Total War: Medieval II

Mam pytanie które królestwo mam wybrać, żeby odblokowywać królestwo Polskie?

Gra świetna, setki godzin przegrane. Gra mimo lat nadal daje dużo zabawy, jedyne co mi zabrakło, że wrzucili tylko tryb Conquest, a nie ma Glorious Achievements.

MTW2 to taki Skyrim wśród strategii turowych z racji łatwości modowania. Komuś znudziła się mapa i frakcje to może sobie dodać kolejne, zmienić lokację np na Azję nawet uniwersum z któregoś znanego fantasy jak LOTR, Warhammer czy Elder Scrolls.

Daję dychę za to że gra dała mi wiele radości nie tylko w 2007 ale i w kolejnych latach. Ponad czasowa rozgrywka na setki godzin.

Fenomen drugiego Medievala naprawdę mnie zdumiewa. To trochę jak z moim starym, co po raz pięćdziesiąty ryczy ze śmiechu na Samych Swoich i mówi, że lepszego filmu nie ma i nie było, albo ludzie co słuchają Linkin Park i mienią się metalami.
Sam do Medievala mam olbrzymi sentyment, bo prawie dwie dekady temu zakupiłem wersję kolekcjonerską, pięknie owiniętą w skórę, a metalowa figurka rycerza ciągle stoi dumnie na moim biurku. Kingdoms (które było – i jest – fenomenalnym DLC!) też zakupiłem w dniu premiery.
Choć licznik steam pokazuje skromne 300h, to jestem pewien, że w wersję na CD mam już przegrane góra ponad 1 tys. godzin. I początkowo ten Medieval zachwycał. Widok maszerujących wojsk, olbrzymich metropolii, palących się jednostek robił piorunujące wrażenie!
Zmiana mapy strategicznej, gdzie zamiast przestawiać pionki, każdy oddział miał swoje punkty akcji też było rozwiązaniem które pokochałem z miejsca! (W Rome nie grałem). Szczerze? W 2006 nie było lepszej strategii. Ale żeby być szczerym całkowicie, to trzeba też przyznać, że Medieval II postarzał się tragicznie. To nie Herosy 3, ta formuła już dawno się zużyła, z czym sentymentalny internet nie potrafi się pogodzić, jak mój stary z krytyką Samych Swoich. W zasadzie bronić się może tylko setting, dla kogoś kto kocha pełne średniowiecze nie ma w
stajni Creative Assembly konkurencji… ale czy na pewno? Już lepiej odpalić mod 1212 do Attili. Dobra, krytykować łatwo, każdy to potrafi, więc OBIEKTYWNIE wypunktuję, dlaczego starusieńki Medieval 2 nie jest wart zakupu w 2025:
- beznadziejnie rozwiązana kwestia handlu.
- Brak jakichkolwiek aktywności pobocznych znanych od Rome II, tych wszystkich mechanizmów wziętych z gier Paradoxu. Może i bardzo uproszczonych, może i – szczególnie w Rome- kulejących no ale są i dostarczają dodatkowej aktywności. A w leciwym Medieval 2 tylko przemieszczasz armie i walczysz (czasem wybierzesz papieża albo ruszysz na krucjatę). Zaraz ktoś powie, że mu to w zupełności wystarczy. Cóż, dla niektórych i gra w statki jest już wystarczającą rozrywką. Medieval II ma mało zawartości więc jest to jak najbardziej obiektywny zarzut.
- Agenci o bardzo ograniczonych kompetencjach, a już szczytem debilizmu są dyplomaci, którzy muszą przemaszerować kilka lat pół kontynentu żeby zainicjować relacje z inną frakcją.
- Nudne, puste mapy starć! To jest zarzut który podkreślam wszędzie i zawsze, a jakoś brać graczy zdaje się zupełnie tego nie dostrzegać. Podobny zarzut mam też do Rome II. Mapy starć (poza osadami, o tym wspominam niżej) są nie tylko puste i nudne, ale i całkowicie nierealistyczne! Żadnych pól, cieków wodnych, ANI JEDNEJ mapy chociażby z jakimś jeziorkiem lub stawem. I tu nie chodzi nawet o kwestie estetyczne, ale o taktykę. Właśnie to jest przewagą Empire/Napoleon, że nie raz potrafiłem wygrać skromniejszymi siłami, bo wykorzystywałem zabudowania żeby np. zabezpieczyć flankę. Ja rozumiem, że implementacja bagien które spowolniałyby wojska, powierzchni piaszczystej która wywoływałaby tumany kurzu utrudniające dostrzeżenie manewrów przeciwnika to już bardziej złożona operacja.
No ale żeby na tych średniowiecznych arenach walk nie było wiosek, pól, rzek czy jezior? Bitwy przez to stają się bardzo nudne i powtarzalne.
- Każda osada wygląda TAK SAMO. Ok, są trzy „kultury”, jest podział na zamki i miasta, oraz różne poziomy ich upgreadu, ale nie ma różnicy czy zdobywamy zamek 3 poziomu jako Toruń, Edynburg, czy Paryż (jeśli zmienimy jego charakter). KAŻDA z tych osad będzie wyglądała tak samo. Wisła w Krakowie lub Tamiza w Londynie? A po co to komu. Słynne wzgórza w Rzymie lub Konstantynopol na półwyspie? Panie, kto to widział. O historycznych budowlach – chociażby w najbardziej ikonicznych miastach – nawet nie będę wspominać. I pewnie, można byłoby zripostować, że w 2006 trudno byłoby to zaimplementować… gdyby nie fakt, że jak na 2006 rok włożono olbrzymi wkład pracy w szczegóły i detale budynków. A lepiej by było, gdyby twórcy popracowali nad realiami historycznymi. Wolałbym zdobywać Ile de la Cite w Paryżu, niż po raz enty podziwiać dymy z kominów, albo ciesielkę na stajni w miastach klonach.
- Każde oblężenie wygląda TAK SAMO. Kwestia monotonności miast została przedstawiona powyżej, ale także gameplayowo te oblężenia są po prostu powtarzalne. Choć jest to cecha wspólna wszystkich odsłon serii, to właśnie w Medieval II widać to najbardziej.
I tak jak przy zdobywaniu miast może jeszcze pojawić się coś niespodziewanego, tak obrona to już mordęga i dzień świstaka. W zasadzie zestaw 3x włócznicy 2x miotający 2x kawaleria do flankowania głupiej AI pchającej się na mury jest w stanie bez problemu odeprzeć każdy atak 3 krotnie silniejszej armii. Robiąc. Za. Każdym. Razem. To. Samo. W przypadku silniejszego wroga wystarczy zwiększyć ten zestaw o kolejne oddziały.
Błędów, bolączek, niedopracowań jest oczywiście dużo więcej, ale ja tu głównie skupiłem się na tych najważniejszych, które dyskredytują tę grę do ogrywania w latach dwudziestych.

Total War: Medieval II - recenzje graczy