The Elder Scrolls IV: Oblivion

2600 stron, 6 tłumaczy, 3 miesiące, jeden Oblivion. Oblivion? Raczej „Otchłań”, rodacy.

Świetny RPG. Ogromny świat gry, w którym można przemieszczać się pieszo bądź też konno to jedna z jego największych zalet. Ponadto ukrytych zostało mnóstwo jaskiń, kopalń, itp. do przeszukania. Niestety w pewnym momencie jaskinie, które wyglądają niemal identycznie stają się nudne podczas ich badania. Sama fabuła jest bardzo ciekawa i zachęca do dalszego grania. Największe wrażenie robią chyba wyjście z jaskini na początku gry i samo zakończenie. Zadań jest mnóstwo bo poza wątkiem głównym mamy także zadania w gildiach: magów, wojowników, złodziei czy też w różnych innych frakcjach. Można również awansować walcząc na arenie. Wszystko to pozwala na długie godziny gry, nawet po przejściu wątku głównego. Ja zakończyłem grę przechodząc wątek główny i awansując na najwyższe rangi w szeregach gildii wojowników, magów i na arenie. System gry jest rozbudowany. Sami możemy tworzyć eliksiry (znajdując różne rośliny), przedmioty czy bronie magiczne. Nasze rozmowy z ludźmi i decyzje mają związek z dalszym przebiegiem gry. Grafika jak na ten rok może się jak najbardziej podobać. Podobała mi się bardzo architektura miast, każde ma swój odrębny styl i własną historię. Z kolei muzyka jest bardzo dobra, lecz niestety mało zróżnicowana i po krótkim upływie czasu zaczyna nudzić. System walki pozwala na przybieranie różnorodnych taktyk na przeciwnika. Dodatkowo dochodzi bardzo duży wybór czarów. Śmiało mogę polecić tą grę, nie tylko fanom gatunku ale każdemu graczowi!

Najgorszy TES wśród wielkiej trójki, Morrowind, Oblivion i Skyrim. Ocena znacznie zawyżona przez ludzi dla których to była jedna z pierwszych gier w jakie grali i mają do niej sentyment. W Morrowindzie zwiedzaliśmy niesamowicie oryginalny świat, wyspę której większa część to zasypane popiołem z wulkanu pustkowia, centrum wyspy jest ogrodzone wielkim magicznym ogrodzeniem i jest niesamowicie niebezpiecznym terytorium, co napędza tylko ciekawość, wszędzie wielkie grzyby i obca kultura Dunmerów w której jesteśmy obcymi i tak też jesteśmy traktowani. A tutaj co? Nudny standardowy świat fantasy, zielone lasy i wzgórza, cała prowincja Cyrodill jest po prostu niesamowicie sztampowym miejscem i usytuowanie tam akcji kiedy w Tamriel jest wiele innych ciekawych prowincji było po prostu złym pomysłem. Ale to najmniejszy z problemów tej gry. Wątek główny jest po prostu nieciekawy, później powala powtarzalnością kiedy zamykamy kolejne bramy Oblivionu, zawsze w ten sam sposób. Ostatnia bitwa w grze to jakiś żart, z powodu ograniczeń silnika ta wielka armia którą zbieraliśmy do bitwy z siłami zła to jakieś yyy 7 żołnierzy? może 8? No dzięki za pomoc, już sam bym dał radę. Do questów gildiowych akurat się tak mocno nie przyczepię bo niektóre były spoko, np. gildia złodziei, całkiem niezła, chyba najlepsza w serii. Ale kontynuując wady, beznadziejny, niestabilny silnik ciągle crashujący się, absolutnie obrzydliwa grafika, już pomijam kartoflane mordy postaci, które można łatwo poprawić modem Oblivion Character Overhaul, ale sama grafika jest po prostu brzydka, nieironicznie Morrowind z modem MGE XE wygląda ładniej i estetyczniej niż to. Do tego dołożyć beznadziejny interfejs, który jest po prostu zbyt duży, nieestetyczny i niewygodny, stworzony pod konsole, to samo było w Skyrimie ale tam mod SkyUI robi robotę. Level scaling jest wyjątkowo głupi, im jesteśmy silniejsi tym wrogowie też są silniejsi i bandyci biegają w daedrycznych armorach. Dubbing - grając w to masz wrażenie że tę grę dubbinguje dwóch aktorów głosowych, często też jedna postać nagle w innej kwestii ma zupełnie inny głos niż w poprzedniej. Oblivion to jedyny TES do którego nie wracam z przyjemnością co jakiś czas. Nie polubiłem go w 2006, nie lubię go teraz. Jeśli ktoś do tej pory nie miał nieprzyjemności w to zagrać, to nie polecam, chyba że ktoś jest zatwardziałym fanem TES.

Po raz kolejny Bethesda serwuje nam dużą piaskownicę i jak to w przypadku takich piaskownic bywa, po pewnym czasie zauważamy że mamy dużo piasku i mało foremek. Masa jednowymiarowych zadań(oczywiście z wyjątkami czy chociażby gildią złodziei), monotonne lochy, ubogie dialogi z kartoflanymi NPCami znanymi z glitchów i memów, absurdalny level scaling przeciwników(te ogry, władcy minotaurów czy bandyci w szklanych zbrojach spacerujący traktami) zamazujący rozwój postaci oraz wciąż w wielu miejscach pusty świat.Wyżej wymienione aspekty rażą po kilkudziesięciu godzinach rozgrywki, jednak do tego czasu gra się bardzo przyjemnie, fizyka jak na tamte czasy miała prawo budzić zachwyt, a do plusów należy zaliczyć perki do umiejętności oraz - w porównaniu do poprzedniczki - rozbudowany system walki. Jeśli o poprzedniczce mowa to Oblivion znacznie ustępuje jej klimatem. Klimat ten jest w dużym stopniu podyktowany przez lore, więc mamy sytuacje w której Morrowind oferował nam oryginalny, dziwaczny świat z różnorodnymi regionami oraz tradycjami podczas gdy prowincja Cyrodiil przedstawia się jako typowy świat fantasy z elementami znanymi z serii TES.Reasumując, przez pierwsze kilkadziesiąt godzin w świat Obliviona można dosłownie wsiąknąć: eksplorując, wykonując questy czy to poznając miasta oraz organizacje, jednak od pewnego momentu jesteśmy w stanie zauważyć, że gra nie jest już w stanie zaoferować nam czegoś innego.

Tytuł strasznie nie równy... pod względem zadań pobocznych i gildii bezkonkurencyjny TES, zaś Skyrim przy tym to ponury żart.. tam gra traktuje nas jak idiotów, zaś w Oblivionie Gildia Złodziei, Mroczne Bractwo jest fenomenalne, świat ogromny i świetnie narysowany wiadomo graficzne to gra z 2005roku ale nadal cieszy oko nawet można przeżyć te kartoflowe twarze :D. Ale niestety level scaling zamordował i zgwałcił tą grę... animacje walki znacznie lepsze niż w Morowindzie ( w Morow. były po prostu dramatyczne :P)