Władca Pierścieni: Podbój

Kampania sił zła stanowi z kolei swego rodzaju wariację na temat tego, co by się stało, gdyby Frodo nie zniszczył Jedynego Pierścienia. Dostępne scenariusze zakładają, iż sługom Saurona udało się pokonać sympatycznego hobbita. Czarnoksiężnik przystępuje do ostatecznej inwazji na Śródziemie, atakując i niszcząc między innymi Rivendell, Minas Tirith czy Shire.

W sumie obie kampanie składają się z szesnastu etapów rozgrywanych na trzech poziomach trudności, a ich przebieg bywa interesujący z uwagi na spore zróżnicowanie zlecanych zadań. Gracz zajmuje się między innymi eliminowaniem obecnych na planszy olifantów, ochranianiem murów fortec przed atakami przeważających sił przeciwnika czy sabotowaniem wrogich katapult. W każdej chwili możliwe jest wywołanie szczegółowej mapy okolicy, na której zaznaczone są aktualne cele misji.

Właściwa rozgrywka oparta jest na rozwiązaniach doskonale znanych z obu części sagi Star Wars: Battlefront. Gracz przez znaczną część zabawy kontroluje podrzędne jednostki, które występują w czterech zasadniczych odmianach. Wojownicy są szczególnie przydatni w walce w zwarciu, łucznicy preferują walkę na dystans, zwiadowcy mogą atakować swe cele z zaskoczenia, a magowie rażą przeciwników czarami oraz leczą rany sojuszniczych oddziałów. Za każdym razem dysponuje się ograniczoną ilością tzw. respawnów, czyli odrodzeń postaci w wybranych punktach mapy. Wyczerpanie limitu jest równoznaczne z przegraniem całej misji.

Oprócz wymienionych wyżej reprezentantów czterech głównych klas gracz w określonych momentach rozgrywki może przejmować kontrolę nad olbrzymami (m.in. trolle, enty, olifanty) oraz znanymi z kinowych produkcji bohaterami. W przypadku kampanii sił dobra są to między innymi Gandalf, Aragorn, Legolas, Gimli czy Faramir. Opowiadając się po stronie sił zła można z kolei kontrolować ruchy Sarumana, Króla Upiorów, Balroga czy wreszcie samego Saurona.

Opracowany na potrzeby gry model walki jest dość uproszczony. Każda ze sterowanych postaci dysponuje pewnym wachlarzem ruchów, który może zostać wyświetlony na ekranie. Dostępne akcje podzielono na zwykłe oraz specjalne, przy czym odpalanie tych drugich wymaga zazwyczaj odczekania kilku sekund czy napełnienia paska mocy. Gracz może łączyć kolejne ataki w bardziej złożone kombinacje uderzeń (combosy), zadając tym samym poważniejsze obrażenia.

Multiplayer stanowi istotny składnik Podboju. W walkach sieciowych może brać udział maksymalnie szesnastu graczy, a z myślą o nich opracowano trzy główne tryby zabawy. Pojedynek drużyn to typowy Team Deathmatch, Podbój opiera się na założeniu utrzymywania kontroli nad określonymi strefami, a Zdobądź pierścień wymusza na grających przenoszenie Jedynego Pierścienia do oznaczonych sekcji mapy.

Zmagania prowadzone są w trójwymiarowym środowisku, obserwowanym z perspektywy trzeciej osoby. Duży nacisk położono zarówno na wykonanie plansz, jak i znajdujących się na nich postaci. W tym drugim przypadku warto dodać, iż główni bohaterowie z wyglądu przypominają aktorów znanych z filmowej trylogii. W tle przewija się także doskonale znana fanom kinowego Władcy Pierścieni muzyka.

Autor opisu gry: Jacek Hałas