Alan Wake

Klimatyczny tytuł z Xboksa 360 potrzebował dwóch lat, żeby zawitać na PC. Gracze nie posiadający konsoli Microsoftu powinni się cieszyć, bowiem gra prezentuje się znakomicie.

Po długoletniej śpiączce Alan w końcu został obudzony. I martwimy się, czy aby nie wstał lewą nogą.

Ukończone w 2023 roku na XSX we wstecznej kompatybilności. Bawi tak samo jak na premierę. Kilkanaście przyjemych godzin w 60 klatkach z rozdzielczością 540p ??

wyjątkowa trudna i sterowanie nie pomagało.+scenerie, plenerypotrafiła przestraszyć ale przez poziom trudności to bardziej była frustracja ze kolejny przeciwnik sie pojawia-trudna wrecz niesamowicie, odbierało frajde z gryzbieralo sie termosy z kawą.. po co? nic to nie dawało. a brakowało chociazby takich rzeczy jak zwiekszenie magazynku, szybkostrzelnosci, szybszego przeładowania.. kazdy kolejny termos moglby to powiekszac jak w rpgsterowanie tez bez szałudziwny tryb - po kazdym rozdziale pojawialo sie podsumowanie.. po co? po kazdym otrzymanym ciosie Alan wił się jak węgorz co powodowało jeszcze wieksza frustracje i trudniej sie strzelalo

Pamiętam jak w 2012 kolega polecał mi zagrać w tą grę. Niestety gra nawet nie chciała się uruchomić na moim komputerze. Po 12 latach od premiery w końcu udało mi się zagrać ale na XSX we wstecznej kompatybilności z X360. Dodam na szybko że gra chodzi w 60 klatkach. Granie w Alana Wake w 2022 jest bardzo odświerzające. Pośród morza sandboxów przyjemnie zagrać w liliową grę. Główny bohater jest naprawie fajnie napisany. Postacie poboczne też, głównie chodzi mi o Barrego. Mechanika gry też jest fajnie przemyślana, aby pokonać przeciwnika trzeba go najpierw "napromieniować" światłem aby stał się wrażliwy na broń palną. Lokacje po których się poruszamy to głownie lasy, pomiędzy którymi zahaczamy pomniejsze miejscówki np: farma, miasteczko, kopalnia itp.... . Klimat horroru czuć ale gra nie jest straszna, widać że to taki survival horror z przed dekady. Chociaż gra reklamuje się jako Thriller psychologiczny. A poro historii jest ciekawa i więcej nic nie powiem aby nie psuć komuś zabawy chociaż gra ma na karku 12 lat. Podobał mi się zabieg prowadzenia historii jako serialu. Mamy 6 odcinków i każdy z nich przechodzi się około 2 godziny. Przed rozpoczęciem każdego odcinka mamy pokazane co było w poprzednim i ten zabieg jest naprawdę ciekawy. Podobny zabieg był w Resident Evil Revelation 1 i 2 ale tam ten zabieg się nie sprawdzał a bardziej wykurzał. Grę można przechodzi i jednocześnie traktować jak serial, jeden odcinek dziennie. Reasumując polecam zagrać każdemu kto lubi survival horrory, naprawdę fajna gra. Na koniec dodam taką ciekawostkę, zbieg okoliczności. Grę kupiłem w Październiku. Akcja gry też dzieje się w Październiku (nie wiedziałem zanim ją kupiłem) a konkretnie 9-15. Ja ogrywałem tę grę w tym samym okresie więc dostosowywałem się do dni i tak grałem. Taki mały smaczek :D

10,5h na Wysokim Bardzo klimatyczna gra z świetnym pomysłem na siebie Intrygująca i sprytna fabuła, która nie traci pędu i cały czas trzyma w napięciu Rozgrywka dobra. Przez całą grę mało w niej się zmienia, ale jest na tyle dobra że nie nudzi. Zabawa światłem z różnych źródeł daje frajdę Mało rodzajów przeciwników. Walka z przedmiotami mnie miejscami irytowała Ostatni rozdział trochę nużył i ciągnął się - gra na dłuższą metę robi się niestety monotonna - za mało wprowadza nowości, a właściwie to w ogóle ich nie wprowadza.

