6. LEGO Star Wars III: The Clone Wars. 10 najlepszych gier LEGO
Jedni niezmiennie je kochają, inni już się nimi nudzą. Przez lata powstały niezliczone gry z klocków LEGO, wykorzystujące chyba wszystkie popularne licencje świata. Które z tych tytułów były najlepsze? Oto nasz ranking.
6. LEGO Star Wars III: The Clone Wars
- Platformy: 3DS, DS, PC, PSP, PS3, Wii, X360
- Data Premiery: 2011 r.
- Ocena w serwisie GRYOnline.pl: 8,0 (PC)
- Średnia ocen w serwisie Metacritic: 76% (PC)
LEGO Star Wars III: The Clone Wars, przedstawiające historię z dwóch pierwszych sezonów popularnego serialu animowanego Wojny klonów, było o wiele bardziej pomysłowe niż poprzednie gry inspirowane sagą Lucasa. Podobnie jak we wcześniejszych dwóch odsłonach Gwiezdnych wojen mogliśmy tu pokierować najróżniejszymi bohaterami i znów przeżyć znane momenty, ale tym razem spróbowano mocniej wykorzystać potencjał bitewny tego świata.
O ile w takim LEGO Star Wars dostawaliśmy dość liniowe sekwencje z użyciem kosmicznych maszyn, tak tu deweloperzy pokusili się o trochę kreatywności, serwując widowiskowe etapy, w których rozwiązywaliśmy zagadki w przestrzeni kosmicznej i zmagaliśmy się z myśliwcami wroga. Podobny powiew świeżości czekał na nas też na lądzie – tu, niczym w RTS-ach, budowaliśmy najpierw własne bazy i z czasem formowaliśmy małą armię z dostępnych jednostek, by zniszczyć bazy wroga. Przede wszystkim jednak do naszej dyspozycji oddano całkiem sporo pojazdów lądowych, z których mogliśmy korzystać o wiele swobodniej niż kiedykolwiek w serii.
Choć zarządzanie bazą i zabawa w RTS-a okazywały się na dłuższą metę zbyt proste, był to zdecydowanie ciekawy i potrzebny eksperyment, z którego deweloper niestety zrezygnował w późniejszych produkcjach. Poza tym jednak oferowany przez grę tryb fabularny wypadał bardzo dobrze, a czasem nawet bardziej widowiskowo niż w poprzednich odsłonach klockowych Gwiezdnych wojen. Duża w tym zasługa dodanego do gry specyficznego dzielonego ekranu (który pojawiał się, kiedy bohaterowie zbyt oddalali się od siebie) – ten nie dość, że pozwalał na większą swobodę podczas zabawy, to jeszcze został świetnie wykorzystany w wyreżyserowanych sekwencjach, w których gracze musieli współpracować, by osiągnąć wspólny cel, realizując osobne zadania.
