Oglądasz na własną odpowiedzialność. Oto najdziwniejsze filmy z Festiwalu Nowe Horyzonty
Kino artystyczne bywa naprawdę dziwaczne, co udowodniła tegoroczna edycja Festiwalu Nowe Horyzonty. Te filmy prezentują sobą naprawdę wysoki poziom, ale nie bierzemy odpowiedzialności za ich wpływ na Waszą psychikę.
Spis treści
- Oglądasz na własną odpowiedzialność. Oto najdziwniejsze filmy z Festiwalu Nowe Horyzonty
- Annette – musical z wybitną rolą Adama Drivera
- Rezydencja pod Truskawką (Strawberry Mansion) – SF fantasy z odrobiną psychodeli
- Titane – Kill Bill 3, o którym zawsze marzyliśmy
- Mandibules – komedia od twórcy Morderczej opony
- Memoria – slow cinema z Tildą Swinton
- Gorączka (Petrovy v grippe) – rosyjska jazda bez trzymanki
- Przygody Iron Pussy (Hua Jai Tor Ra Nong)
- Lux Aterna
- Niefortunny numerek lub szalone porno (Babardeală cu bucluc sau porno balamuc) – wszystkie problemy Polski w pigułce
Titane – Kill Bill 3, o którym zawsze marzyliśmy
- Co to: postmodernistyczna rzeź, niepokojący romans oraz psychopatyczny dramat – wszystko w jednym filmie
- Reżyseria: Julia Ducournau
- Kraj produkcji: Francja, Belgia
- Termin premiery: 2021
Seryjna morderczyni zachodzi w ciążę z samochodem i próbuje uciec przed policją. Uzależniony od narkotyków postanawia się nią zaopiekować, biorąc kobietę za swojego zmarłego tragicznie syna. Powyższe dwa zdania są niejakim streszczeniem fabuły Titane i brzmią one na tyle dziwnie, że powinny Was one zachęcić do wybrania się na seans. Na wszelki wypadek pozostawiłem jeszcze parę asów w rękawie.
Bo warto zaznaczyć, że film miejscami wygląda tak, jakby ktoś ukradł scenariusz Quentina Tarantino na trzecią część Kill Billa – jest tu bowiem sporo krwawej i widowiskowej jatki, której główną sprawczynią jest pozbawiona empatii kobieta. Co prawda zamiast Umy Thurman mamy Agathe Rousselle (a ta wygląda trochę jak żeńska wersja Bartosza Bieleni), ale doskonale radzi sobie ona od strony aktorskiej. Szczególnie wtedy, gdy udaje chłopaka.
Oprócz sporych pokładów brutalności Titane zachwyca również doskonale zarysowaną relacją głównych bohaterów, która z jednej strony wygląda na romans, a z drugiej – na rodzicielską próbę nawiązania kontaktu z własnym dzieckiem. Tak, wiem, bardzo dziwne i wątpliwe moralnie połączenie, ale ostrzegałem, że nie mówimy o normalnych filmach. Ponadto całość została zrealizowana w sposób naprawdę zjawiskowy, niektóre sceny przypominają nawet teledyskowe masterszoty z polskiego serialu Ślepnąc od świateł. A to naprawdę spory komplement.