Jakim cudem tak zła gra ma tak wysokie noty.- zero klimatu. Przeciwnicy już po drugim spotkaniu stają się śmieszni.- na kartkach czytamy TO CO MA NASTĄPIĆ wiec od razu wiemy co sie stanie - gra traktuje gracza jak upośledzonego. Narrator informuje nas o wszystkim co się dzieje tak jakbym sam nie widział...- główny bohater oszukiwał na WF-ie ! Biega jak 150 kilowy facet. Zadyszkę ma co 10 metrów. Oczywiście wróg wymaga wpakowania miliona pocisków w głowę, a nasz protagonista może unieść tylko parę paczek amunicji.- walka jest okrutnie zła i niesatysfakcjonująca. Często brakuje amunicji , latarka kończy żywot po paru sekundach, uciekać się nie da.- gra przyzwyczaja nas do tego że światło daje schronienie... bzdura. Światła się gaszą zaraz po dobiegnięciu.- w grze robimy banalne rzeczy po to by sobie oglądać cutscenki.-wszystko to ma formę żałosnego serialu. Rozwaliło mnie pokazywanie co się działo w pierwszym epizodzie JAK JA DOPIERO CO GO SKOŃCZYŁEM !- animacje twarzy... lepiej gdyby zamiast nich wkleili głowy w bezruchu bo te mini potrafią rozbawić.- Gra nie jest straszna, jest irytująca i żenująca.- często trzeba stawać i wysłuchiwać przydługawych monologów które nic nie wnoszą.Spokojnie mogę stwierdzić że to najgorszy horror w jaki grałem.

Proces twórczy i formowanie jasnej struktury z ciemnych głębin kulturowych fascynacji i zawiesistej podświadomości. Męska fantazja vs. logika snu. Niespełniona.

+++ Bardzo dobrze napisany scenariusz. Historia trzyma w napięciu ++ Muzyka na koniec aktu 4 i 5 ++ Klimat grozy ++ Ciekawy główny bohater i ok postaci poboczne + Model jazdy + Sekwencje w dzień + Walki kończące akty + Kanały telewizyjne i radiowe do odsłuchania - - - Mechanika strzelania i eksploracji bardzo szybko nuży - - - Podobne miejsca przez całą długość gry - - - Mała różnorodność przeciwników - - Brak różnorodności broni - - Mrok czasem zaburzał czytelność - Za dużo przeciwników - Za długie sekwencje prowadzące do dalszego rozwiązania fabuły. Późniejsze fazy gry wypadają lepiej

Właśnie ukończyłem wraz z dwoma dodatkami. Fajna i przyjemna gra. Inna niż większosć gier tego typu. Niezły klimat ale do horroru daleko. Nie czułem strachu ale lekki klimat grozy i bawiłem się przy nim całkiem dobrze. Fajny motyw walki latarką i światłem. Ciekawa fabuła i ładna grafika. Dodatki mocno średnie z kiepskim i nie jasnym zakończeniem, za to podstawka jest super ;) Ładne górskie widoki, szczególnie gdy akcja toczy się w dzień. Dla mnie 8/10

Mam pewną słabość do gier Remedy, odkąd przeszedłem Maksa Payne'a. Alan Wake może go nie przebije, ale z pewnością go zapamiętam. Szkoda, że nie zaznajomiłem się wcześniej tak dobrze z twórczością Stephena Kinga, żeby wychwycić wszystkie aluzje i smaczki w grze. A tych z pewnością było sporo. Alan Wake to kawał solidnej roboty. Co prawda ma nieco powtarzalny gameplay, ale kogo to obchodzi, gdy historia rozwija się tak wspaniale i w idealnym, niespiesznym tempie? Zakończenie może trochę rozczarowuje, ale dzięki niemu zabieram się od razu za American Nightmare.

Nie ukończyłem. Zaskakująco dobra i klimatyczna grafika, OK fabuła, niestety tragiczna rozgrywka. Na początku motyw z latarką bawi, ale nudzi się szybko, a walk jest coraz więcej i są coraz bardziej irytujące.

