Shadow of the Colossus (2005)

Mechanika

W wydanym na platformie PS2 Shadow of the Colossus akcję obserwujemy z perspektywy trzeciej osoby (TPP). Fundamentem rozgrywki jest eksploracja rozległego, otwartego świata (na który składa się zarówno pustynia, jak i ruiny starożytnych budowli czy choćby las i malownicza dolina) oraz walka z szesnastoma tytułowymi Kolosami. Wybrany cel należy wytropić, używając w tym celu klingi miecza emitującej światło (wąski słup oznacza, że w tym kierunku znajduje się oponent) i do niego dotrzeć. Po odniesieniu zwycięstwa Wander budzi się w świątyni, gdzie przyjmuje od Dormina zadanie unicestwienia kolejnego oponenta.

Walki toczą się w czasie rzeczywistym i w zróżnicowanych sceneriach (na lądzie, w wodzie, w przestworzach). Poszczególni przeciwnicy różnią się od siebie nie tylko wyglądem i rozmiarami, lecz także indywidualnymi cechami i słabościami, w oparciu o które należy opracować taktykę działania. Podczas gdy jedne Kolosy kroczą majestatycznie po powierzchni lub spokojnie latają w przestworzach i nie zaatakują niesprowokowane, inne zachowują się bardziej chaotycznie i agresywnie. To ostatnie ma miejsce zwłaszcza wtedy, kiedy Wander wspina się po ich porośniętych sierścią częściach ciała (chcąc uniknąć bolesnego upadku, należy zwracać uwagę na wskaźnik wytrzymałości, jako że bohater wisząc na rękach, szybko opada z sił), próbując dotrzeć do jednego ze słabych punktów – takowy należy kilkukrotnie dźgnąć mieczem, by osłabić potężnego wroga. Nierzadko protagonista jest również zmuszony skorzystać z pomocy Agro – wierzchowiec stanowi realne wsparcie na polu bitwy; potrafi bowiem odwracać uwagę przeciwnika (w tym celu możemy wykorzystać także łuk) i umożliwia dostanie się w trudno dostępne miejsca, z których na przykład wskakujemy na grzbiet Kolosa. Twórcy starali się przy tym obdarzyć go cechami prawdziwego zwierzęcia, przez co nasz kompan czasami odmawia posłuszeństwa, a w sytuacji bezpośredniego zagrożenia salwuje się ucieczką.

Tryby gry

Po ukończeniu trybu fabularnego do dyspozycji gracza zostają oddane dwa kolejne warianty rozgrywki. Oprócz dodatkowego poziomu trudności (Hard) na sprawdzenie czeka moduł Time Attack, gdzie mierzymy się z kolejnymi potworami na czas.

Kwestie techniczne

Trójwymiarowa oprawa graficzna Shadow of the Colossus prezentuje wysoki poziom wykonania, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę możliwości konsoli PS2. Uwagę zwraca nie tylko sfera artystyczna (projekty przeciwników oraz sposób, w jaki się zachowują, mogą robić wrażenie nawet po wielu latach od premiery), lecz także warstwa techniczna – w oczy rzucają się zarówno szczegółowe tekstury, jak i efekty wizualne towarzyszące kolejnym lokacjom, pokroju burz piaskowych czy ulewnego deszczu. Dopełnieniem tego wszystkiego jest nastrojowy soundtrack – podczas gdy eksploracja odbywa się w ciszy, zagrzewająca do boju muzyka przygrywa nam podczas długich batalii.

Pozostałe

Shadow of the Colossus było pierwotnie zapowiadane jako Nico – bezpośrednia kontynuacja wcześniejszej gry studia, czyli Ico. Fumito Ueda oraz Kenji Kaido odpowiedzialni za stworzenie obu gier podjęli jednak decyzję, że będzie to zupełnie oddzielna pozycja.

Autor opisu gry: Emil Ronda