Ico PS2

Ico to wydana na konsoli PlayStation 2 nietuzinkowa przygodówka akcji w konwencji platformówki 3D, wzbogaconej licznymi elementami logicznymi. Za powstanie gry odpowiada japoński zespół deweloperski Team Ico pod wodzą Fumito Uedy, który zanim zajął się tworzeniem gier wideo, wiązał swoją przyszłość ze sztuką. Prace nad grą rozpoczęły się jeszcze w 1997 roku, jednak ze względu na ograniczenia techniczne pierwszego PlayStation, premiera gry została ostatecznie przesunięta do czasu debiutu kolejnej generacji konsol Sony.

Fabuła

Fabuła gry przenosi nas do wioski, w której raz na pokolenie rodzi się dziecko z tajemniczymi rogami na głowie. Niestety dla przychodzącego na świat oseska nie oznacza to niczego dobrego, gdyż mieszkańcy wioski traktują ten fakt jako zły omen i obarczają dzieciaka winą za wszelkie kłopoty i niepowodzenia. Podobny los spotyka głównego bohatera gry – chłopaka imieniem Ico, który po osiągnięciu dwunastego roku życia za przyzwoleniem rodziców ma zostać wywieziony do pewnego ponurego zamczyska i tam zgładzony. Pozostawionemu na pewną śmierć Ico udaje się jednak uwolnić, a chwilę później dostrzega zamkniętą w klatce dziewczynę o imieniu Yorda. Ta okazuje się być córką władającej zamkiem mrocznej królowej, która wykorzystując jej ciało zamierza przedłużyć sobie życie. Nasz protagonista postanawia oswobodzić dziewczynę i od tego momentu dwójka bohaterów zdana jest już tylko i wyłącznie na siebie. Aby wydostać się z ponurego zamczyska, Ico i Yorda będą musieli stawić czoła wielu zróżnicowanym zagadkom, a także próbującym porwać dziewczynę cieniom.

Mechanika

Mechanka Ico zainspirowana została takmi klasykami, jak Another World czy Prince of Persia i łączy w sobie elementy trzecioosobowej przygodówki, platformówki 3D oraz gry logicznej. Zadaniem pary bohaterów jest wydostanie się z ponurego zamczyska, jednakże realizację tego celu utrudnia fakt, że w przeciwieństwie do gibkiego i przebojowego Ico, Yorda jest istotą delikatną oraz całkowicie bezbronną. Na barkach chłopaka spoczywa więc obowiązek rozwiązywania licznych zagadek środowiskowych i torowania drogi dla jego towarzyszki w taki sposób, aby Yorda mogła bezpiecznie przejść dalej. W zamian za to dziewczyna odwdzięcza się mu swoją mocą, pomagając w otwieraniu kolejnych drzwi zamku. Dodatkowe utrudnienie stanowi jednak fakt, że Ico nie może pozostawić dziewczyny samej na dłuższy czas, gdyż na jej życie nieustannie czyhają tajemnicze cienie, wysłane przez złą królową zamku. W walce z nimi, nasz protagonista posługuje się zaś wyłącznie kijem (a w dalszej części rozgrywki mieczem).

Elementem charakterystycznym Ico jest szczególny nacisk, jaki położono na wytworzenie swoistej więzi pomiędzy obojgiem bohaterów. Mimo że Ico i Yorda porozumiewają się w zupełnie innym języku, podczas zabawy mamy nieustanne poczucie łączącej ich więzi i odpowiedzialności za losy drugiej osoby. Produkcja Fumito Uedy to jednocześnie jedna z pierwszych gier wideo, w której zamiast o głównego bohatera musimy dbać głównie o towarzyszącą mu postać.

Tryby gry

Mimo że w Ico przychodzi nam pokierować losami dwójki bohaterów, gra została zaprojektowana przede wszystkim do zabawy w pojedynkę. Po ukończeniu gry uzyskujemy jednak dostęp do unikalnych opcji bonusowych, w tym możliwości rozegrania jej ponownie w kooperacji z drugą osobą, która przejmuje kontrolę nad postacią Yordy. Dodatkowo kwestie dialogowe, wypowiadane wcześniej przez dziewczynę w nieznanym języku, zostają przetłumaczone na angielski. Wyjątek stanowi tu amerykańska wersja Ico, która ukazała się na rynku najwcześniej i skutkiem tego została pozbawiona powyższych bonusów.

Kwestie techniczne

Jedną z wyróżniających cech Ico jest stworzona głównie przez samego Uedę oprawa graficzna gry, utrzymana w prawdziwie artystycznym stylu. Nie bez znaczenia jest tu także przytłaczający klimat rozgrywki, podkreślający samotność i poczucie zagubienia pośród nieco surrealistycznej, zamkowej architektury. I choć w stosunku do pierwotnej wersji gry oprawa graficzna została nieco zubożona, na uwagę zasługuje niezwykle sugestywna animacja postaci oraz zastosowanie technologii bloom lighting, wykorzystywanej w wielu późniejszych grach wideo. Podczas zabawy nie towarzyszą nam żadne niepotrzebne elementy interfejsu, paski zdrowia itp. Podobny minimalizm zachowano w warstwie dźwiękowej – w trakcie gry muzyka pojawia się niezwykle rzadko, a większość czasu towarzyszy nam jedynie dźwięk kroków oraz sugestywne odgłosy przyrody, takie jak szum wody i śpiewające ptaki.

Ostatnia modyfikacja 31 marca 2016