Gry 2019 roku – lista najlepszych produkcji bieżącego roku

Spis treści

• Gry 2019 roku – lista najlepszych produkcji bieżącego roku
• Kingdom Hearts III
• Metro Exodus
• Devil May Cry 5
• Sekiro: Shadows Die Twice
• Imperator: Rome
• Days Gone
• Rage 2
• Total War: Three Kingdoms
• Children of Morta
• Borderlands 3
• The Outer Worlds
• Planet Zoo
• Death Stranding
• Star Wars Jedi: Fallen Order
• Darksiders Genesis

Children of Morta

Pomimo (a może za sprawą?) swoich budżetowych ograniczeń Children of Morta wygląda lepiej niż masa wysokobudżetowych tytułów.

Pojawienie się na scenie hack’n’slashy, zdominowanej od lat przez Path of Exile i Diablo, tytułu takiego jak Children of Morta to przemiła niespodzianka. To produkcja wręcz absurdalnie niezależna: wszystko, począwszy od mocnych elementów roguelike’a, będących domeną „indyków”, aż po niedzisiejszą, ale na swój sposób piękną oprawę wizualną, woła tutaj, że mamy do czynienia z mniejszym deweloperem. I w związku z tym (oraz dzięki trafnym decyzjom scenarzystów) gra już od początku chwyta nas za serce.

Ekipa Dead Mage nie chciała bowiem iść na łatwiznę, prezentując historię o Pradawnym Źle, nawiedzającym Spokojną Krainę. To znaczy – zarówno Pradawne Zło, jak i Spokojna Kraina tutaj są, ale szybko okazuje się, że stanowią wyłącznie elementy zaskakująco przemyślanej i głębokiej fabuły, opartej przede wszystkim na charakterach kolejnych członków rodziny Bergsonów, w których przychodzi nam się wcielić. Scenariusz zaś uzupełnia magnetyczny głos narratora, co jeszcze dodaje całości bajkowego sznytu.

Bajkowo nie jest natomiast podczas misji, gdzie gra dobitnie przypomina, że oprócz całej tej familijnej otoczki jest też hack’n’slashem. Rąbania i sieczenia mamy tu naprawdę masę, a Children of Morta potrafi sporo od nas wymagać. Uważnie pilnuje też, byśmy nie stawiali na jeden styl zabawy – poszczególni Bergsonowie posiadają umiejętności z różnych klas, a deweloperzy uniemożliwiają kurczowe trzymanie się jednej z nich. Efektem jest dziwne połączenie produkcji, w której z jednej strony non stop chce się wracać do domowego ogniska, by posiedzieć trochę z naszymi bohaterami, a z drugiej potyczki wydają się na tyle świeże, że nie ma się dość wycinania w pień zastępów przeciwników.

1. Recenzja gry Children of Morta
2. Więcej o grze Children of Morta

Gears 5

Latający obok głównej bohaterki robot Jack stał się zdecydowanie ważniejszy na polu bitwy.

Tak, wiem. Gears of War na liście gier roku? Co jest, cofnęliśmy się o dekadę? Otóż nie – w piątej części kultowy cykl powrócił na należne sobie miejsce króla prawdziwie „twardzielskich” gier akcji. Co prawda Marcus Fenix nie jest już jego głównym bohaterem, ale zastępująca go Kait też sobie nieźle radzi – i podobnie jak jej poprzednik nie stroni od czynienia z rozczłonkowanych obcych arcydzieł sztuki współczesnej.

Gears 5 serwuje dość prostą w założeniach kampanię fabularną, ale też umówmy się – to nigdy nie była seria aspirująca do miana interaktywnego Buszującego w zbożu. I jak na standardy gier akcji jest naprawdę dobrze. Z żadną postacią nie zdążymy się tutaj specjalnie zżyć – to wciąż rodzaj twardzieli pocących się testosteronem i wydychających adrenalinę – a mimo to przewidziany na nieco ponad dziesięć godzin scenariusz potrafi zaangażować. Ale nawet bez niego dzieło The Coalition to nadal solidna strzelanka, która dodatkowo zyskuje za sprawą bardziej otwartych lokacji.

Gears of War nigdy nie stało jednak wyłącznie kampanią, a deweloperzy doskonale zdają sobie z tego sprawę. W związku z tym tryby sieciowe w piątej odsłonie serii dopracowano tak jak trzeba: oprócz modułów wieloosobowych dodano również możliwość ukończenia głównego wątku w kooperacji z dwójką znajomych. Jeśli jednak wolimy poświęcić się rywalizacji, czeka na nas multum meczów do rozegrania i usprawnień do zdobycia. Cykl dzięki Gears 5 odzyskał swój dawny pazur w absolutnie każdym aspekcie, ponownie stając się jednym z wyznaczników standardów dla trzecioosobowych gier akcji.

1. Recenzja gry Gears 5
2. Więcej o grze Gears 5