Najlepsze gry dekady - ranking redakcji GRYOnline.pl. Część 1. (100-51)

Spis treści

• Najlepsze gry dekady - ranking redakcji GRYOnline.pl. Część 1. (100-51)
• Enter the Gungeon – miejsce nr 95
• Forza Motorsport 4 – miejsce nr 90
• Half Life: Alyx – miejsce nr 85
• Hollow Knight – miejsce nr 80
• DriveClub – miejsce nr 75
• Assassin’s Creed Odyssey – miejsce nr 70
• Alien Isolation – miejsce nr 65
• Pokemon GO – miejsce nr 60
• Inside – miejsce nr 55

Assassin’s Creed Odyssey – miejsce nr 70

Po latach oskarżeń o odtwórczość Ubisoft w końcu postanowił zafundować serii Assassin’s Creed rewolucję w postaci Assassin’s Creed Origins. A że operacja się powiodła, znów można było wygodnie się rozsiąść i produkować kolejne gry według schematu – tym razem nowszego. Odyseja to gra bardzo podobna do poprzedniej, wprowadzająca jedynie garść drobnych ulepszeń i tradycyjnie przenosząca akcję w zupełnie inne miejsce – do Grecji z V wieku p.n.e. z lekką domieszką mitologii.

Wirtualny świat imponuje rozmiarami i kusi olbrzymią zawartością, którym to aktywnościom możemy się swobodnie oddawać jako spartański najemnik bądź najemniczka. O ile Origins jeszcze czasami przypominało sobie o swoich korzeniach, tak Odyssey było już pełnoprawną fabularną grą akcji, której bliżej do naszego Wiedźmina 3 niż chociażby pierwszego Assassin’s Creed. Nie dla wszystkich wiernych fanów cyklu była to dobra wiadomość, ale dla miłośników RPG akcji – jak najbardziej.

1. Więcej o grze Assassin’s Creed Odyssey
2. Recenzja gry Assassin’s Creed Odyssey – zamach na tron Wiedźmina 3

Final Fantasy XIV: A Realm Reborn – miejsce nr 69

I kolejna w tej dekadzie historia tryumfalnego powstania na nogi po bolesnym upadku. Final Fantasy XIV zadebiutowało w 2010 roku jako druga sieciowa odsłona kultowego cyklu japońskich gier fabularnych. Był to debiut katastrofalny – o ile warstwa wizualna mogła się podobać, tak rozgrywka okazała się wyjątkowo nieudana. Square Enix stosunkowo szybko pogodziło się z faktami – pod koniec 2012 roku serwery tego tytułu zostały zamknięte. Nie był to jednak koniec, a początek odrodzenia.

Po kilku miesiącach wrota Final Fantasy XIV otwarto na nowo. Nie była to już jednak ta sama produkcja. A Realm Reborn witało graczy zupełnie nowym silnikiem, mechanikami i fabułą. Porażkę udało się przekuć we wciągające MMORPG, niespecjalnie innowacyjne, ale za to bardzo klimatyczne i oferujące interesujący lore fabularny. I choć FFXIV: A Realm Reborn nigdy nie zagroziło popularnością World of Warcraft, zdołało zainteresować kilkanaście milionów fanów i wciąż jest rozwijane – najnowszy dodatek, Shadowbringers, ukazał się w 2019 roku.

1. Więcej o grze Final Fantasy XIV
2. Recenzja gry Final Fantasy XIV: A Realm Reborn – prawdziwie odrodzone MMO

The Binding of Isaac – miejsce nr 68

Na długo przed tym, nim zaczęliśmy rozkminiać, o co chodzi Kojimie z tym bobasem w dziwnej kapsule, był sobie Isaac. Niemowlak, którego matka, skuszona głosem z niebios, postanowiła złożyć swego syna w ofierze. Nim tego dokonała, Isaac uciekł do piwnicy – tam jednak czekały na niego okropieństwa niekoniecznie mniej niebezpieczne od zabójczej rodzicielki.

Gra miesza pomysły z klasycznych odsłon The Legend of Zelda z rozwiązaniami gatunku roguelike i bardzo czarnym humorem. Uzbrojony jedynie w swoje własne łzy oraz broń znajdowaną po drodze Isaac wędruje po proceduralnie generowanych poziomach i próbuje przeżyć, walcząc z obrzydliwymi monstrami oraz bossami uosabiającymi biblijne grzechy główne. Jeśli giniemy, zaczynamy zabawę od nowa, w innym układzie poziomów. Jest trudno, czasem – ze względu na losowy układ pomieszczeń – bywa też niesprawiedliwie, ale jednocześnie dzięki unikatowemu stylowi wizualnemu i pomysłom twórców naprawdę chce się zagłębiać coraz bardziej w szalony świat Isaaca.

1. Więcej o grze The Binding of Isaac

What Remains of Edith Finch – miejsce nr 67

Samozwańczy „prawdziwi gracze” traktują podgatunek narracyjnych przygotówek, zwanych symulatorami spaceru (lub chodzenia), mocno pogardliwie, twierdząc, że to nawet nie są prawdziwe gry, bo przecież nic się tu poza chodzeniem i oglądaniem widoczków oraz słuchaniem narracji nie robi. I przez to umykają im takie perełki jak Firewatch czy właśnie What Remains of Edith Finch, które pod pewnymi względami biją na głowę „prawdziwe” gry.

W dziele studia Giant Sparrow jako ostatni żyjący członek familii Finchów trafiamy do opuszczonej przed laty rodzinnej posiadłości. Badając jej zakamarki, przenosimy się w przeszłość i podczas bardzo pomysłowych retrospekcji poznajemy dzieje kolejnych przodków. Prosta w swych założeniach historia ujmuje nostalgicznym klimatem i barwnie nakreślonymi postaciami, prowadząc do finału, który wspominamy długo po zakończeniu zabawy. Jeśli macie zagrać tylko w jedną grę tego typu – niech to będzie opowieść o tym, co pozostało po Edith Finch.

1. Więcej o grze What Remains of Edith Finch
2. Recenzja gry What Remains of Edith Finch – narracyjne arcydzieło o śmierci

Assassin’s Creed Valhalla – miejsce nr 66

Najnowsza jak dotąd odsłona liczącego już trzynaście wiosen cyklu nie zaserwowała wielkiej rewolucji, bazując głównie na tym, co osiągnięto w Origins oraz Odyssey. A że były to fundamenty bardzo solidne, drobne modyfikacje zasad rządzących rozgrywką oraz tradycyjna zmiana miejsca akcji wystarczyły, byśmy raz jeszcze dostali wspaniałe RPG akcji, zapewniające dziesiątki godzin doskonałej zabawy.

Valhalla w końcu zabiera nas do długo oczekiwanego w tej serii świata wikingów, pozwalając w skórze skandynawskiego wojownika bądź wojowniczki siać zamęt i strach w sercach angielskich wrogów. A także rozwijać własną osadę i spełniać się w ponadprzeciętnie oryginalnych jak na ten cykl aktywnościach pobocznych, takich jak konkursy w piciu alkoholu czy gra w kości. Zaskakująco wciągająca jest też tym razem fabuła, która nie daje się stłamsić pokusom otwartego świata. Najnowszy „Asasyn” nie próbuje być żadną rewolucją i nią nie jest, ale w swoim gatunku pozostaje jednym z liderów.

1. Więcej o grze Assassin’s Creed Valhalla
2. Recenzja gry Assassin’s Creed Valhalla – to jest „Asasyn”, którego szukacie