Ostatnia aktualizacja: 31 lipca 2019
Prawa królewskie
Prawa królewskie (zaznaczone ikonką korony) mogą być zmieniane jedynie przez królów oraz cesarzy - wszystkie postaci niższego rzędu są ich całkowicie pozbawione. Ratyfikację nowych rozporządzeń przeprowadza się tak samo, jak w przypadku praw ogólnych, czyli zwykłą większością głosów. Różnica polega jednak na tym, że podczas głosowania nie biorą udziału wszyscy wasale władcy, a jedynie właściciele ziem w wybranym królestwie de jure (można je zobaczyć dzięki filtrowi w prawym dolnym rogu ekranu). Prawa królewskie w znacznym stopniu decydują o zakresie kompetencji władcy - są więc nie tylko bardzo istotne, ale i kontrowersyjne. Zmiana którejkolwiek z zasad zawsze wiąże się z trwałym rozdrażnieniem wszystkich wasali - po przegłosowaniu kwestii należy więc przygotować się do wojny. Jeśli zmieni się prawo inwestytury z papieskiego na wolne, trzeba się również liczyć z niechęcią papieża (prawosławni nie mogą zmieniać tego prawa).
Crown Authority (autorytet władzy):
Poziom | Modyfikatory | Skutki | Uwagi |
Minimalny | +5 do sympatii wszystkich podwładnych w królestwie | Gracz nie może wybierać dowódców armii ani odbierać podwładnym dóbr Wasale mogą walczyć ze sobą Tytuły ziemskie mogą opuścić domenę drogą mariażu Wasale mogą toczyć wojny zewnętrzne | Najgorszy z możliwych poziomów, sprawiający, że kraj cały czas nurza się w wewnętrznych wojnach. Wolność gracza jest bardzo ograniczona, szczególnie jeśli chodzi o przejmowanie włości (wygrana w wojnie domowej nie przynosi w takim wypadku żadnych korzyści). Jedyne dostępne ustroje to elekcja oraz pryncypat (gavelkind). |
Niski | Wasale muszą zapewnić władcy co najmniej 10% swoich wojsk -5 do sympatii wszystkich podwładnych w królestwie | Gracz nie może bezkarnie odbierać włości niewiernym poddanym, ale ma możliwość zagarniania dóbr swoich podwładnych (z karą do reputacji) Wasale mogą walczyć ze sobą Tytuły ziemskie mogą opuścić domenę drogą mariażu Wasale mogą toczyć wojny zewnętrzne | Poziom ten pozwala już na w miarę komfortową grę, ale nadal pozostawia wiele do życzenia. Poddani mogą toczyć ze sobą wojny, przez co często kumulują w swoich rękach bardzo duże tereny, tym samym zagrażając władzy monarchy. Należy ich więc jak najbardziej ograniczać, a w skrajnych przypadkach - wręcz mordować. Dostępne ustroje to elekcja oraz pryncypat (gavelkind). |
Średni | Wasale muszą zapewnić władcy co najmniej 20% swoich wojsk -10 do sympatii wszystkich podwładnych w królestwie | Gracz może bezkarnie odbierać włości niewiernym poddanym i ma możliwość zagarniania dóbr swoich podwładnych (z karą do reputacji) Wasale nie mogą walczyć między sobą Tytuły ziemskie mogą opuścić domenę drogą mariażu Wasale mogą toczyć wojny zewnętrzne | Najbardziej komfortowy ze wszystkich poziomów autorytetu - gwarantuje całkiem sporą wolność dla gracza, równocześnie ograniczając autonomię poddanych. Wielką zaletą jest zakaz walk wewnętrznych między wasalami, co w połączeniu z niewielkim spadkiem popularności stanowi doskonałe połączenie - decyzje gracza będą dzięki temu niezmienne (granice nadanych ziem nie ulegną zmianie na skutek wojny). Dostępne ustroje to elekcja, seniorat oraz pryncypat (gavelkind). |
Wysoki | Wasale muszą zapewnić władcy co najmniej 30% swoich wojsk -20 do sympatii wszystkich podwładnych w królestwie | Gracz może bezkarnie odbierać włości niewiernym poddanym i ma możliwość zagarniania dóbr swoich podwładnych (z karą do reputacji) Wasale nie mogą walczyć między sobą Tytuły ziemskie nie mogą opuścić domeny drogą mariażu Wasale mogą toczyć wojny zewnętrzne | Bardzo korzystny, acz ryzykowny poziom. Chociaż zapewnia jedność królestwa poprzez zakaz przechodzenia ziemi na zewnątrz domeny, to jednak cena jest bardzo wysoka - znaczny spadek zadowolenia podwładnych. Jest to więc propozycja przede wszystkim dla niewielkich, skupionych w sobie królestw oraz graczy, którym zależy na primogeniturze. Dostępne ustroje to elekcja, seniorat, primogenitura oraz pryncypat (gavelkind). |
Maksymalny | Wasale muszą zapewnić władcy co najmniej 40% swoich wojsk -30 do sympatii wszystkich podwładnych w królestwie | Gracz może bezkarnie odbierać włości niewiernym poddanym i ma możliwość zagarniania dóbr swoich podwładnych (z karą do reputacji) Wasale nie mogą walczyć między sobą Tytuły ziemskie nie mogą opuścić domeny drogą mariażu Wasale nie mogą toczyć żadnych wojen | Bardzo nieopłacalny wybór - gwarantuje w zasadzie te same korzyści, co poziom wysoki, a wiąże się ze znacznym spadkiem sympatii poddanych. Zakaz toczenia zewnętrznych wojen przez wasali wcale nie jest opłacalny: zwykle działają oni rozsądnie, atakując tylko tych wrogów, których mają szansę pokonać (tym samym powiększając domenę swoją i swego władcy). Dostępne ustroje to elekcja, seniorat, primogenitura oraz pryncypat (gavelkind). |
Inwestytura:
Typ | Modyfikatory | Skutki | Uwagi |
Papieska | Rozwody oraz prośby o zdjęcie lub nałożenie ekskomuniki kosztują o 50% mniej | Tylko papież może mianować biskupów - jest to całkowicie niezależne od gracza. | Nie można pozwolić na to, aby papież decydował za gracza - głowa Kościoła prowadzi własną politykę, często sprzeczną z interesami władców. Łatwo może dojść do sytuacji, w której królestwo rozpadnie się z powodu kilku nasłanych, zbuntowanych biskupów. Dodatkową wadą tego rodzaju inwestytury jest to, że całość podatków zgromadzonych przez ludzi kościoła zostaje przekazana papieżowi, a nie graczowi. |
Wolna | Wasale będący urzędnikami Kościoła darzą władcę większym szacunkiem (+25) Wszyscy wasale posiadający biskupstwa odnoszą się do władcy z przychylnością (+10) Papież jest niezadowolony (-30 do wzajemnych stosunków) | Gracz może swobodnie mianować biskupów jak i wyznaczać ich następców. Jeśli tego nie zrobi, decyduje papież. | Ten wybór znacząco polepsza stosunki z wasalami gracza - w szczególności tymi, którzy należą do kleru. Ponadto wolna inwestytura pozwala mu na swobodny dobór zastępców dla swoich biskupów - jeśli któryś z nich się zbuntuje, zawsze można go zabić i na jego miejsce wstawić wierniejszą osobistość. Istotne jest również to, że jeżeli biskupi darzą gracza sympatią większą, niż papieża, to będą płacić podatki właśnie jemu, a nie Ojcu Kościoła. |