Heavy Rain

Wydawałoby się, że tego nie da się położyć. Wprawione w tworzeniu remasterów, Sony pokusiło się o przypomnienie jednej z najlepszych gier poprzedniej generacji konsol. Niestety, Heavy Rain wypada blado na tle poprzednich wznowień tej firmy.

Pięć lat przyszło czekać fanom Fahrenheita na następne dzieło Quantic Dream. Czy Heavy Rain przełamuje kolejne bariery w elektronicznej rozgrywce, czy to tylko nadmuchany balon pękający pod wpływem wygórowanych oczekiwań?

Gry Davida Cage'a już od czasów Fahrenheita mają zaszczytne miejsce w moim giereczkowym serduszku – bynajmniej nie ze względu na wysoką jakość, ale jako swoiste guilty pleasure. Heavy Rain jest koronnym przykładem tego, że nawet największy grafoman może tworzyć historie, choć nie zawsze powinien. Fabuła jest bełkotem naszpikowanym taką liczbą dziur fabularnych, że przyprawiłaby każdego trypofoba o zawał serca. Kilka razy próbowałem podejść do tej niezwykle zachwalanej historii bez większych uprzedzeń, ale po dawkowaniu "emotions" kończyło się to facepalmem, przewracaniem oczami lub uśmiechem politowania. Sam gameplay prezentuje się średnio, ale raczej nikogo nie powinno to dziwić w przypadku interaktywnego filmu. Muzyka to właściwie najsilniejszy element, aczkolwiek nie trafi na pewno na żadną moją playlistę.Produkcję polecam miłośnikom nieintencjonalnych komedii lub filmów klasy C.

8-06-24. Bardzo fajny tytuł. Gra potrafi być nieprzewidywalną w niektórych miejscach fabuła błyszczy gdzie indziej jest średnio ale ogólnie jestem zadowolony każde przejście potrafi być inne. Ładna graficznie i miła muzyka. Fajnie wodzi za nos podejrzeniami o zabójcę. Niestety sterowanie jest do kitu i trochę psuje odbiór gry.

Produkcja pozwalająca zanurzyć się w depresyjną historię detektywistyczną, w której do dyspozycji mamy czterech śledczych. Każdy z wyraźnie innym doświadczeniem w tej branży, z inną motywacją, zupełnie innym podejściem i dostatecznie dużymi różnicami w rozgrywce, by ta nie nużyła.Historia zaczyna się bardzo spokojnie. Uczy podstaw mechanik gry oraz daje możliwość powolnego wdrożenia się w świat przedstawiony. Nauczony doświadczeniem zdobytym w Fahrenheit, wypatrywałem wszelkich śladów magii, wydarzeń paranormalnych itp. Ku mojej uciesze nic takiego nie znalazłem. Po niezbyt spiesznym początku, traumatyczne przeżycie mocno wpływa na całą rodzinę, a historia nabiera tempa. Od tego momentu gra zaczyna wprowadzać nowe główne postaci i pozostawia graczowi trochę swobody na ich odgrywanie. Każda z nich posiada interesujący wątek, który krok po kroku prowadzi ich do wyniku śledztwa. Prowadzi, niestety, po bardzo niewielkich, liniowych lokalizacjach. Wynika to z faktu, że nacisk kładziony jest na opowieść, a nie rozgrywkę. Wszystko co związane tu z eksploracją oraz samodzielnym wnioskowaniem zostało ograniczone do minimum. Ma to swoje zalety, z których niewątpliwie największą jest stworzenie niezwykle płynnej rozgrywki, w której nigdy nic nas nie zastopuje. Nic. Nawet śmierć bohatera. I to jest wspaniałe. Czuć wielką presję, by nie zawalić sprawy, czy to decyzją, czy nieudanym QTE. Takie podejście sprawia też, że ciężko stwierdzić na pierwszy rzut oka jak bardzo liniowa jest cała historia. Kilka scen sugeruje, że mogą pojawić się wyraźne zmiany w rozgrywce, ale ciężko ocenić ich skalę. QTE są wykonane bardzo schludnie. Dość dokładnie widać jaki ruch powinniśmy wykonać, by zaliczyć scenę, a jednocześnie nie zaburza to odbioru tego co aktualnie dzieje się na ekranie. Nie jestem fanem tego typu rozwiązania, ale tutaj zdecydowanie pasuje i ciężko wyobrazić sobie inne rozwiązanie. Jest ich jednak zdecydowanie za dużo. Na szczęście oprócz QTE twórcy zaserwowali nam zabawę sprzętem FBI, która jest kierunkiem w stronę większego zaangażowania gracza w rozwiązanie historii.Główny wątek jest świetny. Po poznaniu całości, widać dopracowanie na płaszczyźnie pomysłu oraz narracji. Jest wiele depresyjnych momentów i brakuje tutaj zbędnego przesładzania. Nawet zakończenia nie sprawiają wrażenia nadmiernie dobrych, czy złych. Każde zdaje się pasować do podanej opowieści. Zawarto tu wiele decyzji, które podważają moralność gracza. A gdy, tak jak ja, mocno wczuwacie się w postaci, to ciężar emocjonalny tych wyborów potrafi przytłoczyć. Dodatkowo historia zyskuje na filmowości oraz dynamicznych, mocno angażujących dialogach. Niestety zagłębiając się w szczegóły znajduje się wiele elementów, które tę historię psują. Niedbalstwo twórców w kwestii kreacji jednej z głównych postaci, błędy logiczne oraz niezbyt racjonalne zachowania bohaterów – wyraźnie skrojone pod rozgrywkę, a nie fabułę – mocno psują to doświadczenie. Zdaje się też, że autorzy nie byli przekonani, że ich historia jest ciekawa. Z tego powodu znajduje się tu wiele niepotrzebnych scen akcji. Niczym w hollywoodzkim blockbusterze, zmuszeni jesteśmy do ucieczki przed policją, licznych walk i starć na ostrzu noża. Jest to zrobione po to by ponownie pobudzić gracza szczyptą akcji. Cóż... mnie nie trzeba było budzić. A zostałem podirytowany.Sama gra cierpi jeszcze na kilka pomniejszych mankamentów. Wybór opcji dialogowych jest niezwykle nieczytelny i sprawia, że czas potrzebny na podjęcie decyzji bywa zmarnowany jako czas na odszyfrowywanie dostępnych odpowiedzi. Sterowanie również pozostawia wiele do życzenia. Ekrany ładowania są zbyt długie i natrafiłem na jeden błąd, który przy skorzystaniu z jednego przedmiotu, wyrzucał mnie do pulpitu. Nie są to może drobnostki, ale da się z nimi żyć.Słowem podsumowania, gra ma sporo mankamentów, którym potrafiłem jednak wybaczyć. Pomimo mojego czepialstwa, tym razem zacisnąłem zęby i zignorowałem błędy logiczne, bo historia zasługuje na docenienie jej najważniejszych aspektów. Moja ocena jest raczej szczytem tego na co gra zasługuje i zdecydowanie rozumiem nawet negatywne opinie, które zostały jej wystawione. Ja jednak polecam.

