Tomb Raider: Legenda

Mamy do czynienia z jedną z najciekawiej zrealizowanych gier TPP – po latach „przerwy” Lara doczekała się udanej kontynuacji swych przygód, nie można się przy niej nudzić.

Gra bardziej pod konsolę aniżeli do komputera, bo same mechaniki i sterowanie są czymś rozpoznawalnym na konsolach. Niemniej jest to jeden z ciekawszych Tomb Raiderów, w jakie kiedykolwiek grałem. Świetna fabuła, klimat, główna bohaterka, fajne akcje na motorze (choć czasem irytowały), sekwencje QTE, dobre strzelanie, choć nie idealne. Graficznie trzyma poziom, ale mechanicznie jest dość słabo - Lara nie potrafi się złapać konkretnej krawędzi albo liny, przez co wywija orła do przepaści. Miło się też znajdowało znajdźki, a niektóre są dobrze ukryte. Dla fanów serii - obowiązkowo!

Tomb Raider Legend 2006 PC: 6,5/10Siemanko, grę ukończyłem dzisiaj po raz pierwszy na poziomie średnim i zajęło mi to około 5h. Grafika jak na 2006 rok jest bardzo ładna, solidne 8/10. Ładnie zostały tutaj odwzorowane góry, wodospady, przepaście, mosty, świątynie, woda, otoczenie, itd. Na plus trzeba uznać to, że możemy tutaj w niektórych misjach jeździć na motocyklu, system jazdy na motocyklach jest po prostu średni. Kamere będąc w motorze ciężko obraca się myszką i utrudnia to gre. Kolejnym plusem jest tutaj strzelanie z broni, z większości broni strzela się przyjemnie - chociaż wybór jest mały. Minusem jest tutaj nieskończona ilość ammo w pistoletach, powinny być jakieś skrzynki lub coś, gdzie możemy nabyć w czasie eksploracji mapy jakąś amunicje. System parkouru trzeba uznać za plus, bardzo przyjemnie skakało się po krawędziach, ect - chociaż czasem troche myliło mi się to sterowanie i było trochę irytujące, a dlaczego? Dlatego np: że w jednej z misji z krawędzi postać zamiast skoczyć na wiszący słupek skacze w przód. W kilku misjach czasem trzeba było się dobrze ustawić i nie tylko, wystarczy po prostu to opanować dobrze, a wtedy jest super. Kolejnym minusem jest tutaj to, że w kilku misjach należy wyłączyć grafike Next Gen, gdyż po prostu gra nam crashuje do pulpitu. Na bodajże wersji 1.5 nie mogłem zabić bossa w Anglii, gdy próbowałem pociągać za łańcuch jednej z maszyn po prostu drążek opadał, a klatka nie chciała na niego spaść. I to tyle z bugów. Muzyka dobra, wpada w ucho i nadaje klimat grze. Gra ogólnie jest klimatyczna i porywająca, ale po pierwszych dwóch godzinach gry zaczyna się nudzić i przechodzi sie ją na siłe. Cutscenki konkretne i dobre. W grze brak krwi jest minusem jak i auto strzelanie, widać że gra była bardziej robiona pod konsole. Gierka na raz, góra dwa razy - ale pomimo tego polecam ją dla każdego. (SPOILERY) Odnośnie fabuły to jak wiadomo wcielamy się jak zwykle w Lare Croft - historia przedstawia nam na początku rozbicie się samolotu, razem z matką udaje nam się przetrwać, trafiamy do świątyni, tam zaczyna się chaos. Matka Lary łapie za miecz i niby ginie? Na końcu okazuje się, że tak na prawdę żyje. Chodząc Larą szukamy fragmentów miecza po różnych rejonach świata np: Boliwia, Kazachstan, Anglia, ect. Chodząc po ów rejonach towarzyszą nam co jakiś czas przeciwnicy tacy jak najemnicy i inni. Gdy już znajdujemy fragmenty, wracamy do punktu wyjścia czyli tam gdzie rozbił się samolot, bierzemy medalion matki z niego. Składamy miecz, wracamy do świątyni i napotykamy Amandę, która dużo wcześniej upozorowała swoje samobójstwo dla wyższych celów. Pokonujemy ją i wsadzamy miecz w magiczny otwór, portal się otwiera: Matka do nas mówi, wyciąga ten miecz i koniec. Lara dowiaduje się od Amandy że jej matka żyje i mówi nam gdzie jest. Zamiast zabić Amande, tylko ją ogłuszamy co jest absurdem, gdyż gdy nadarzy się okazja to ona zapewne wbiłaby nam nóż w plecy. No ale cóż. Fabuła jak widzicie jest tutaj przewidująca i prosta. Wszystko streściłem jak mogłem i wiele wątków pominąłem. Zagrajcie - a przekonacie się sami co w trawie piszczy. To tyle ode mnie. Miłego Dzionka. Trzymajcie się!

Wstyd się przyznać, ale TR : L to pierwsza część cyklu z jaką miałem do czynienia, owszem świadom jestem istnienia poprzednich części sagi, ba nawet widziałem jak znajomi się zagrywali, ale mnie jakoś to nigdy nie chwyciło. Nie mniej jak na pierwszą moją styczność z Larą C. Legenda wypadła naprawdę dobrze, to grywalny tytuł, który nawet takiemu dinozaurowi jak ja przypadł do gustu.