Elekcja w Crusader Kings II (Feudal elective) | Ród i Dziedziczenie poradnik Crusader Kings II

Elekcja (Feudal elective)

Elekcja to dość powszechny, a równocześnie bardzo problematyczny ustrój. O tym, kto przejmie władzę po monarsze, decyduje głosowanie elektorów wybierających władcę spośród wszystkich wasali w państwie (rozważani są również członkowie rodziny panującej i agenci rady królewskiej). Taki stan rzeczy sprawia, że korona ustawicznie przechodzi z rodu na ród, tym samym zanurzając kraj w chaosie.

Elektorami są nie tylko posiadacze ziemscy, ale również członkowie rodziny panującej.

Elektorami są zawsze postaci stojące na szczeblu niższym o jeden stopień niż władca - jeśli więc dyskutowane są prawa sukcesyjne króla, elektorami będą wszyscy książęta dzielnicowi, arcybiskupi i dożowie. Analogicznie: o książętach będą decydowali hrabiowie, starości i książęta-biskupi, a o hrabiach: burmistrzowie, baronowie i biskupi. Jedynym wyjątkiem pozostają tutaj cesarze, którzy muszą liczyć się nie tylko z głosami podległych sobie królów, ale również najważniejszych książąt dzielnicowych (tych, którzy posiadają najwięcej ziem). Poza wymienionymi tutaj postaciami, prawo głosu i elekcji posiadają również członkowie rodu panującego.

Opis całej drabinki feudalnej można znaleźć w rozdziale Słowniczek: Tytuły ziemskie.

W dużych państwach elekcja jest najgorszym z możliwych ustrojów - należy szybko ją zlikwidować.

Jeśli władca cieszy się dużym poważaniem u swych wasali, system elekcyjny nie jest dla niego większym problemem - wszyscy zagłosują tak, jak sobie zażyczy. Dużo gorzej, jeśli w kraju panują różne kliki interesów wrogie monarsze - nie ma wówczas mowy o porozumieniu, a utrata korony jest w zasadzie nieunikniona. W takim wypadku należy zmienić cały ustrój albo też przekupić elektorów gotówką i nadaniami ziemskimi, by głosowali na właściwą osobę. Mimo pozorów, pierwsze rozwiązanie jest dużo bardziej korzystne, rozwiązuje bowiem problem raz na zawsze.

Uwięzieni wasale nadal posiadają prawo głosu (ikonka korony w prawej strony).

Przejęcie państwa o ustroju elekcyjnym to nie lada wyzwanie. Powiązania rodzinne mają tutaj bardzo niewielkie znaczenie - są istotne jedynie o tyle, że główny bohater powinien być jednym z elektorów albo przynajmniej krewnym obecnego władcy. Wynika z tego, że jeśli zaczyna się grę jako książę dzielnicowy wewnątrz państwa z tym ustrojem, zdobycie korony powinno być stosunkowo proste. W dużo gorszej sytuacji pozostają rody spoza królestwa, nie mają one możliwości uczestniczenia w elekcji, a tym samym ich szanse na przejęcie władzy pozostają bardzo znikome (przynajmniej do momentu, w którym staną się wasalami władcy i będą mogli być brani pod uwagę w głosowaniu).

Jeśli jest się elektorem, należy przekonać do siebie kontrkandydatów, a następnie zabić króla - korona od razu trafi we właściwe ręce.

Wymagania: w zasadzie brak (każda grywalna postać i każde państwo je spełniają).