Alan Wake 2012 PC 7/10:Zmieniam ocenę z 6 punktów na 7. Gra godna polecenia, fabuła średnio wciągająca. System strzelania na plus, styl jazdy samochodem dość dobry. Klimat bardzo dobry. Czasem szło sie wystraszyć, ale nic specjalnego. Taka przygodówka-horror że tak powiem. :) Krajobraz, góry lasy jeziora to coś pięknego, grafika po tylu latach nadal potrafi zaskoczyć. Kamera zza pleców kiepska. (dobrze że dało sie zmieniać za pomocą TAB), powinno być tak, że kamera jest na środku, a nie z lewej i prawej strony. Grę przeszedłem na średnim poziomie trudności dwa razy, jedno przejście zajęło mi około 8h czyli gra nie jest zaś taka krótka. Polecam tę gre!

Dobra fabuła, jak na horror/thriller, fajnie napisane znajdźki, dobra narracja. Niestety gameplay nudzi się po pierwszym akcie. Naświetlamy latarką i strzelamy, mogli to jakoś urozmaicić. Grafika jak na tamte czasy bardzo dobra, poprawny soundtrack. Dobrze, że nie było na końcu finałowej walki z bossem tego obawiałem się najbardziej. Raczej nie zagram ponownie, ale nie żałuje czasu spędzonego z grą.

Alan Wake to kapitalny psychologiczny thriller. Plusy... Przede wszystkim konwencja gry w formie odcinkowego serialu ze słynnym wstępem „Previously on Alan Wake...” Pierwsze skrzypce grają tutaj klimat i fabuła. Ta druga to istny majstersztyk. Zawile snuta przez twórców opowieść po prostu miażdży. Postacie są intrygujące, a ich wypowiedzi z reguły ciekawe. Na szacunek zasługuje voice-acting ze szczególnym uwzględnieniem głównego bohatera, któremu głosu użyczał Matthew Porretta. Naprawdę, kawał dobrej roboty. W ogóle udźwiękowienie uważam za genialne. Doskonałe pod każdym względem odgłosy otoczenia, jak choćby szum drzew czy pohukiwanie sowy oraz wszelkie inne bardzo sugestywne efekty dźwiękowe są wprost nieocenione w budowaniu nastroju. Największe jednak wrażenie wywarły na mnie zmodyfikowane głosy Opętanych. Aż ciarki po plecach przechodziły! Muzykę zaś, którą to skomponował Petri Alanko, wprost ubóstwiam. Całości świetnie dopełniają rockowe brzmienia w wykonaniu Poets Of The Fall. Czas na oprawę wizualną. Szata graficzna jest zniewalająca w swej naturalności. Krajobrazy za dnia zapierają dech w piersiach. Sam fakt, że akcja gry toczy się przeważnie na zalesionych terenach górskich wyzwala u mnie same pozytywne emocje i nieodpartą chęć eksploracji miasteczka Bright Falls. Jest to również ukłon w stronę takich fanów Twin Peaks jak ja, którym widok drzew i wodospadu pozwalał oderwać się od zmartwień, zaznać chwili beztroski i rozmarzyć się. Podobne odczucia miałem w grze. Nieraz specjalnie zatrzymywałem się na chwilę i nie mogąc wyjść z podziwu zachwycałem się przyrodą. Niezmiernie cieszy więc otwarta przestrzeń oraz zawarte w niej niesamowite lokacje z pięknymi drewnianymi domami. Inspiracji autorów możemy doszukać się również w innych dziełach popkultury. Innowacją okazuje się mechanika walki z przeciwnikami za pomocą światła. Jest to bardzo fajne rozwiązanie, szczególnie gdy w niektórych etapach twórcy pozwalają pobawić się nam konwencją. Tutaj nie mogę nie wspomnieć o rozbrajającym Barrym i jego lampkach choinkowych. Nasz oręż w walce z siłami ciemności stanowi nie tylko światło latarki, ale również race, flary czy granaty błyskowe. Naturalnie przyjdzie nam trochę postrzelać z broni palnej. Gra nie należy do najłatwiejszych. A to za sprawą szybkich, inteligentnych i nieustępliwych oponentów. Interesująco prezentują się pojedynki z nawiedzonymi maszynami. Występuje też kilka innych ciekawych gameplayowych odskoczni. Z technicznych aspektów podobały mi się latarnie jako checkpointy, praca kamery i możliwość zmiany strony widoku zza pleców. Wzorowo zrealizowano fizykę otoczenia, gdyż przedmioty w świecie gry reagują na działania bohatera, a Alan rzeczywiście schyla się i podnosi amunicję. Miłym akcentem są porozmieszczane gdzieniegdzie termosy z kawą, piramidki puszek do zestrzelenia czy skrzynie z dodatkowym uzbrojeniem. Warto również posłuchać audycji miejscowej radiostacji czy obejrzeć fragment programu telewizyjnego. Najwięcej informacji dostarczają jednak strony maszynopisu, które należy zbierać by poznać historię. Główny wątek zapewnił mi wiele godzin przedniej zabawy, dostarczył niezapomnianych wrażeń i sporo emocji. A klimat gry – mmm... obłędny! Minusy... Na pierwszy ogień idzie niedokładne sterowanie. Sprawowanie kontroli nad pisarzem nie należy do najlepszych, szczególnie gdy trzeba gdzieś wskoczyć. Manewrowanie autem podobnie. Irytujący staje się respawn owładniętych mrokiem ludzi. Po jakimś czasie rozgrywka może wydawać się powtarzalna. Mojej uwadze nie uszły również ciut niższej jakości i jakby trochę wyblakłe wstawki filmowe. Podsumowując, Alan Wake zyskał moje upodobanie jako gra oraz idealnie trafił w moje gusta jeśli chodzi o atmosferę. Moja ocena – 9.0/10

