Metal Gear Solid

Dzieło stworzone przez legendarnego Hideo Kojimę. Gra się dość słabo zestarzała ze względy na grafikę, ale to celowe założenie, bo mówimy tu o grze z epoki PlayStation 1. Fabuła wręcz wgniata w fotel, pełno w niej uczuć, miłości, akcji i tak dalej. Rozgrywka jest nawet przyjemna pomimo tego, że większość mechanik jest trochę drewniana (akcja z zejściem liną w wieży), ale same pomysły są wręcz oryginalne, m.in. znany kamuflaż z pudłem, bardzo dużo jest smaczków, natomiast same walki z bossami były wręcz obłędne, choć czasem irytujące. Sam musisz odkryć ich słaby punkt. Czekam na remake! Polecam

Co tu dużo się rozpisywać - fabularnie jest wysoko. Niesamowicie angażująca historią z masą cutscenek i zwrotami akcji(w pewnym momencie mamy dosłownie następujące po sobie plot twisty), generalnie atmosfera tak gęsta, że można kroić nożem... no dobra, poza kilkoma absurdalnymi momentami z których seria jest znana.Minusy? W zasadzie czas nie był łaskawy dla tego typu rozgrywki będącej z dzisiejszej perspektywy dość prymitywną skradanką. W takim wypadku sam nie wiem czy odbierać to w pełni jako wadę, ale odnoszę wrażenie że jest tutaj mało gry w grze - dużo backtrackingu i cutscenki które trwają tak długo, że można poczuć jakby granie było przerwą między cutscenkami, a nie na odwrót.

Świetna gra,moja pierwsza stycznosc z tą seria,wczesniej jakos mnie omineła.W której mozna sie poczuc jak prawdziwy najemnik z wadami i zaletami tego co tylko potwierdza o niezwykłosci tej pozycji(jak np. podczas etapu z torturami ktory dla gracza stanowi istne tortury,palec od wciskania klawisza az mnie rozbolał,klimat jest kapitalny).Grałem w wersje Integral obsługującą dodatkowo wysokie rozdzielczosci i działajacą na nowych systemach.I jak na prawie 20 letnią gre grało sie super ,graficznie tez nie jest zle.Fabuła bardzo dobra(teraz moze wydawac sie po czesci juz troche oklepana,superzołnierze,ryzyko ataku głowicami jadrowymi wałkowane przez ostatnie lata w filmach i grach).Oczywiscie wielki plus za ciekawe i nowatorskie pomysły pana Kojimy,niespotykane w innych grach.Bardzo charakterystyczne postacie ,zwłaszcza bossowie są fajnie przedstawieni i maja ciekawe historie.Z poczatku trzeba sie przyzwyczaic do nietypowej kamery z lotu ptaka ale pozniej juz to nie przeszkadza.Mamy rowiez swietną muzyke i efekty dzwiekowe.Gra jest dosc wymagajaca,na poczatku ginie sie czesto i bardzo szybko.Po pokonaniu kazdego bossa rosnie nam zycie i ilosc przenoszonej amunicji/ekwipunku i gra staje sie troche łatwiejsza z czasem.Co do wad to gra nie obsługuje myszki,ja grałem na klawiaturze i z poczatku jest dosc ciezko to ogarnac ale pozniej gdy opanujemy sterowanie gra sie juz intuicyjnie ,oczywiscie po dobrym obłozeniu klawiszy.Na padzie jest pewnie lepiej.Dosc wkurzajacy był respawn wrogów po włączeniu alarmu,beda sie pojawiac w nieskonczonosc,dopóki sie gdzies nie ukryjemy.Było rowniez sporo backtrackingu czyli odwiedzania ponownie tych samych miejsc.Cała baza w ktorej dzieje sie akcja nie jest zbyt wielka przez to.Ale nie sa to jakies znaczace wady.Rowniez wirtualny trening(VR Missions) jest bardzo fajnie zrobiony i zapewnia sporo zabawy.Gre polecam kazdemu bo warto,wciągajaca historia z rozmowami przez Codec,postacie,wymagajacy gameplay, ciekawe pomysły no i kapitalny klimat najemnika.

Nigdy nie grałem w żadną część z tej serii więc postanowiłem sprawdzić ten fenomen przy okazji składanki Master Volume 1. Fabularnie gra naprawdę jest super. Niestety gameplay to już co innego. Nie uznałbym tej gry za skradankę bo przez dużą część gry przebijamy się przez wrogów z karabinem w ręku. Do tego irytujące walki z bosam w których ładujesz z np. stingera. Mało tu jest samej gry w grze. Przerywniki filmowe o ile świetnie opowiadają fabułę o tyle sprawiają że gra się wydłuża i gdyby je usunąć i dać mniej irytujące walki z bosami to pewnie w 2 godziny byśmy ukończyli tytuł. No i ciągły backtracking. Pokonujesz bosa i jazda po zbieranie wszystkiego co pozostało piętra niżej bo dostałeś nową kartę dostępu. I te burzenie czwartej ściany. Niby jest spoko bo to wywołuje uśmiech na twarzy ale jednak wybija z rytmu poważnej opowieści. No nic pora się wziąć teraz za drugą część.