autor: Daniel Stroński
Te gry logiczne zrobią wam zakwasy w mózgu - nasze top 14
Gry logiczne to nie tylko Portal, The Witness i niszowe zbiory łamigłówek. Na rynku znajdziemy tysiące mniejszych i większych gier stymulujących szare komórki. Wybraliśmy dla Was kilkanaście najciekawszych tytułów.
Spis treści
- Te gry logiczne zrobią wam zakwasy w mózgu - nasze top 14
- Baba Is You
- Lemmings
- Seria Professor Layton
- Seria Portal
- Fez
- Antichamber
- The Talos Principle
- Statik
- World of Goo
- The Witness
- Papers, Please
- Seria The Room
- Opus Magnum
Antichamber
- Gra dostępna na platformach: PC
- Zagraj, jeśli: cenisz sobie wykręcające umysł, nie zawsze logiczne zagadki i oryginalny design poziomów
- Poziom trudności: wysoki
Do Antichamber należy podchodzić ze świadomością, w co się pakujemy. Jest to trójwymiarowa przechadzka po korytarzach wielkiego labiryntu, który na każdym kroku czymś nas zaskakuje. Niekończące się pętle, zabawa perspektywą, sytuacje podważające naszą wiedzę o fizyce, ciągła dezorientacja – a to tylko kilka z przygotowanych przez twórcę zabiegów. Do tego co rusz natrafiamy na pewne złote myśli typu „wybory nie mają znaczenia, jeśli rezultat jest taki sami”. Teoretycznie są to podpowiedzi, ale nie da się ukryć, że po godzinach kręcenia się w kółko potrafią one wyprowadzić z równowagi.
Antichamber z pewnością nie przekona do siebie każdego, polegając nie na standardowych zagadkach, a raczej na cwanej grze z deweloperem, kto kogo przechytrzy. Rozwiązania są w miarę logiczne, chociaż na pewno trzeba umieć myśleć nieszablonowo, „poza pudełkiem”. Nie jest to jednak przesadnie hermetyczny twór, co potwierdzają liczne nagrody w kategorii najlepszej gry niezależnej. Jeśli oryginalne pomysły są tym, co przesądza o jakości gry logicznej, mamy tu do czynienia z jednym z mistrzów gatunku.
ZAPOMNIJ WSZYSTKO, CO WIESZ O GRACH
Celem Alexandra Bruce’a, twórcy Antichamber, było zmuszenie gracza do porzucenia nabywanych latami nawyków z innych gier. Przykładowo pojawiający się i zanikający most wydaje się typową sekcją zręcznościową – wskoczymy na niego, przebiegniemy, ile się da, i doskoczymy na drugi koniec przepaści. Dopiero chwila zastanowienia (a więc porzucenie pierwszego planu, jaki pojawia się w głowie) pokazuje, że to zanikanie nie jest do końca regularne. Ktoś mógłby powiedzieć, że to nie ma sensu. A czy regularnie pojawiający się i chowający most ma sens?