Gra bardzo dobra. Główne zalety to system walki i niesamowicie dopracowane otoczenie. Dzięki temu gra zyskuje specyficzny i oryginalny klimat. Wadą jest niestety zbyt skomplikowana fabuła oraz mnogość cutscenek. Twórcy chyba się troche zapomnieli i zrobili FILM zamiast GRY. Mimo tych wad gra świetna.

Moja ocena 3.5W porównaniu z Alone in the Dark (2008) wypada naprawdę blado . Klimat jest, ale gameplay jest fatalny. Przez to świecenie latarką jakoś nie mogłem utożsamiać się z bohaterem i po prostu gra mnie nudziła, a korytarzowy układ poziomów wcale nie pomaga. Realistyczne twarze nie pasują to reszty ciał przez co postacie wyglądają co najmniej dziwnie. Alan Wake lepiej sprawdza się jako film . Ładne krajobrazy górskie, przyjemne stacje radiowe i telewizyjne. Filmowość i klimat wylewa się z ekranu – no i jest jeszcze świetna ścieżka audio pod koniec każdego odcinka. No ale to gra, a jako wirtualna rozrywka jest słaba.

Hit z Xbox 360 trafia na PC. I robi to w bardzo dobrym stylu. Alan Wake pomimo wad jest naprawdę dobrym thrillerem, który miksuje ze sobą strach i mrok w odpowiednich proporcjach.

Kompletnie nie rozumiem fenomenu tej gry. Mało oryginalna fabuła, nudny i powtarzalny gameplay, no i ten wymuszenie trudny poziom trudności. Pograłem 4-5 godzin i utknąłem w lesie bez amunicji, podczas gdy każde wejście w mrok kończy się wiadomo czym. Mniej więcej w tym samym okresie powstał Tomb Rider, który ma wszystko, co powinna mieć gra przygodowa: przekonującą bohaterkę, piękny i żywy świat, no i ciekawą fabułę. O Dishonored nawet nie wspomnę, bo taki Alan Wake to przy nim nieomal dungeon crowler.Udało się tutaj jedno: klimat, który na skutek poziomu trudności i monotonii, zamiast wywoływać immersję, po prostu nuży.