Metro 2033

Wspótwórcy pierwszego S.T.A.L.K.E.R.-a serwują nam Metro 2033 - nową grę w postapokaliptycznym klimacie. Czy nietuzinkowa atmosfera i szereg ciekawych rozwiązań w mechanice stanowią w tym przypadku klucz do sukcesu?

Ciężki, postapokaliptyczny klimat tj. udane przełożenie materiału źródłowego na grę to największa zaleta tej produkcji. Właśnie tak wyobrażałem sobie stacje metra(te opuszczone, słabo zaludnione jak i tętniące życiem), klaustrofobiczne tunele jak i nieprzyjazną powierzchnię przemierzaną przez stalkerów. Lubię również takie smaczki jak używanie zapalniczki, zakładanie maski, wymiana filtrów, ładowanie latarki czy specyficznie skonstruowana broń - to wszystko jeszcze bardziej pogłębia immersję.Natomiast jako shooter gra prezentuje się raczej przeciętnie, ot faszerowanie ołowiem mutantów i wrogo nastawionych mieszkańców metra. Dodatkowo sztuczna inteligencja często płata figle - raz wrogowie potrafią odwracać się plecami czy kręcić się w kółko, a innym razem są w stanie wyczuć gracza dosłownie natychmiast. Do tego wyglądające na niedopracowane możliwości skradania, masa skryptów i krótkich lokacji/etapów.Fabularnie też gra mocno kuleje, jest to na swój sposób niekompletne doświadczenie, mocno przyspieszona, niedokładna i okrojona wersja wydarzeń, dla poznania historii zdecydowanie polecam przeczytać książkę. Osobiście gdybym nie czytał jej przed przystąpieniem do gry to nie do końca rozumiałbym ciąg wydarzeń.

Plusy:Ciężki brudny rosyjski klimat który czuć w powietrzuBrutalność (sponiewierane, zmasakrowane trupy leżące wszędzie)Frajda z gry i samego rozwalania wrogówOdpowiednia długość (nie kończyła się za szybko a jednocześnie nie nudziła bo była za długa)MinusyNiektórzy wrogowie byli trochę przebajerowani na przykład takie kulki które wychodziły z kokonów Małomówny artem (przez cala gre ani słowa)Brak statystyk broni, jaka kupić itp (trzeba było testować bronie po zabitych wrogach i pod różnymi innymi kwestiami dopasować która broni najbardziej pasuje)

Zostałem zaszczuty przez Metro. Labirynt tuneli, lokalna flora, uzbrojeni faszyści. Nienawidziłem zostawać sam, a jednak, wraz z Artemem, dociągnąłem do końca.

Metro 2033 to swojski fps. Plusy... Według mnie świetnie uchwycony duch powieści. Choć książkę czytałem już kilka lat temu, mojej uwadze nie uszły liczne nawiązania oraz znajomi towarzysze. Fajnie było sobie przypomnieć co nieco z tej eskapady. Kolejne cele podróży są wciągające i tworzą naturalny bieg dla przedstawionej historii. Odtworzono tu kawałek angażującej historii, przy czym najbardziej spodobała mi się ta niespieszna narracja. Rozmowy między bohaterami są konkretne i rzeczowe, a język rosyjski tylko dodaje wiarygodności dialogom. Wspomniana swojska atmosfera pozwala poczuć się jak przed laty na lokalnych bazarkach. Pełna ciepła gwara tubylców, pogłos dobiegający z ciasnych tuneli metra, jak i tajemnicze dźwięki z powierzchni budzące niepokój - to wszystko zasługuje na uznanie. Miejscami klimat bywa tak gęsty, że można kroić nożem. Mroczny ambient oraz brzmienie gitary dawały jakiś taki nieco przygnębiający nastrój. Znakomicie został też zobrazowany strach w tunelach metra. Brudne zakątki poszczególnych stacji z prowizorycznymi konstrukcjami oraz zniszczony apokalipsą mroźny padół robią wrażenie. Szczegółowe otoczenia, wyrazista oprawa z fantastycznym światłocieniem i imponujące efekty graficzne tworzą tę produkcję po prostu piękną. Do tego rewelacyjna fizyka i efekty oraz przykuwająca wzrok animacja z oczu bohatera – słowem, jest na czym zawiesić oko. Pomysłowo zrealizowano hud, a mianowicie cel wyznaczany w notatniku i na kompasie. Fajny, dość nietypowy zabieg udało się przeprowadzić dzięki pułapkom. Niekiedy gra stanowiła wyzwanie. Jak na tytuł z gatunku fps, długość kampanii wydaje się w porządku. Minusy... Rozgrywka, co trzeba przyznać, relatywnie liniowa. Odrobinę zawiedziony byłem nie do końca działającym skradaniem. Nie trafiła również do mnie idea waluty i konfiguracji pukawek – w zamyśle ciekawa, ale w praktyce trochę nieprzydatna. Doskwierały też niezbyt czytelne miniaturki oręża oraz okazjonalne glitche graficzne. Uzbrojenie nienajgorsze, aczkolwiek mocno powtarzalne, co w połączeniu ze średnio wypadającym systemem strzelania nie dawało takiej frajdy. Zarówno mutanty, jak i ludzcy nieprzyjaciele często wydawali się kuloodporni, zaś sztuczna inteligencja pozostawia sporo do życzenia. To, na co na pewno mogę jeszcze ponarzekać, to nieprzemyślane punkty zapisu, które nieraz potrafiły wczytać stan gry pośrodku strzelaniny. Tak czy owak, moje zaangażowanie w grę było nie mniejsze niż w tekst, przez co bawiłem się nie gorzej niż podczas lektury. Czasami wręcz właśnie tak wyobrażałem sobie tułaczkę Artema. Atmosfera naprawdę zacnie uchwycona. Moja ocena - 7.0/10

