10 gier, w których możesz zabić KAŻDĄ postać

Są takie gry, które da się przejść, nie robiąc nikomu krzywdy. I to nawet wtedy, gdy stający nam na drodze do celu złole to bezwzględni dranie z prawdziwego zdarzenia. A są takie, w których uśmiercić można dosłownie każdego.

Spis treści

Arcanum

Arcanum: Of Steamworks and Magick Obscura, Troika Games, Sierra Entertainment 2001.

Premiera: 2001
Gatunek: izometryczne RPG
Czy uśmiercenie wszystkich jest jednym z celów gry: nie

Arcanum, mimo pewnych błędów technicznych, było jednym z absolutnie najlepszych izometrycznych RPG początku XX wieku. Być może nawet ostatnim z tych najbardziej wartościowych. Na uwagę zasługiwało tu absolutnie wszystko – cudowna muzyka skrzypcowa, niezwykle pieczołowicie przedstawione uniwersum, łączące magię, technikę i działalność sił natury, wyraziści towarzysze (a było ich przecież bez liku) i – co chyba najważniejsze – emocjonująca do ostatniego aktu fabuła.

Zostało jeszcze 47% zawartości tej strony, której nie widzisz w tej chwili ...

... pozostała treść tej strony oraz tysiące innych ciekawych materiałów dostępne są w całości dla posiadaczy Abonamentu Premium

Abonament dla Ciebie

Marek Jura

W 2016 ukończył filologię na UAM-ie. Od tamtej pory recenzuje dla GRYOnline.pl prozę, poezję, filmy, seriale oraz gry wideo. Pierwsze kroki w branży dziennikarskiej stawiał zaś jako newsman w lokalnym brukowcu. Prowadził własną firmę – projektował, składał, testował i sprzedawał planszówki. Opublikował kilka opowiadań, a także przygotowuje swój debiutancki tom wierszy. Trenuje sporty walki. Feminista, weganin, fan ananasa na pizzy, kociarz, nie lubi Bethesdy i Amazona, lubi Lovecrafta, Agentów TARCZY, P:T, Beksińskiego, Hollow Knigt, performance, sztukę abstrakcyjną, mody do gier i pierogi.

więcej

Fallout 2

The Sims 4

Dark Souls

Dwarf Fortress

Hitman 3

The Elder Scrolls III: Morrowind

Po piąte: nie zabijaj. O moralnych dylematach w grach wideo

W branży, która od dobrych kilku lat ma fioła na punkcie „trudnych wyborów moralnych”, mało który deweloper potrafi sprawić, by były one integralną częścią rozgrywki. Ale jest studio, które mogłoby zorganizować specjalistyczne kursy o tej tematyce.

Gracz płakał jak zabijał - wrogowie, którzy wzbudzili w nas litość

Demony w Doomie, Mecha-Hitler w Wolfensteinie, ludzie w Goat Simulator – większość gier kompletnie nie kłopocze się, by stworzyć przeciwników, których będziemy traktować jak coś więcej niż żywy cel treningowy. Oto osiem wyjątków od tej reguły.