Hitman – nowa trylogia. Gry, w które graliśmy przynajmniej 100 godzin

Nowe Hitmany można przejść w kilkanaście godzin każdy, ale jest to jak polizanie cukierka przez papierek. Każda mapa w trylogii World of Assassination to sandboksowe dzieło sztuki, w przypadku którego atrakcją nie jest samo wyeliminowanie celu, tylko znajdowanie najbardziej kreatywnych na to sposobów – a twórcy zadbali o to, by było ich nawet po kilkanaście na poziom.

Zwykłe zatrucie to amatorka, kiedy można wcielić się w prywatnego detektywa i rozwiązać całą zagadkę morderstwa celem doprowadzenia do rozmowy sam na sam z naszą ofiarą. Albo podrzucić lekarzowi dowody obciążające leżącego na stole operacyjnym pacjenta, by ten wyrównał prywatne rachunki i załatwił za nas mokrą robotę. A to wciąż tylko ułamek opcji.

Do tego dochodzą specjalne zadania zwane „eskalacjami”, składające się z kilku etapów o stopniowo rosnącym poziomie trudności. Bonusowe misje. Kontrakty tworzone przez fanów. I wreszcie ostateczny test każdego zabójcy – „nieuchwytne cele”. Dostępne przez ograniczony czas, dezaktywujące większość ułatwień, dające tylko jedną szansę na sukces. Zarówno z pierwszym, jak i z drugim sezonem Hitmana z przyjemnością spędziłem ponad setkę godzin – i nic nie zapowiada tego, by wynik osiągnięty przeze mnie w „trójce” miał być gorszy.

Czarny Wilk