Honorowe wyróżnienia (tuż za top 15). Najlepsze gry 2017 roku – wybór redakcji

Honorowe wyróżnienia (tuż za top 15)

Na sam koniec zostawiliśmy trzy gry, które znalazły się tuż za 15 miejscem i zabrakło im raptem po parę punktów, by wejść do rankingu.

Pyre

Produkcja zespołu Supergiant Games byłaby godna wyróżnienia już za śmiałość w łączeniu różnorodnych gatunków. Pyre to bowiem miks taktycznego RPG, interaktywnej noweli i gry sportowej, podany w przepięknej, ręcznie rysowanej oprawie wizualnej. Deweloperzy nie postawili jednak wyłącznie na ekscentryczność swojej produkcji – ich dzieło to naprawdę wciągający eksperyment, który uwagę zainteresowanych utrzyma nie tylko specyficzną rozgrywką, ale i angażującą historią oraz ciekawymi postaciami.

Można narzekać na niezbyt imponującą długość gry lub jej nieszczególnie wysoki poziom trudności, ale jej producentom nie sposób odmówić jednego: stworzyli tytuł nie tylko prawdziwie unikatowy, ale też wyjątkowo grywalny. I gdy da się mu szansę, Pyre swoim specyficznym światem i wizualiami wciąga bez reszty. To po prostu eksperyment, który udał się w stu procentach. Zresztą to studio, znane już m.in. z Bastionu, uwielbia tworzyć takie przedziwne kombinacje gatunków – a ich najnowsza produkcja to kolejny dowód na to, że jest w tym bardzo dobre.

1. Pyre w encyklopedii gier

What Remains of Edith Finch

Choć sama rozgrywka w What Remains of Edith Finch jest spokojna i pełni funkcję dodatku do historii, w grze aż wrze od emocji.

Można narzekać, że w What Remains of Edith Finch gry wideo w pełnym tego słowa znaczeniu jest tak naprawdę niewiele: dzieło studia Giant Sparrow to raczej króciutka (zajmująca około dwóch godzin) interaktywna opowieść, w której nie natrafiamy na żadne poważne wyzwanie. Mimo wszystko trudno ją pominąć w tym zestawieniu, bo to chyba najdojrzalsza z wydanych w ostatnich dwunastu miesiącach pozycji.

Wraz z bohaterką przemierzamy korytarze jej rodzinnej rezydencji, poznając ponurą, naznaczoną śmiercią historię jej kolejnych bliskich. I choć całość kończy się bardzo szybko, emocje wywoływane przez What Remains of Edith Finch wystarczyłyby, by obdarować nimi z dziesięć wysokobudżetowych produkcji. Bardzo sprawnie poprowadzona narracja, przejmujące wątki, ciekawy styl wizualny – deweloperzy z Giant Sparrow stworzyli tytuł, który zdecydowanie wyróżnia się wśród wielu „symulatorów chodzenia”. To małe, niezależne arcydzieło, które wykorzystuje gry wideo jako medium równe każdej innej dziedzinie sztuki.

1. What Remains of Edith Finch w encyklopedii gier

Torment: Tides of Numenera

Trudno oczekiwać, że dzieło inXile Entertainment stanie się klasyką na miarę Planescape Torment, ale my z pewnością będziemy wspominać je ciepło.

Torment: Tides of Numenera jest samozwańczym duchowym spadkobiercą genialnego Planescape Torment z 1999 roku, studio inXile ustawiło więc sobie poprzeczkę wyjątkowo wysoko – inspiracje czerpało z jednego z absolutnie najlepszych przedstawicieli gatunku RPG. Próby zmierzenia się z legendą często kończą się sromotną klęską, ale nie tym razem. Zespół Briana Fargo może i nie stworzył dzieła, które zostanie otoczone takim kultem jak przygoda Bezimiennego, ale finalny produkt i tak daje powody do dumy.

Torment: Tides of Numenera zabiera nas do przemyślanego w każdym calu, świeżego i fascynującego świata, pozwala wykreować postać w dokładnie taki sposób, jak to sobie zamierzyliśmy, i stawia nas w obliczu decyzji mogących w znacznym stopniu wpłynąć na otoczenie. To klasyczne do bólu, niebojące się czerpać wzorców z przeszłości RPG, które może odstraszać topornością i złożonością, ale miłośników gatunku wciągnie tysiącami dialogów, mnogością wątków oraz ekscytacją związaną z odkrywaniem tego intrygującego uniwersum.

1. Torment: Tides of Numenera w encyklopedii gier