SOMA

Frictional Games stanęło na wysokości zadania – SOMA to zdecydowanie największy, najstraszniejszy i najbardziej dopracowany projekt szwedzkiego studia, który jednak gubi się nieco w swoich fundamentalnych założeniach.

Bardzo spoko gra. Ciekawa fabuła, wspaniały klimat, wiarygodny świat. Wątek potworów trochę się kupy nie trzyma i ma mało satysfakcjonujące zakończenie ale nie wadzi to zbytnio. Główny bohater czasami jest nie konsekwentny w swoich wypowiedziach i działaniach.

SOMA jako jedyna gra ze stajni Frictional Games nie przypadła mi do gustu. Po prostu. Co nie znaczy, że jest złą grą. Plusy... Projekt podwodnego świata to majstersztyk. Poszczególne lokacje są przepiękne, tajemnicze i zarazem miodne. Grze nie można odmówić klimatu. Na uznanie zasługuje udźwiękowienie oraz muzyka, a zwłaszcza ta w postaci podwodnego ambientu. Poziom graficzny prezentuje się bardzo przyzwoicie. Ciężko również nie docenić silnika fizycznego i efektów. Autorzy w ciekawy sposób podeszli do przeciwników w grze. Bardzo podobał mi się ten zabieg kolorystyczny towarzyszący napotkaniu potwora. Coś nowego, świeżego. Przyznać muszę, że produkcja ma swoje momenty i niesie ze sobą ładunek emocjonalny. Moją uwagę zwróciły dobrze zagrane dialogi. Choć mnie nie porwała, doceniam fabułę i związane z nią rozterki moralne. Minusy... Głębia oceanu to jednak nie moje klimaty. Wolę bardziej suche i przyziemne scenerie jak pustynia. Poza tym chodzenie pod wodą nie należało do najprzyjemniejszych ze względu na ociężałość kroków i rozległość dna. Sama eksploracja nie dawała takiej satysfakcji, a przeszukiwanie komnat niczym nie nagradzało. Zresztą, prawie wszystkie dające się otworzyć szafki czy szuflady okazywały się puste. Co więcej, przygoda nie stanowi praktycznie żadnego wyzwania. Jeśli chodzi o całokształt gameplay'u to czuć regres w stosunku do poprzednich produkcji studia. Cierpi na tym grywalność tytułu. To wszystko powoduje że rozgrywka staje się taka trochę niemrawa. I nie chodzi tu o moje oczekiwania względem najnowszego dzieła przez pryzmat wcześniejszych dokonań dewelopera, ale o niezależny osąd. Mam świadomość, że twórcy poszli bardziej w kierunku opowieści niźli rozgrywki, ale nie do końca przypadł mi do gustu tak obrany kierunek i spacerowy charakter. Poza wymienionymi aspektami, pozostałe części składowe w mojej opinii również wypadają tak sobie. W zasadzie nie mam wiele zarzutów czy mocnych słów krytyki – gra mi po prostu nie podeszła. Moja ocena – 6.5/10

Gra jest Superowa! Jak ktoś lubi thillery i horrory to coś dla niego! Polecam!

Właśnie skończyłem po ok. 10h. Generalnie oceniam pozytywnie, choć trochę mnie znudziło czytanie i słuchanie wszystkich wiadomości, a i nie specjalnie się przestraszyłem przeciwnikami. Najfajniejsze są założenia samej historii, a i zakończenie też raczej zrobiło na mnie wrażenie.

Setki metrów pod powierzchnią wody w opuszczonej stacji badawczej nie dzieje się dobrze. SOMA to świetny horror, ale jeszcze lepsza opowieść. Gra warta Waszej uwagi.

Dla mnie trochę zbyt wysoko oceniona gra. Zalety to ciekawa fabuła i unikalny klimat. Wady to przede wszystkim wysokie wymagania sprzętowe, które nie przekładają się na świetną grafikę. Do tego skomplikowana mechanika gry - można podnosić każdy przedmiot, ale po co? Lokacje są wypełnione niepotrzebnymi gratami, z którymi zabawa nic nie wnosi.

Przeszedłem Plusy:-Potwory straszą-Udźwiękowienie-Porusza ciekawą tematykę-Sam gameplay nawet wciągaWady:-Słaba grafika, do tego nawet spore wymagania sprzętowe-Główny bohater nie wygląda na przejętego faktem, że dziwne potwory chcą go zabić i sobie dowcipkuje-Średnie zakończenieMożna zagrać, ale w życiu bym nie powiedział, że to bardzo dobra gra swojego gatunku.

Po ukończeniu tej gry mam wrażenie że przeczytałam bardzo dobrą książkę :)Szczerze mówiąc przypomniała mi się trochę penumbra pod koniec gry. Kto pamięta jak się skończyła ten skojarzy o co mi chodzi.Jedyną rzeczą jaka mi nie pasowała w tej produkcji to brak sensownego wykorzystania otoczenia.Niby można sobie oglądać i podnosić przedmioty, ale w zasadzie nie mają one żadnego zastosowania. No i na sam koniec dobiła mnie głupota głównego bohatera.