Arcanum Of Steamworks and Magick Obscura: Roseborough

Roseborough to niewielkie, przyjemne miasteczko, słynne w całym Arcanum ze swojej olbrzymiej gospody, zdolnej obsłużyć wzmożony ruch turystyczny w tym regionie. A ruch ten jest tutaj za sprawą sąsiadującego z miastem Ring of Brodgar (8) , legendarnego miejsca wygnania Arronaxa z Arcanum. Znajduje się tu największa w całym Arcanum gospoda - "The Roseborough Inn" (1) . Pracuje tutaj ponadto kowal - "Buckner's Smithy" (3) , a także stoi tu sklep z pamiątkami - "Roseborough Gift Shoppe" (5) , niesławny z oferowanej przezeń tandety.

Głównym celem mojej tu wizyty była wizyta na grobie Philipa Miska (6) . Z całym należnym zmarłemu szacunkiem wykopałem go i nareszcie znalazłem książkę dra Terwilligera zawierającą mapkę do T'sen-Ang [/094] . Niejako przy okazji przeczytałem opowieść doktora o jego poszukiwaniach tajemnej siedziby mrocznych elfów, o tym jak ledwo uszedł z życiem i o jego wcześniejszym pobycie w Quinarrze. Książka zadedykowana była Raven. Ponad sto lat temu tęsknił do niej dr Renford A. Terwilliger, teraz tęskniłem ja, lecz wcześniej udać się musiałem do mrocznego T'sen-Ang.

Ponadto

(1) Właścicielkę gospody przepytałem na okoliczność początków pana Prestona Radcliffe'a, gdyż znalezione przy Stennarze zapałki z Roseborugh Inn ciągle miałem przy sobie. Dowiedziałem się, że pewnej nocy, której z kamiennego kręgu biło dziwne światło, zjawił się w gospodzie nieznajomy, ubrany był krasnoludzkie ciuchy, lecz szczupły i ogolony. Za nocleg zapłacił doskonałym krasnoludzkim orężem z wygrawerowanymi nań literami B.M.C. Rankiem spytał o najkrótszą drogę do Tarant i to właśnie właścicielka gospody doradziła mu zabranie się sterowcem, odlatującym niebawem z Caladonu w dziewiczy rejs. Po potrzebne mu do dostania się na pokład statku dokumenty skierowała Stennara do pana Razzii w Caladonie. Tym samym poznałem kolejną część historii, której początek wciąż pozostawał dla mnie ukryty. Spotkałem się w gospodzie jeszcze z kilkoma innymi interesującymi osobami. Jedną z nich był niejaki Jason C. Guy , człowiek który w młodości studiował zarówno w Tarant jak i w Tulli. Teraz zaś prowadzi własne badania na temat Ring of Brodgar, miejsca, w którym Nasrudin otworzył szczelinę między światami i wygnał Arronaxa z Arcanum na zawsze. Powoli zaczęło mi się w głowie klarować to, skąd Stennarowi udało się uciec i którędy Arronax chce się na powrót do Arcanum przedostać - nie miałem jednak jeszcze wówczas pojęcia, jak bardzo wszyscy, łącznie z wyznawcami Panarii tkwią w błędzie i jak to nie tego zła się obawiają, którego powinni. Jason wyjaśnił mi ponadto, że zamkniętą szczelinę magowie zapieczętowali stojącymi wokół kamieniami, lecz pieczęcie te słabną dzięki rozwijającej się w świecie technologii. Zwierzył mi się jeszcze ze swojej nieco innej teorii - Jason uważał bowiem, że ery rozwoju technologii i władania magii nadchodzą naprzemiennie po sobie, lecz była to jedynie teoria, gdyż brakowało mu dowodu na istnienie jakiejkolwiek rozwiniętej technologii w przeszłości. Dowodu takiego dostarczyłem mu za jakiś czas, gdy miałem już za sobą odbytą wycieczkę do ruin starożytnego miasta Vendigroth, które swoim rozwojem technologicznym łatwo przyćmiewało dzisiejsze Tarant. Innym człowiekiem, z którym zamieniłem kilka słów był Trevor Lynwood , reporter pracujący dla "The Tarantian", który przybył do Roseborough w celu wykonania zdjęć dwugłowej lethe wyvern - potwora karmiącego się pamięcią swoich ofiar. Trevorowi udało się odnaleźć jego legowisko, lecz nie zdołał zrobić mu stosownego zdjęcia, gdyż strach go sparaliżował na tyle, że nie był w stanie zmusić się do powrotu w to miejsce. Za wykonanie zdjęcia wywerny zaoferował mi całe 300 sztuk złota , które mu zostały z funduszu na podróż [113] . Udałem się do legowiska potwora (Lethe Wyvern Sighting ) tym chętniej, iż Trevor zdradził mi, że nieopodal znajduje się jedyny most przez rzekę, prowadzący na północ. Stwora odnalazłem po dłuższym obijaniu się pomiędzy drzewami. Zdjęcie zrobiłem, stwora zabiłem.