Postanowiłem zagrać w tą gre na siłę mimo że początek mi się nie podobał i mam mieszane uczucia.Potencjał tej gry spory ale jakoś wykonanie mnie nie przekonuje mimo że to moje klimaty.- zero frajdy ze strzelania. Potwory przyjmują na klate po 30 strzałów. Mocniejsze bronie prawie w ogóle nie daja poczucia że są skuteczniejsze od pistoletu.- chaos walki. - oddychanie przez filter doprowadzał mnie do jakiegoś stanu lękowego. Do tego stopnia ze było mi duszno w czasie grania :/- płynnośc grafiki niby OK ale mnie jakoś głowa bolała po paru minutach.- ciasne pomieszczenia są okey ale nie można się nimi delektować bo główny bohater za szybko sie porusza.- motyw ze skradaniem zbyt trudny. Zabicie kogoś po cichu nie jest pewne i bardzo ryzykowne.- handel nieistotny. Praktycznie ani razu nie skorzystałem. Wszystko miałem z terenu.- miałem wrażenie że strzelanie do potworów jest dla picu i głównie chodzi o to zeby jak najszybciej dość z punktu A do punktu B.- Kompletnie nie wiem z kim walczylem ? Skąd te mutanty ? Kim były cienie ?!Plusem jest to ze całokształt rozgrywki mi sie podobał. Ogólnie dość ciekawa gra.

Bardzo dobra gra. Opustoszałe tunele metra, odgłosy i ryki potworów oraz ciemności, które rozjaśnia praktycznie tylko nasza latarka budują niesamowity klimat. Niejednokrotnie przeszły mnie dreszcze gdy grałem w nocy ze słuchawkami na uszach :) Do tego gra jest nastawiona na fabułę a nie akcję. Dla wielu może okazać się to nudne ale mi się podobało i z każdym kolejnym centymetrem eksplorowanego metra zagłębiałem się w tą klimatyczną opowieść. Biorę się za kontynuację.Plusy:+KLIMAT!!!+grafika+udźwiękowienie+fabuła+lokacjeMinusy:-poziomy są dość krótkie

Moja ocena 7.0Wśród S.T.A.L.K.E.R. ‘ów słabszy jest tylko od „Zew Prypeci”. Gesty klimat buduje lektor, poczuciu ciągłego zaszczucia, szybko wyczerpującej się amunicji, masce tlenowej, która ulega zniszczeniu, przez co ogranicza naszą widoczność. Misje z towarzyszami także dają rade. Ulman mój faworyt . Niestety gra jest dość słabo zoptymalizowana i zabugowana. ( zdarza się że przeciwnicy odwracają się do nas plecami) Szkoda że nie przetłumaczyli rozmów odbywających się na stacjach miedzy NPC’tami ( ruski nie jest moją mocną stroną ) Bardzo dużym minus że Artem nie odzywa się ani słowem ( nie licząc loadingu ) Jest też troche za krótka . Podsumowując dobry FPS i chyba jak skończę czytać Wiedźminy Sobkowskiego zainteresuje się Metrem Głuchowskiego.

Napędzany wciągającą historią, prześliczny shooter zza wschodniej granicy. Warto zagrać!

No i milutko. Grę przeszedłem w 13 godzin. Trochę na ostro, trochę w stylu skradankowym.Ogólnie wszystko na plus, zwłaszcza fabuła, lecz gra mogłaby być nieco bardziej rozbudowana. Może nieco więcej broni, więcej gadżetów, itp. Ale poza tym naprawdę spoko.Po prostu dobra strzelanka, warta tych 13 godzin.