- Wielka klapa, świetny film – dobre dzieła, które zaliczyły finansowe wtopy
- Blade Runner 2049
- Fight Club (Podziemny krąg)
- The Shawshank Redemption (Skazani na Shawshank)
- Citizen Kane (Obywatel Kane)
- The Iron Giant (Stalowy Gigant)
- The Thing (Coś)
- Donnie Darko
- The Insider (Informator)
- Grindhouse (Planet Terror i Death Proof)
- Atlantis: The Lost Empire (Atlantyda: Zaginiony Ląd)
- Man on the Moon (Człowiek z księżyca)
- Mulholland Drive
Mulholland Drive
- Co to? Jeden z najlepszych filmów Davida Lyncha, opowiadający historię młodej aktorki, która pomaga dziewczynie z amnezją i torbą pełną pieniędzy (ale czy rzeczywiście opowiada o tym?)
- Rok produkcji: 2001
- Budżet: 15 mln USD
- Przychody z Box office: 20,1 mln USD
- Gdzie obejrzeć: Netflix, VOD.pl
Mulholland Drive pierwotnie miał być serialem. Telewizja ABC nie wyraziła jednak zgody na emisję i odrzuciła projekt. Reżyser podjął więc decyzję o dokręceniu do zebranych materiałów zakończenia, w celu stworzenia odrębnego filmu. Stworzył oniryczne, wieloznaczne dzieło otwarte na różne interpretacje. Przedstawił tyle tematów, motywów, symboli i odniesień, że za każdym seansem odkrywa się coś nowego.
Typowo dla twórczości Davida Lyncha – nic nie jest tutaj takie, jakim się wydaje. Dzwonią nieodebrane telefony, a tajemnice i zawiłości tylko się piętrzą. Wszystko ma podwójne znaczenie, ukryty sens. Do tego trzeba dodać gorący (lesbijski!) romans, podprogową diagnozę historii Hollywood i dywagacje na temat kondycji psychicznej współczesnego człowieka.
Tak trudny w zrozumieniu obraz nie przypadł do gustu odbiorcom. Recenzje były skrajne – krytycy albo zachwycali się wizją artysty, albo zarzucali mu chaos, niejasny bełkot i przerost formy nad treścią. Film zdecydowanie wymaga dużego skupienia, dlatego trudno się dziwić, że nie trafił do masowego odbiorcy, przyzwyczajonego do prostej, niewymagającej rozrywki w kinie.
Współcześnie Mulholland Drive jest uznawany przez wielu krytyków za największe dzieło Lyncha. Otrzymał 20 nominacji i 13 nagród, w tym Oscara za najlepszą reżyserię i Złoty Glob za najlepszy dramat. W organizowanym w 2016 roku plebiscycie BBC otrzymał wyróżnienie dla najlepszego filmu XXI wieku. Pomimo upływu lat zachwyca reżyserskim kunsztem, dogłębnym studium psychologicznym i niesamowitym klimatem. Interpretacji fabuły jest wiele. Jedni kilka czy nawet kilkanaście razy oglądają film, by dotrzeć do jego sedna, inni pokornie przyjmują poczucie niezrozumienia, zapamiętując seans jako niesamowite, nieuchwytne doznanie. Dzieło to jest tak niezwykłe, że oba te podejścia jak najbardziej się sprawdzają.
O AUTORCE
Czasem zastanawiam się, ilu doskonałych filmów nie widziałam, ponieważ po prostu o nich nie usłyszałam lub zostały tak zmiażdżone przez krytyków, że świadomie je pominęłam. Przemysł filmowy jest niesamowicie zależny od wielu czynników zewnętrznych. To zarazem smutne i fascynujące. Wiele filmów nie jest wyłącznie obrazem, dziełem reżysera, scenarzystów, aktorów oraz pozostałych członków zespołu. Ogromny wpływ na niego mają sam proces twórczy, czas, w którym powstał, odbiór społeczny itp. Cała otoczka budowana wokół filmów i nierozerwalne z nimi tło historyczne są niesłychanie ciekawe. Wiele świetnych dzieł jest docenianych po latach czy nawet już po śmierci autora. Dzieje się tak nie tylko w kinie. To niesamowite, jak nieuchwytnym bytem jest sztuka i jak bardzo jej odbiorcy mogą się mylić.