(2) Jeszcze w gospodzie dowiedziałem się, że syn pani Morgan jest tym właśnie sławnym włamywaczem, który odsiaduje dożywocie w caladońskim więzieniu za próbę włamania się do zamku królewskiego. W samej rzeczy pani Morgan zleciła mi pomoc w wydostaniu jej syna z ciupy [114] , obiecując mi w zamian, w imieniu syna, że zostanę wytrenowany na mistrza włamywaczy. Do więzienia w Caladonie, znajdującego się przy komisariacie policji (28) udałem się nocą, licząc na to, że im więcej strażników będzie spało, tym łatwiejszą będę miał robotę. Te z drzwi, których mimo wszystko nie udało mi się otworzyć, rozbiłem; tych strażników, którzy mimo wszystko nie spali, zabiłem i na koniec dostałem się do specjalnie wydzielonej celi J. T. Morgana i przekazałem mu otrzymane od matki jego narzędzia ślusarskie. Tytuł mistrza dostałem w dowód uznania za samo moje włamanie do tak pilnie strzeżonego więzienia. Pani Morgan zaś, ze swej strony, zrewanżowała mi się za pomoc synowi podarunkiem - Ring of Silence .

(4) W domu naprzeciwko sklepu z pamiątkami spotkałem swoich starych znajomych, do których długiego i szczęśliwego pożycia wspaniale się przyczyniłem - państwo Adkina i Druellę Chambers .

(7) Tajemniczą postacią jest nowoprzybyły do miasta doktor Edmund Craig , o którym mówi się, że jest wyjątkowo niesympatyczny, czego z resztą sam doświadczyłem. Jest jednak ponad to mistrzem w backstab i musiałem ścierpieć jego charakterek, żeby poddać się jego przeszkoleniu. Na tym jednak nie był koniec - Craig nie całkiem przekonany, że nie zdradzę miejsca jego kryjówki, rzucił się na mnie, gdy tylko się odwróciłem w stronę drzwi i koniec końców, musiałem go zabić, żeby samemu ujść z życiem.

Okolice Roseborough

(Thieves Cave ) Aby wejść do środka tej groty musiałem się psiejsko-czarodziejsko zmniejszyć do rozmiarów niziołka. Wszedłszy stałem się mimowolnie świadkiem krwawej sceny, w której trójka niziołków zasztyletowała czwartego, przy którym zresztą znalazłem skradzioną podobno z gospody figurkę . Warta odnotowania jest, raz jeszcze, skrupulatność z jaką autorzy gry podeszli do pełnego oddania wszelkich sytuacji, w których gracz może się znaleźć. Wchodząc do groty byłem bowiem pomniejszonym elfem, czyli istotą występującą nawet w Arcanum stosunkowo sporadycznie, a tymczasem trójka niziołków powitała mnie specjalnie na tę okazję zadedykowanymi tekstami: "a tyś co? mini-elf?", "czy ty jesteś...? nie, to niemożliwe", "odejdź elfie dziecko, nie zawracaj mi głowy", "elfie, czemuś taki mały?".

(Ancient Ruins ) Miejsce, w którym prócz trójki bagiennych sworów znalazłem jedynie skrzynię zawierającą średnio przydatną magiczną zbroję .

(The Cold Place ) Kolejny niewielki labirynt, kryjący w swoim wnętrzu skrzynię ze skarbami, a pośród nich niezbyt poważny magiczny łuk . Dostępu do niej broniło sporo śnieżnych stworzeń, w tym prawie niewidoczne na śniegu golemopodobne dziwadła.

(The Broken Cathedral ) Ruiny jakiejś świątyni, kryjące bogactwo kościotrupów, kilka demonów oraz skrzynię z różnościami, a wśród nich dość silny magiczny miecz . Ja jednak wciąż posługiwałem się swoim filament sword, otrzymanym od Sary Toone, który nie wymagając ode mnie żadnej wielkiej siły oferował doskonałe parametry tnące.

Arcanum: Of Steamworks and Magick Obscura

22 sierpnia 2001

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja