Grand Theft Auto: Vice City – „gra, która spodoba się każdemu”. 10 najlepszych gier 2002 roku

Wspomina Patryk „PefriX” Manelski:

Vice City to zdecydowanie moje ulubione GTA! Pewnie podyktowane jest to nostalgią, ale zawsze miło mi się wraca wspomnieniami do tego tytułu. Oczywiście poza (nie)sławną misją z pilotowaniem małego helikoptera, która do tej pory przyprawia mnie o ciarki, gdy o niej pomyślę. Poza tym zwyczajnie podobał mi się klimat Vice City, który był o wiele radośniejszy w porównaniu z atmosferą Liberty City z GTAIII. Tommy Vercetti miał charyzmę, Lance Vance został świetnie przedstawiony, samochody były stylowe, a muzyka... Ach, muzyka to klasa sama dla siebie! Dlatego po cichutku liczę, że GTAVI będzie równie dobre lub przynajmniej tak samo stylowe jak Vice City.

Wspomina Hubert „hexx0” Śledziewski:

Pozwolę sobie odbić się od słów kolegi, gdyż przez wiele lat również uważałem GTA: Vice City za najlepszą odsłonę serii. Zmieniło się to, gdy mój gust muzyczny skręcił w nieco cięższe klimaty i kawałki ze stacji V-Rock przestały mi wystarczać. Dziełu Rockstara wciąż trudno odmówić wspaniałej atmosfery, lecz gdy rozbrzmiewające z radia utwory już tak „nie siedzą”, chętniej wracam do GTA: San Andreas czy GTA IV: The Lost and Damned. Nieodmiennie jednak zachwyca mnie historia Tommy’ego Vercettiego (Remember the Name!), to, jak w swojej prostocie została świetnie napisana, a poszczególne role wspaniale zagrane. Aż dziw bierze, że przez ponad 20 lat nikt nie przeniósł jej na wielki ekran. Z niemałą nostalgią wspominam też wszelkie aktywności, którym można się było oddawać w Vice City, w szczególności zaś zdobywanie samochodów dla salonu Sunshine Autos. Och, ależ się ich naszukałem, gdy nie miałem internetu! Co się natomiast tyczy słynnej misji ze zdalnie sterowanym helikopterem, jakoś nigdy nie sprawiała mi problemów. Ba, przechodząc ją koledze z podstawówki, „zarobiłem” pyszny obiad. Jej niesława wynika chyba głównie z faktu, iż trzeba ją wykonać na początku gry – śmiem bowiem twierdzić, że kilka późniejszych jest o niebo trudniejszych („The Driver”, „Bombs away!” czy „Death row”).