Po ograniu "Detroit Become Human" postanowiłem zagrać w inne gierki tego studia. Na pierwszy ogień poszło "Heavy Rain", potem bedzie "Beyond Two Souls".Graficznie widać że gra swoje lata ma już za sobą ale grywalność i historia jest na miano dobrego filmu. Muzyka i dźwiek też jest ok. Sterowanie w grze jak i innych produkcjach tego studia jest podobne i przypadło mi do gustu także bawiłem się ok. Jest dużo różnych wyborów co pozwala zagrać kilka razy w inny sposób wybierając inne ścieżki. Ogólnie gra jest bardzo dobra jedynym minusem jest oprawa graficzna która na dziś dzień i porównując do Detroit wygląda staro. Pozdrawiam!

Jako że wyszło w końcu na PC, postanowiłem ograć ten słynny konsolowy klasyk. Gra bardzo długo się rozkręca, pierwsze kilka rozdziałów, czyli dobre 2-3 godziny gry to totalne nudy, gra polega na sikaniu do kibla, goleniu się, walce na miecze z dziećmi i przygotowywaniu żarcia wykonując dziwne ruchy myszką. Ledwo przebrnąłem przez ten etap i miałem ochotę grę wyrzucić z dysku, ale dałem jej ostatnią szansę, no i w końcu się rozkręciła. Fabuła bardzo ciekawa, tożsamość mordercy dla mnie bardzo niespodziewana, więc to jedna z niewielu gier gdzie nie domyśliłem się zakończenia czy rozwiązania tajemnicy w połowie gry. Gra to interaktywny film, ale zawiera na tyle dużo (mających znaczenie) wyborów, że gra się ciekawie - w grze jest w końcu aż 17 różnych zakończeń. Śledztwo może potoczyć się na każdy możliwy sposób, a główne postacie mogą zginąć i będzie to część fabuły. Ogólnie nie żałuję że zagrałem i czekam na Detroit na PC, bo wierzę że też jest świetny. W międzyczasie wychodzi jeszcze Beyond: Two Souls ale jakoś nie ciągnie mnie do tej gry, zobaczę czy będzie mi się chciało to ograć.

Gra świetna, wymagania na PC to nie wiem z jakiej paki tak wysokie bo widać że to gra nie z tej generacji, graficznie no gorzej od takiego Life is Strange. Klimat, muzyka, historia perfect. Pod względem wyborów (potencjalne śmierci bohaterów) również zjada LiSy oraz produkcje Telltalowskie9/10 z dwóch powodów- sterowanie toporne, czasami jak chciałem podejść kliknąć w szafke czy coś to przez 30 sekund kreciłem sie w te i tamtą bo nie mogłem w te szafke "przycelować" bo mi postać odchodziła za daleko albo źle sie obracała. Przy akcjach kombinacje były dobre, palców nie wyginały wszystko było wygodne- sam finał lekko mnie rozczarował, żeby za bardzo nie spoilować to po prostu główny zły mnie rozczarował ;)

O ile nie dziwią mnie wysokie noty dla Heavy Rain, o tyle ciężko mi się zgodzić z głosami wychwalającymi go pod niebiosa. Pomijając samą mechanikę QTE na której oparta jest cała rozgrywka i która dla wielu - w tym mnie - nie należy do najciekawszych, gra w moim odczuciu w kilku aspektach kuleje, przez co nie wywarła na mnie takiego wrażenia na jakie nastawiały mnie wysokie oceny.Oczywiście najmocniejsze strony, czyli mnogość możliwości(śmierci bohaterów oraz zakończenia) i historia mordercy tworzą napięcie oraz czynią grę mocną pozycją w swoim gatunku, jednak jeśli chodzi o wspomniane mankamenty wyróżniłbym to, że pierwsza część gry potrafi wynudzić ślamazarnym tempem, wątek romansu sprawia wrażenie nie mającego sensu i wepchniętego na siłę, a voice acting pozostawia wiele do życzenia.

Bardzo ciekawie zrobiona gra. I super dubbing który w grach akurat nie jest za dobry